Op zaterdag 23 januari 2016 werd er in de orthodoxe parochie van de Heiligen Konstantijn en Helena te Brugge de orthodoxe vesperdienst gevierd in het kader van de bidweek voor de eenheid van christenen.
Vader Bart en Vader Bernard tijdens de vesperdienst
Vader Bernard Peckstadt, de rector van de parochie ging er in de vesperdienst voor samen met Vader Bart D’Huyvetter. Er was een menigte van gelovigen van de verschillende zustergemeenschappen van Brugge aanwezig die er gekomen waren om samen te bidden als afsluiting van deze bidweek voor de Eenheid van alle Christenen.
Het parochiekoor o.l.v. Stefaan Coudenys
De Katholieke kerk werd er vertegenwoordigd door E.H. Diaken Wilfried Desrumaux en en Diaken Guy Heirbaut. We waren ook blij dat er vanuit enkele klooster gemeenschappen in en rond Brugge, een delegatie aanwezig waren waaronder twee zusters van de Karmelitessen. Het koor stond onder leiding van Stefaan Coudenys.
Op het einde van de dienst gaf Vader Bernard er een homilie en verwelkomde hen allen heel hartelijk. Nadien was er ook nog een toespraak door Vader Bart D’Huyvetter die er sprak over het ontstaan en het belang van de Oecumene. Nadien volgde er nog een receptie in de parochiezaal voor alle aanwezigen. Dank aan allen die ons hebben geholpen voor de dienst en de ontvangst van onze medebroeders.
Toespraak na de vespersdienst en artoklasia
door Vader Bernard Peckstadt de rector van de parochie
Gebedsweek voor de eenheid van de Christenen
Van Harte welkom in onze orthodoxe parochie van de HH. Konstantijn en Helena hier in Brugge. Dank voor het komen meebidden met ons speciaal in deze gebedsweek voor de eenheid der christenen. Voor velen is het hier zelfs reeds een thuiskomen want zoals u weet proberen wij steeds een open parochie te zijn waar het gebed, het spiritueel leven en de vereniging met God hier heel centraal staan. Vergeten wij het niet : onze voornaam kan verschillend zijn (Rooms-Katholiek, Orthodox, Anglikaan, Protestant), maar onze familienaam blijft echter dezelfde. Maar wij zijn allen in werkelijkheid “Christenen”.
Dit jaar heeft men als thema gekozen : “Geroepen worden tot het verkondigen van de wonderbare vervullingen des Heren” (Petrus 2,9) Wij allen, christenen, zijn geroepen om de liefde van God en de vrede in de wereld uit te dragen, en deze enige ware liefde en vrede is slechts mogelijk in Christus. Concreet betekent dit dat wij deze vrede enkel en alleen kunnen vinden in de intieme en innige vereniging met God.
Tijdens de dienst van de Artoklasia de zegening van de vijf broden, de olie, de wijn en de tarwe.
Deze intieme vereniging met God kunnen wij slechts bereiken door ons voortdurend gebed : in ons persoonlijk gebedsleven, maar vooral in het liturgisch gebed waarbij wij Christus, – hem op intieme wijze – in de Goddelijke Liturgie “eucharistisch” kunnen ontmoeten.
Zo spreken wij in onze Orthodoxe kerk nog heel dikwijls over het belang van het universeel priesterschap welke gebaseerd is op bepaalde passages uit de schriften. Wij verwijzen nogmaals naar de eerste brief van Petrus, hoofdstuk II vers 9: “Gij zijt echter een uitverkoren geslacht, een koninklijk priesterschap, een heilige natie, een aangeworven volk: om te verkondigen de deugden van Hem, die u riep uit de duisternis tot zijn wonderbaar licht.”
Dit was ook de zending reeds bij de eerste apostelen. Maar ook bij de eerste christenen beleefden zij op een heel bewuste wijze hun volle deelname aan Christus: het feit dus dat zij echt “ledematen” waren van de Kerk. In de wereld krijgt het “universele priesterschap” waarmee iedere gelovige bekleed is werkelijk zin. De christenen moeten door de wereld “niet verleid” worden, maar zij moeten op hartstochtelijke wijze “het Heil van de wereld betrachten”.
Dierbare broeders en zusters,
Iedere christen heeft een “missionaire” roeping in de wereld. Onze missie vandaag in deze actuele wereld, zal niet zozeer meer bestaan in het houden van vurige “missiepredicaties”, maar vooral in het eenvoudig beleven van een christelijke levenswijze. Het christelijk geloof is vooral een levenswijze, het is het wezen van onze godsdienst, het is de liefde voor God en de mens, de zachtmoedigheid, de nederigheid, de vrede, de vergeving en de verdraagzaamheid. Nooit mag de wereld, de “andere”, de “broeder of zuster” hem onverschillig blijven, om ‘t even wie… ook al is die “andere” niet-gelovig.
Als christenen vergenoeg zamen wij ons niet met het eenvoudig vervullen van onze plichten tegenover onze Kerken door slechts bepaalde uitwendige vormen. Er wordt van ons veel meer gevraagd : vooral de navolging van Christus in ons leven.
Bidden wij samen, alle dagen, maar heel speciaal vandaag voor de “vrede” in de wereld, en danken wij God voor deze grote genade die wij van Hem steeds mogen ontvangen, om zijn grote Menslievendheid en “vrede” hier zelfs samen terug te vinden in deze gemeenschappelijke getuigenis die wij hier hebben mogen beleven.
Aan ons om Zijn medewerkers te zijn en dit ideaal – de zichtbare eenheid van de christenen – na te streven!
Wij hebben hier zojuist 5 broden gezegend, tarwe, olie en wijn, als een – in een geest van onnoemlijke erkentelijkheid voor God – teruggave voor alles wat Hij ons heeft gegeven en ons nog geeft. Het zijn oerelementen van voedsel en drank geput uit Gods’ natuur, die noodzakelijk zijn voor het leven. Vanavond nodigen wij U uit dit brood broederlijk te delen in een geest van eenheid en samenhorigheid, maar ook als prefiguratie van onze zo zeer verlangde eucharistische communio of gemeenschapsband, die ooit hersteld zal worden op een ogenblik dat God zelf zal bepalen.
Vergeten wij in deze Bidweek voor de Eenheid van de Christenen immers niet dat wat ooit een Russisch theoloog heeft gezegd, nl. «dat de muren van de scheiding van de Kerken niet tot in de hemel reiken…». We mogen er ons van overtuigen, ook in de wereld van heiligen is er geen scheiding tussen Oost en West.
Alvorens u hier een stukje brood in ontvangst kan nemen gaan we nu nog even luisteren naar een heel mooie Byzantijnse hymne gezongen in het Grieks. “Agni Partene Despina”. Welke gecomposeerd is door de Heilige Nectarios van Aegina op het eiland Lesbos in de 19e eeuw. De Heilige Nectarios hield eraan om een hymne te schrijven om zijn groot respect en eer te willen betuigen aan de Moeder Gods en dit in zijn persoonlijk gebed en relatie tot Haar.
