Blog

Toespraak over de hoofdgedachten door zijne
Al Heiligheid de Oecumenisch Patriarch Bartolomeus
bij de aanvang van de Synaxis van de Hoofden van de Lokale Orthodoxe Kerken
Chambésy Geneve 22 januari 2016)

Gezegende en geliefde broeders in de Heer, Hoofden van de lokale zeer heilige Orthodoxe Kerken en geëerde vertegenwoordigers van broeder Primaten die hier zelf niet konden aanwezig zijn, en allen die hen vergezellen.

Welkom op deze heilige plaats van onze zeer heilige Kerk van Constantinopel, dit centrum gewijd aan de dienst van de Panorthodoxe eenheid, dat gedurende decennia vele Inter-orthodoxe en Panorthodoxe ontmoetingen verwelkomde en nog verwelkomt, en getimmerd heeft aan de eenheid van onze zeer heilige Orthodoxe Kerk en die eenheid ook bevorderd heeft.

Bij de openingsplechtigheid van de Synaxis van de Primaten van de Orthodoxe Kerk met Z.A. de Oecumenische Patriarch Bartholomeos

Z.A. de Oecumenische Patriarch Bartholomeos

Wij bidden met heel ons hart dat uw verblijf hier voor ieder van u bevredigend moge zijn en u volledig moge bevallen, terwijl uw werk moge geleid worden door de adem van de Heilige Geest opdat het voldoende vruchten moge dragen voor de liefde en de verlichting van de lichaam van de Kerk tot meerde eer van God.

Zoals we weten zou deze Synode gehouden worden in onze zetel, maar uitzonderlijke omstandigheden, die sommigen van onze broeders beletten daarheen te reizen verplichtten ons onze bijeenkomst naar hier te verplaatsen. Wij danken u allen voor uw begrip voor deze noodzakelijke wijziging en voor uw instemming naar hier te komen om het heilig doel van deze Synode te verwezenlijken.

Inderdaad, elke Synode waarop wij bijeenkomen, en die is toevertrouwd aan Gods goedgunstigheid en genade over het leiderschap van Zijn zeer heilige Kerk, is geheiligd. Deze bijzondere Synode heeft een speciaal karakter omdat ze gebonden is aan het fundamenteel kerkelijk principe van de conciliariteit voor zover het gaat om het eerste doel, namelijk de voorbereiding van de komende convocatie, zo God het wil, van het Heilig en Groot Concilie van onze zeer heilige Orthodoxe Kerk.

Wij zijn hier dus bijeengekomen om een waarlijk geheiligde verplichting te vervullen en precies daarom hebben wij nood aan de steun en de verlichting van de Heilige Geest, maar evenzeer aan de goede wil van ieder van ons, boven elke vorm van eigenbelang, opdat onze beslissingen mogen bijdragen tot de realisatie het Heilig en Groot Concilie, die we reeds aangekondigd hebben.

Tijdens de werkvergadering met al de Primaten van de Lokale Orthodoxe Kerken met hun medewerkers

Want de Goddelijke Voorzienigheid  gaf ons het voorrecht en de zware plicht vorm te geven aan de visies van onze voorgangers, die meer dan vijftig jaar geleden het idee opperden om dit Concilie bijeen te roepen. Op ons rust nu de grote verantwoordelijkheid om de tijd in te korten, die al te lang duurde, om zonder verder uitstel de visie om te vormen tot werkelijkheid. Uiteindelijk wordt dit van ons verwacht niet alleen door onze laatste voorgangers, maar ook door Gods gelovige mensen, en evenzeer door de Christenen buiten de canonieke grenzen van onze Kerk. Dit is waarom elk verder uitstel in het realiseren van het Concilie enkel de vijanden van onze Kerk zal verblijden en de Vijand die zich verheugd in het kwade.

Tijdens de Pontificale Goddelijke Liturgie met alle Primaten van de Orthodoxe Kerk voorgegaan door Z.A. de Oecumenische Patriarch Bartholomeos

Onze Synode heeft een heel bijzondere betekenis omdat zij van de voorbereiding de zaken en aspecten moet oplossen die nog hangende zijn en moet spreken over de globale voorbereiding van het Heilig en Groot Concilie. In dit verband willen wij u herinneren aan uw liefde voor de basis principes, die wij al aanvaard hebben en vastgelegd hebben in formele beslissingen en die wij natuurlijk tot het einde zullen respecteren en naleven.

1. Op de agenda
Zoals we weten werd de agenda bepaald door de Panorthodoxe beslissing van de eerste Preconciliaire Panorthodoxe Conferentie (1976) en behelst de volgende tien punten volgens de Akten van het Overleg:

a)    Orthodoxe Diaspora
b)     Zelfbestuur en de wijze van verkondiging
c)    Zelfstandigheid en de wijze van verkondiging
d)    De Diptieken
e)    Een gezamenlijke kalender
f)    Obstakels van het huwelijk
g)    Aanpassing van de kerkelijke regels van de vasten
h)    Relaties van de Orthodoxe Kerken met de rest van de christelijke wereld
i)     Orthodoxie en de Oecumenische Beweging
j)    Bijdrage van de lokale Orthodoxe Kerken aan het behoud van de christelijke idealen voor vrede, vrijheid, broederschap en liefde tussen de volkeren, en de opheffing van elke vorm van discriminatie.

Volgens de heersende verordeningen moet elk van de bovenvermelde items voorbereid moeten worden zodat ze kunnen onderzocht worden door een speciale Inter-orthodoxe Commissie. dat regelmatig zou samenkomen tot zij tot een unanieme verklaring kwamen van de tekst in kwestie, die vervolgens zou goedgekeurd worden door een Preconciliair Panorthodox Overleg dat items zou voorleggen ter discussie aan het Heilig en Groot Concilie.

Van de bovenstaande thema’s zijn er al acht goedgekeurd door de Preconciliaire Panorthodoxe Conferentie, terwijl er nog twee, over het zelfbestuur en over de Diptieken, geen unaniem akkoord kregen in de periodieke ontmoetingen van de Preconciliaire Conferentie en dus nog niet konden voorgelegd worden aan de Preconciliaire Conferentie om als compromis voorgelegd te worden aan het Heilig en Groot Concilie.

Gezien de huidige evolutie van de situatie waarin we verkeren, waren we genoodzaakt ofwel de realisatie van de Heilige en Grote Synode uit te stellen tot er een akkoord bereikt werd over deze twee items of toch bijeen komen over de acht voorgelegde items.

Hierop volgde een Pan-orthodoxe beslissing het Concilie toch bijeen te roepen over de acht thema’s die een unanieme goedkeuring kregen van het Preconciliaire Conferentie.

Vervolgens besliste onze Synaxis in maart 2014 unaniem om de Heilige en Grote Synode bijeen te roepen in 2016 nadat een speciale Inter-orthodoxe Commissie eerst de volgende acties had ondernomen rond Pasen 2015:

a)    de revisie van de teksten goedgekeurd door het Derde Preconciliair Overleg over: Orthodoxie en de Oecumenische Beweging; Relaties van de Orthodoxe kerken met de rest van de Christen wereld; en Bijdrage van de Orthodoxe Kerken aan de het bewaren van de vrede, etc.

b)   de opmaak van de teksten uit de Tweede Preconciliair Confernetie over: Aanpassing van de kerkelijke regels over vasten; obstakels van het huwelijk; en een gemeenschappelijke kalender.

c)    Indien mogelijk (“het is wenselijk”), de discussie over de punten van Zelfbestuur en de Diptieken door het Voorbereidend Orgaan met het oog op bereiken van unanimiteit.

Dit speciale orgaan heeft haar taak volbracht binnen de opgelegde tijdspanne met betrekking tot de punten a) en b), werkend tot de vooravond van de Grote Week van 2015, maar was niet in staat, door gebrek aan tijd, om de wens van de Synaxis over punt c) te vervullen.

Daardoor bleven er voor het Heilig en Groot Concilie enkel de acht punten over die de goedkeuring gekregen hadden van de Preconciliaire Panorthodoxe Conferentie zoals voorzien in de verordeningen.

Ondertussen en ondanks wat unaniem was afgesproken, drukten sommige Kerken hun wens uit en vroegen zelfs dat het Heilig en Groot Concilie zou uitgesteld worden tot dit besproken werd en een unanieme akkoord bereikt werd over Autokefalie en Diptieken en ook over de teksten van de Tweede Preconciliair Panorthodox Conferentie (1982) over het hierboven vermelde speciale overleg. Wat de laatste twee punten betreft, kunnen wij niet anders dan onze verwondering uitdrukken voor dergelijk verzoek, wetende dat de beslissing van onze Synaxis in 2014 helemaal geen radicale herziening voorzag van deze teksten, maar gewoonweg de opstelling door het speciale overleg; daarom verbood de voorzitter elke radicale herziening aangezien dit een overtreden en een overstijgen zou zijn van het mandaat door onze Synaxis aan het Overlegorgaan gegeven. De vraag van een deel van onze Kerken om deze teksten te herzien zou opnieuw een algemene en unanieme beslissing nodig maken van de Synaxis der Primaten, anders dan wat beslist was in 2014 over een eenvoudige opstelling van de teksten, een bewerking die niet zou raken aan de basisinhoud van de bewuste teksten.

Tijdens de werkvergadering met de verschillende Primaten van de Orthodoxe Kerk en hun medewerkers.

Daarom, broeders, staan wij nu voor een dilemma, dankzij bepaalde Kerken. Ofwel gaan we door met de beslissingen die samen genomen werden in 2014 om de Grote en Heilige Synode samen te roepen met acht agendapunten, die al een unanieme panorthodox akkoord kregen, of om de bijeenkomst van het Concilie uit te stellen tot wij ook een panorthodox akkoord hebben over Autokefalie en de Diptieken en over de teksten over het Huwelijk en de Kalender.  Als we het tweede kiezen zal dit een hele reeks bijeenkomsten vergen van de Inter-orthodoxe Commissie, dat in overeenstemming met de geldende verordeningen ter voorbereiding van het Concilie tot een unaniem akkoord moet komen over de teksten die moeten voorgelegd worden voor uiteindelijke goedkeuring door een nieuwe Preconciliair Conferentie. Omwille van deze procedures, blijft het onzeker of en wanneer het Heilige en Grote Concilie moet bijeengeroepen worden en een ultieme afgelasting is zelfs niet onmogelijk. Wij hebben dus een immense verantwoordelijkheid voor wat er ook moge gebeuren en wij zijn daarom verplicht om dit in overweging te nemen alvorens te zeggen wat beter en minder goed is en wat groter of belangrijker is als we terugkeren naar onze oorspronkelijke gezamenlijke beslissing. Onze zeer heilige Kerk verklaart dat het de historische verantwoordelijkheid  om deze convocatie van het Heilig en Groot Concilie uit te stellen niet kan aannemen en nog minder het risico kan negeren van een eventuele afgelasting.

2. Overige Zaken

a) Het opstellen van verordeningen voor de werking van het Heilig en Groot Concilie:

Zoals geweten, slaagde het speciale overlegorgaan dat onlangs in Athene bijeenkwam om de verordeningen op te stellen voor de procedures van het Heilig en Groot Concilie er niet in haar taak te voleindigen en gaf uiteindelijk haar goedkeuring maar voor vier van de voorgestelde zestien artikelen, wat betekent dat we een weg moeten vinden om dit werkt af te maken, zo mogelijk tijdens de huidige Synaxis, door middel van een speciaal comité samengesteld uit uw eigen leden, met de duidelijke opdracht haar taak te voleindigen tijdens deze dagen ten einde de teksten voor te leggen aan de plenaire vergadering ter goedkeuring zodat er niet nog eens een Synaxis van Primaten moet bijeengeroepen worden om deze verordeningen goed te keuren.

b) De kwestie van het uitnodigen van waarnemers op het Heilig en Groot Concilie:

Er wordt aan deze Synaxis gevraagd te beslissen over twee groepen waarnemers namelijk, de uitnodiging van waarnemers (clerus, kloosterlingen en leken) van zowel de Orthodoxe Kerk als van andere Christelijke Kerken en Geloofsbelijdenissen, vooral van die mensen met wie we al een theologisch dialoog zijn aangegaan. Naar mijn mening zouden beide categorieën moeten uitgenodigd worden op de sessies van het Concilie, natuurlijk zonder recht op inspraak of stemrecht, aangezien het Heilig en Groot Concilie van onmiddellijk en vitaal belang is zowel voor de Orthodoxe leken, clerus en kloosterlingen, als voor de rest van de Christelijke wereld. Vergeten wij niet dat gedurende de sessies van het Tweede Vaticaans Concilie, onze Kerk uitgenodigd was en waarnemers heeft gezonden.

Als er een akkoord komt over het principe om zulke waarnemers uit te nodigen, moeten we vastleggen welke groep zij zullen vertegenwoordigen, hun aantal, en ook hun zitplaats in het Concilie en elke andere kwestie met deze uitnodiging verbonden.

c) De kwestie van de authenticiteit van het Concilie:

Ook over deze kwestie moet deze Syntaxis zich buigen. Het Heilig en Groot Concilie zal plaats vinden in een tijd waarin instituties in het algemeen een crisis van authenticiteit doormaken, die in twijfel getrokken wordt door de huidige bevolking, iets wat spijtig genoeg ook haar invloed uitstrekt tot het domein van de Kerk. Conciliaire beslissingen die vroeger het respect genoten van de clerus en het volk als zijnde de stem ven God (“het leek juist voor de Heilige Geest en voor ons” [Hand. 15,28]), worden vandaag in twijfel getrokken door een groep van gelovigen, soms zelfs al voor ze officieel genomen zijn en toegepast worden. Wij weten dat zelfs het Heilig en Groot Concilie die wij besloten bijeen te roepen door sommige “verdedigers van de Orthodoxie” in vraag gesteld wordt en dat zij er de stempel “roverssynode” aan geven nog voor ze bijeengeroepen is. Welke canonieke waarde zullen de beslissingen van het Heilig en Groot Concilie hebben, en welke canonieke gevolgen zal elke mogelijke ongehoorzaamheid met zich meebrengen? Wij geloven dat deze zaak door ons moet uitgeklaard worden om verwarring te vermijden bij Gods volk en andere vertakkingen aan het lichaam van de Kerk.

d) Tenslotte is het noodzakelijk dat wij een zaak uitklaren die, naar onze mening onverwacht opdook. Namelijk de kwestie van de precieze betekenis van de term consensus, die we aanvaarden als een manier om tot beslissingen te komen zowel tijdens de voorbereiding als tijdens de zittingen van het Heilig en Groot Concilie. In dit verband moeten we de volgende punten verduidelijken:

Eerst het concept van consensus, niet unanimiteit, wat internationaal betekent dat wanneer een of meer delegaties niet akkoord gaan met een bepaald voorstel en hun eigen voorstel verkiezen, er een inspanning moet gedaan worden om de mening of het voorstel van die delegaties te aanvaarden, wanneer echter geen consensus bereikt werd over het tegenvoorstel, dan zal deze afwijzing, mochten zij die niet akkoord waren op hun standpunt blijven, genoteerd worden zonder afbreuk te doen aan het originele voorstel dat tot onenigheid leidde, omdat zij die niet akkoord gingen toch mee de originele tetst tekenen en, mochten ze dat willen kunnen laten noteren dat ze niet akkoord gingen. Mocht iemand weigeren de tekst te tekenen, zou dit een veto inhouden, en tot een impasse leiden.

Een tweede zaak die moet uitgeklaard worden is of een consensus verwijst naar hen die aanwezig waren tijdens de deliberatie “van een lichaam of de fysieke aanwezigheid vereist van alle leden van dat lichaam”. Als wij het laatste aanvaarden, kan elke afwezigheid, vrijwillig of opzettelijk, van sommige leden leiden tot de oplossing van het lichaam op die plaats en een gebrek aan consensus.

Tijdens de Pontificale Goddelijke Liturgie voorgegaan door Z.A. de Oecumenische Patriarch Bartholomeos

De eerste kwestie kwam ten berde tijdens de sessies van het Vijfde Pre-conciliair Panorthodox Overlegorgaan, waar twee delegaties weigerden de gezamenlijke tekst te tekenen omdat de positie van hun Kerken niet aanvaard werden door alle leden van het Overlegorgaan, waardoor wij ons voor een impasse bevonden met de voorbereidingen voor het Concilie omdat een van de basis teksten ongetekend bleef door bepaalde delegaties.

De tweede zaak deed zich voor tijdens een recente bijeenkomst van het Speciale Comité om de procedures op te stellen van de verordeningen voor de Synode in Athene. Op die bijeenkomst trachtten bepaalde delegaties uitdrukkelijk een voorziening in te lassen in de verordeningen, bepalende dat wanneer een Kerk zich om welke reden ook terugtrekt uit de sessie van de Synode, de voorzitter verplicht is ervoor te zorgen dat die Kerk aanwezig is, en dat in het andere geval de Synode haar deliberaties niet kan verder zetten (ontbonden wordt) aangezien er geen consensus is. Hier hebben we een knelpunt als wij consensus beschouwen als toe te passen op zowel de afwezigen als de aanwezigen.

Ik wil u openhartig zeggen dat onze zeer heilige Kerk en wij persoonlijk de niet realisatie van een Synode kunnen bevatten of aanvaarden dat zou werken onder het zwaard van Damocles van ontbinding mocht een of meer Kerken beslissen zich terug te trekken. Een Synode die onder de dreiging van ontbinding moet werken kan beter helemaal niet bijeenkomen.

De Traditie van de Kerk kent vele voorbeelden waar conciliariteit toegepast wordt in Raden, zelfs in Oecumenische Concilies, wanneer bepaalde Kerken afwezig waren op sessies van de Synode, soms buiten hun wil maar soms ook bewust, zonder dat dit hun werking belette. Vele Synodesbesluiten werden retroactief erkend  door hen die er niet aan deelnamen. Voor zover we weten is er geen historisch precedent waarbij een consensus afhing van fysieke aanwezigheid.

Groepsfoto van de bijeenkomst, de Synaxis van de Primaten van de Orthodoxe Kerk met hun medewerkers.

Daarom moeten wij allen deze zaak broederlijk en met liefde uitpraten.

Wij leggen deze kwesties voor aan uw liefde, broeders, als bijzonder voor onze deliberatie en beslissing opdat we in unanimiteit mogen deelnemen aan de Heilige en Grote Synode. Los van deze kwesties, zijn er nog enkele andere punten van praktische aard, die we moeten oplossen in het licht van de Synode. Als voorbeeld noemen we er hier enkele:

 a)   De duur van de Synode. We weten niet wat u hierover denkt, maar naar onze mening zal, gezien het aantal, de omvang en het belang van de items ter discussie, de Synode minstens twee weken moeten duren, zeker als we ook de liturgische en andere evenementen in gedachten houden, die aan de sessies zouden toegevoegd worden.

b)   De procedure en plaatsing van de Voorzitter en Primaten vastgelegd op onze laatste Synaxis zal een speciale afstand scheppen tussen hen en de leden van hun delegaties, wat de communicatie tussen de Primaten en hun delegaties zal bemoeilijken. Dit praktisch aspect moet herbekeken en opgelost worden.

c)    We moeten prompt een Inter-Orthodox Secretariaat van de Synode oprichten, dat zal werken naast het bestaande Secretariaat voor de Voorbereiding van de Synode, gezien de moeilijke maar wel zeer belangrijke taak de Synode te promoten bij de totaliteit van de Orthodoxe Kerk en de wereld daarbuiten, door de aanvaarde teksten te publiceren en te verdelen, zodat de Synode de reacties van de gelovigen en de wereld kan vernemen en die in gedachten te houden bij haar werk voor zover mogelijk.

d)   Tenslotte, zal het weldra noodzakelijk zijn de praktische zaak van het financiële plaatje voor te leggen aan de Synode, die gezien de omvang de mogelijkheden van het Oecumenisch Patriarchaat te boven gaat. Zoals u reeds weet, door de voorbereidingen over decennia voor de Heilige en Grote Synode, draagt het Oecumenisch Patriarchaat de lasten van de financiële uitgaven voor de vele samenkomsten van de Voorbereidende en Preconciliaire Conferenties, en van Synaxis bijeenkomsten van de Primaten. Zij deed dit in het verleden en zal dit graag blijven doen. Nu echter hebben wij de bijdrage nodig van elke Kerk, naar eigen kunnen, voor een gemeenschappelijk fonds gecontroleerd op een Inter-Orthodox niveau om de vele en grote uitgaven te kunnen dragen die nodig zijn om, met Gods genade, een dergelijke onderneming als de Heilige en Grote Synode mogelijk te maken. We zijn ervan overtuigd dat alle zuster Kerken dit zullen erkennen en zullen bijdragen, elk naar eigen vermogen.

De Primaten van de Orthodoxe Kerk

Dierbare geliefde en zeer geachte broeders in Christus,

We hebben een kort overzicht gegeven van de kwesties die, naar onze mening, nog hangende zijn en op een oplossing wachten van ons als Primaten van de zuster Kerken. U zal beslissen welke van deze punten een onmiddellijke oplossing vereisen en of er ook andere kwesties zijn waar onze huidige Synaxis zich moet over buigen. Wij kijken uit naar uw opmerkingen ter zake.

