Kortrijk – Op zondag 28 september 2014 had in de schoot van de Orthodoxe Parochie van de Heilige Amandus te Kortrijk de diakenwijding plaats van Philippe Mevis. Het was Zijne Eminentie Metropoliet Athenagoras van België en Exarch van Nederland en Luxemburg die deze wijding toediende. Metropoliet Athenagoras was omringd van 6 priesters en 2 diakens. Naast de parochianen van Kortrijk, waren er eveneens tal van gelovigen gekomen uit andere parochies van het Aartsbisdom.
Lectorwijding van Neboja
Tussen de Metten en de Goddelijke Liturgie werd eerst de jonge Serviër Neboja tot lector gewijd en Philippe Mevis tot hypodiaken. Na de Epiklese werd vervolgnes Philippe Mevis tot diaken gewijd.
Vader Pius, de rector van de parochie bij het vereren van het evangelie tijdens de metten
Hij zal voornamelijk dienen als diaken in de Parochie van Kortrijk, maar zal ook van tijd tot tijd Metropoliet Athenagoras vergezellen bij zijn vele pastorale bezoeken. De nieuwe diaken is van Belgische afkomstig, gehuwd en vader van drie dochters en een zoontje, en woont sinds enkele jaren in Kortrijk. Hij is werkzaam in de privésector.
In zijn toespraak voor de wijding zei Metropoliet Athenagoras o.m.: “Het priesterschap is dus een gave, een geschenk van Christus. Want met de alheilige genade van Zijn Geest – die onze zwakheden geneest en aanvult wat ons ontbreekt – schenkt Hij de Kerk rijkdom, door ons charisma te verlenen en ons aan te duiden tot haar liturgen en herders. Het is m.a.w. voor de christengelovige – die beslist van lid te worden van de clerus – een bijzondere eer, een eer die niemand van ons zichzelf mag toe-eigenen, maar die alleen door Jezus Christus zelf wordt toebedeeld. De Heilige Apostel Paulus is hierover heel duidelijk in zijn brief aan de Hebreeën: “Niemand kan zich die waardigheid aanmatigen, men moet evenals Aäron door God geroepen worden” (Hebr. 5,4)”.
Op het einde van de dienst zei Metropoliet Athenagoras heel veel belang te hechten aan het universeel karakter van parochies als deze van Kortrijk, die de oecumeniciteit van het Patriarchaat waartoe ons Aartsbisdom behoort, op waardige wijze beklemtonen! De Orthodoxie kan immers niet nationaal gericht zijn. Dat zou een groot onrecht zijn! Mgr Athenagoras prees ook het werk van Vader Pius en feliciteerde de nieuwe diaken, dankte de concelebranten voor hun komst en de gelovigen voor hun trouw samenbidden.
Er volgden toespraken van Vader Pius, van Diaken Philippe en van diens broer, en er werden bloemen uitgereikt aan de echtgenoten van Vader Pius, Vader Philippe en Lector Neboja.
TOESPRAAK BIJ DIAKENWIJDING PHILIPPE MEVIS
Kortrijk, 28 september 2014
Metropoliet Athenagoras van België
Dierbare hypodiaken Philippe,
Het priesterschap als sacrament is een charisma bij uitstek; een geschenk van Christus in Zijn Kerk. Christus is de grote en eeuwige hogepriester van de Kerk en alle liturgen van de Kerk delen samen in zijn priesterschap. Als leden van de clerus delen we in het priesterschap van Christus niet omdat we waardig zijn – immers het gebed tijdens de Cherubijnenhymne zegt dat “niemand waardig is” – , maar omdat Christus het zo wou. Hij is het die ons, de zwakke en nutteloze mensen, aanvaardt tot liturgen van Zijn sacramenten en dienaren van zijn Kerk.
Het priesterschap is dus een gave, een geschenk van Christus. Want met de alheilige genade van Zijn Geest – die onze zwakheden geneest en aanvult wat ons ontbreekt – schenkt Hij de Kerk rijkdom, door ons charisma te verlenen en ons aan te duiden tot haar liturgen en herders. Het is m.a.w. voor de christengelovige – die beslist van lid te worden van de clerus – een bijzondere eer, een eer die niemand van ons zichzelf mag toe-eigenen, maar die alleen door Jezus Christus zelf wordt toebedeeld. De Heilige Apostel Paulus is hierover heel duidelijk in zijn brief aan de Hebreeën: “Niemand kan zich die waardigheid aanmatigen, men moet evenals Aäron door God geroepen worden” (Hebr. 5,4).
Het is Christus zelf die in het hart van een jongeling de priesterlijke roeping plant. Het is Christus zelf die de mogelijkheden daartoe voorbereidt. Het is Christus zelf die uiteindelijk ons de heilig uitnodiging toestuurt. Dit geschiedt zo sinds de tijd van de Apostelen tot op vandaag.
