Onze Heilige Godelieve onder “internationale” aandacht.

Onze Heilige Godelieve onder
“internationale” aandacht.

Pelgrimstocht uit Amerika naar onze contreien: een persoonlijk relaas

Diaken Seraphim E. Komleski van de H.Elizabeth de Nieuw Martelares

Russisch Orthodoxe Kerk, Rocky Hill, New Jersey USA.

Ere zij onze God voor alle dingen!

 Ik schrijf dit verhaal als dank voor alles wat God me al gegeven heeft en tevens om Hem te loven, Hij die verheerlijkt is in Zijn heiligen. Vergeef me alstublieft de onvolkomenheden van dit schrijven. In de zomer van 2013 ervoer ik een spiritueel dieptepunt en werd vervuld met twijfels en ontmoedigd door vele dingen. De laatste jaren behoorden tot de meest pijnvolle periodes in mijn leven.

Op een dag voelde ik aan dat het goed zou zijn om er een dagje tussenuit te knijpen en naar New York City te gaan (ongeveer een uur met de trein). Ik wou alleen zijn en wat wandelen, voelde me verdoofd, soms biddend, alleen tussen de massa. In de loop van de dag maakte ik een tussenstop bij mijn geliefde “Metropolitan Museum of Art”. Dit is mijn meest geliefkoosde plek omdat mijn vader me er sinds mijn prille jeugd regelmatig mee naartoe nam. In de loop der jaren bracht ik er al ontelbare bezoeken. Te midden de kunstcollectie van de Middeleeuwen bevindt zich een altaarstuk (late 15^de eeuw) van de H. Godelieve. Ik had dit stuk al vaker gezien, maar schonk er geen aandacht aan. Ook wist ik niets over haar levensloop en gevoelens. Zij leefde immers in een tijd en plaats, ver weg van mijn Orthodoxe achtergrond. Tijdens die bewuste dag echter, misschien omwille van mijn persoonlijke malaise, keek ik voor het eerst heel geïnteresseerd naar haar beeltenis en voelde opeens een echte band met haar. Ik zag het lijden van haar martelaarschap afgebeeld en probeerde een foto te maken maar de batterij van mijn camera was leeg. Ik was ontroerd en gemotiveerd om wat meer te weten te komen over haar leven. Gedurende een aantal dagen hield ik me hiermee bezig en ontdekte dat ze leefde net na het “officiële” schisma tussen de kerken van Oost en West.

 Op het internet vond ik een Vlaamse site die aangaf dat in de omgeving waar Godelieve het martelaarschap op zich nam, zij door sommige orthodoxen in die regio wordt vereerd. Dat maakte me zeer blij. Het feit dat Godelieve misbruikt werd en zelfs de dood vond door toedoen van haar schoonmoeder en echtgenoot vond ik zeer interessant . Het komt me voor dat God deze heilige mede ingang deed vinden in mijn hart omdat ik werk met vele mensen die het slachtoffer werden van huislijk geweld. Mensen die zowel fysiek als mentaal misbruikt werden. Sommige van hen zijn van kindsbeen af  door hun familie mishandeld en proberen nu die pijn een plaats te geven in hun leven. Hoe kalm en vredevol  mijn leven in het verleden ook was ondervind ik nu toch ook problemen. Het is echter moeilijk te vatten wat anderen hebben meegemaakt. Ik ben tewerkgesteld in een ziekenhuisafdeling van het “Rutgers University ’s treatment facility” . Onze patiënten zijn volwassenen met de meest uiteenlopende intellectuele, financiële, sociale en etnische achtergrond. Het enige gemeenschappelijke dat ze hebben is een pijnlijke ontwrichtende ervaring in hun leven.

 Het verhaal van de H.Godelieve deed me beseffen dat ik misschien niet genoeg bad voor mijn patiënten, en dat ik teveel en vol met zelfmedelijden met mezelf bezig was. Dit is iets waarvoor ik Gods vergeving dien te vragen.

 Een paar weken later keerde ik terug naar New York samen met mijn echtgenote en dochter. We gingen op bezoek bij vrienden die daar wonen. Tijdens dit verblijf bezochten we een vlooienmarkt waar reeds gebruikte spullen werden verkocht. Juist op het moment dat we gingen vertrekken, zag ik op een kleine afstand een tafel waar ik speciaal werd naartoe getrokken. Ik voelde dat ik daar naartoe moest alvorens te vertrekken en daar op de tafel, tot mijn verbazing, zag ik een klein sieraad met de beeltenis van de H.Godelieve. Een vreemde en zeldzame vondst mag je wel zeggen.

 Vóór mijn recent opzoekingswerk had ik nooit gehoord van de H.Godelieve (zelfs geen enkele van mijn Rooms Katholieke vrienden kenden haar) laat staan ergens een beeltenis gezien, maar daar was er een! Met blijdschap bracht ik het naar mijn parochie om het te laten zegenen zodat ik het kon dragen samen met mijn kruis. ’s Avonds na het werk las ik alles wat ik kon vinden op het internet betreffende de H.Godelieve, over haar relikwieën en het jaarlijkse festival ter ere van haar.