Achter onze voorstellen schuilt de overtuiging dat wij allen met dezelfde geestdrift uitkijken naar de convocatie van de Heilige en Grote Synode van onze zeer heilige Kerk. Vooral, zoals wij al stelden, dat de “toegewezen tijd kort is” (I Cor. 7, 29) aangezien meer dan vijftig jaar uitstel en opschorting onze Kerk behoorlijk te kijk gesteld heeft bij onze tegenstrevers en vrienden, om nog niet te spreken van God en de Geschiedenis. Laat ons daarom, snel doorgaan met de taak die voor ons ligt, “kijkend naar Jezus de pionier en voltooier van ons geloof” (Hebr. 12,2), die door de tussenkomsten van zijn Al-Reine Moeder en alle Heiligen “ons niet verweesd zal achterlaten” (cf. Joh. 14, 18), maar ons door de Heilige Geest zal verenigen in dezelfde plaats als de Synode, zoals Hij ons verenigt in Zijn lichaam en bloed. “Wat onmogelijk is voor stervelingen is mogelijk voor God” (Lucas 18,27).

Daarom, broeders, verheug u in de Heer, en moge de God van liefde en vrede met u zijn” (cf. 2 Cor. 13,11). Amen!

Met veel dank aan Wim Charlet voor de vertaling

Meer informatie:

Voor de Engelse tekst: KLIK HIER

Video “Over de Synaxis of het overleg van de Primaten van de Orthodoxe Kerk 2016”
In de Orthodoxe Kerk Heilige Catherine in Chambésy te Geniève Zwitseland
Voor de video: KLIK HIER

En marche vers le grand Concile des Eglises Orthodoxes /Reportage KTO

Voor de reportage: KLIK HIER

Tijdens de slotviering met Z.A. de Oecumenische Patriarch Bartholomeos

Zondag 15 november 2015 – Brussel

Zijne Al-heiligheid Oecumenisch Patriarch Bartolomeus is op zondag 15 november 2015 aangekomen op de luchthaven in Brussel, vergezeld van de derde Diaken van het Patriarchaat Mr. Niphon Tsimali en de heren Patros Bazzgarlo en Nikolaos Magginas, voor een bezoek van drie dagen, met als voornaamste gebeurtenis een conferentie waarop de Primaat van de Orthodoxie uitgenodigd werd in het kader van de “Grote Katholieke Conferenties” om het thema te ontwikkelen; “De spirituele uitdagingen waar onze huidige maatschappij mee geconfronteerd wordt”.

Z.A. de Oecumenische Patriarch Bartholomeos

Zijne Al-heiligheid werd op de luchthaven verwelkomd door Zijne Eminentie Metropoliet Athenagoras van België vergezeld van Zijne Excellentie Bisschop Petros van Troas en enkele priesters van de Metropool. Bij die verwelkoming was ook zijne Excellentie de heer Bart Peeters Ambassadeur en van het protocol van het Belgisch Ministerie van Buitenlandse Zaken, Hare Excellentie de Ambassadrice van Griekenland in België, Mevrouw Eletheria Galathianaki, Zijne Excellentie de Ambassadeur van Turkije, de heer Hakan Olcay, de Griekse Generaal bij de NAVO, de heer Zachariadis, de voorzitter van “Grote Katholieke Conferenties” de heer Emmanuel Cornu en de Eerwaarde Vader Tommy Scholtès, verantwoordelijke voor de pers en de communicatie van de Bisschoppelijke Conferentie van België.

Het instituut van de “Grote Katholieke Conferenties” werkt al sinds 1931 te Brussel en is bezield door een open geest, nieuwsgierigheid en vrijheid van gedachte met respect voor alle meningen. Het instituut geniet een grote waardering in de intellectuele wereld en bij het wetenschappelijk onderzoek. Het wordt geleid door een comité van eminente leden uit de Belgische samenleving, met als directeur de reeds genoemde Emmanuel Cornu, advocaat te Brussel en door vicepresident de heer Guy Keutgen, ereprofessor aan de VUB. In de loop der jaren, heeft van deze tribune uiteenzettingen gehoord gewijd aan religieuze en filosofische thema’s, aan de evolutie der wetenschappen, de economie, de kunst de literatuur of ook aan politieke ideeën. Dit van zovele mannen en vrouwen die een stempel op hun manier op hun tijd hebben gedrukt in hun respectievelijke domeinen.

Zijne Al-heiligheid en zijn gevolg hebben een bezoek gebracht aan hare Excellentie de Ambassadrice van Griekenland, mevrouw Galatianaki die een diner heeft aangeboden ter ere van de Oecumenische Patriarch. In zijn toespraak bedankte Zijne Al-heiligheid de Ambassadrice voor de uitnodiging en voor het diner en vertelde hij onder andere: “Ver van ons, als mens van de Kerk, om ons te moeien met de politiek en met politieke kwesties. Nochtans, levend in de wereld, kunnen wij niet onverschillig blijven voor de problemen die de wereld en de mensen bezighouden. Meer nog, het is onze plicht bij te dragen aan hun oplossingen, door de manieren voor te stellen die door het christelijk geloof gesuggereerd worden, te weten, het vreedzaam en harmonieus samenwonen van mensen in wederzijdse liefde of, ten minste, in wederzijds respect en aanvaarding van de andere in zijn anders zijn. Toch hebben we allen vastgesteld dat de poging om de inzichten en de belangen van de ene op te leggen aan de andere conflicten veroorzaakt en bloedige oorlogen die geen enkel probleem oplossen, maar er in tegendeel nog andere veroorzaken, waardoor de mensen en de betrokken volkeren geleid worden naar nog meer vernedering en wanhoop.

Maandag 16 november 2015 – Brussel

Zijne Al-heiligheid Oecumenisch Patriarch Bartolomeos ontving in hotel de Voorzitter van de Commissie van Buitenlandse Zaken van het Europees Parlement, de heer Elmar Brok, met wie hij ongeveer een half uur onderhield.

Vlak nadien heeft de Oecumenische Patriarch de tentoonstelling beozcht “Anatolia-Europalia” in de zaal Bozar in Brussel.

Z.M. Koning Albert en Koningin Paola samen met Z.A. de Oecumenische Patriarch Bartholomeos

Kort na de middag, werd zijne Al-heiligheid ontvangen door Zijne Majesteit koning Albert en zijn echtgenote koningin Paola, vroegere soevereinen van België en ouders van de huidige koning Filip, die hij bezocht in januari dit jaar. De ontmoeting met de vroegere koningen verliep in een warme sfeer en ging over wederzijdse interesses. Daarop volgde een bezoek aan de Ambassade van Turkije waar de heer Hakan Olcay de Turkse Ambassadeur in België een diner aanbood aan de Patriarch en zijn gevolg.

Die avond, heeft Zijne Al-heiligheid een zeer belangrijke conferentie gegeven in het kader van de “Grote Katholieke Conferenties”. Het onderwerp van zijn conferentie was: “De spirituele uitdagingen waarmee onze hedendaagse maatschappij met geconfronteerd wordt”. In zijn homilie verwees de Oecumenische Patriarch onder meer naar de hedendaagse spirituele uitdagingen verbonden aan het leven zelf en aan het bestaan van het menselijk wezen. Hij vermelde meteen ook de manier waarop hij zelf als Hiërarch van de orthodoxie en de Orthodoxe Kerk in het algemeens, middelen ontwikkelt om het hoofd te bieden aan die uitdagingen. Hij verwees eerst naar de uitdaging van het fundamentalisme en na een korte historische beschrijving rond het verschijnen van de term en dit fenomeen, beschreef hij het fundamentalisme aan “een spirituele sclerose van de godsdienst zelf, waar enkel een sacramentele visie van de wereld kan tegenover geplaatst worden. Door sacrament, verstaan wij niet alleen bepaalde cultus praktijken, maar meer breder de roeping van de menselijke persoon die zich inschrijft in het reddende werk van Christus. Want het oorspronkelijke en ultieme doel van het menselijk leven is een cultus op te dragen aan God, Hem te verheerlijken door de gift van de schepping te delen met heel de wereld”.

De Patriarch verwees in zijn homilie eveneens naar de uitdaging voor de vrijheid en onderlijnde dat voor de Orthodoxie, de onmisbare voorwaarde voor vrijheid de mogelijkheid is die iedereen gegeven is om de keuze te maken het goede te doen tegen het individualisme en de instinctieve wil. De Patriarch verwees ook naar de uitdaging om het milieu te beschermen. Hij kon hier ook de grote inspanningen vermelden die het Oecumenisch Patriarchaat en hij zelf leveren sinds jaren voor de promotie van het belang van het milieu. Hij vermeldde enkele van de vele specifieke acties, ontmoetingen en initiatieven voor samenwerking die het Patriarchaat genomen heeft tijdens de laatste vijfentwintig jaar. Hij onderlijnde verder de waarde van de heiliging van de schepping voor de Orthodoxie. Met een handvol argumenten verwees Zijne Al-heiligheid naar de dramatische situatie van christenen van het Midden-Oosten en naar hun belang in de regio waar ze de ware bemiddelaars voor de vrede zijn in een regio waar gedurende eeuwen islamieten en christenen in harmonie samen leefden, iets wat onaanvaardbaar is in de ogen van de fundamentalisten. Zijne Al-heiligheid verwees ook in dtail naar de waarde van dialoog en naar de manier waarop het Oecumenisch Patriarchaat bijgedragen heeft aan de algemene promotie van interreligieuze dialoog maar specifiek ook  van dialoog van christenen onderling en herinnerde onder andere aan de opheffing van de banvloeken van het schisma van 1054 door Paus Paulus VI en Oecumenisch Patriarch Athenagoras.

Op het einde van zijn homilie, sprak de Patriarch over de koortsige voorbereidingen voor de Heilige Synode die zal doorgaan met Pinksteren 2016 en die als objectief zal hebben het oplossen van verschillende problemen en uitdagingen waar de Orthodoxe Christenen mee te kampen hebben.

Dinsdag 17 november 2015

Brussel – Dinsdag 17 november was de derde en laatste dag van het patriarchale bezoek aan België. Zijne Alheiligheid de Œcumenische Partiarch Bartholomeos had ontmoetingen op het hoogste niveau met de leiders van de Europese Gemeenschap. ’s Morgens had hij een ontmoeting met de Europese afgevaardigde en vice-president van het Europese Parlement dhr. Dimitrios Papadimoulis. ’s Middags had hij een ontmoeting met de Europese Commissaris dhr. Dimitrios Avramopoulos die verantwoordelijk is voor de gevoelige en gecompliceerde materie betreffende Immigratie. Na zijn ontmoeting met de eerste vice-president van de Europese Commissie Mr. Timmermans nam Zijne Alheiligheid deel aan een werklunch met drie orthodoxe commissarissen dhr. Avramopoulos, dhr. Chr. Stilianidis en mw. Corina Cretu. Zijne Alheiligheid had eveneens heel belangrijke ontmoetingen, met andere Europese leiders, zoals de President van de Europese Commissie dhr. Jean-Claude Juncker, de President van het Europees Parlement dhr. Martin Schulz alsook met de Hoge vertegenwoordiger van de Unie van Buitenlandse Zaken en Veiligheidsbeleid mw. Federica Mogherini.

Z.A. de Oecumenische Patriarch werd ontvangen door de President van de Europese Commissie dhr. Jean-Claude Juncker, de President van het Europees Parlement dhr. Martin Schulz alsook met de Hoge vertegenwoordiger van de Unie van Buitenlandse Zaken en Veiligheidsbeleid mw. Federica Mogherini.

Het was de eerste keer in de geschiedenis van de Europese Gemeenschap dat deze drie leiders gezamenlijk een kerkleider ontvingen. Bij als deze besprekingen werden voornemens en opinies uitgewisseld betreffende de belangrijke problemen van de EU, die verdrongen werden door de recente gebeurtenissen in Frankrijk en waarbij zowel de Œcumenische Patriarch als zijn gesprekspartners hun diepgaande droefheid en grote bezorgdheid uitten, mede onderlijnend de noodzaak aan dialoog, een koers dewelke de Orthodoxe Kerk en in het bijzonder het Œcumenisch Patriarchaat steeds bewerkstelligd heeft.

Een belangrijk moment en vooral voor de Œcumenische Patriarch maar ook voor de Metropoliet Athenagoras van België, was de inwijding van het gerenoveerde centrale gebouw van de Heilige Metropool van België, die tevens de zetel is van de Metropolia. Het is een werk van vitaal belang waaraan de Metropoliet van België veel tijd en energie heeft besteed, ondanks zijn vele andere verplichtingen, zodat de Metropolia zou uitgerust zijn met een praktisch gebouw, voorzien van moderne infrastructuur, om te beantwoorden aan de veelvuldige taken (op spiritueel, administratief, educatief en filantropisch vlak) die zij dient te begeleiden, verspreidend de getuigenis van het orthodoxe geloof in het hart van Europa.

Inzegening van het Aartsbisdom en de kerk van de Heilige Marina door Z.A. de Oecumenische Patriarch Bartholomeos

In zijn toespraak voor de Patriarch verwees Zijne Eminentie de Metropoliet Athenagoras naar de historiek van het gebouw, naar de grote noodzaak van haar renovatie en de werken die werden uitgevoerd maar ook naar de steun die hij gekregen heeft van de parochies van de Heilige Metropolia, van de clerus, maar ook van leken weldoeners, die elk op hun eigen manier maar uit het diepst van hun harten, hebben bijgedragen en blijven bijdragen dat dit werk zou kunnen voltooid worden. Daarenboven vermeldde de Metropoliet van België dat de Heilige Metropolia eveneens andere projecten heeft zoals de verwerving van een kerk te Amsterdam en ook andere die hij hoopt de concretiseren in de toekomst. Zich richtende tot de Œcumenische  Patriarch, zei Metropoliet Athenagoras onder andere: “ Uwe Alheiligheid, (…) U bent gekomen uit de Heilige en Grote stad van Constantinos, als de authentieke drager van de eeuwenoude traditie van de Orthodoxie. U dient daar het hoofd te bieden aan belangrijke problemen, maar deze verhinderen U niet om waardig Uw Kruis te dragen en Uw opdracht te voltooien met grote toewijding. In gedachte zijn we steeds dicht bij U en altijd bereid U te helpen met Uw belangrijke taak die U is toevertrouwd binnen de Kerk door de genade van God. We kunnen zeggen, nederig, dat onze Kerk echt veel kan bijdragen aan de mensheid en dan meer algemeen aan de samenleving waarin we leven. Het is daarom dat we met een ijverig hart bidden, dat God Uw inspanningen zou zegenen en ook de Moederkerk van Constantinopel en tevens ook voor de goede afloop van het Heilig en Groot Panorthodox Concilie, dat u zal voorzitten op het orthodoxe Pinksteren. (…) Uw primaatschap staat ten dienste in een geest van eenheid, van liefde, van vrede, van wederzijds respect voor het welzijn en de eerbied van de Heilige Orthodoxse Kerk en de wereld. Het is U, Uwe Alheiligheid, die het initiatief neemt en het is U die voorzit, en alle, alle orthodoxen doorheen de ganse wereld, dienen vertrouwen te hebben in U, want U wenst enkel het beste voor Uw Kerk. Het is daarom dat we zeer trots zijn om U te hebben als Patriarch! (…) Wij danken U om dit centrum van de Orthodoxie in de Benelux te willen zegenen, nadat dit gebouw een periode van 20 maanden onafgebroken renovatie achter de rug heeft.”

In zijn homilie prees Zijne Alheiligheid de Œcumenische Patriarch de persoonlijkheid, de spiritualiteit en het werk van de Metropoliet van België. Hij maakte gewag van de opdracht van het Œcumenische Patriarchaat en haar doelstelling om zorg te dragen voor de goede werking van haar Heilige Metropolen in het buitenland en hij verwees ook naar de belangrijkste principes van de Kerk van de eerste Christenen die essentieel dezelfde blijven binnen de hedendaagse Kerk. Hij feliciteerde allen die meewerkten aan de restauratie van het gebouw en speciaal de Metropoliet van België. Zijne Alheiligheid zei onder andere: “In elk van haar Metropolen, net zoals de Belgische Metropolia, vermengt zich het lokale en het universele, de lokale kerkelijke gemeenschap en de katholieke Kerk, de kerk en het avondmaal van Pinksteren, de lokale grenzen en de grenzen van het universum. Het kan dat wij, Orthodoxen, dikwijls gescheiden ogen binnen de diaspora en dit op basis van etnische afkomst en taal, maar dat belet niemand te leven in de volheid van het leven in Christus, te leven als mens met een authentiek universeel geweten, het is te zeggen zijn hart openend, door de liefde van Christus, op zodanige wijze dat hij elke mens omhelst waar hij ook gaat. Het is met een hart van een zodanige grootheid dat, sinds zijn prille jeugd, Uw dierbare Metropoliet Athenagoras is voorzien, zich volledig toewijdend aan God en zijn charisma’s ter beschikking stellend voor de glorie van de Kerk en ten dienste van zijn broeders.”

De Patriarch besloot met te zeggen:  “ Wij feliciteren hartelijk de heilige Metropoliet van België, Athenagoras, die begon met de renovatie van de centrale zetel van haar Metropool, die tijd en geld kostte, maar het tot een goed einde bracht. Onze felicitaties gaan ook uit naar alle medewerkers, de restaurateurs en schenkers die hier samen aan werkten en bijdroegen. We hopen dat de Heer, door bemiddeling van de Heilige Moeder Gods, dit huis moge consolideren gedurende vele jaren, dat alle broeders die er komen er troost en steun mogen vinden, en dat zij het centrum mag zijn waar de activiteiten van deze heilige Metropool van de Œcumenische Zetel gecoördineerd worden. Amen.”

Na de inzegening van het gebouw verhief Zijne Alheiligheid de Oecumenische patriarch Bartholomeos dhr. Boris Gurov tot rang van Archon van het Œcumenisch Patriarchaat

Na de inzegening van het gebouw verhief Zijne Alheiligheid dhr. Boris Gurov tot rang van Archon van het Œcumenisch Patriarchaat. Dhr. Boris Gurov die veel had bijgedragen tot de totstandkoming van de renovatie van het gebouw kreeg de titel van “Archon Orphanotrophe” toegewezen. De nieuwe Archon van het Patriarchaat bedankte tijdens een eenvoudige en nederige toespraak Zijne Alheiligheid voor de grote eer die hem te beurt viel, wenste voor zichzelf altijd deze kerkelijke titel waardig te mogen dragen en vermeldde eerbiedwaardig ook de Metropoliet van België en de Archon van de Troon dhr. St. Kimbaridis.

Na de voltooiing van zijn bezoek vertrok de Œcumenische Patriarch Bartholomeos dinsdagnacht naar Constantinopel.

Heilige oudvader Paisios

Feestdag 12 juli

 Een nieuwe Orthodoxe heilige: Vader Paisos van de Heilige Athos Berg werd gecanoniseerd door de Oecumenische Patriarch tijdens de bijeenkomst van de Heilige Synode op dinsdag 13 januari 2015. De Heilige Paisios was reeds als een heilige erkend door de gelovigen en het was slechts een kwestie van tijd voor hij zou gecanoniseerd worden.

 Arsenios Aznepidis werd geboren op 25 juli 1924 in Farasa, Cappadocië in Klein-Azië, kort voor de volkswisseling tussen Griekenland en Turkije na de Turks-Griekse oorlog van 1919 tot 1922. Hij ontving zijn naam van de heilige Arsenios van Cappadocië, die hem doopte, het kind zijn naam gaf en zijn toekomst als kloosterling voorspelde. Kort na zijn doopsel moesten de jonge Arsenios en zijn familie Klein-Azië verlaten als gevolg van het vredesakkoord van Lausanne. De heilige Arsenios leidde zijn volk op deze tocht van 600 km naar Griekenland. De familie Eznepidis settelde zich in Konitsa in Epirus in het noordwesten van Griekenland. Zoals hij voorspeld had, overleed de heilige Arsenios veertig dagen nadat zijn groep zich in Griekenland gevestigd had en liet hij hen als zijn spirituele erfgenaam de jonge Arsenios na. Arsenios groeide op in Konitsa en werd schrijnwerker na zijn middelbare school.

Geronda Paisisos

Tijdens de burgeroorlog in Griekenland na de Tweede Wereldoorlog, diende Arsenios als radio operateur. Hij was zeer bezorgd voor zijn landgenoten en hun familie, maar niet bang voor zichzelf omdat hij alleenstaande was zonder kinderen. Hij werd opgemerkt voor zijn moed, zelfopoffering en morele rechtschapenheid. Na de burgeroorlog wou hij het klooster binnetreden, maar hij moest voor zijn zusters zorgen, die nog ongehuwd waren. Tegen 1950 had hij voor de toekomst van zijn zusters gezorgd en kon hij zijn monastieke roeping volgen.

 Hij kwam op de Athos Berg toe in 1950, eerst bij Vader Kyril, de toekomstige Abt van het Koutloumousiou Klooster en ging dan naar het Esphigmenou Klooster. In 1954 na vier jaar noviciaat, kreeg hij de monnik tonsuur en de naam Averkios. Hij was een gewetensvolle monnik, die het evenwicht wist te vinden tussen het volbrengen van zijn verplichtingen (wat contact met anderen inhield) en het bewaren van stilte, om te groeien in de kunst van het bidden. Hij was altijd bereid zijn broeders te helpen. Hij wou niet rusten als anderen nog aan het werk waren, ook al waren zijn eigen taken al volbracht, omdat hij zoveel van zijn broeders hield, zonder enig onderscheid. Bovenop zijn ascetische strijd en het gewone klossterleven, werd spiritueel verrijkt door het lezen van boeken die zijn ziel verheven. Hij las de levens van de heiligen en de ouderlingen, en vooral de Ascetische Homilieën van de Heilige Isaak van Syrië.