Diakenwijding van Philippe Mevis – Axios, Axios, Axios!
Kenschetsend is de roeping van Zijn eerste leerlingen, aan de oever van het Meer van Genesaret; een verhaal dat ons beschreven wordt in het Evangelie volgens Lucas. “Wees niet bevreesd”, zegt de Heer tot Petrus, “voortaan zult ge mensen vangen. Ze brachten de boten aan land en lieten alles achter om Hem te volgen” (Luc. 5,10-11). Welnu, dierbare hypodiaken Philippe, je bent vandaag geroepen om evenzeer deelgenoot te worden van het priesterschap van Christus en om nu de eerste graad ervan te ontvangen en diaken te worden van onze Kerk.
Het uur van de wijding is een vreeswekkend moment, ja, slechts een ogenblik tijdens hetwelk we de genadegave, het charisma ontvangen. Maar gans ons leven moeten we ons inzetten, opdat we door God gerekend kunnen worden tot waarachtige en waardige liturgen. De goede, vrome, toegewijde en getalenteerde priester komt er niet door een magisch gebeuren. Zulk een priester wordt men eerst en vooral door Gods’ genade, maar tegelijkertijd ook met zijn persoonlijke geestelijk leven en de priesterlijke inspanning.
Hierbij speelt de vreze Gods’ een primordiale rol. De geestelijke die God niet vreest, is een wonde en een gevaar voor de Kerk en voor de gelovigen. Er is in tweede instantie nood aan aandacht en vooral de aandacht voor zichzelf. De Heilige Johannes Chrysostomos heeft ons een persoonlijke interpretatie nagelaten m.b.t. de aanbeveling die Apostel Paulus heeft gegeven aan de presbyters van Efeze, “Geeft acht op uzelf en op heel de kudde, waarover de Heilige Geest u tot leiders heeft aangesteld om Gods’ Kerk te hoeden” (Hand. 20,28). Johannes Chrysostomos stelt dat wanneer de geestelijken acht geven op zichzelf in hun leven, en zich m.a.w. behoeden van fouten, onze gelovigen daar mede van profiteren en daar dus voordelen uit putten. Er is een derde aspect waar we als clerus aandacht dienen voor te hebben en dat is de geestelijke ruggengraat. Een waarachtige geestelijke is er één die diepgelovig is, één die bidt en houdt van de eredienst en ze ziet als het vertrekpunt van zijn diakonia. Alles vloeit voort uit de Eucharistie, het centrum van ons christen-zijn. Ook de naastenliefde spruit uit de communio die we beleven in de Goddelijke Liturgie. Je bent – zoals elk lid van de clerus – geroepen een barmhartige Samaritaan te zijn, een geestelijke herder, iemand die voortdurend ijvert voor Gods’ heerlijkheid en voor het welzijn van de Kerk. Vergeet echter niet dat ook wij, nood hebben aan een geestelijke vader, die ons begeleidt en raad en steun geeft.
Tijdens de toespraak van Metropoliet Athenagoras van België
Op deze heugelijke dag richten we ons alleereerst tot God, om Hem te danken voor jouw intrede in het Heilige der Heiligen, en opdat Hij deze zou zegenen. We richten ons ook tot de Alheilige en de Moeder van God; tot de Heilige Amandus, bisschop van Maastricht, patroonheilige van deze Parochie; en tenslotte ook tot de Heilige Apostel Filippus, jouw patroonheilige. Neem jouw patroonheilige tot voorbeeld, want het was hij die Nathanaël aan Jezus voorstelde. Immers, we zijn allen geroepen te getuigen van Gods’ aanwezigheid in de wereld, zeker nu er zoveel onverschilligheid heerst.
Tijdens de diakenwijding van Hypodiaken Philippe
Straks zal je als een goede herder alle schapen die U worden toevertrouwd, bijeenhouden tot één hechte kudde, altijd en alleen in overleg en met de zegen van uw kanonische bisschop, en in optimale harmonie met Vader Pius, de rector van deze Parochie,. Altijd ook in een geest van erkentelijkheid t.o.v. het Oecumenisch Patriarchaat dat je tot zijn geestelijkheid laat behoren en dat waakt voor het goede van de eenheid van de Orthodoxie, waar ook ter wereld. Je mag dan ook fier zijn te behoren tot de Eerste Troon.
We zijn er allemaal van overtuigd dat je goed werk zal leveren aan de zijde van Vader Pius en de lekenverantwoordelijken die hem omringen. Soms zal je ook uitgenodigd worden jouw metropoliet te vergezellen voor een liturgische viering in een andere parochie. We kennen immers jouw ingesteldheid, jouw karakter en de vele charismen met dewelke je bekleed bent.
Onze gedachten gaan ook naar jouw echtgenote en jouw kinderen, die jou steunen in jouw apostolaat.
Treed dus nader, dierbare Philippe, om de eerste graad van het priesterschap te ontvangen.