 Tijdens het lezen van een tekst over de heilige, merkte ik een bericht op met reclame voor Belgisch toerisme. Deze site had als naam: “bezoek Vlaanderen”. Het bezoeken van deze site wekte mijn culturele en historische interesse en ik klikte “liked” aan op hun Facebook pagina . Ik begon stilletjes te dromen om de relieken van de H.Godelieve te gaan vereren.

 Ik ben het type mens dat overal ter wereld wil naartoe reizen. Ik hou van cultuur, kunst, geschiedenis, volkeren, maar om u de waarheid te zeggen, ik wil dit ook eerlijk bekennen, geen haar op mijn hoofd die eraan dacht om naar België te gaan. Ik kende wel het bestaan van een paar van haar plaatselijke heiligen zoals bijvoorbeeld de Heilige Bavo, de Heilige Dymphna, de Heilige Gertrude  maar het kwam nooit bij me op om daar speciaal naartoe te reizen. Maar Gods wegen zijn ondoorgrondelijk.

 Om het verhaal te vervolgen: in november van datzelfde jaar ontving ik een bericht dat ik een Facebook wedstrijd had gewonnen. Het ging om een trip naar België voor twee personen, inclusief vliegreis, verblijf, treintickets, museumpasjes, …kortom, alles inbegrepen.

Mijn eerste reactie was God te danken en ergens wist ik dat het de bedoeling zou zijn om de relieken van de Heilige Godelieve te gaan vereren.

Mijn tweede gedacht was dat ik niet hoefde te reizen om te bidden, noch om meer frequent te gaan bidden.

 Mijn derde gedacht was, dit is onmogelijk, hoe kan dit zijn? Ik vroeg me af: wie in deze wereld krijgt iets voor niets? Als iets te goed lijkt om waar te zijn, is het meestal te goed om waar te zijn. Hierover sprekende met vrienden en collega’s lachten we er hartelijk om en we waren allen overtuigd dat het afzetterij was. Men probeerde mij in de maling te nemen. We grapten zelfs dat er sprake was van een sinistere samenzwering. Ik vreesde hiervoor en was van plan om alles te annuleren. Maar wanneer ik echter de gegevens van de sponsors van de reis wat nader bestudeerde raakte ik meer en meer overtuigd van hun echtheid en legitimiteit en dat het Gods wil was. Toch kon ik het nog met moeite geloven. Uiteindelijk moedigden sommige van mijn vrienden en collega’s me aan om de prijs gewoon te aanvaarden. Ze probeerden me te overhalen door te zeggen dat ik een “goede mens” ben die recentelijk moeilijke tijden beleefde en die het verdiende om “gratis” op reis te gaan.

 Bij God, ik weet, zoals niemand anders het weet, dat ik dit niet verdien en dat indien ik deze trip zou aanvatten, het geen plezierreis mocht worden, maar eerder een pelgrimstocht. Heer ontferm U!!! De enige aankoop die ik nog bijkomend deed was een vliegtuigticket voor mijn dochter.

 Op 2 september 2014 accepteerden mijn vrouw, dochter en ikzelf de bewuste gift en reisden af naar België. Door de Goddelijke voorzienigheid had één van onze vrienden uit de parochie, met name Nicholas, familie die daar woonde en zij waren zo goed om ons ter plaatse rond te leiden. We zijn  neef Victoria, vader Pierre, zuster Marie en schoonbroer Serge dankbaar omdat zij ons zo geduldig Brussel en Gent lieten zien. We brachten nadien samen een onverwacht bezoek aan Protopresbyter Vader Leonid, die ons genadevol rondleidde in de Heilige Job kerk (de Lang-Lijdende Orthodoxe Kerk waar de Heilige Johannes van Shanghai en San Francisco, en natuurlijk Bisschop van Brussel, voor een tijdje diende). Het was de Heilige Johannes die de verering van plaatselijke Westerse heiligen aanmoedigde, waarvan velen reeds vergeten waren.

Alles wat we zagen was wondermooi en van een adembenemende schoonheid. Dit bezoek was top op alle mogelijke manieren.

 Uiteindelijk werden we op een genadevolle manier begeleid naar Gistel, (door Serge en Marie, tante Natasha en het mooie kind Sophia) naar de plaats waar de Heilige Godelieve het martelaarschap omgordde en waar haar heilige relieken zich bevinden. Wat een vreugde!!!

 Ik had een lijst mee met namen van mensen waarvoor ik gevraagd werd te bidden, ook mensen die ik professioneel mee begeleid en tevens al mijn geliefden.  Nederig knielend was het een gezegende ervaring om in de ruimte te vertoeven waar de heilige eens gevangen werd gehouden, om water te nemen uit de heilige bron en om in de omgeving van haar relieken te bidden. Nadien bezochten we het museum waar we kennis maakten met Hans, de begenadigde curator.