Kort na zijn tonsuur verliet monnik Averkios  Esphigmenou en vervoegde de broederschap van het Philotheou Klooster, waar zijn oom monnik was. Hij stelde zich onder de leiding van Ouderling Symeon, die hem de kleine zalving gaf en de naam Paisios. Vader Paisios leed erg onder de gedachte dat zijn eigen spirituele tekortkomingen en gebrek aan liefde de oorzaak waren van de tekortkomingen van zijn buren en van de ziekten der wereld. Hij beschuldigde zichzelf zeer streng en strafte zichzelf om zichzelf nog meer weg te cijferen en harder te bidden voor zijn ziel en voor de hele wereld. Hij nam ook de gewoonte aan om naar “een goede reden” te zoeken voor een mogelijke schandalige gebeurtenis en de daden der mensen. Op die manier behoedde hij zichzelf ervoor over anderen te oordelen. Wanneer pelgrims naar de Athos Berg bij hem kwamen en zeiden dat ze verrast waren door het eigenaardige gedrag en de verhalen die een bepaalde monnik had verteld en hem vroegen wat er mis was met die monnik, wees hij hen erop een ander niet te veroordelen. Hij zei dat die monnik in feite zeer vroom was en maar deed alsof hij gek was wanneer ern bezoekers kwamen om aldus de stilte te kunnen blijven bewaren.

 In 1958 werd aan Vader Paisios gevraagd wat tijd door te brengen in en rond zijn eigen gemeente om de gelovigen te steunen tegen de zieltjesjagerij van de Protestante groepen. Later, in 1962, bezocht hij Sinai, waar hij twee jaar verbleef. In die periode werd hij geliefd onder de Bedoeïenen, die spiritueel als materieel baat hadden bij zijn aanwezigheid. De Ouderling gebruikte het geld dat hij ontving van zijn uit hout gesneden beeldjes om voor hen voeding te kopen.

 In 1964 keerde hij terug naar de Athos Berg en nam zijn intrek in de Skete van Iviron alvorens te verhuizen naar Katounakia de meest zuidelijke uithoek van de Athos Berg waar hij een korte tijd in de woestijn verbleef. Zijn tanende gezondheid was waarschijnlijk voor een deel de reden van zijn vertrek uit de woestijn. In 1966 werd er een deel van zijn longen verwijderd. Het was tijdens deze hospitalisatieperiode dat zijn lange vriendschap met de zustergemeenschap van de heilige Johannes de Theoloog in Souroti, net buiten Thessaloniki, begon. Tijdens zijn operatie had hij veel bloed nodig en het was een groep novicen van het klooster dat bloed gaf om hem te redden. Vader Paisios was zeer dankbaar, en na zijn herstel, deed wat hij kon, zowel materieel als spiritueel, om hen te helpen bij de bouw van hun klooster.

 In 1968 verbleef hij in het klooster van Stavronikita waar hij zowel spiritueel als materieel hielp bij de renovatie. In die tijd kwam hij in contact met Ouderling Tikhon die in de Hermitage van het Heilig Kruis leefde, nabij Stavronikita. Vader Paisios bleef aan zijn zijde tot zijn overgang en diende hem onbaatzuchtig als een leerling. Het was in die periode dat de Ouderling Tikhon Vader Paisios hem kleedde met het Grote Schema. In overeenstemming met de wensen van de Ouderling, bleef Vader Paisios in de hermitage na zijn overlijden en woonde er tot 1979, wanneer hij naar zijn finale woonplaats trok op de Heilige Berg, de hermitage Panagouda, die toebehoort aan het Koutloumousiou Klooster.

 Het was in Panagouda dat Vader Paisios naam maakte als door God gedreven ouderling wat zieke en lijdende kinderen van God tot hem bracht. Hij ontving hen de hele dag door en wijdde de nacht aan God in gebed, waakzaam en spiritueel strijdend. Zijn regime van gebed en ascetisme gef hem slechts twee of drie uur nachtrust. De zelfverloochening waarmee hij God diende en zijn medemensen, zijn veeleisendheid voor zichzelf, de strengheid van zijn regime, en zijn gevoelige natuur maakten hem steeds meer vatbaar voor ziekte. Bovenop ademhalingsproblemen, kreeg hij later nog een ernstige hernia die zijn leven zeer pijnlijk maakte. Wanneer hij, om verschillende redenen, de Heilige Berg moest verlaten (ook vaak omwille van ziekte) ontving hij urenlang pelgrims in het vrouwenklosster te Souroti. De fysieke inspanning die dat met zich meebracht in zijn reeds verzwakte toestand bezorgde hem zoveel pijn dat hij er bleek van werd. Hij droeg zijn lijden met veel goedgunstigheid, in vertrouwen dat, aangezien God weet wat best is voor ons, het nu eenmaal zo moest zijn. Hij zei dat God erg geraakt is wanneer iemand die veel lijdt dit ondergaat zonder te klagen, maar verkiest zijn energie te gebruiken om te bidden voor anderen.

 Bovenop alle andere gezondheidsproblemen had hij ook nog bloedingen waardoor hij zeer verzwakt was. In zijn laatste weken voor hij de Heilige Berg verliet, verloor hij vaak het bewustzijn. Op 5 oktober 1993, verliet hij zijn geliefde Heilige Berg voor de laatste keer. Hij van plan slechts een paar dagen weg te gaan, maar in Thessaloniki werd bij hem kanker vastgesteld die meteen behandeld moest worden. Na de operatie bleef hij enige tijd om te herstellen in het hospitaal en werd dan overgebracht naar het klooster in Souroti. Ondanks zijn kritieke toestand ontving nog mensen, luisterde naar hun verhaal en troostte hen.

Vader Paisios hoopte na zijn operatie terug te keren naar de Heilige Berg, maar zijn falende gezondheid liet hem dit niet toe. Zijn laatste dagen leed hij veel pijn, maar kende ook de vreugde van de martelaren. Op 11 juli ontving hij de Heilige Communie voor de laatste maal. ’s Anderendaags gaf hij zijn ziel in Gods handen. Hij werd, zoals zijn wens was, begraven in het Klooster van de Heilige Johannes de Theoloog in Souroti. Vader Paisios wist het hart van het Griekse volk te veroveren, meer dan enig andere hedendaagse Ouderling. Veel van zijn boeken met raadgevingen werden uitgegeven, en het klooster te Souroti verrichtte een enorm werk door zijn geschriften en raadgevingen te organiseren en te bundelen in indrukwekkende volumes als een passende herinnering aan hem. Duizenden pelgrims bezoeken elk jaar zijn graftombe.

 God is wonderbaarlijk tussen Zijn Heiligen. Moge wij Zijn zegen ontvangen!

APOLYTIKION – H.PAISIOS

Uit Farasa afkomstig en de roem van de Athos, en de gelijkwaardige navolger van de monniken van eeuwen her. Gelovigen vereren wij Paisius, een vat dat overvloeit van gaven Gods. Hij beschermt bij alle leed en nood en hij helpt hen, die in geloof hem aanroepen. Eer aan Hem Die u bekranst heeft, eer aan Hem die door u voor alle genezing bewerkt.

Z.A. Oecumenische Patriarch Bartholomeos I op Bezoek in België.

 Onze Oecumenisch Patriarch Bartholomeos I van Constantinopel, die omwille van zijn inzet voor het milieu de bijnaam ‘de groene patriarch’ draagt, bracht van 29 januari tot 1 februari 2015 een officieel bezoek aan ons land.

Z.A. de Oecumenische Patriarch Bartholomeos in gesprek met Bisschop Jozef De Kesel van Brugge

Hij werd er door de Katholieke Universiteit van Leuven uitgenodigd voor een lezing. Het daaropvolgend weekend bezocht hij ook de orthodoxe christenen in de Benelux. Oecumenisch Patriarch Bartholomeos werd op 29 februari 1940 in Turkije geboren en volgde een priesteropleiding in Halki. Hij doctoreerde op het einde van de jaren 1960 aan de Gregoriaanse Universiteit in Rome. Sinds 1991 is hij Patriarch van Constantinopel.

Zijne Alheiligheid Oecumenisch Patriarch Bartholomeos werd tijdens zijn verblijf in de Benelux vergezeld door Zijne Eminentie Metropoliet Athenagoras van België en Exarch van Nederland en Luxemburg, Zijne Eminentie Metropoliet Kleopas van Zweden en geheel Scandinavië, Groot Aartsdiaken Andreas, de heer Petros Bazgarlo en de heer Nikolaos Manginas, fotograaf.

Patriarch Bartholomeos I gaf op donderdagavond om 20.30 uur een publieke lezing in de Promotiezaal van de KU Leuven in de Naamsestraat. De uiteenzetting werd vanaf 19.30 uur voorafgegaan door een inleiding door rector Rik Torfs en een lezing over Ruusbroec door Johan Bonny, rooms-katholiek bisschop van Antwerpen en binnen de rooms-katholieke bisschoppenconferentie referent oecumene.

Zaterdagmorgen 31 januari 2015 nam de orthodoxe kerkleider in Leuven deel aan een oecumenisch colloquium dat georganiseerd werd door het Centrum voor Oecumenisch Onderzoek van de KU Leuven en het Orthodox Theologisch Instituut Apostel Paulus in Brussel over ‘De Orthodoxe Kerk en het Tweede Vaticaans Concilie’.

 Zondagmorgen ging hij vanop de troon voor in de Goddelijke Liturgie in de orthodoxe kathedraal van Brussel. Zondagavond leidde hij vanop de troon een vesperdienst in de orthodoxe kathedraal van Luxemburg. Maandagmorgen ontmoette hij tot slot groothertog Henri van Luxemburg.

Z.A. de Oecumenische Patriarch Bartholomeos tijdens de Goddelijke Liturgie in de Orthodoxe Kathedraal van de Heilige Aartsengelen te Brussel

Patriarch Bartholomeos roept op tot verdediging van de Godsdienst- en Gewetensvrijheid.

De Oecumenisch Patriarch Bartholomeos I, die aan het hoofd staat van de orthodoxe kerk, heeft op de eerste dag van zijn bezoek aan ons land geweldpleging in naam van religieus fanatisme krachtig veroordeeld. Hij deed voorts zijn naam als “groene patriarch” alle eer aan door respect te vragen “voor de natuur zoals God die geschapen heeft”.

 “We kunnen in geen enkele situatie etnische zuivering rechtvaardigen en moeten onmiddellijk reageren op gedwongen migraties van vluchtelingen en verhuis van populaties. We moeten degenen veroordelen die families uiteenrukken in naam van een bedrieglijk nationalisme en religieus fanatisme.

 God overtuigt en dwingt niet. Het geweld is hem vreemd. Als we zwijgen over het discrimineren van anderen, ontkennen we het beeld van God in hen”, aldus de patriarch die voorts pleitte voor een versterking van de interreligieuze dialoog, niet alleen tussen de Abrahamitische religies maar ook “tussen allen van goede wil”.

 De patriarch wees er voorts op dat de aarde een goddelijke gift is, en geenszins onze eigendom. “De aarde is ons gegeven om er te leven in harmonie met de omgeving en in gemeenschap met anderen. We moeten deze creatie omarmen met dankbaarheid en elke poging om hem zich toe te eigenen of te exploiteren achterwege laten. Wij dienen met mate en soberheid gebruik te maken van zijn bronnen en er met liefde en nederigheid zorg voor te dragen zoals God dat wou op het moment dat hij deze creëerde”, aldus de patriarch.

Z.A. de Oecumenische Patriarch Bartholomeos en de rector Rik Torfs van de universiteit KU Leuven


Patriarch Bartholomeos I Ontvangen door Koning Filip en Minister Reynders

Oecumenisch Patriarch Bartholomeos van Constantinopel werd vrijdagmorgen 30 januari ontvangen door koning Filip op het koninklijk paleis van Laken. Daarna bracht de Oecumenische Patriarch nog een bezoek aan Vice-Premier en Minister van Buitenlandse Zaken Didier Reynders.

Z.A. de Oecumenische Patriarch Bartholomeos ontvangen door Koning Filip van België

Patriarch Batholomeos te gast bij de Rooms -Katholieke Bisschoppenconferentie

De Oecumenische Patriarch van Constantinopel heeft vervolgens een bezoek gebracht aan het Interdiocesaan Centrum (IC) in de Guimardstraat in Brussel, waar de zetel van de rooms-katholieke bisschoppenconferentie van België is gevestigd. Hij werd er hartelijk welkom geheten door Mgr. Herman Cosijns, de secretaris-generaal van de bisschoppenconferentie.

Patriarch Bartholomeos I was vergezeld door een uitgebreide orthodoxe delegatie, aangevoerd door Metropoliet Athenagoras, die de orthodoxe Kerk in ons land vertegenwoordigt. De patriarch dankte voor de hartelijke ontvangst en overhandigde, als symbool van de uitstekende relaties met de rooms-katholieke Kerk in ons land, een zilveren borstkruis aan Mgr. André-Joseph Léonard, de aartsbisschop van Mechelen-Brussel en voorzitter van de bisschoppenconferentie. Op de bisschoppen van Doornik en Luik en de hulpbisschoppen voor Brussel en Waals-Brabant na, die zich hadden laten verontschuldigen, waren alle Belgische bisschoppen aanwezig.

Z.A. de Oecumenische Patriarch Batholomeos te gast bij de Rooms -Katholieke Bisschoppenconferentie

Tijdens de lunch hielden Mgr. Johan Bonny en Metropoliet Athenagoras een toespraak. De bisschop van Antwerpen en referent voor oecumene had het over de relatie tussen de rooms-katholieke Kerk en de orthodoxe Kerken in ons land. De orthodoxe aartsbisschop sprak over de uitdagingen en mogelijkheden om getuigenis af te leggen van de christelijke boodschap in een geseculariseerde wereld. Mgr. Léonard bedacht Bartholomeos I op zijn beurt met een cadeau: een kunstboek over de Brusselse Sint-Michiels- en Sint-Goedelekathedraal, die de oecumenische patriarch vanochtend onder leiding van een gids had bezocht.

Z.A. de Oecumenische Patriarch Bartholomeos en Bisschop Johan Bonny van Antwerpen

Eind november dit jaar brengt een delegatie van de bisschoppenconferentie een bezoek aan de Phanar, het hoofdkwartier van het Oecumenische Patriarchaat van Constantinopel in Istanbul. Na de lunch vond in het Interdiocesaan Centrum nog een persmoment plaats, waarop Bartholemeos I kort het woord voerde.

Hij onderstreepte de noodzaak van een gemeenschappelijk engagement van de katholieke en orthodoxe Kerk bij de verkondiging van de Blijde Boodschap in een wereld die vandaag meer dan ooit behoefte heeft aan zingeving, eenheid en solidariteit. Hij verwees naar de bijzonder precaire situatie van de christenen in het Midden-Oosten, in het bijzonder in Syrië en Irak. En hij herinnerde ook aan de uitstekende en hartelijke contacten die hij onderhoudt met paus Franciscus.

Het Orthodox Aartsbisdom van België en Exarchaat van Nederland en Luxemburg (Oecumenisch Patriarchaat) deelt mede dat Zijne Excellentie Bisschop Maximos van Evmenia, hulpbisschop van het Aartsbisdom, op 22 januari 2015 in zijn woning in Brussel in de Heer ontslapen is.

Z.E. Bisschop Maximos van Evmenia

De betreurde Bisschop Maximos van Evmenia (in de wereld Ioannis Mastichis) werd geboren op 30 september 1935 in Stylis (Griekenland).  In 1958 behaalde hij een Master in Theologie aan het Theologisch Instituut van Halki (Turkije). Op 7 september 1958 werd hij tot diaken gewijd door Metropoliet Maximos van Stavroupolis, die hem zijn naam toevertrouwde.

Dezelfde metropoliet wijdde hem op 8 september 1958 tot priester. In hetzelfde jaar werd hij naar Nederland gestuurd. Enige tijd later werd hij gepromoveerd tot archimandriet. In 1977 werd hij door de Heilige Synode van het Oecumenisch Patriarchaat van Constantinopel unaniem verkozen tot hulpbisschop van de Metropoliet van België met de hoge titel van ‘Bisschop van Evmenia’.  Zijn bisschopswijding had plaats in Rotterdam op 11 december 1977. Sinds 1992 resideerde Bisschop Maximos in Brussel. Hij was verantwoordelijk voor het ziekenhuispastoraal en voor de biecht in de Griekstalige parochies.

De door allen geliefde Bisschop Maximos was een geestelijk kind van de onvergetelijke Rector van het Theologisch Instituut van Halki, Metropoliet Maximos Repanellis, en onderscheidde zich door zijn grote gehoorzaamheid, zijn nederigheid en zijn onbegrensde menslievendheid. Hij heeft als geestelijke vader vele gelovigen geholpen. Eeuwige gedachtenis!

Links Z.E. Bisschop Maximos van Evmenia – parochiefeest van de HH Konstantijn en Helena te Brugge 21-05-2009

OVERLIJDENSBERICHT

“Met uw Heiligen laat rusten, O Christus, de ziel van uw dienaar,
waar geen smart noch droefheid is, doch waar leven is zonder einde.

De Heer gedenke in Zijn Koninkrijk zijn trouwe dienaar
Bisschop Maximos van Evmenia

geboren te Stylis (Griekenland) op 30 september 1935
en voor de eeuwigheid geboren te Brussel op 22 januari 2015.

De uitvaartdienst zal plaats hebben
in de Orthodoxe Kathedraal van de Heilige Aartsengelen
Stalingradlaan 34 te Brussel

op woensdag 28 januari 2015
van 9.00u –11.00u Metten en Goddelijke Liturgie
11.00u Dienst van overledenen

Het lichaam van Mgr Maximos van Evmenia
zal reeds op dinsdag 27 januari 2015 om 19.00u
naar de kathedraal  gebracht worden en zal daar blijven gedurende de nacht.

Eeuwige gedachtenis! Eeuwige gedachtenis! Eeuwige gedachtenis!

Links Bisschop Maximos van Evmenia – ter zaliger gedachtenis

Brussel 19-12-2014 In de Sint-Goedelekathedraal van Brussel hebben de koninklijke familie en het Belgische volk afscheid genomen van koningin Fabiola. ‘Haar pelgrimstocht heeft 86 jaar geduurd en ze heeft 21 jaar moeten wachten op het weerzien met haar echtgenoot. Maar nu is Fabiola weer thuis, bij God en bij haar echtgenoot’, sprak kardinaal Godfried Danneels het publiek toe. De kathedraal werd muisstil toen Will Tura, net als bij de begrafenis van koning Boudewijn in 1993, ‘Hoop doet leven’ zong.

In stoet naar kathedraal

De rouwstoet met de koninklijke familie vertrok al om 9u30 van het paleis in Brussel naar de Sint-Michiel en de Sint-Goedelekathedraal. De kist met koningin Fabiola maakte nog een allerlaatste tocht door Brussel en werd daarbij plechtig begeleid door een koninklijke escorte te paard. 

Royals van over de hele wereld, onder meer prinses Béatrix van Nederland en Prins Moulay Rachid van Marokko, waren aanwezig op de begrafenis,  net als koning Carl Gustaf en zijn vrouw Silvia van Zweden.

Voor het Groothertogdom Luxemburg zijn naast groothertog Hendrik en zijn vrouw, groothertogin Maria Teresa ook groothertog Jan – de schoonbroer van koningin Fabiola – prins Willem en nog andere leden van de familie aanwezig. Ook de Spaanse koninklijke familie en heel wat Spaanse familieleden van Fabiola zijn aanwezig. Opmerkelijk is dat de Britse koninklijke familie geen enkele royal afvaardigt.

‘Fabiola is weer thuis, bij God en bij haar echtgenoot’

Op de tonen van het Belgisch volkslied werd de kist – gedrapeerd met een Belgische vlag-  tot vooraan de kathedraal gebracht. Op verzoek van Fabiola zelf werd haar kist op de grond gezet en niet op een verhoogje, als teken van eenvoud. Bij het binnenkomen van de kathedraal liep koning Filip, als hoofd van de familie en lieveling van Boudewijn en Fabiola, vlak achter de kist. Koningin Mathilde was zichtbaar aangeslagen.

Als eerste lezing werd gekozen voor een fragment uit het Hooglied uit het Oude Testament. Met de tekst wilde Fabiola verwijzen naar haar hereniging met Boudewijn. Vervolgens vertelde Kardinaal Godfried Danneels hoe Fabiola de dood niet met angst tegemoet zag. Het werd een pelgrimstocht van 86 jaar, waarbij ze 21 jaar moest wachten op het weerzien met haar echtgenoot. ‘Maar nu is Fabiola weer thuis, bij God en bij haar echtgenoot. De dood was voor haar geen einde, maar een doorgang. Ik leef al in de hemel, zei ze’, sprak kardinaal Godfried Danneels het publiek toe.

Kroonprinses Elisabeth eert ‘tante Fabiola’

Na de homilie spraken onder meer kroonprinses Elisabeth, prins Gabriël, prins Amedeo en prinses Louise voorbeden uit. ‘Oom Boudewijn en tante Fabiola zochten onophoudelijk naar vrede door altijd en overal iedereen te ontmoeten’, zei Elisabeth. Ze sprak in het Nederlands en het Frans. Prins Gabriël verzocht dan weer om ‘troost in onze beproevingen’.

Daarna was het de beurt aan prins Amedeo, zoon van prinses Astrid en prins Lorenz. ‘Geef geliefden de kracht’, zei hij. Prinses Louise, dochter van prins Laurent en prinses Claire, nam het woord in het Engels. Een Spaanse nicht van Fabiola gaf het slotwoord.

Ook verschillende leden van buitenlandse koningshuizen, onder wie prins Guillaume van Luxemburg, zeiden kort iets over Fabiola. Tussendoor klonk orgelmuziek en zang, onder andere van Bach en Mozart.

Sobere plechtigheid met veel muziek

De afscheidsdienst voor koningin Fabiola was vrij toegankelijk voor het publiek, al daagden vlak voor de kathedraal amper 500 Belgen op voor een laatste groet aan de vijfde koningin van België. ‘Het lijkt wel of de koningin helemaal niet geliefd was’, reageerden aanwezige Spaanse toeristen.

De plechtigheid zelf werd ‘eenvoudig’ en ‘sober’. Met veel bijbelteksten en klassieke muziek, daar hield Fabiola van. Als muziek had Fabiola zelf vooral gekozen voor klassieke muziek van componisten als Bach, Mozart, Schubert en Fauré, waarbij de Brusselse José Van Dam en sopraan Sophie Karthäuser de zangpartijen voor hun rekening namen. Er was ook een opvallend Spaans nummer (‘La salve rociera’) van het Spaans-Vilvoordse koor Coro Rociero en een Spaanse nicht van Fabiola, waarbij de castagnetten door de kathedraal kletterden.

Een opvallende gelijkenis met de begrafenis van koning Boudewijn in 1993 werd het optreden van Will Tura, die op herhaling ‘Hoop Doet Leven’ zong. De hele kerk was duidelijk aangeslagen bij het lied, de hele koninklijke familie pinkte een traan weg. José Van Dam sloot af met ‘L’Homme de la Mancha’, wat Fabiola graag hoorde in de versie van Jacques Brel.

Bijgezet in de koninklijke crypte

Na de plechtigheid in de Sint-Michiels- en Sint-Goedelekathedraal werd het stoffelijk overschot van Fabiola overgebracht naar de kerk van Laken, de parochie van de overleden koningin. Daar vond nog een tweede religieuze ceremonie plaats in intieme kring. In de kerk bevindt zich de koninklijke crypte waar koning Boudewijn ligt en waar Fabiola de Mora y Arágon zal worden bijgezet. Omstreeks 13 uur trekt de koninklijke familie zich dan terug in het kasteel van Laken.

Onze Orthodoxe Kerk werd vertegenwoordigd door onze Metropoliet Athenagoras van België

De afscheidsdienst in de Sint-Goedelekathedraal werd bijgewoond door onze Metropoliet Athenagoras van België als vertegenwoordiger van de Orthodoxe Kerk in België.

Bezoek van Koningin Fabiola aan het Sint-Elisabethbegijnhof te Gent- 14/06/1980

Herinneringen aan het Bezoek van Z.M. Koning Boudewijn en H.M. Koningin Fabiola ter Zaliger gedachtenis aan het Elisabethbegijnhof te Gent: 14-06-1980

Op zaterdag 14 juni 1980 brachten Z.M. Koning Boudewijn en H.M. Koningin Fabiola ter zaliger nagedachtenis een bezoek aan Gent ter gelegenheid van het 150 jarig bestaan van ons Koninkrijk.

Naast de officiële plechtigheden werd een bezoek aan het oud-begijnhof Sint Elisabeth voorzien. H.M. Koningin Fabiola bezocht het Dienstcentrum voor de Derde leeftijd ‘Ten Hove”, één dere zeer verdienstelijke initiatieven van het OCMW Gent, het Instituut “gandas” voor gehandicapten en de R. Katholieke Kerk Sint Elisabeth en de Anglikaanse kerk St. John.

Bezoek van Koning Boudewijn aan de orthodoxe parochie van Gent: 14-06-1980

Z.M. Koninig Boudewijn ter zaliger nagedachtenis verwelkomd door Vader Ignace.

Z.M. Koning Boudewijn ter zaliger gedachtenis bezocht op hetzelfde ogenblik de Orthodoxe parochie van de Heilige Apostel Andreas te Gent. Er werd voor deze gelegenheid een korte gebedsdienst gehouden en op de mooie liturgische gezangen trad hij rustig een bomvolle kerk binnen.

De diaken zong er de Vredeslitanie met de gewone aanroepingen voor de Koning en de Koningin. Daarop volgde het zingen van het “Onze Vader” in het nederlands gezongen op de melodie van Rimsky-Korsakoff. Koning Boudewijn zong er uit volle borst mee.

Tenslotte zong Vader Ignace het aanhef gebed voor het “Nog vele jaren” waarbij onze Koning bijzonder ontroerd werd. Bij de zegening maakte hij zijn kruisteken, als getuigenis van zijn diep-spiritueel meeleven.

Koning Boudewijn bracht bezoek aan de Orthodoxe parochie van de H. Apostel Andres te Gent – 14-06-1980

Eeuwige gedachtenis aan Koning Boudewijn en Koningin Fabiola

In naam van onze Orthodoxe parochie te Brugge

willen wij ons medeleven betuigen aan de Koninklijke familie.

Eeuwige gedachtenis!

Paus Franciscus bezoekt Oecumenisch Patriarchaat ter gelegenheid
van het patroonfeest van de Kerk van Constantinopel,
het feest van de Heilige Apostel Andreas

CONSTANTINOPEL – 29 en 30 november 2014

Van 29 tot 30 november bracht Paus Franciscus een bezoek aan Turkije om in de eerste plaats er een officieel bezoek te brengen aan de eerste Troon van de Orthodoxe Kerk wereldwijd. De zetel van het Oecumenisch Patriarchaat bevindt zich in de oude en nu arme wijk van de Fanar.

Het is de derde maal dat Paus Franciscus en Oecumenisch Patriarch Bartholomeos elkaar ontmoeten, eerst in Jeruzalem, dan in het Vaticaan en nu in Constantinopel. Constantinopel is een trouwe bondgenoot van de Rooms-Katholieke en zoekt in alle eerlijkheid naar het volledig herstel tussen de twee zuster-Kerken. Het is de vierde paus die een bezoek brengt aan de Fanar: Paulus VI (1967), Johannes-Paulus II (1979) en Benedictus (2006), telkens ter gelegenheid van het patroonsfeest van de Kerk van Constantinopel, het feest van de Heilige Apostel Andreas.

Doxologie – Op zaterdagavond 29 november 2014 werd de Paus plechtig ontvangen door de Oecumenische Patriarch Bartholomeos en de leden van de Heilige Synode. Onze Metropoliet Athenagoras van België was er ook aanwezig als lid van de Heilige Synode en stond aan de zijde van de Oecumenische Patriarch voor de ontvangst van Paus Franciscus.

Tijdens de viering van de Doxologie (dienst van dankzegging) zaterdagavond in Phanar, beklemtoonde de paus dat dit bezoek in het teken stond van de verbondenheid van de katholieke en de orthodoxe Kerk. Zo zei de Paus verder:

“De heilige Petrus en Andreas waren broeders van bij de geboorte, maar door hun ontmoeting met Jezus werden zij broeders in het geloof. Zo moeten ook wij allen broeders zijn die samen geloven in de verrezen Heer.” Paus Franciscus werd er geflankeerd door de oecumenische patriarch Bartholomeus. Het was de eerste ontmoeting in Istanbul tussen beide kerkleiders, die eerder dit jaar samen naar Jeruzalem reisden.

Dit pausbezoek aan de Phanar, de hoofdzetel van het Oecumenische Patriarchaat, versterkt de positie van de Oecumenische Patriarch binnen de wereldorthodoxie. Net als zijn voorganger Benedictus XVI bestempelde ook Paus Franciscus de orthodoxe kerk als ‘zusterkerk’. Hij omschreef de patriarch als zijn ‘geliefde broeder’. Hij prees en dankte patriarch Bartholomeus ook voor zijn inzet voor de eenheid van de christenen.

Op zijn beurt bestempelde de Oecumenische Patriarch Bartholomeos het bezoek kort voor zijn ontmoeting als ‘historisch’, omdat beide kerkleiders samen voor de vrede en de eenheid bidden: “Wij voelen ons als broeders in Christus. Wij willen samenwerken om bij te dragen tot de vrede wereldwijd en het welzijn van de hele mensheid.

De Paus buigt voor Bartolomeus en ontvangt van hem de zegen.

Tijdens de Doxologie in de Patriarchale Kerk van de Heilige Georges in de Phanar, zei Franciscus: “Onze vreugde is groter omdat haar bron ontspruit in onze gedeeld vertrouwen in Gods trouw. Ondertussen vroeg Patriarch Bartolomeus de bemiddeling van de “heilige Vaders”, op wiens leer ons gezamenlijk geloof tijdens het eerste millennium was gebaseerd.”

Aan het einde van zijn toespraak, vroeg Paus Franciscus Patriarch Bartolomeus om zijn zegen en boog voor hem om die te ontvangen. Bartolomeus kuste Franciscus op het hoofd. En zo werd de tweede dag van het pauselijk bezoek afgesloten met een zeer symbolisch gebaar.

Het was al nacht in Istambul de avond van het feest van de Heilige Andreas, Patroonheilige van de Orthodoxe Patriarchale Kerk, toen Franciscus de kerk binnen kwam met zijn broeder Bartolomeus. Hun korte gebedsstonde gaf de wereld een voorsmaakje van wat er morgen zou gebeuren wanner de Paus de Goddelijke Liturgie zou bijwonen die door de Oecumenische Patriarch zal gecelebreerd worden. Bij de ingang van de kerk, vereerde de Paus een groot met zilver beslagen icoon.

 In zijn welkomstwoord, sprak Bartolomeus tot Franciscus over de liefde van Apostel Petrus voor zijn broer Andreas, de eerst geroepene. De Patriarch herinnerde aan gelijkaardige bezoeker door hun voorgangers en noemde Paus Paulus VI, Johannes Paulus II en Benedictus XVI. Hij sprak over de wil van Franciscus en de zeer Heilige Kerk van Rome om de broederlijke en stabiele vooruitgang met de Orthodoxe Kerk op weg naar het herstel van de volledige communie tussen de kerken. Bartolomeus zei dat hij het bezoek van Franciscus zag als een gebeurtenis vol gunstige tekens voor de toekomst”.

 De Patriarch dankte de Katholieken voor de teruggave van de relikwieën van de heilige Eufemia en sprak ook over de heilige Basilius en de heilige Johannes Chrysostomos. “Moge deze heilige Vaderen op wiens leer ons gezamenlijk geloof van het eerste millennium was gebaseerd, bemiddelen bij onze Heer opdat wij de volle eenheid van onze Kerken mogen terugvinden en aldus Zijn goddelijke wil vervullen”.

Terwijl ik uit ganser harte “dank u” zeg voor uw broederlijk welkom. Ik voel dat onze vreugde groter is omdat haar bron van buiten komt en niet uit onszelf. Zij is geen gevolg van ons engagement, of van onze inspanningen – al zijn die wel degelijk nodig. Zij ontstaat door ons gezamenlijk geloof in de trouw van God”. Zo antwoordde Franciscus.

 Franciscus voegde er aan toe: “als we spreken over de vreugde en de vrede die de wereld niet kan geven, maar die de Heer Verrezen Jezus beloofde aan zijn leerlingen. Petrus en Andreas hoorden deze belofte; zij ontvingen deze gave. Zij waren bloedbroeders, maar hun ontmoeting met Christus transformeerde hen tot broeders in het geloof en naastenliefde. Op deze vreugdevolle avond, in dit avondgebed, wil ik dit benadrukken: zij werden broeders in hoop”.

Paus Franciscus woont de Goddelijke Liturgie bij in de Fanar

Op zondag 30 november woont de Paus Franciscus er de Goddelijke Liturgie bij voorgegaan door de Oecumenische Patriarch, in concelebratie met de leden van de permanente Heilige Synode. Tijdens de Goddelijke Liturgie wordt een gemeenschappelijke verklaring van de Paus en de Oecumenische Patriarch voorgelezen.

“Wij moeten blijven streven naar de eenheid van de katholieke en de orthodoxe Kerken. De schreeuw van de vele slachtoffers van het geweld moet ons aansporen dat pad naar de eenheid te versnellen.” Dat zei paus Franciscus, op de feestdag van de Heilige apostel Andreas, op het einde van de Goddelijke Liturgie volgens de byzantijnse traditie in de Sint-Georgioskathedraal van Phanar. “Echte dialoog is steeds een ontmoeting tussen mensen met een naam, een geschiedenis en een gezicht en niet louter een uitwisseling van ideeën.”

Paus Franciscus: “Eenheid betekent niet de onderwerping van de andere, maar de aanvaarding van de gaven die God eenieder heeft gegeven. Ik verzeker ieder van u dat de katholieke Kerk voor het doel van de christelijke eenheid geen enkele andere voorwaarde wil opleggen dan de gedeelde belijdenis van het geloof. Het enige wat de katholieke Kerk wenst en wat ik als bisschop van Rome wens, is de eenheid met de orthodoxe Kerken.”

Franciscus herinnerde aan de breuk in 1054, maar eveneens aan de omhelzing van Patriarch Athenagoras en Paus Paulus VI, 50 jaar geleden in Jeruzalem, evenals de publicatie van het oecumene document ‘Unitatis Redintegratio’, dat 50 jaar geleden door het Tweede Vaticaans Concilie werd gepubliceerd.

“De jonge generaties zijn niet in staat zijn om de wijsheid te verwerven en de hoop levendig te houden, indien wij er niet in slagen om een authentiek humanisme door te geven, dat is gebaseerd op het evangelie en duizend jaar ervaring van de kerk. Jongeren – en daarbij denk ik in het bijzonder aan ontelbare orthodoxen, katholieken en protestanten die elkaar tijdens de door de gemeenschap van Taizé georganiseerde internationale ontmoetingen treffen – dagen ons vandaag uit om vooruitgang te maken in de richting van de volledige christelijke eenheid.”

Zowel de Paus als de Oecumenische Patriarch Bartholomeos benadrukten dat verzoening en eenheid een noodzaak is, “in naam van de armen en vervolgde christenen”. De patriarch deed zijn bijnaam van ‘groene patriarch’ alle eer aan door er nog aan toe te voegen: “Wie de naam van de grote vredestichter aanroept, moet het pad naar de eenheid bewandelen. Wij moeten ons afvragen welke planeet de komende generaties zullen erven, indien wij die planeet zo genadeloos en onomkeerbaar uit hebzucht blijven vernietigen.” .

Ondertekening van de gemeenschappelijke verklaring

Paus Franciscus en de Oecumenische Patriarch Bartholomeos I spreken in een gemeenschappelijke verklaring hun vastbeslotenheid uit tot de versterking van de inspanningen voor de eenheid van alle christenen en in het bijzonder van orthodoxen en katholieken, trouw aan de oproep van Christus.

De herinnering aan de apostelen, die het goede nieuws van het evangelie hebben uitgedragen, door hun verkondiging en het getuigenis van hun martelaarschap, versterkt ons streven om samen in liefde en waarheid op weg te gaan om de onderlinge verdeeldheid te overwinnen. Als herders van de kerk vragen wij onze gelovigen om zich aan te sluiten bij ons gebed, opdat allen mogen een zijn en de wereld zou geloven.”

“Wij spreken onze gemeenschappelijke bezorgdheid uit over de huidige situatie in Irak, Syrië en het hele Midden-Oosten. Wij delen het verlangen naar vrede en stabiliteit en de wil om conflicten op te lossen door dialoog en verzoening. Wij vragen al diegenen die verantwoordelijkheid dragen voor de bestemming van de volkeren om hun engagement voor de lijdende gemeenschappen te versterken, opdat zij in hun geboorteland kunnen blijven. Wij kunnen geen Midden-Oosten aanvaarden zonder de christenen, die er al tweeduizend jaar de naam van Christus belijden. Vele broeders en zusters worden vervolgd en zijn met geweld uit hun huizen verdreven. Soms lijkt het alsof elke waarde van het menselijke leven verloren is, dat mensen niet langer van belang zijn en voor andere belangen kunnen worden opgeofferd, terwijl dit alles op onverschilligheid lijkt onthaald te worden.

De heilige Paulus herinnert er ons aan: Als een lid lijdt, zo lijden wij allen mede. Als een lid verheerlijkt wordt, zo verblijden zich al de leden mede (1 Kor 12,26). Net zoals het bloed van de martelaren de kiem heeft gelegd voor de kracht en vruchtbaarheid van de Kerk, zo kan ook het dagelijkse lijden een effectief instrument zijn voor eenheid. De verschrikkelijke situatie van de christenen en allen die lijden in het Midden-Oosten vereist niet enkel ons onophoudelijke gebed, maar ook een passend antwoord van de internationale gemeenschap.”

Beide kerkleiders benadrukken nog de ernst van de situatie, die de solidariteit van alle mensen van goede wil vereist. Zij beklemtonen de noodzaak van de dialoog met de islam, gebaseerd op wederzijds respect en vriendschap op basis van de gemeenschappelijke waarden.

“Moslims en christenen zijn opgeroepen om samen te werken voor de rechtvaardigheid, de vrede en het respect voor de waardigheid en de rechten van elke persoon, in het bijzonder in gebieden waar christenen en moslims eeuwenlang in vrede hebben samengeleefd en nu gebukt gaan onder de tragische verschrikkingen van oorlog.

Wij roepen alle christelijke leiders op om de interreligieuze dialoog voort te zetten en te versterken en om zich tot het uiterste in te spannen om de vrede en de solidariteit tussen mensen en volkeren te bevorderen.”

Bron: (Kerknet)

Voor meer foto’s: KLIK HIER

Bezoek van Paus Franciscus aan het Oecumenisch Patriarchaat: KLIK HIER

 “Het Mysterie van de Liefde”
Verslag Jongerenweekend 21-23 November 2014

te Vaalbeek (Leuven)

Ongeveer 80 orthodoxe jongeren namen tussen vrijdag 21 en zondag 23 november 2014 deel aan het weekend van de Orthodoxe Jeugd van de Benelux (OJB-JOB) in Vaalbeek bij Leuven. Het thema was ditmaal “Het Mysterie van de Liefde”. Hoewel het weekend georganiseerd was door het Grieks-orthodox aartsbisdom van België, Nederland en Luxemburg, namen er naar goede gewoonte ook jongeren en zelfs een paar geestelijken van andere bisdommen aan deel.

vader Heikki Huttunen

De hoofdspreker was zelfs een Fins-orthodoxe priester: vader Heikki Huttunen, die een jarenlange ervaring heeft met jeugdwerking, en bovendien voorzitter is geweest van “Syndesmos”, het wereldwijd orthodox jongerengenootschap.

Voor wie er toen al was, werd de bijeenkomst ‘s vrijdagsavonds ingezet met een gezamenlijke maaltijd en een avondwandeling, die tot een ongedwongen kennismaking leidde, en er zo meteen de sfeer in brachten. Daarna volgden de completen, en een gezellige, losse babbel in de ontspanningsruimte, waar ook Zijne Eminentie Metropoliet Athenagoras aan deelnam. Het was opmerkelijk dat de groep vrij snel hecht werd, zowel voor wie gezellig in de zeteltjes bleef praten, als degenen die zich op het einde aan een Grieks danspasje durfden wagen. De landsgrenzen vervaagden snel, zodat de meeste deelnemers tegen bedtijd dus al met elkaar hadden kennisgemaakt.

 Zoals steeds bleken er voldoende jongeren aanwezig te zijn om een Byzantijns en een Slavisch koor samen te stellen om op zaterdagmorgen de korte metten te verzorgen. Alle diensten werden trouwens in het Nederlands, Grieks en Frans gezongen. Na het ontbijt volgde de hoofdlezing over het “Mysterie van de Liefde” door vader Heikki. Halfweg werden er enkele rake vragen gesteld, vooral over relaties en huwelijk. Het tweede deel van de lezing werd meteen gevolgd door een experimenteel middagmaal, waarbij de gesprekken over de lezing langzaam en rustig overgingen in een tweede, wat langere wandeling door het statige Meerdaalwoud, dat zich in felle herfstkleuren hulde en aan een warme najaarszon warmde.

De workshops diepten het thema verder uit. Eerst leidde vader Konstantinos Kenanídis – aan de hand van een YouTube filmpje dat de draak stak met sociale media – een interactieve workshop in over interpersoonlijke relaties, waarna de groep werd verdeeld in werkgroepjes. Doordat die groepjes kleiner waren, en ingedeeld per taalgroep (Engels, Nederlands, Grieks en Frans, gemodereerd door v. Heikki Huttunen, v. Dominique Verbeke, v. Konstantínos Nevrokoplís, en v. Ciprian Popescu) werd daar vrijuit, persoonlijk en concreet gesproken over gevoelige, moeilijke en heikele onderwerpen in verband met liefde en relaties. De beslotenheid leidde ertoe dat zowel de jongeren als geestelijken geen taboe uit de weg moesten gaan, wat door iedereen werd gewaardeerd. Voor sommigen liep het gesprek uit op een persoonlijk, geestelijk gesprek of zelfs een biecht.

De zaterdag eindigde met een zeer verzorgde vesperdienst, en opnieuw een rustige afsluiter in de ontspanningsruimte, ditmaal ondermeer met enkele operastukken die gezongen werden door v. Ciprian en Ana Camelia Popescu. Tegelijk maakten enkele geëngageerde jongeren een kleine evaluatie van het weekend, en bespraken ze wat er verder nog kan georganiseerd worden: bijvoorbeeld een tweedaagse wandeling langs de kust, of een kleinschaliger weekend rond een wat “zwaarder” thema. De Byzantijnse gezangen in het Nederlands hadden er enkele andere jongeren toe aangezet om daarnaast nog een zangoefening te houden.