 In dit Katholieke heiligdom had ik interessante gesprekken met Priester Alexander, Priester Dirk en de monniken alsook met verschillende pelgrims. Ik kon niet stoppen om mijn verhaal te vertellen. Later maakten we kennis met Priester Edgar die zo vriendelijk was om de kerk in het stadscentrum voor ons te openen zodat we de relieken van de Heilige Godelieve binnen konden vereren!!!

Ik dank God voor het verloop van deze gebeurtenissen en de mensen die we ontmoet hebben. Ik vind waarlijk geen superlatieven om mijn dankbaarheid uit te drukken. Al wat ik weet is dat ik nederig word door de genade Gods en dat ik Hem dankbaar ben. Ik bid om sterkte en dat ik de doelstelling van deze trip moge doorgronden.

 De volgende twee dagen brachten we door in het wondermooie Brugge waar Serge ons binnenbracht in de Orthodoxe kerk van de HH. Konstantijn en Helena en ons introduceerde. De schoonheid van het kerkgebouw en zijn ikonen en fresco’s lieten een overweldigende indruk na en zal zich later zeker ontwikkelen tot een gekoesterde herinnering.

Het bijwonen van de Metten en de Goddelijke Liturgie die gevierd werden in het Vlaams, Frans, Slavisch en Grieks raakten me diep en zetten de realiteit van de universaliteit van Gods kerk extra in de verf. Ik besefte dat ik zo gezegend was om in de altaarruimte te mogen staan.

De hartelijke ontvangst die ik kreeg van Vader Bernard, Vader Bart, Vader Diaken Leonid, de altaardienaars en de parochianen verwarmde mijn binnenste. “God, het is goed hier te zijn”. Eén van de hoogtepunten, als ik dat woord mag gebruiken, was een fresco te zien van de Heilige Godelieve op de kerkmuur.

 Een aantal keer tijdens deze reis stelde ik me de vraag, hoe kan het dat ik deze tocht maak op een moment dat ik over zeer gelimiteerde persoonlijke financiële middelen beschik? Hoe komt het dat ik  zo’n wonderbaarlijke momenten beleef en mooie steden als Brugge Gent, Gistel en Brussel kan bezichtigen en zulke vriendelijke, wonderbaarlijk genadevolle mensen kan ontmoeten? Dit is de BESTE reis ooit die ik samen met mijn familie maakte!!! Het bracht me echt vertroosting.

 Ik verontschuldig mij voor het feit dat ik steeds opnieuw en opnieuw dit verhaal vertelde aan allen die wilden luisteren, ik kon niet stoppen, het welde gewoon in me op. Tot mijn Orthodoxe vrienden wil ik zeggen dat ik weet dat de Heilige Godelieve geen officiële erkenning geniet. Ik beschik niet over enige autoriteit om opmerkingen te maken en ik wens bij deze enkel mijn persoonlijke ervaringen en gedachten mee te delen, niets anders.

Al wat ik weet is wat God voor me gedaan heeft, als een liefdevolle Vader die medelijden heeft met mij, een zondaar.

 Het is mijn diepe overtuiging dat Hij mij onder de hoede wilde plaatsen van deze gezegende, heilige en onschuldige jongedame, die leed door toedoen van diegenen die haar eigenlijk dienden lief te hebben en te koesteren. Deze jonge Godelieve was iemand die God toeliet in haar hart en geest, die geleden heeft en door wie God wonderen verrichtte. Ik bid dat God me zou sterken Hem beter te dienen, door haar gebeden.

Ik geloof dat dit verhaal mij en anderen kan stimuleren om meer te bidden en om te proberen tegemoet te komen aan de noden van sommige van “de minsten onder onze broeders”. Er zijn zo veel verworpenen, misbruikten, getraumatiseerden, mentaal zieken, mensen met fysieke afwijkingen en anderen die het slachtoffer werden van de meest vreselijke gebeurtenissen. Het zijn de onschuldigen en verworpenen der aarde die eerder liefde en geborgenheid dienen te ontvangen. Er zijn heel wat mensen die stilletjes lijden, het slachtoffer zijn van huislijk geweld en allerhande misbruik. Ik heb de laatste 38 jaar vele individuen gekend: mentaal zieken, hersenverlamden, Alzheimerpatiënten, drugs- en alcoholverslaafden, enz. , die de meest aardige, vriendelijke, interessante en zelfs vrome mensen bleken te zijn. Ik voel me gezegend dat ik zo velen heb mogen leren kennen en hun liefde mocht ontvangen.

 “Looft God in zijn heiligdom, looft hem in het uitspansel Zijner sterkte ”

Uw gebeden vragend met liefde in Christus God,

 Diaken Seraphim E. Komleski.