De zondag werd ingezet met een plechtige, bisschoppelijke Goddelijke Liturgie, voorgegaan door Metropoliet Athenagoras, in concelebratie met de aanwezige priesters en diakens. Ze werd opgeluisterd door beide koren, opnieuw in het Nederlands, Grieks en Frans. Hoewel sommigen een wekdienst hadden verwacht, al dan niet met simantron, vierden uiteindelijk alle jongeren de Liturgie mee. Na een hartverwarmend, aanmoedigend slotwoord, en groepsfoto’s aan de ingang en in het drassige gras, ging het een laatste maal richting refter. Het weekend werd afgesloten met een openhartige evaluatie door alle jongeren, waarbij er merkwaardig genoeg nauwelijks kritiek te horen was, maar wel de vraag klonk om zo snel mogelijk een volgend jongerenweekend te organiseren.

De metropoliet stelde daarom voor om vanaf nu telkens in oktober en in maart een jongerenweekend te houden, in een zelfde geest van openheid naar alle orthodoxe jongeren in de hele Benelux, ongeacht hun taal, ras of achtergrond.

God zij dank!

verslag diaken Barnàbas

Gent – Vrijdag 24 oktober 2014 werden de nieuwe mozaïeken die de buitenzijde zullen sieren van de Heilige Apostel Andreaskerk te Gent, ingewijd door Zijne Eminentie Metropoliet Athenagoras.

Na de Bisschoppelijke Vespers, voorgegaan door Zijne Eminentie de Metropoliet, in aanwezigheid van priesters en diakens van het Aartsbisdom, verklaarde Zijne Eminentie dat in een tijd waarin de wereld leeft alsof er geen God is, het heel betekenisvol is dat wij, orthodoxe christenen, getuigen van Zijn aanwezigheid.

Dienst van de kleine waterwijding door Z.E. Metropoliet Athenagoras van België

Om die reden was het de beslissing heel juist om door monialen van het klooster in Maldon, Essex vervaardigde mozaïeken van de Twaalf Apostelen te plaatsen, die leerlingen van Christus waren en Zijn boodschap naar de einden der aarde brachten. Tevens herinnerde hij aan de betekenis van de iconografie in de orthodoxe traditie en eredienst. Daarna nam v. Dominique Verbeke het woord, de rector van de kerk, die zelf ook verwees naar het belang van de orthodoxe iconografie.

De dienst werd ook bijgewoond door geestelijken die de rooms-katholieke, protestantse en anglicaanse Kerk vertegenwoordigden. Onze orthodoxe parochies van Brugge en Oostende werden vertegenwoordigd door Aartspriester Bernard Peckstadt, Oikonomos Bart D’Huyvetter en Diaken Leonid D’Hoe samen met  heel wat parochianen van Oostende en Brugge.

Vervolgens werd aan alle aanwezigen een receptie aangeboden in het parochiecentrum.

4 oktober 2014  Doornik –  Met veel luister en de nodige plechtigheid heeft Zijne Eminentie Metropoliet Athenagoras van België een eerste Goddelijke Liturgie gevierd in de kerk van de Heilige Fokas in Doornik. Deze kerk werd ten aller tijden ter beschikking gesteld van de orthodoxe parochie van Doornik, parochie die zowat tien jaar geleden opgericht werd onder impuls van Metropoliet Panteleimon en al die jaren bediend werd door de priester van de Parochie van de Heilige Nektarios in Mons.

Eerst vierde Metropoliet Athenagoras de waterwijding en zegende de kerk in. Vervolgens ging hij voor in de Goddelijke Liturgie, in concelebratie met 7 priesters en twee diakens. Een viertal priesters kwam zich eveneens verenigen in gebed. De gezangen werden verzorgd door het koor van de Parochie van de Heilige Anargyren in Peronnes-les-Binches. Men zong er in het Frans en het Grieks, terwijl de celebranten meerdere talen aanwenden.

In zijn toespraak zei Metropoliet Athenagoras hoezeer hij aangedaan is omwille van deze Liturgie. Hij was immers zelf meer dan tien jaar Bisschop van Sinope en dus een opvolger van de Heilige Fokas, en is vanuit deze positie zich gaan interesseren in het leven van de Heilige Fokas en is er voortaan spiritueel mee verbonden. De Heilige Fokas leefde rond het jaar 100 en is een martelaar van de primitieve Kerk en de patroonheilige van de tuiniers en de zeevaarders. Zijn leven werd rond het jaar 400 beschreven door de Heilige Asterius van Amaseia. Fokas werd bisschop van zijn geboortestad Sinope. “Misschien is deze kerk de eerste in de Orthodoxe Diaspora toegewijd aan de Heilige Fokas. Maar in Constantinopel is er ongetwijfeld een kerk toegewijd aan de heilige, in de Ortakoy-wijk, nabij de Bosporus”.

Z.E. Metropoliet Athenagoras van België

Voortaan wordt de Parochie bediend door Priester Dimitrios Santamouris, die als Kretenzer geboren en getogen is in België en bijgevolg de Franse taal goed machtig is. Tot de Parochie behoren immers gelovigen van diverse afkomst, vandaar de nood om de liturgische diensten vooral in het Frans te vieren.

Op het einde van de Liturgie kwam de Rooms-katholieke Bisschop van Dornik even langs, Mgr Guy Harpigny, om de Parochie een woord van steun en sympathie toe te spreken. Het is dank zij Mgr Harpigny dat de kerk overgedragen wordt aan de Metropolia van België. Dit is niet de eerste keer dat in België een orthodox gemeenschap een kerkgebouw ter beschikking krijgt van de Rooms-Katholieke Kerk. Dit is mogelijk dank zij de goede contacten die de Metropolia onderhoudt met de Rooms-Katholieke Kerk en haar bisschoppen.

In Luxemburg kreeg de Metropolia zelfs een grot stuk grond met een woonst erop, waarop een nieuwe kerk werd gebouwd. De orthodoxe christenen in de Diaspora proberen in harmonie te leven met hun broeders en zusters van de andere christelijke Kerken en zijn God dankbaar dat er een goede samenwerking is. Ook loklaa en nationaal werkt men verder aan een oprechte dialoog, in de hoop dat God – op een dag – de eenheid van de Kerken zal herstellen..

Onder de aanwezigen merkte men de voorzitter van de Griekse Gemeenschap van Brussel op, dhr. Dimitrios Argyropoulos, vergezeld van zijn echtgenote, evenals een vertegenwoordiging van de Vereniging van de Grieken van de Pontus in België. Na de Liturgie volgde een receptie en agapen.

Vaticaanstad – Vanmorgen is in het Vaticaan een rooms-katholieke Bisschoppensynode aan het werk getogen over het thema “De pastorale uitdagingen van het gezin in de context van de evangelisatie”.

Die synode, die gehouden wordt van 5 tot 19 oktober 2014, vindt plaats onder de hoge bescherming van Zijne Heiligheid Paus Franciscus, en verzamelt 191 synodale vaders, waaronder 60 kardinalen, en dit uit de 5 continenten. Daarnaast zijn er op deze synode andere deelnemers als experten of adviseurs uitgenodigd.

Zijne Heiligheid Paus Franciscus en Metropoliet Athenagoras van België (vertegenwoordiger van Z.A. de Oecumenische Patriarch Bartholomeos)

Er zijn bovendien 8 afgevaardigden van andere christelijke Kerken: Zijne Eminentie Metropoliet Athenagoras van België en Exarch van Nederland en Luxemburg vertegenwoordigt er Zijne Alheiligheid, Oecumenisch Patriarch Bartholomeos en de Moederkerk (Oecumenisch Patriarchaat), Metropoliet Hilarion van Volokolamsk vertegenwoordigt er het Patriarchaat van Moskou tijdens de tweede werkweek van de Synode, en er zijn ook hoge vertegenwoordigers van de Koptische Kerk, de Syrisch-Jacobitische Kerk, de Anglicaanse Kerk, de Lutheran World Federation, de wereldgemeenschap van gereformeerde/hervormde kerken (WCRC) en de Baptist World Alliance.

De in deze Synode bijeengekomen bisschoppen van de rooms-katholieke Kerk hebben bijzondere aandacht voor de praktijk van de orthodoxe Kerk, die – in bepaalde gevallen – de mogelijkheid van een tweede en/of zelfs een derde huwelijk kan aanvaarden.

Bij de inwijding heeft de afgevaardigde van het Oecumenisch Patriarchaat zich persoonlijk kunnen onderhouden met Zijne Heiligheid Paus Franciscus, die verklaarde erg verheugd te zijn om heel binnenkort het centrum van de Orthodoxie te kunnen bezoeken, met name ter gelegenheid van het feest van de Heilige Andreas (30 november) van dit jaar.

De synode begint met verspreid over de dagen meerdere plenaire sessies waarbij alle deelnemers debatteren aan de hand van een afgebakend thema, altijd gerelateerd aan de pastoraal rond huwelijk en gezin. Ter voorbereiding is verder eerder dit jaar een werkdocument verschenen, waarin onder meer antwoorden van de eind vorig jaar rond gestuurde vragenlijst zijn verwerkt. Dit document geeft zo een inzicht in wat wereldwijd speelt in het pastoraat rond huwelijk en gezin en de uitdagingen waar pastorale teams op dit gebied voor staan. De in dit werkdocument aangestipte onderwerpen komen terug in de te bespreken thema’s op de synode.

Na de plenaire sessies staan er ook gespreksronden in kleinere groepen op het programma. De deelnemers kunnen dan in kleinere kring dieper op bepaalde onderwerpen in gaan. Er wordt van al het besprokene verslaglegging gedaan met de bedoeling dit in een document samen te vatten dat tijdens de laatste dagen van de synode wordt gepresenteerd en goedgekeurd.

Mee bidden
De Kerk acht gebed voor de synode onontbeerlijk. Zij gelooft in de leiding door de Heilige Geest. Daarom roept zij alle gelovigen wereldwijd op om God te vragen de synode die nu in oktober plaatsvindt, te zegenen en vruchtbaar te maken voor heel zijn Heilige Kerk.

Zijne Heiligheid Paus Franciscus en Metropoliet Athenagoras van België (vertegenwoordiger van Z.A. de Oecumenische Patriarch Bartholomeos)

Gent – Op zaterdag 27 september 2014 had de plechtige opening plaats van het nieuwe academiejaar van het Theologisch Instituut de Heilige Johannes de Theoloog.
De Metropoliet-Aartsbisschop Athenagoras deed de inzegening in aanwezigheid van een 50-tal studenten voornamelijk uit Vlaanderen en Nederland.
“Broeders, wie is wijs en geleerd onder u? Laat hij uit zijn goede levenswandel zijn werken laten zien, door wijze zachtmoedigheid” (Jakobus, 3, 13).

Inzegening van het nieuwe academie jaar door onze Metropoliet Athenagoras van België

Wij hopen dat met de genade van God dit werk verder mag groeien en dat wij allen dichter bij de Bron der kennis mogen naderen.

Er is geen grotere communicatie in het leven dan de ontmoeting met de Logos. Sommige religieuze filosofen leggen uit dat er zo iets als een theologische eros, een eros voor theologie bestaat (met eros bedoelen zij een dynamiek van het leven)… en indien we niet aan theologie doen met deze diepzinnige spanning, die misschien niets anders is dan de kracht van de Heilige Geest doorheen het leven, dan doen we echter niets goeds.

Zo worden we mensen die bezeten zijn van God. Wij komen tot de kennis van God (theognosis) in de mate van onze gelijkenis met God, met andere woorden God toont zich aan de mensen in de mate dat de mens op Hem gelijkt, aan Hem gelijkvormig wordt.

De groep bestaande uit een 50tal studenten bij de opening van het nieuwe academiejaar

Op het feest van de transfiguratie bidt de Kerk: Christus stijgt vandaag op de Thabor, om de natuur van Adam te transformeren en om zijn goddelijkheid aan zijn ingewijden te onthullen. Verlicht ons met het licht van Uw kennis. In deze theologische vorming zal het er om gaan de zin en de finaliteit van het werk aan te tonen van God die mens werd. Of nog Christus volgen en de Heilige Geest verwerven (de Heilige Serafim van Sarov); deelachtig worden aan het eeuwige leven, binnentreden in het Koninkrijk Gods.

Onze Metropoliet Athenagoras samen met de Directeur van het Instituut aartspriester Dominique Verbeke

Wij bestaan in de mate dat we leven, wij leven in de mate dat wij het Licht ontvangen of gelijkvormig worden aan het Licht. Onze eros bestaat er dus in ons te bevrijden door de kennis van de waarheid, door te profiteren van de energie van de Heilige Geest. Ook dit jaar willen wij allen danken voor hun inzet, zowel docenten als cursisten, de vertalers en de vrijwillige medewerkers.

Tot glorie van God…

Voor meer informatie over het vormingcentrum:

Zie verder : Orthodox Theologisch Institiuut

Contact
adres
Orthodox Theologisch Instituut
Sophie Van Akenstraat 56
9000 GENT (Oud Elisabethbegijnhof)
e:mail: onderwijs@orthodoxia.be

Kortrijk – Op zondag 28 september 2014 had in de schoot van de Orthodoxe Parochie van de Heilige Amandus te Kortrijk de diakenwijding plaats van Philippe Mevis. Het was Zijne Eminentie Metropoliet Athenagoras van België en Exarch van Nederland en Luxemburg die deze wijding toediende. Metropoliet Athenagoras was omringd van 6 priesters en 2 diakens. Naast de parochianen van Kortrijk, waren er eveneens tal van gelovigen gekomen uit andere parochies van het Aartsbisdom.

Lectorwijding van Neboja

Tussen de Metten en de Goddelijke Liturgie werd eerst de jonge Serviër Neboja tot lector gewijd en Philippe Mevis tot hypodiaken. Na de Epiklese werd vervolgnes Philippe Mevis tot diaken gewijd.

Vader Pius, de rector van de parochie bij het vereren van het evangelie tijdens de metten

Hij zal voornamelijk dienen als diaken in de Parochie van Kortrijk, maar zal ook van tijd tot tijd Metropoliet Athenagoras vergezellen bij zijn vele pastorale bezoeken. De nieuwe diaken is van Belgische afkomstig, gehuwd en vader van drie dochters en een zoontje, en woont sinds enkele jaren in Kortrijk. Hij is werkzaam in de privésector.

In zijn toespraak voor de wijding zei Metropoliet Athenagoras o.m.: “Het priesterschap is dus een gave, een geschenk van Christus. Want met de alheilige genade van Zijn Geest – die onze zwakheden geneest en aanvult wat ons ontbreekt – schenkt Hij de Kerk rijkdom, door ons charisma te verlenen en ons aan te duiden tot haar liturgen en herders. Het is m.a.w. voor de christengelovige – die beslist van lid te worden van de clerus – een bijzondere eer, een eer die niemand van ons zichzelf mag toe-eigenen, maar die alleen door Jezus Christus zelf wordt toebedeeld. De Heilige Apostel Paulus is hierover heel duidelijk in zijn brief aan de Hebreeën: “Niemand kan zich die waardigheid aanmatigen, men moet evenals Aäron door God geroepen worden” (Hebr. 5,4)”.

Op het einde van de dienst zei Metropoliet Athenagoras heel veel belang te hechten aan het universeel karakter van parochies als deze van Kortrijk, die de oecumeniciteit van het Patriarchaat waartoe ons Aartsbisdom behoort, op waardige wijze beklemtonen! De Orthodoxie kan immers niet nationaal gericht zijn. Dat zou een groot onrecht zijn! Mgr Athenagoras prees ook het werk van Vader Pius en feliciteerde de nieuwe diaken, dankte de concelebranten voor hun komst en de gelovigen voor hun trouw samenbidden.

Er volgden toespraken van Vader Pius, van Diaken Philippe en van diens broer, en er werden bloemen uitgereikt aan de echtgenoten van Vader Pius, Vader Philippe en Lector Neboja.

TOESPRAAK BIJ DIAKENWIJDING PHILIPPE MEVIS

Kortrijk, 28 september 2014

 Metropoliet Athenagoras van België

 Dierbare hypodiaken Philippe,

Het priesterschap als sacrament is een charisma bij uitstek; een geschenk van Christus in Zijn Kerk. Christus is de grote en eeuwige hogepriester van de Kerk en alle liturgen van de Kerk delen samen in zijn priesterschap. Als leden van de clerus delen we in het priesterschap van Christus niet omdat we waardig zijn – immers het gebed tijdens de Cherubijnenhymne zegt dat “niemand waardig is” – , maar omdat Christus het zo wou. Hij is het die ons, de zwakke en nutteloze mensen, aanvaardt tot liturgen van Zijn sacramenten en dienaren van zijn Kerk.

 Het priesterschap is dus een gave, een geschenk van Christus. Want met de alheilige genade van Zijn Geest – die onze zwakheden geneest en aanvult wat ons ontbreekt – schenkt Hij de Kerk rijkdom, door ons charisma te verlenen en ons aan te duiden tot haar liturgen en herders. Het is m.a.w. voor de christengelovige – die beslist van lid te worden van de clerus – een bijzondere eer, een eer die niemand van ons zichzelf mag toe-eigenen, maar die alleen door Jezus Christus zelf wordt toebedeeld. De Heilige Apostel Paulus is hierover heel duidelijk in zijn brief aan de Hebreeën: “Niemand kan zich die waardigheid aanmatigen, men moet evenals Aäron door God geroepen worden” (Hebr. 5,4).

 Het is Christus zelf die in het hart van een jongeling de priesterlijke roeping plant. Het is Christus zelf die de mogelijkheden daartoe voorbereidt. Het is Christus zelf die uiteindelijk ons de heilig uitnodiging toestuurt. Dit geschiedt zo sinds de tijd van de Apostelen tot op vandaag.

Diakenwijding van Philippe Mevis – Axios, Axios, Axios!

Kenschetsend is de roeping van Zijn eerste leerlingen, aan de oever van het Meer van Genesaret; een verhaal dat ons beschreven wordt in het Evangelie volgens Lucas. “Wees niet bevreesd”, zegt de Heer tot Petrus, “voortaan zult ge mensen vangen. Ze brachten de boten aan land en lieten alles achter om Hem te volgen” (Luc. 5,10-11). Welnu, dierbare hypodiaken Philippe, je bent vandaag geroepen om evenzeer deelgenoot te worden van het priesterschap van Christus en om nu de eerste graad ervan te ontvangen en diaken te worden van onze Kerk.

Het uur van de wijding is een vreeswekkend moment, ja, slechts een ogenblik tijdens hetwelk we de genadegave, het charisma ontvangen. Maar gans ons leven moeten we ons inzetten, opdat we door God gerekend kunnen worden tot waarachtige en waardige liturgen. De goede, vrome, toegewijde en getalenteerde priester komt er niet door een magisch gebeuren. Zulk een priester wordt men eerst en vooral door Gods’ genade, maar tegelijkertijd ook met zijn persoonlijke geestelijk leven en de priesterlijke inspanning.

Hierbij speelt de vreze Gods’ een primordiale rol. De geestelijke die God niet vreest, is een wonde en een gevaar voor de Kerk en voor de gelovigen. Er is in tweede instantie nood aan aandacht en vooral de aandacht voor zichzelf. De Heilige Johannes Chrysostomos heeft ons een persoonlijke interpretatie nagelaten m.b.t. de aanbeveling die Apostel Paulus heeft gegeven aan de presbyters van Efeze, “Geeft acht op uzelf en op heel de kudde, waarover de Heilige Geest u tot leiders heeft aangesteld om Gods’ Kerk te hoeden” (Hand. 20,28). Johannes Chrysostomos stelt dat wanneer de geestelijken acht geven op zichzelf in hun leven, en zich m.a.w. behoeden van fouten, onze gelovigen daar mede van profiteren en daar dus voordelen uit putten. Er is een derde aspect waar we als clerus aandacht dienen voor te hebben en dat is de geestelijke ruggengraat. Een waarachtige geestelijke is er één die diepgelovig is, één die bidt en houdt van de eredienst en ze ziet als het vertrekpunt van zijn diakonia. Alles vloeit voort uit de Eucharistie, het centrum van ons christen-zijn. Ook de naastenliefde spruit uit de communio die we beleven in de Goddelijke Liturgie. Je bent – zoals elk lid van de clerus – geroepen een barmhartige Samaritaan te zijn, een geestelijke herder, iemand die voortdurend ijvert voor Gods’ heerlijkheid en voor het welzijn van de Kerk. Vergeet echter niet dat ook wij, nood hebben aan een geestelijke vader, die ons begeleidt en raad en steun geeft.

Tijdens de toespraak van Metropoliet Athenagoras van België

Op deze heugelijke dag richten we ons alleereerst tot God, om Hem te danken voor jouw intrede in het Heilige der Heiligen, en opdat Hij deze zou zegenen. We richten ons ook tot de Alheilige en de Moeder van God; tot de Heilige Amandus, bisschop van Maastricht, patroonheilige van deze Parochie; en tenslotte ook tot de Heilige Apostel Filippus, jouw patroonheilige. Neem jouw patroonheilige tot voorbeeld, want het was hij die Nathanaël aan Jezus voorstelde. Immers, we zijn allen geroepen te getuigen van Gods’ aanwezigheid in de wereld, zeker nu er zoveel onverschilligheid heerst.

Tijdens de diakenwijding van Hypodiaken Philippe

Straks zal je als een goede herder alle schapen die U worden toevertrouwd, bijeenhouden tot één hechte kudde, altijd en alleen in overleg en met de zegen van uw kanonische bisschop, en in optimale harmonie met Vader Pius, de rector van deze Parochie,. Altijd ook in een geest van erkentelijkheid t.o.v. het Oecumenisch Patriarchaat dat je tot zijn geestelijkheid laat behoren en dat waakt voor het goede van de eenheid van de Orthodoxie, waar ook ter wereld. Je mag dan ook fier zijn te behoren tot de Eerste Troon.

We zijn er allemaal van overtuigd dat je goed werk zal leveren aan de zijde van Vader Pius en de lekenverantwoordelijken die hem omringen. Soms zal je ook uitgenodigd worden jouw metropoliet te vergezellen voor een liturgische viering in een andere parochie. We kennen immers jouw ingesteldheid, jouw karakter en de vele charismen met dewelke je bekleed bent.

Onze gedachten gaan ook naar jouw echtgenote en jouw kinderen, die jou steunen in jouw apostolaat.

Treed dus nader, dierbare Philippe, om de eerste graad van het priesterschap te ontvangen.

Onze deelname aan lichtfront ’14

 OPROEP AAN ONZE JONGEREN

Maak op 17 oktober 2014 deel uit
van een uniek en groots participatief project met 10000 deelnemers.

Aan de jongeren van onze parochies te Brugge en Oostende,

In het kader van 100 jaar Eerste Wereldoorlog, organiseert de Provincie West-Vlaanderen het unieke culturele herdenkingsproject „GoneWest”. Men vraagt onze bijzondere aandacht voor de publieksopener van GoneWest meer bepaald het “LICHTFRONT’14” ofwel de evocatie van de onderwaterzetting van de ijzervlakte op vrijdag 17 oktober 2014.
Deze onderwaterzetting leidde tot de vierjarige stellingoorlog in ons land. Dit momentum van enorme historische en symbolische waarde zal worden herdacht middels een groot participatief evenement met 10000 deelnemers. De deelname van vertegenwoordigers van alle levensbeschouwingen zou voor de Provincie West-Vlaanderen van grote waarde zijn. Deze evocatie zal integraal en rechtstreeks worden uitgezonden op Canvas op 17 oktober 2014 van 19.00u tot 20.30u. Alle andere Belgische zenders zullen de beelden van de captatie bekomen. Ook heel wat prominenten van binnen en buitenland zullen aanwezig zijn.

Men zou ons enorm weten te waarderen indien wij 10 jongeren van minstens 16 jaar uit onze orthodoxe parochies van Brugge en Oostende zouden delegeren om ons te vertegenwoordigen op het lichtfront en om daar ook een fakkel te dragen. Onze orthodoxe delegatie zou samen met andere groepen van de andere erkende Godsdiensten allen plaatsnemen op het Lichtfront langsheen de Ijzer, ter hoogte van de Tervaetebrug in Diksmuide.

We hebben dan ook Patrick Dezillie lector uit onze parochie te Brugge aangesteld als verantwoordelijke en die de groep zal leiden voor dit evenement. We hopen echt dat wij 10 jongeren zullen kunnen motiveren voor deze unieke ervaring van deze belangrijke herdenking van 100 jaar eerste Wereldoorlog.

Graag zouden wij willen vragen dat de geïnteresseerden zich dringend zouden opgeven aan Vader Bernard en dit voor 12 september 2014. Wij hebben van iedere deelnemer nodig die als fakkeldrager participeert zijn : naam, voornaam, adres, mailadres en geboortedatum. Wij moeten de gezamenlijke lijst voor 12 september 2014 doorsturen naar de Provincie West-Vlaanderen.

Lichtfront ’14

Onze delegatie zal met hun fakkels staan ter hoogte

van TERVAETEBRUG te DIKSMUIDE

Voor wie gaan wagen heeft afspraak aan de kerk in Brugge

Om 17.00u en kan afspreken met Patrick Dezillie 

(e-mail: patrick.dezillie@kpnmail.nl of tel mobile +32 478 96 09 43)

Patrick heeft nog 4 vrije zitplaatsen.

Indien men een wagen heeft kan men ook daar afspreken en samen rijden!

We verwachten jullie medewerking en vooral jullie deelname!!

Op zondag 6 juli 2014 feest van de Heilige Sisoës, kluizenaar uit Egypte hadden wij het bezoek in onze kerk van Priester Konstantinos Kenanidis met zijn gezin en de onlangs gewijde diaken Athanasios (diaken van onze Metropoliet Athenagoras van België) met zijn echtgenote Marina.

Het werd een feestelijke Goddelijke Liturgie welke werd voorgaan door Aartspriester Bernard Peckstadt, de rector van de parochie, Oikonomos Bart D’Huyvetter, Priester Konstantinos Kenanidis en diaken Athanasios.

Heilige Doop van Mark

Tijdens de Goddelijke Liturgie, Vader Bernard, Vader Bart, Vader Konstantinos en Diaken Athanasios

Tijdens de Goddelijke liturgie vierden we er ook de sacramenten van de Heilige doop en de Heilige Myronzalving van Mark zoontje van Mhail en Carolina Plesca leden van onze parochie. Het werd een feestelijke gebeurtenis waar Mark opgenomen werd in onze kerkgemeenschap. Na de Goddelijke Liturgie volgde nog een korte dienst van nagedachtenis voor enkele dierbare overledenen van onze parochie.

Bij de slotzegen

Op het einde van de dienst verwelkomde Vader Bernard, Vader Konstantinos en diaken Athanasios in onze parochie en dankte hen voor de mooie concelebratie. Tenslotte was er nog een gezellig samen zijn in onze ontvangstzaal.

Vader Bernard met de nieuw gewijde diaken Athanasios en zijn echtgenote Marina

Op zondag 22 juni 2014 wijdde Zijne Eminentie Athenagóras (Peckstadt), metropoliet van België en exarch van Nederland en Luxemburg een nieuwe diaken tijdens de Goddelijke Liturgie in de Grieks-orthodoxe parochie van Maria Boodschap te Antwerpen. Diaken Barnábas (Genbrugge) zal samen met aartsdiaken Emmanouíl (Mavrogiannákis) en diaken Athanásios (Toparlákis) de metropoliet bijstaan bij zijn pastorale en andere werkzaamheden.

Wijding van de nieuwe diaken Barnabas (Genbrugge)

De naam van de nieuwe diaken Barnábas werd gekozen door oecumenisch patriarch Bartholoméos tijdens diens bezoek in april jongstleden aan het orthodoxe klooster te Asten (Noord-Brabant, Nederland). “De naam die u ter gelegenheid van uw diakenwijding krijgt”, sprak metropoliet Athenagóras, “is een persoonlijke keuze van Zijne Alheiligheid, onze oecumenische patriarch Bartholoméos. (…) Het is een naam die bekend is bij alle christelijke tradities over de hele wereld. Vanaf nu vier je je naamfeest op dezelfde dag als oecumenisch patriarch Bartholoméos”.

Wijding van diaken Barnabas door onze Metropoliet Athenagoras van België

De Heilige Barnábas was een apostel uit de 70, en afkomstig uit Cyprus. Zijn naam betekent “zoon der vertroosting” of “profetenzoon”. De Handelingen der Apostelen verhalen dat hij jarenlang een trouwe medereiziger en vriend van de Heilige Paulus was. Door zijn vurige prediking en grote gestalte werd hij eens zelfs aanzien voor een heidense godheid. Hij keerde later naar het eiland Cyprus terug om daar het Woord Gods te verkondigen.

Tijdens de Pontificale Goddelijke Liturgie

De pas gewijde diaken Barnábas woont in het Waasland, is getrouwd, vader van twee kinderen, en stedenbouwkundige. Hij was lange tijd lid, en 7 jaar lang secretaris van de Orthodoxe Jeugd van het aartsbisdom in België (OJB-JOB). De metropoliet herinnerde er aan dat de nieuwe diaken tijdens diens studies spontaan contact had opgenomen met de orthodoxe H. Andreaskerk te Gent. Hij had zich vastberaden maar zonder haast op het pad van de orthodoxie begeven.

Sofia de echtgenote van de zopas gewijde diaken Barnabas

Een belangrijk moment in zijn leven was zijn huwelijk met zijn vrouw Sofía. Dat gaf rust, maar versterkte tegelijk hun beider geloof. Als geboren Vlaming en Griekse van de tweede generatie vormen ze een voorbeeld van het soort huwelijken dat we steeds meer in onze parochies zien. Daarbij kunnen de de orthodoxe spiritualiteit, ethos en identiteit duidelijk in balans blijven met de verschillende culturele tradities.

Metropoliet Athenagóras besloot dat de nieuwe diaken geen gemakkelijke taak krijgt om mee te helpen aan het geestelijk welzijn van de orthodoxe christenen van de Grote en Heilige Kerk van Christus in onze streken. Dat zal steeds gebeuren in harmonie met alle priesters en diakens van het aartsbisdom, en in een geest van dankbaarheid tegenover de oecumenisch patriarch, die de eenheid van de wereldwijde orthodoxie waarborgt. Het is een eer om tot de eersttronende Kerk te behoren.

De nieuw gewijde diaken Barnabas bij het zingen van zijn eerste ektenie op het einde van de Goddelijke Liturgie.

“De aartsbisschoppelijke Goddelijke Liturgie werd, behalve door de voornoemde metropoliet Athenagóras, aartsdiaken Emmanouíl en diaken Athanásios, mee voorgegaan door verschillende priesters van de metropolis van België: de aartspriesters Ángelos Kamalídis (Antwerpen), Stávros Triantafýllou (Brussel), Ignace Peckstadt (Gent), en Silouan Osseel (Eindhoven) en de priesters Théophile Pelgrims, Konstantínos Kenanídis (Brussel) en – niet te vergeten – Bart D’Huyvetter (Oostende), de geestelijke vader van de kersverse diaken. Diaken Victor Yudin (Leuven) vertegenwoordigde het Russisch-orthodox aartsbisdom.”

De zang werd met zeer veel zorg uitgevoerd onder leiding van de zopas doctor in de theologie geworden heer Dimítrios Zaganás, en dit door een koor met enkele leden van het parochiekoor en enkele gastzangers uit Brussel. De dienst werd meegevierd door vele parochianen, familieleden, vrienden, en andere orthodoxe christenen, die de nieuwe diaken Barnabas veel geluk en zegen toewensten bij zijn nieuwe taak.

Na de dienst volgde nog een uitgebreide receptie vlakbij, die ingericht was door de leden van de parochie.

Na het schisma tussen de rooms-katholieke en de orthodoxe Kerken werd in België pas in 1816 een eerste orthodoxe huiskapel opgericht in het paleis van de Prins van Oranje te Brussel. Het duurde tot 1900 voor er een eerste echte orthodoxe parochie werd opgericht: de Grieks-orthodoxe parochie van Maria Boodschap te Antwerpen. Het was voor deze bescheiden, maar nog steeds bloeiende parochie een hele eer dat een van haar leden geroepen werd tot diaken, en des te meer dat de wijding in de schoot van de oudste orthodoxe parochie in België mocht doorgaan.

Op het einde van de Pontificale Liturgie

Basistekst: Orthobel (Griekse versie: KLIK HIER

Voor meer foto’s: KLIK HIER

Diaken Barnabas samen met Metropoliet Athenagoras van België en met aartspriester Ignace en presbytera Mita.

Brussel – Op de zondag van Allerheiligen, 15 juni 2014, wijdde Zijne Eminentie Athenagoras, metropoliet van België in de kathedraal van de Aartsengelen Gabriël en Michaël te Brussel, met bijzondere luister de jonge theoloog Athanásios Toparlákis tot diaken.

Z.E. Metropoliet Athenagoras van België en de nieuwe diaken AthanasiosToporlakis

De wijding werd medegevierd door monseigneur Máximos, bisschop van Evmenía, archimandriet Máximos, protosynkellos (kanselier) van het aartsbisdom Zwitserland, en geestelijke vader van de nieuwe diaken, de geestelijkheid van het kathedraal, evenals aartspriester Emmanouíl Dermitzákis van het Kretenzisch aartsbisdom Kydonía en Apokoronon (Chaniá), en diaken Dimítrios Dermitzákis, respectievelijk de vader en broer van diakonissa Marina.
De kathedraal was gevuld met een menigte gelovigen die met toewijding deelnamen aan de Goddelijke Liturgie en het mysterie van de wijding.

Ze luisterden met veel aandacht naar Zijne Eminentie Athenagóras, de metropoliet van België, die zei: “Uw roeping om diaken te worden van God, maakt u tot een lantaarn om de personen om u heen te verlichten door uw gedrag en uw voorbeeld. Ik ben ervan overtuigd dat u, als geestelijke, beseft wat u zou moeten zijn en hoe u zich moet gedragen in uw gemeenschap.

De nieuw gewijde Diaken Athanasios bij het zingen van eerste Litanie

Als theoloog leerde, en weet u dus heel goed hoe een geestelijke zich moet gedragen in navolging van Wie zei: “Ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven”, Die “gisteren en heden Dezelfde is en tot in eeuwigheid”, Die volmaakte God is en mens werd, een toonbeeld om na te volgen, en eeuwig voorbeeld van leven”.

Diaken Athanásios is afgestudeerd aan de Theologische School van Athene en het “Centre Orthodoxe” (Instituut voor Postgraduale Studies Orthodoxe Theologie) te Chambésy (Genève).

De kerk hoopt dat het dienstwerk (diakonie) van diaken Athanásios uitstekend zal blijken en al zijn theologische kennis ten dienste zal staan van het Godsvolk.

Iedereen wenst hem gezondheid, dat hij zijn ambt altijd waardig moge zijn, om met enthousiasme en geloof God te aanbidden en het volk te dienen.

Bron: ROMFEA Griekse versie: Klik hier

Op het einde van de Pontificale Liturgie

Diaken Athanasios met zijn echtgenote Marina

NEW YORK – Zijne Al Heiligheid Oecumenisch Patriarch Bartolomeus I, spiritueel leider van meer dan driehonderd miljoen Orthodoxe Christenen over de hele wereld, en zijn broeder Paus Franciscus, nodigden samen uit tot een aanroep voor vrede in het Vaticaan, dit in het kader van een hernieuwde  toezegging tot eenheid van alle Christenen en hun voortdurende inzet om mensen uit alle geloofsstrekkingen in dialoog samen te brengen. Zij nodigden de Israëlische President Shimon Peres en de Palestijnse President Mahmoud Abbas om samen te bidden, als Christen, Jood en Moslim, voor vrede.

Van links naar rechts op de foto: Shimon Peres, President van Israël; Bartolomeus I, Oecumenisch Patriarch; Paus Franciscus en Mahmoud Abbas, President van Palestina. Zij poseerden voor de pers na hun gezamenlijk avondgebed voor vrede in de tuinen van het Vaticaan.

De leiders lazen stukken uit de Schriften, dankten God voor zijn schepping en vroegen God om vergiffenis en vrede in het Midden Oosten. Zijne Al Heiligheid las voor uit het Boek van Isaja en herinnerde  het volk van de regio eraan dat God hen niet verlaten had, en dat Hij zou antwoorden voor zij Hem riepen, en hun verhoren terwijl zij nog spraken (65:24). De Oecumenische Patriarch vroeg ook Gods zegen over de Joden, Christenen en Moslims, kinderen van het Heilige Land, en vroeg dat hun gezamenlijke gebeden hun eraan zouden herinneren dat zij broeders en zusters waren.

Paus Franciscus plant een olijfboom samen met President Shimon Perez (links), President Mahmoud Abbas (tweede van links) en Oecumenisch Patriarch

Na de gebedsdienst schudden Paus Franciscus en Patriarch Bartolomeus de hand met de Presidenten Peres en Abbas. Als een duidelijk teken van hun verlangen naar wederzijdse verzoening en een rechtvaardige en houdbare oplossing voor het conflict in het Midden Oosten, plantten de vier leiders een olijfboom in de tuinen van het Vaticaan.

Zijne Al Heiligheid Bartolomeus is de Aartsbisschop van Constantinopel, het Nieuwe Rome, en de Oecumenische Patriarch. Hij is de 269^ste opvolger van Apostel Andreas, de stichter van de 2000 jaar oude Christelijke Kerk van Constantinopel. De Oecumenische Patriarch is een levende getuige voor de wereld van de pijnlijke en bevrijdende Orthodoxe strijd voor godsdienstvrijheid en de aangeboren waardigheid van het mensdom.

Als burger van Turkije, geeft de persoonlijke ervaring van Zijne Al Heiligheid hem een uniek inzicht in de voortdurende dialoog tussen de Christelijke, Joodse en Islamietische werelden. Hij is over, heel de wereld gekend als de “Groene Patriarch” voor zijn baanbrekende initiatieven betreft het milieu en de ecologie. Voor zijn inspirerende inspanningen voor religieuze vrijheid en mensenrechten, werd Patriarch Bartolomeus onderscheiden als een Bruggenbouwer en Vredestichter met de Gouden Medaille van het Congres der Verenigde Staten in 1997.

Bijkomende informatie is te vinden op: http://www.patriarchate.org

In Memoriam Lykóurgos Angelópoulos

Lykóurgos Angelópoulos (Grieks: Λυκούργος Αγγελόπουλος; 1941 – 18 mei 2014) was een Griekse kerkelijke zanger. Hij was professor aan de Byzantijnse Muziekschool van het Conservatorium van Athene, de stichter en dirigent van het Grieks Byzantijns Koor en Archon Protopsaltis (leidend voorzanger) van het Patriarchaat van Constantinopel.

Lykourgos Angelopoulos

Lykóurgos A. Angelópoulos werd in 1941 geboren in Pýrgos, Pelopónnesos. Hij studeerde Byzantijnse muziek aan de Nationale Muziekschool, onder het leermeesterschap van de grote musicus en musicoloog Símon Karás, en rechten aan de Universiteit van Athene. Hij was de protopsaltis (voorzanger) in de Heilige Irenakerk te Athene (eerste kathedraal). Sinds 1977 was hij de stichter en dirigent van het Grieks Byzantijns Koor en professor Byzantijnse muziek aan het Níkos Skalkóttas conservatorium en het Fílippos Nákas conservatorium te Athene.

Hij was de dirigent van het Byzantijns kinderkoor van het aartsbisdom Athene sinds zijn stichting, en de dirigent van de Byzantijnse muziekschool van het bisdom Élis (Ília), Réthymnon en Fthiótis (Fthiótida).

Protopsaltis Lykóurgos Angelópoulos

Hij was sinds 1998 lid van het voor de muziekscholen verantwoordelijk artistiek comité van het ministerie van onderwijs, en sinds 2005 was hij voorzitter van KSYME, en stichtend lid van het “charter van Rígas”.

Lykóurgos Angelópoulos had zijn eigen uitgaven overeenkomstig de herinvoering van tekens uit de laat-Byzantijnse notatie. Símon Karás vertaalde hen binnen de ritmische context van nieuw-Byzantijnse notatie als versieringen. Wat betreft uitvoeringspraktijk volgt het koor Karás’ vernieuwingen en zijn interpretatie van de Byzantijnse tonen (modi), door Lykóurgos Angelópoulos’ gebruik van de “uitgebreide” neumennotatie in zijn eigen handgeschreven zanguitgaven. In een bijdrage aan de musicologische conferentie in Delfí (1986), legde Lykóurgos Angelópoulos zijn houding uit ten opzichte van de levende traditie en de Nieuwe Methode in het algemeen, en uitgaven die gebaseerd zijn op Símon Karás’ methode in het bijzonder. Hij stierf op de leeftijd van 73 jaar op 18 mei 2014

Hij heeft samengewerkt met de Atheense Radio-omroep voor programma’s in verband met Byzantijnse muziek, en heeft hedendaagse muziek uitgevoerd, gecomponeerd door Michális Adámis, Dimítris Terzákis en Kyriákos Sfétsas. Hij was lid van het onderzoeksteam dat geleid wordt door Marcel Pérès in Frankrijk, die de oude westerse gezangen bestudeert, en hun verhouding tot de Byzantijnse. Hij heeft Byzantijnse, oud-Romeinse, Ambrosiaanse en andere tradities van westerse cantus planus uitgevoerd op opnames met het Ensemble Organum in Frankrijk. Hij heeft 8 CD’s opgenomen met hen.

De heilige synode van Griekenland onderscheidde hem in 2006 met het Gouden Kruis van de Apostel Paulus. De president van de Griekse republiek onderscheidde hem in 2004 met de ere-onderscheiding van het Zilveren Kruis van de orde van de Feniks.

Lykóurgos heeft in het bijzonder Geórgios Konstantínou beïnvloed, die een notatie voorstelde voor microtonale verschuivingen (melodische aantrekking) en details noteerde die voorheen deel uitmaakten van mondelinge overlevering. Het voordeel van de mondelinge overlevering is enkel díé zangers die ingeleid zijn door hun meesters, een bepaalde lokale traditie volgden. De Balkan en het Oosten zijn nog rijk aan die lokale tradities.

Bronnen:
West-Amerikaans bisdom van de Servisch-orthodoxe Kerk in Noord- en Zuid-Amerika:
http://westsrbdio.org/en/latest-news/diocesan-news/762
http://www.johnsanidopoulos.com/2014/05/Lykóurgos-Angelópoulos-teacher-of.html

Zondag 18 mei 2014 – Lykóurgos Angelópoulos, leraar Byzantijnse muziek geboren voor de eeuwigheid.

De dienst van Overledenen van de dienaar Gods Lykourgos Angelopoulos in de kerk van de Heilige Irena

De dienst van overledenen van Protopsaltis Lycourgos Angelopoulos
Eén van de meest geachte leraren Byzantijnse muziek ter wereld, protopsaltis Lykóurgos Angelópoulos, ontsliep op zondag 18 mei 2014 op de leeftijd van 73 jaar. Hij was 30 jaar lang de voorzanger van de Heilige Irena kerk, Aiolou, Athene, en de dienst van overledenen heeft plaats gehad op woensdag 21 mei 2014, in de Heilige Irena kerk.

De dienst van Overledenen van de dienaar Gods Lykourgos Angelopoulos in de kerk van de Heilige Irena

Vele van deze koorzangers zijn allen leerlingen geweest van de meester in de Byzantijnse muziek Lykourgos angelopoulos

Eerbetoon: “De Engelenzoon heeft zich bij de engelen gevoegd”

Tijdens de radio-uitzending van “Lumière de l’orthodoxie” (“Licht van de orthodoxie” op Radio Notre-Dame) op 25 mei (pagina met de podcast in het Frans), heeft Julija Vidović, in haar kroniek, de onlangs overleden Lykóurgos Angelópoulos geschetst.

Dit is de tekst van haar kroniek:

Lykóurgos Angelópoulos, wiens naam “Engelenzoon” betekent, is verleden zondag, 18 mei in Athene ontslapen in de Heer. Hij was een van de bekendste zangers en meesters van de Byzantijnse zang. Jean-François Colosimo beschrijft hem in zijn Atheense dagboeken, gebundeld in zijn werk “Le silence des anges” als volgt: “kunstenaar, musicoloog, koorleider, archeoloog van de Byzantijnse muziek, kenner van de Gregoriaanse “cantus planus” zowel als de Slavische Znamenny, en samen met Marcel Pérès herontdekker van de Mozarabische melodieën”. Hoewel hij brede kennis had van de muziekgeschiedenis, beschouwde hij zich niet als een restaurator van het verleden. Hij wilde een levende boodschapper van de orthodoxie zijn.

Archon Protopsaltis Lykourgos Angelopoulos

Geboren in 1941 in Pyrgos (prov. Ilias), studeerde hij Byzantijnse muziek aan de Nationale Muziekschool te Athene onder het leermeesterschap van de grote musicus en musicoloog Simon Karás. Hij was jarenlang directeur en hoofdonderwijzer voor Byzantijnse zang aan het Conservatorium van Athene. In 1994 werd Lykóurgos Angelópoulos door oecumenisch patriarch Bartholomeos I benoemd tot Archon Protopsaltis (=eerste voorzanger) van het aartsbisdom Constantinopel. Sinds 1982 heeft hij als eerste zanger van de Heilige Irenekerk te Athene gediend, waar op 21 mei jl. zijn uitvaart plaatshad. In Frankrijk heeft hij deelgenomen en meegewerkt aan het Ensemble Organum, gespecialiseerd in de middeleeuwse vocale muziek, door opnames te maken van Ambrosiaanse, Byzantijnse, oud-Romeinse, Mozarabische, Beneventaanse zang, enz.

Onder Byzantijnse muziek begreep hij de liturgische zang van de aanvankelijk westerse en oosterse, en nadien enkel oosterse christelijke Romanitas, die dus orthodox moet worden genoemd. In zijn eigen woorden “bevindt die muziek zonder muziek, vocaal en niet instrumentaal, op de grote kruispunten van de geschiedenis en de aardrijkskunde, die als wieg dienden voor de ontwikkeling van het Evangelie. Als smeltkroes van de melodieën van de antieke, joodse, Perzische, faraonische, Assyro-Mesopotamische wereld, vanuit Jeruzalem, Edessa, Alexandrië, Antiochië, was ze de matrix van alle muzikale tradities die nadien werden geschapen in dat andere Europa dat al het Oosten was, de Balkan, en waar de missie in de volkstaal toekomt”.

Die muziek uit het Oosten leeft slechts van de stem, want de stem is heel het lichaam, heel de persoon, heel de mens. Om te vatten wat Lykóurgos Angelópoulos begreep onder de menselijke stem, moest je hem horen zingen, onderrichten, en zijn koor leiden, zoals Nicolas Lossky had laten opmerken in zijn Essai sur la théologie de la musique liturgique (Essai over de theologie van de liturgische muziek). Hij beschouwde de zang als een geestelijke tocht, een ascetische praktijk, een aanleren van het mysterie.
Zijn vriend en grote orthodoxe theoloog Chrístos Yannarás onderstreepte in dezelfde geest dat kunst onontbeerlijk is voor het uitdrukken van de onuitsprekelijkheid van elke ervaring van communie, van elke authentieke verhouding, omdat zo’n beweging van de epifanie (openbaring) van de schoonheid in al haar vormen, niet voortkomt uit een verstandelijk bevatten, noch uit een morele noodzaak. Volgens hem “vindt de ware verhouding tussen het overstijgen dat ze opwerkt, haar onmiddellijke uitdrukking in de poëzie, de zang, de schilderkunst.

Aartspriester Ignace Peckstadt samen met zijn goede vriend Lykourgos Angelopoulos

Wat ook een absoluut criterium is, is dat er in de orthodoxe liturgie niet individueel worden opgenomen. Die voorrang voor de verhouding, voor zover ze persoonlijk is, voor zover ze veronderstelt dat het ik wordt verlaten, voor zover ze zich vervult in het feit te beminnen door zich te geven, te verbinden, toe te vertrouwen, volgens de eigenste betekenis van het woord trouw, sluit de individualiteit in haar dubbele betekenis van verlangende subjectiviteit en van voorwerp van voldoening, uit de liturgie uit. Evenzo, “voor de kerkvaders”, stelde Angelópoulos, “is het beste instrument om God te verheerlijken, de stem van elke gelovige, die zich mengt met die van de anderen, in één enige liturgie die, door de kern en door de vorm, de communie zelf herschrijft van het drie-ene leven, begrepen, door de genade, in de wereld”.

Wie over de Heilige Berg heeft gewandeld, heeft voor ons de woorden opgevangen van een bord aan één van de ingestorte passerellen waarop geschreven stond: “Om naar de Hemel te gaan, moet je vliegen. Maar enkel de engelen wijken niet voor de duizeling”. Lykóurgos Angelópoulos, die Engelenzoon, heeft de zijnen vervoegd, en we kunnen enkel de hoop koesteren om hem terug te ontmoeten, bij het krieken van de Dag die geen einde zal kennen, in het koor van het hemels Koninkrijk. Eeuwige gedachtenis!

Bron: http://www.orthodoxie.com/ecouter/il-a-rejoint-les-anges-le-fils-de-lange/#sthash.RXxic1Y9.dpuf

Dank aan Sofie Tobazidis voor de vertaling

In 2011 bracht Lycourgos Angelopoulos nog twee concerten in Vlaanderen

Protopsaltis Lykourgos Angelopoulos

Deze concerten werden ingericht door onze orthodoxe parochie van de HH. Konstantijn en Helena van  Brugge samen met de orthodoxe parochie van de Heilige Apostel Andreas van Gent. Voor de twee concerten kwamen er ongeveer 300 personen luisteren en meebidden en genoten er van deze prachtige Byzantijnse muziek.

Dat het een succes was daar kunnen al diegenen die er waren nog van getuigen. Het was echt de hemel op aarde!

Het koor bleef er nog de volgende dag en luisterden er op zondag 6 februari 2011 de Pontificale Goddelijke Liturgie op, voorgegaan door Bisschop Athenagoras van Sinope in concelebratie met  Vader Spyridon Tsekouras en Vader Bernard Peckstadt.

Concert met het wereld befaamde Byzantijns koor “Lykourgos Angelopoulos in de Sint-Jacobskerk te Brugge op 5 februari 2011

Lycourgos Angelopoulos in het midden (rechts) Bisschop Jozef De Kesel (Bisschop van Brugge) en Metropoliet Athenagoras van België, (links) ere-gouverneur Paul Breyne en Aartspriester Bernard Peckstadt

In Memorium Lykourgos Angelopoulos 1941 – 2014
“Meester in de Byzantijnse muziek”
Luister naar zijn muziek!

Zie hier onder enkele links waar u kan luisteren naar deze prachtige Byzantijnse muziek onder zijn leiding.
Alsook een uitzending met onze dierbare archon protopsaltis Lykourgos Angelopoulos. 

1. In Memoriam Lycourgos Angelopoulos – Klik hier:  Gloria Tv

2. Lycourgos Angelopoulos en zijn Grieks Byzantijnse muziek –
Klik hier:  Een reportage 

3. Concert met het Byzantijns koor: Lykourgos Angelopoulos – Klik hier: Concert

Bij het zingen van de Pontificale Goddelijke liturgie in onze kerk van de HH Konstantijn en Helena te Brugge ( 6 februari 2011)

Groepsfoto op het einde van de Goddelijke Liturgie te Brugge (06/02/2011)

Op dit moment zijn er in de Balkan, (in Servië en Bosnië) door de grote overstromingen zeker reeds 35 mensen verdronken en ruim dertigduizend slachtoffers die geëvacueerd zijn.

De mensen hebben acuut hulp nodig. Het Rode Kruis redt mensen uit het water en verzorgt opvang. Het Rode Kruis deelt maaltijden, schoon drinkwater, dekens, matrassen en hygiënepaketten uit aan de getroffen bevolking.
De Samenwerkende Hulporganisaties zetten zich gezamenlijk in voor de werving van fondsen voor noodhulp en wederopbouw. Men hoort overal van acties en steun voor het zwaar getroffen Balkan gebied.

Ook wij nemen met onze orthodoxe parochies van Brugge en Oostende het initiatief om in een geest van solidariteit onze steun te leveren voor dit tragisch gebeuren. Wij wilden ook ons figuurlijke en letterlijke steentje bijdragen door aandacht aan de slachtoffers van de ramp in de BALKAN te besteden, waardoor jullie de mogelijkheid kregen om geld te doneren.
Zodoende zullen wij op zondag 1 juni 2014 een extra schaal laten rondgaan tijdens de Goddelijke Liturgie voor de steun aan Servië.
Wie er deze zondag niet bij kan zijn kan  zijn bijdrage storten op onze speciale rekening

“Filoptochos” “Steun voor de armen”.
Rekening: IBAN BE77 4780 3838 6542
BIC: KREDBEBB
met vermelding: “steun overstroming Balkan”

Wij zullen onze ontvangen steun overmaken aan de hulpgroepen
die zich inzetten voor de overstroming in de Balkan.

Bidden wij speciaal voor al deze mensen die getroffen zijn door deze aardbeving.

Jeruzalem – Zijne Al Heiligheid Patriarch Bartolomeus en Zijne Heiligheid Paus Franciscus gingen vandaag verder vanaf een vijftig jaar oude mijlpaal met de erfenis van hun voorgangers Paus Paulus VI en Oecumenisch Patriarch Athenagoras. In 1964 verbraken die twee kerkleiders een stilte van eeuwen en effenden zij de weg naar een groter dialoog.

Bij hun ontmoeting deze namiddag bij de Apostolische Delegatie in de Oude Stad van Jeruzalem, tekenden de globale hoofden van de Roomse en de Orthodoxe Kerken een Gezamenlijke Verklaring waarin zij hun engagement uitdrukten om te zoeken naar eenheid tussen hun beide kerkelijke lichamen. Zij drukten hun diepe bezorgdheid uit over de toestand van de Christenen in het Midden Oosten en hun fundamentele rechten burgers te blijven van hun thuisland.

Wij zijn ervan overtuigd dat niet wapens, maar dialoog, vergiffenis en verzoening de enige middelen zijn om vrede te verwerven.

De Paus en de Oecumenische Patriarch  bevestigden opnieuw hun verantwoordelijkheid en verplichting op te roepen tot nederigheid en matiging opdat allen de nood zouden aanvoelen tot respect voor de schepping en dat ze die met zorg zouden beheren:

Samen bevestigen wij onze verbintenis om mensen bewust te maken  van hun rol als hoeder van de schepping; wij doen beroep op alle mensen van goede wil om een levenswijze aan te nemen die minder verspillend is en spaarzamer, om minder hebzuchtig te zijn en milddadiger voor de bescherming van Gods wereld en het welzijn van zijn mensen.

Tenslotte, benadrukten de twee kerkleiders het belang van religieus begrip en dialoog:

Wij nodigen alle Christenen uit een waarachtige dialoog aan te gaan met het Jodendom, de Islam en andere godsdienstige tradities. Onverschilligheid en wederkerig gebrek aan kennis kan enkel leiden tot wantrouwen en spijtig genoeg eventueel tot conflict. (De volledige tekst van de Gezamenlijke Verklaring vindt u hieronder)

Gezamenlijke Verklaring door de Oecumenische Patriarch Bartolomeus en Paus Franciscus

Gezamenlijke Verklaring door de Oecumenische Patriarch Bartolomeus en Paus Franciscus

1. Net zoals onze eerbiedwaardige voorgangers Paus Paulus VI en Oecumenisch Patriarch Athenagoras die elkaar hier in Jeruzalem ontmoetten vijftig jaar geleden, besloten ook wij, Paus Franciscus en Oecumenisch Patriarch Bartolomeus, elkaar te ontmoeten in het Heilige Land “waar onze gemeenschappelijke Heiland, Christus Onze Heer, leefde, dacht, stierf, verrees en opsteeg ten Hemel, vanwaar hij de Heilige Geest deed nederdalen op de jonge Kerk.[1] Onze samenkomst waar de Bisschoppen van de Kerken van Rome en Constantinopel, respectievelijk gesticht door de twee broeders, de Apostelen Petrus en Andreas, elkaar ontmoetten, is een bron van diepe spirituele vreugde voor ons. De voorzienigheid biedt ons deze gelegenheid aan om na te denken over de diepte en de waarachtigheid van de bestaande banden tussen ons, die dan weer de vrucht zijn van een met genade vervulde reis waarop de Heer ons begeleid heeft sinds die gezegende dag vijftig jaar geleden.
2. Onze broederlijke ontmoeting vandaag is een nieuwe en noodzakelijke stap op het pad naar eenheid waarheen enkel de Heilige Geest ons kan leiden, naar de eenheid van communie in rechtmatige verscheidenheid. Wij zijn de Heer oneindig dankbaar voor de stappen die hij ons als toeliet te zetten. De wederzijdse omarming van Paus Paulus VI en Patriarch Athenagoras hier in Jeruzalem, na vele eeuwen van stilzwijgen, effende het pad naar een groots gebaar, het verwijderen van herinnering aan het midden het bestaan van de Kerk, aan de toenmalige wederzijdse excommunicatie in 1054. Voortaan bezochten de zetels van Rome en Constantinopel elkaar regelmatig, correspondeerden met elkaar, en later, door een besluit afgekondigd door Paus Johannes Paulus en Patriarch Dimitrios, beide wezen gezegend, werd een theologisch dialoog der waarheid ingesteld tussen Katholieken en Orthodoxen. Al die jaren leerde God, bron van alle vrede en liefde, ons naar elkaar te kijken als leden van dezelfde christelijke familie, onder een Heer en Redder, Jezus Christus, en elkaar lief te hebben, opdat wij ons geloof zouden belijden in hetzelfde Evangelie van Christus, zoals wij het ontvingen van de Apostelen en zoals het weergegeven en doorgegeven werd door de Oecumenische Concilies en de Kerkvaders. Alhoewel we er ons terdege van bewust zijn dat wij het doel nog niet bereikt hebben van de volledige gemeenschap, willen wij vandaag onze inzet bevestigen om samen op te stappen naar de eenheid waar Christus onze heer voor bad tot de Vader “opdat allen één mogen zijn” (Joh. 17:21).
3. Ons goed bewust van het feit dat eenheid gemanifesteerd wordt in liefde voor God en de medemens, kijken wij vol verlangen uit naar de dag waarop we samen zullen aanzitten aan het Oecumenisch banket. Als Christenen, worden wij geroepen om ons voor te bereiden om de gave van de Eucharistische Communie te ontvangen, naar de leringen van de Heilige Irenaeus van Lyon, door de belijdenis van ons geloof, voortdurend gebed, innerlijke verandering, vernieuwing van het leven en broederlijke dialoog. Door dit gehoopte doel te bereiken, zullen wij de wereld de liefde van God tonen waardoor wij erkend worden als ware volgelingen van Jezus Christus (cf. Joh. 13:35).
4. De theologische dialoog ondernomen door de Verenigde Internationale Commissie is hiervoor een fundamentele bijdrage in de zoektocht naar volledige gemeenschap onder Katholieken en Orthodoxen. Doorheen de opeenvolgende perioden van de Pausen Johannes Paulus II en Benedictus XVI, en Patriarch Dimitrios, was de vooruitgang geboekt door de theologische bijeenkomsten aanzienlijk. Vandaag  drukken wij onze warme waardering uit voor wat tot op heden bereikt werd als ook voor de inspanningen die momenteel geleverd worden. Het gaat hier niet zomaar om een theologische oefening, maar om een oefening in waarheid en liefde die een nog diepere kennis vraagt van elkaars tradities om ze te begrijpen en om eruit te leren. Daarom bevestigen wij eens te meer dat de theologische dialoog niet zoekt naar de kleinste gemene deler waarop een compromis kan gevonden worden, maar naar het verdiepen van inzicht in de hele waarheid die Christus gegeven heeft aan zijn Kerk, een waarheid die wij steeds beter gaan begrijpen als wij de ingevingen van de Heilige Geest volgen. Daarom bevestigen wij samen dat onze trouw aan de Heer vraagt om een broederlijke bijeenkomst en ware dialoog. Een dergelijke gezamenlijke bezigheid leidt ons niet weg van de waarheid; maar door een uitwisseling van gaven, door de leiding van de Heilige Geest, zal dit ons leiden naar de totale waarheid (cf. Joh. 16:13).
5. Maar terwijl wij deze reis ondernemen naar volledige gemeenschap hebben wij reeds de plicht om algemene kennis over te dragen over de liefde van God voor alle mensen door samen te werken in dienst aan de mensheid, vooral door de menselijke waardigheid te verdedigen in elke fase van het leven en de heiligheid van het gezin gestoeld op het huwelijk, door vrede te promoten en het algemeen belang, en door te reageren op het lijden dat de wereld blijft teisteren. Wij erkennen dat honger, armoede, analfabetisme, de ongelijke verdeling van bronnen voortdurend moet bestreden worden. Het is onze plicht om samen te bouwen aan een rechtschapen menselijke gemeenschap waarin zich niemand uitgesloten of verworpen voelt.
6. Het is onze diepe overtuiging dat de toekomst van de menselijke familie ook afhangt van hoe wij het geschenk dat onze Schepper ons heeft toevertrouwd zullen behoeden. Dit moet zowel voorzichtig als met mededogen gebeuren, rechtvaardig en billijk. Daarom erkennen wij met berouw de verkeerde behandeling van onze planeet, iets wat gelijk staat met zonde in de ogen van God. Wij benadrukken nogmaals onze verantwoordelijkheid en verplichting om op te roepen tot matiging opdat allen de nood mogen voelen om de schepping te eerbiedigen en ze met zorg te behoeden. Samen smeken wij onze gemeenschap zich bewust te worden van ons voogdijschap van de schepping; wij doen beroep op alle mensen van goede wil om te zoeken naar minder verspillende en meer spaarzame manieren van leven, minder hebzuchtig te zijn en guller voor de bescherming van Gods wereld en het welzijn van Zijn volk.
7. Er is eveneens een dringende nood aan een effectieve en toegewijde samenwerking van Christenen om het recht te behouden hun geloof openlijk te belijden en om behoorlijk behandeld te worden wanneer ze dat naar voorbrengen wat het Christendom blijft aanbieden aan de hedendaagse gemeenschap en cultuur. Hierom nodigen wij alle Christenen uit om een waarachtige dialoog te promoten met Jodendom, Islam en andere religieuze tradities. Onverschilligheid en wederzijds onbegrip kan enkel leiden tot wantrouwen en zelfs tot conflicten.
8. Vanuit deze heilige stad Jeruzalem, drukken wij onze gedeelde en diepe bezorgdheid mede over de toestand van de Christenen in het Midden Oosten en over hun recht om volwaardige burgers te blijven in hun thuisland. Wij richten ons vol vertrouwen tot de almachtige en genadige God in gebed voor vrede in het Heilig Land en in het Midden Oosten in het algemeen. Wij bidden vooral voor de Kerken in Egypte, Syrië en Irak, die zeer zwaar geleden hebben door de recente gebeurtenissen. Wij moedigen alle partijen aan, ongeacht hun godsdienstige overtuiging om verder te werken aan verzoening en een rechtvaardige erkenning der mensenrechten. Wij zijn ervan overtuigd dat niet wapens, maar dialoog, vergiffenis en verzoening de enige manieren om vrede te bekomen.
9. In een historische context gekenmerkt door geweld, onverschilligheid en egoïsme, hebben veel mannen en vrouwen vandaag het gevoel dat zij het noorden kwijt zijn. Het is door onze gemeenschappelijke getuigenis van de Blijde Boodschap dat wij in staat kunnen zijn de mensen van onze tijd te helpen om de weg terug te vinden die naar de waarheid leidt, naar rechtschapenheid en vrede. Verenigd in onze intenties, en herinnerend aan het voorbeeld dat vijftig jaar geleden hier in Jeruzalem gegeven werd door Paus Paulus VI en Patriarch Athenagoras, roepen wij alle Christenen op, samen met de gelovigen van alle religieuze tradities en alle mensen van goede wil, de dringende noodzaak te erkennen tot verzoening te komen en eenheid van de menselijke familie, in volle eerbied voor de gewettigde verschillen, en dit in het belang van heel de mensheid en van de volgende generaties.
10. Bij het gezamenlijk ondernemen van deze pelgrimstocht naar de plaats waar onze Heer Jezus Christus werd gekruisigd en begraven en waar Hij is verrezen, dragen wij onze komende stappen naar volledige eenheid op aan de tussenkomst van de Heilige en Eeuwige Maagd Maria, en vertrouwen wij aan Gods oneindige liefde de hele menselijke familie toe.

“Moge de Heer zijn licht op u laten schijnen, en u genadig zijn ! De Heer kijkt genadig op u neer en schenkt u vrede!” (Num. 6:25-26).

25 mei 2014 – JERUZALEM – Zijne Al Heiligheid Oecumenisch Patriarch Bartolomeus en Zijne Heiligheid Paus Franciscus vierden vandaag een mijlpaal van 50 jaar voortzetting van het nalatenschap van hun voorgangers Paus Paulus VI en Oecumenisch Patriarch Athenagoras.

Samengekomen bij de Apostolische Delegatie in Jeruzalem, in de Oude Stad, tekenden de wereldwijde leiders van de Rooms Katholieke en Orthodoxe Kerken een gezamenlijke verklaring waarin zij hun belofte en verwachting bevestigden voor een totale sacramentele unie in gehoorzaamheid aan het gebod van Jezus Christus dat zijn “leerlingen één mogen zijn”. Zij drukten ook hun diepe bezorgdheid uit voor de problemen der Christenen in het Midden Oosten en bevestigden nogmaals hun vurig engagement voor eerbied voor Gods schepping. Tenslotte, benadrukten ze het belang van dialoog tussen de wereldreligies.

Nadat de gezamenlijke verklaring ondertekend was, gingen beide Christelijke wereldleiders naar de Verrijzeniskerk, waar zij het Heilig Graf vereerden, het Graf van Christus. Na enkele privé momenten in de Cenotaaf, gingen zij voor in een oecumenisch dankgebed, samen met andere lokale Christelijke leiders en gelovigen van over heel de wereld. In zijn toespraak zei Patriarch Bartolomeus:

Oecumenisch Patriarch Bartolomeus en Paus Franciscus bidden samen bij het Heilig Graf.

“Vijftig jaar geleden wierpen twee grote kerkleiders, de latere Paus Paulus VI en Oecumenisch Patriarch Athenagoras de vrees van zich af, bevrijdden zij zichzelf van de vrees die een millennium lang geheerst had, de vrees die de twee oude Kerken van het Westen en het Oosten van elkaar verwijderd hield. Vandaag staan we hier, samen met Zijne Heiligheid Paus Franciscus, als hun opvolgers, in hun voetsporen tredend  en hun heroïsch initiatief erend. We hebben elkaar liefdevol omarmd en gaan verder op het pad naar totale vereniging met elkaar in liefde en waarheid opdat de wereld moge geloven dat geen enkele andere weg naar leven leidt tenzij die van de liefde, verzoening, oprechte vrede en trouw aan de Waarheid.”

De Gezamenlijke Verklaring en alle opmerkingen van Oecumenisch Patriarch Bartolomeus kan je vinden op: http://www.apostolicpilgrimage.org

De beslissing om de bijeenkomst van 1964 van Paulus VI en Athenagoras te herdenken was een voorstel van Oecumenisch Patriarch Bartolomeus tijdens de installatie van de nieuwe paus in maart 2013. Toen woonde voor de eerste maal in de geschiedenis een Oecumenisch Patriarch de installatie bij van de Bisschop van Rome. Tijdens die feestelijke dagen, bereikten ze in een privé gesprek een akkoord om deze bijzondere verjaardag samen te herdenken.

Vervolgens kondigden beide leiders hun voornemen aan elkaar in Jeruzalem te ontmoeten om deze vijftigste verjaardag te vieren van de bijeenkomst van hun voorgangers, Paus Paulus VI en Oecumenisch Patriarch Athenagoras. Toen, in 1964, ontmoetten een Oecumenisch Patriarch en een Paus elkaar voor het eerst in meer dan vijfhonderd jaar. Deze historische ontmoeting leidde tot het opheffen van de “vervloeking” (Ανάθεμα) op 7 december 1965, die de twee Kerken scheidde sinds 1054.

Z.A. de Oecumenisch Patriarch Bartolomeus en Z.H. Paus Franciscus

Homilie door Zijne Al Heiligheid Oecumenisch Patriarch Bartolomeus
bij het gezamenlijk gebed bij het Heilig Graf, 25 mei 2014

“Wees niet bevreesd; ik weet dat gij Jezus zoekt, de gekruisigde. Hij is niet hier.
Hij is verrezen zoals Hij gezegd heeft; komt zien naar de plaats waar Hij gelegen heeft” (Matt. 28; 5-6).

Uwe Heiligheid en geliefde broeders in Christus, Uwe Zaligheid patriarch van de Heilige Stad Jeruzalem, welgeliefde broeders en concelebranten in de Heer.
Uwe Eminenties, Uwe Excellenties, en zeer geachte vertegenwoordigers van de Christelijke kerken en confessies, geachte broeders en zusters,

Het is met ontzag, emotie en respect dat wij staan voor “de plaats waar de Heer gelegen heeft”, het leven schenkende graf waaruit leven verrees. Wij zeggen de oneindig genadige God dank, die ons, Zijn onwaardige dienaren, weer waardig maakte voor deze opperste zegening pelgrims te worden op de plaats waar het mysterie van de redding der wereld plaatsvond. “Ontzagwekkend is deze plaats! Dit kan niets anders zijn dan het huis van God en de poort van de hemel.”  (Gen. 28.17)

Wij zijn gekomen als de mirre dragende vrouwen, op de eerste dag van de week, “om het graf te bezoeken” (Matt. 28.1), en net zoals zij horen wij de engelen roepen: “Wees niet bevreesd. Verwijder uit uw hart alle angst; aarzel niet; wanhoop niet. Dit Graf zendt boodschappen uit van moed, hoop en leven.”

De eerste en de grootste boodschap vanuit dit lege Graf is dat de dood, “onze laatste vijand” (cf. Cor. 15.26), de bron van alle angst en passie, overwonnen is; zij heeft niet langer het laatste woord in ons leven. Zij is overwonnen door liefde, door Hem, die vrijwillig aanvaardde de dood te verduren voor het welzijn van anderen. Elke dood omwille van de liefde, omwille van een ander, is getransformeerd in leven, in waarachtig leven. “Christus is verrezen uit de dood, door de dood neer te slaan op aarde, en aan hen in het graf heeft Hij het leven geschonken.”

Wees dus niet bang van de dood; maar wees ook niet bang van de kwade; ondanks de vele vormen die hij kan aannemen in uw leven. Het Kruis van Christus verzamelde alle pijlen van de kwade: haat, geweld, onrecht, pijn, vernedering – alles wat geleden wordt door de armen, de kwetsbaren, de verdrukten, zij die uitgebaat, gemarginaliseerd of te schande gemaakt worden in onze wereld. Blijf verzekerd, gij allen die in dit leven gekruisigd wordt, dat net zoals bij Christus, het Kruis gevolgd wordt door de Verrijzenis; dat haat, geweld en onrecht niet blijvend zijn; en dat de toekomst toebehoort aan rechtschapenheid, liefde en leven. Daarom moet u naar dit einde toewerken met alle bronnen die u hebt in liefde, geloof en geduld.

Er is ook nog een andere boodschap die ons vanuit dit Graf gegeven wordt, eer dat moment voor ons gekomen is. Namelijk dat de geschiedenis niet kan geprogrammeerd worden; dat het ultieme woord in de geschiedenis niet aan de mens behoort, maar aan God. Vruchteloos hielden de soldaten wacht bij dit Graf. Vruchteloos plaatsten zij een zware steen tegen de deur van het Graf, opdat niemand die zou kunnen wegrollen. Vruchteloos zijn de lange termijn strategieën van de machtigen der wereld, alles wordt uiteindelijk onderworpen aan Gods oordeel en wil. Elke inspanning van de hedendaagse mensheid om zijn toekomst vorm te geven op eigen kracht en zonder God is nutteloze ijdelheid.

Tenslotte, nodigt dit Graf ons uit om een andere angst af te werpen die misschien de meest heersende is in onze moderne tijd: namelijk, de vrees voor de ander, angst voor het onderscheid, angst voor de aanhanger van een ander geloof, een andere religie, een andere overtuiging. Rassendiscriminatie en elke andere vorm van discriminatie zijn nog altijd wijd verspreid in vele van onze hedendaagse gemeenschappen; het ergste is nog dat ze vaak het religieus leven van de mensen vullen. Religieus fanatisme bedreigt nu al de vrede in vele streken op aarde, waar het geschenk van het leven geofferd wordt op het altaar van religieuze haat. Tegenover dergelijke toestanden, is de boodschap van het leven gevende Graf dringend en duidelijk: bemin uw medemens, de andere medemens, de aanhangers van een ander geloof of strekking. Bemin hen als uw broeders en zuster. Haat leidt tot de dood, terwijl liefde “onze angst weggooit” (1 Joh. 4.18) en leidt naar leven.

Geliefde vrienden,

Vijftig jaar geleden, gooiden twee grote kerkleiders, Paus Paulus VI en Oecumenisch Patriarch Athenagoras, onze vrees weg; zij verdreven bij zichzelf de vrees die stand gehouden had gedurende een millennium, een angst die de twee oude Kerken, van West en Oost, van elkaar verwijderd hield, soms zelfs tegen elkaar opzette. Zij stonden voor deze heilige plaats, zij ruilden angst voor liefde. Nu staan wij hier als hun opvolgers, tredend in hun voetsporen en hun heldheftig initiatief erend. Wij hebben elkaar liefdevol omhelsd en stappen samen verder op het pad der  volledige gemeenschap met elkaar in liefde en waarheid (Ef. 4.15) opdat de wereld moge geloven (Joh. 17.21) dat geen enkele andere weg leidt naar leven behalve de weg der liefde, verzoening, waarachtige vrede en trouw aan de Waarheid.

Aan alle Christenen wordt gevraagd dit pad te bewandelen in hun onderlinge relaties – tot welke kerk of geloof zij ook behoren – en aldus een voorbeeld te zijn voor heel de wereld. De weg kan lang en zwaar zijn; inderdaad, voor sommigen kan die soms op een impasse lijken. Toch is het de enige weg die leidt naar de vervulling van de wil van de Heer “dat Zijn leerlingen één mogen zijn” (Joh. 17.21). Het is deze goddelijke wil die de weg opende voor het pad dat de leider van ons geloof, onze Heer Jezus Christus, bewandelde, Hij die gekruisigd werd en verrezen is op deze heilige plaats. Aan Hem behoort de glorie en de kracht en de heerlijkheid, samen met de Vader en de Heilige Geest, tot in de eeuwen der eeuwen. Amen.

“Geliefden, laat ons elkander beminnen; want de liefde is van God.” (1 Joh. 4.7)

Zijne Al Heiligheid Bartolomeus is de Aartsbisschop van Constantinopel, het Nieuwe Rome, en tevens Oecumenisch Patriarch. Hij is de 269^ste  opvolger van de Eerst Geroepen Apostel Andreus, de stichter van de 2000 jaar oude lokale Christelijke Kerk van Constantinopel. De Oecumenische Patriarch is een levende getuige voor de wereld van de pijnlijke en redding brengende strijd van de Orthodoxie voor religieuze vrijheid en aangeboren menselijke waardigheid. Als een burger van Turkije, geeft de persoonlijk ervaring van Zijne Al Heiligheid hem een uniek visie over de permanente dialoog tussen de Christen, Islamietische en Joodse wereld. Hij is in heel de wereld gekend als de “Groene Patriarch” voor zijn baanbrekende initiatieven omtrent het milieu en zijn ecologische theologie. Voor zijn inspirerende inspanningen voor godsdienstvrijheid en mensenrechten, werd Oecumenisch Patriarch Bartolomeus aanzien als een Bruggenbouwer en Vredestichter en bekroond met de Gouden Medaille van het Congres der U.S.A in 1997.

Tijdens het gezamenlijk gebed bij het Heilig Graf

Bij het Heilig Graf Z.H. Paus Franciscus en Z.A. de Oecumenische Patriarch Bartholomeos samen met Z.E. Patriarch Theofilos van Jeruzalem

De delegatie tijdens het bezoek

De Vreugde van de Verrijzenis
“De jeugd is niet alleen de toekomst, maar ook het dynamische heden”

Op 1 mei organiseerde de Orthodoxe Jeugd in België (OJB-JOB) in het Heverleebos (Vaalbeek) vlakbij Leuven een gebeds- en ontmoetingsdag, in het kader van haar 35-jarig bestaan. Dankzij de warme oproep van de kersverse metropoliet Athenagoras, en de inzet van zowat alle priesters van het Grieks-orthodox aartsbisdom, een delegatie van het Russisch-orthodox aartsbisdom, en enkele gemotiveerde godsdienstleerkrachten, waren er maar liefst 200 orthodoxe jongeren uit heel België bij aanwezig.

Dat maakte dat de “oude trouwe” versterking kregen van heel wat nieuwe gezichten, van Kortrijk via Limburg tot Eupen, en van Péronnes (Binche) via Brussel tot Antwerpen.

Bij de artoklasia: Zegening van de vijf broden

Het Byzantijnse koor verzorgde er voortreffelijk de Pontificale Liturgie

De dag werd feestelijk ingezet met een plechtige, bisschoppelijke liturgie, voorgegaan door de metropoliet zelf en enkele parochiepriesters, bijgestaan door zijn diaken, en enkele acolieten van 5 tot 50 jaar. Het koor werd gevormd door een andere groep goed geoefende priesters. Hun voorbeeld sprak de jongeren aan: nadien bleek er een duidelijke vraag naar koorzang lessen.

Z.E. de Metroppliet Athenagoras van België tijdens zijn lezing

Enkele jongeren uit onze parochie te Brugge tijdens de lezing

Na de liturgie, en een gezellige koffiepauze, gaf de metropoliet een lezing over het thema van de dag: “De Vreugde van de Verrijzenis”. Daarbij stak hij een hand uit naar zowel de jongeren als aan de geestelijken om samen verder te bouwen aan de orthodoxie in België, er te getuigen van Christus, en Hem en elkaar beter te beluisteren en te ontmoeten.

De workshop van de jongeren

Doordat de tekst van zijn lezing in het Nederlands, Grieks en Frans werd rondgedeeld, kon iedereen geboeid luisteren. Daarna voegde ik daar zelf in het Engels, en nadien Nederlands en Frans enkele woorden aan toe vanuit mijn eigen verwevenheid met parochie, OJB-JOB, kloosterleven en geestelijke vader.

Intussen was het tijd voor de hoofdbrok van de dag: de werkgroepen (workshops). Wegens het onverhoopte succes waren er maar liefst 6 (zes!): één voor Griekstalige jongeren (onder leiding van Maria Niakas), voor Nederlandstalige jongeren (o.l.v mijzelf), voor Franstalige jongeren (o.l.v v. Ciprian Popescu), voor jonge ouders (olv v. Panagiotis Moschonas en Judith Hermans-Yudina), voor kinderen (o.l.v Sofia Tobazidis), en tot slot één voor de priesters (o.l.v v. Konstantinos Kenanidis).

Omwille van datzelfde onverhoopte succes, waren de groepen wel zo groot dat de discussies soms wat stroef verliepen. Sommige deelnemers moesten een milde vorm van agorafobie overwinnen. Het was wel opvallend dat zowat alle voorstellen voor meer en dieper gravend contact met elkaar en (dus) met de Kerk op veel enthousiasme konden rekenen. In de Nederlandstalige jongerengroep werden er meteen heel concrete voorstellen gelanceerd, compleet met datum en kandidaat-organisatoren!

Tegen dan was het hoog tijd voor een gezamenlijke maaltijd (een creatieve versie van barbecue) waarbij de contacten nog verder werden versterkt. De voorziene boswandeling viel helaas in het water, maar voor de groepsfoto gaven de meesten wel present.

De dag werd afgesloten met de uitwisseling (in plenum) van de resultaten van de werkgroepen, en in het bijzonder de suggesties voor toekomstige jongerenactiviteiten. Vader Dominique Verbeke, medestichter en oud-voorzitter van de OJB-JOB, had alle werkgroepen bezocht, en getuigde van de goede dynamiek die er heerste. Ook de metropoliet was onder de indruk van het resultaat van de bijeenkomst, en stelde daarom voor om van 1 mei de vaste dag te maken voor een uitwisseling tussen de jongeren, geestelijkheid en godsdienstleerkrachten (waarvan er enkele zeer actief aan de dag hebben deelgenomen).

Rest mij nog om behalve de aanwezige jongeren, de metropoliet, de parochiepriesters,  en de godsdienstleerkrachten, in het bijzonder vader Ciprian Popescu (voorzitter van de OJB-JOB) te bedanken voor de organisatie van deze dag. Iedereen hoopt op een snel vervolg!
Christus is verrezen!

L. Bert Genbrugge,
ex-secretaris OJB-JOB.

Groepsfoto

De jongerendelegatie van Brugge met Metropoliet Athenagoras van België en Vader Bernard

ORTHODOXE JONGERENBIJEENKOMST
1 mei 2014 Vaalbeek

We waren met 6 jongeren van onze parochie samen met vader Bernard in de jongeren bijeenkomst aanwezig.

Bij de aankomst in het klooster te Vaalbeek was er een Goddelijke en Pontificale Liturgie door Zijne Eminentie, onze Metropoliet Athenagoras van België samen met talrijke priesters van overal van België. Op het einde van de Goddelijk Liturgie is Bert Genbrugge tot lector gewijd door de Metropoliet. Na de Goddelijke Liturgie hebben we een korte koffie pauze genomen zodat de jongeren elkaar beter kunnen leren kennen.

De jongeren tijdens de Goddelijke Liturgie

De Lectorwijding van Bert Genbrugge door Onze Metropoliet Athenagoras van België

Dan zijn we allemaal terug naar de kerk gegaan, want er was een toespraak door onze Metropoliet Athenagoras over “ De vreugde door de verrijzenis”. Hij heeft in het Nederlands, Frans en Grieks gesproken om het even gemakkelijk te maken voor alle jongeren. Dan werd het woord aan de pas gewijde lector Bert Genbrugge overgelaten. Hij had het over zijn ervaring met de orthodoxie. Beide toespraken waren heel interessant en nuttig voor iedereen.

Enkele jongeren waaronder Georgie en Uros uit onze parochie van Brugge tijdens de lezing van onze Metropoliet Athenagoras

Na de toespraak werden workshops gehouden volgens leeftijd en moedertaal. Er waren 6 groepen: één voor de kinderen en het was een catechese, een groep voor mensen die Frans, Grieks, Nederlands spreken, voor de ouders en de laatste groep was voor de priesters samen met de Metropoliet.

In elke groep was het onderwerp iets anders dan de anderen. In onze groep waar de mensen Nederlands praten, had Bert de workshop gehouden en een aandachtspunt was “Wat moeten we doen om meer jongeren aan te trekken om naar de kerk te komen, omdat ze de toekomst zijn van de kerk”.

De Workshop van de Nederlandstalige jongeren

Het waren succesvolle gesprekken, want iedereen heeft zijn opinies gezegd. Als eerste stap gaan wij de jongeren van de parochie van Brugge, een orthodoxe jongeren dagje houden na de examens en we moeten alles organiseren zonder de hulp van de oudere.

Achteraf werd het tijd om allemaal samen te gaan eten en dan koffie te drinken. Dan zijn we met ons allen naar buiten gegaan voor een groepsfoto. Dan was de tijd gekomen voor de conclusies en eindzegen van onze Metropoliet. Het was een succesvolle dag, want er waren allemaal mensen van je geloof die ongeveer op de zelfde manier denken en je komt meer te weten over je eigen geloof.
Dus we willen onze Metropoliet bedanken voor al zijn inzet om een heel interessante dag te houden voor de jongeren.

verslag van Roua Alnassar

Goddelijke Liturgie voorgezeten van op de troon
door onze Oecumenische Patriarch Bartholomeos
in de Heilige Nikolaas kerk te Rotterdam

Op zondag 27 april zat de Oecumenische Patriarch Bartholomeos de Goddelijke Liturgie voor in de Orthodoxe Kathedraal van de Heilige Nikolaas te Rotterdam. Hij deed dit in Chorastasia (van op de troon).

Een ongelofelijke grote menigte gelovigen (zowat duizend) was er van her en der gekomen om deze bijzondere Liturgie bij te wonen.

Z.A. de Oecumenische Patriarch Bartholomeos met de Aartsdiaken Maximos Vgenopoulos uit Constantinopel

Zes bussen van orthodoxe parochies uit België, maar ook van overal in Nederland. In een tent voor de kerk en met grote schermen konden de gelovigen – die de kathedraal niet meer binnen konden – de Goddelijke Liturgie bijwonen.

De Liturgie werd gecelebreerd door de Groot Protopresbyter van de Oecumenische Troon Rev. Dr. Georgios Tsetsis, in concelebratie met de Groot Aartsdiaken Maximos Vgenopoulos uit Constantinopel.

De Groot Protopresbyter van de Oecumenische Troon Rev. Dr. Georgios Tsetsis

Na de Goddelijke Liturgie waren er terug enkele toespraken van onze Metropoliet en van Z.A. de Oecumenische Patriarch. Nadien gaf hij er terug de zegen aan alle gelovigen.

Toespraak van Z.E. Metropoliet Athenagoras van België en Exarch van Nederland en Luxemburg

Tenslotte was er nog een lunch in het Inntel Hotel te Rotterdam als slot van het rijk gevuld patriarchaal bezoek aan Nederland.

Bij het verlaten van de Heilige Nikolaaskerk te Rotterdam

Z.A. de Oecumenische Patriarch steeds begaan met de kleine kinderen

Voor meer foto’s: Klik hier