Blog

In een brief aan broeder Pachemios die ik vorig jaar in het klooster van Karakollou op de Heilige berg Athos had leren kennen, en waarin ik hem bedankte voor het onthaal en de gesprekken die mijn familieleden en ik hadden gehad, had ik ook geschreven dat ik – als het zou gebeuren dat er niemand anders mij de volgende keer zou vergezellen – dat ik dan eigenlijk graag eens meer dan één dag in eenzelfde klooster zou verblijven. Het zou me de kans geven om echter, dieper te beleven wat daar gebeurt. Groot was mijn verrassing toen ik eind september vorig jaar een telefoontje kreeg van broeder Pachemios. Hij vertelde me dat hij met de abt over mijn wens gesproken had en dat die had toegestemd voor een langer verblijf als ik dat zou wensen. Wat een ongelooflijk, fantastisch nieuws was dat! Lang moest ik niet nadenken, en al vlug lag het vast dat ik in de week na het grote Paasfeest zou gaan.

Prachtig Byzantijns kerkje op de Heilige Athosberg

En zo geschiedde. Na de nodige formaliteiten (aanvraag in Thessaloniki, bestellen vliegtuigticketten, hotelreservatie in Ouranopouli en Thessaloniki) was het echt aftellen naar 8 mei, mijn datum van vertrek naar ginder. Graag geef ik hieronder een kort verslagje van het meest ingrijpende van al mijn bezoeken aan de heilige Berg.

De boottocht vanuit Ouranapouli en de daaropvolgende busrit naar Karyes verliepen zonder problemen. Maar dan doken de eerste moeilijkheden op. Ik ben nog altijd – tot mijn grote spijt – de Griekse taal nog maar weinig machtig. In Karyes duidelijk maken dat ik vervoer zocht naar het klooster van Karakallou lukte dus maar moeilijk. Uiteindelijk besliste ik om de tocht, ook al zou die zowat 3 uur in beslag nemen, dan toch maar te voet af te leggen.  Rugzak aangegespt en op weg, richting het klooster van Iviron. Tijdens die tocht heb ik enkele keren aan voorbij rijdende wagens teken gedaan om een stukje te mogen meerijden, maar dat lukte maar voor twee korte ritjes. Zo werd het een stuk na drie uur voor ik de poort van het klooster binnenstapte.

De Archondariki in het klooster van Karakallou

Nog terwijl de monnik die de poort bewaakt me begroette met “Christos anesti”, kwam vader Podromos die net uit de kerk kwam, op me af. Ook met hem hadden we vorig jaar gesproken. Hij omhelsde me, zei dat broeder Pachemios hem alles had verteld over mijn brieven en dat ook hij echt blij was dat ik er was. Enkele tellen later kwam broeder Pachemios er zelf aan en ook van hem kreeg ik een omhelzing en warm onthaal. Ik moet eerlijk zeggen dat dit op zich al een genadevol moment was voor mij.

Beiden vergezelden me naar de archondariki die me een kamer toewees voor mij alleen. Van dan af begon voor mij dit wonderbare, o zo mooie en ingrijpend verblijf daar.

Omdat ik echt aan alles wilde deelnemen, begaf ik me van dan af elke morgen ook om 4 uur naar de kerk voor het bijwonen van de vieringen. Niet-orthodox zijnde mocht ik niet mee in de kerk, maar moest ik in de gaanderij plaats nemen. Vader Podromos wees me wel een plaatsje waar ik alles goed kon volgen, bood me zelfs een stoel aan zodat ik niet op de stenen bank zou moeten zitten.  En ja, ook al was het vanop afstand, ik was gelukkig!  Ik was gelukkig omdat ik me toch wel heel sterk verbonden voelde met de gemeenschap die aan het vieren was. Horen hoe de monniken met hun gezangen de Heer loofden en eerden, mogen toekijken wat er vooraan aan de iconostase gebeurde, mee bewierookt te worden, mee de zegen te mogen ontvangen, dat alles maakte dat ik me er toch echt bij aanwezig voelde. Een grote dankbaarheid vervulde me iedere keer opnieuw dat dit mij gegeven werd! Dat was zo die eerste keer, en dat was zo elke dag, elke morgen, elke avond opnieuw.

Bij mij blijft één groot verlangen: in de kerk ooit volledig mee te kunnen doen en te mogen communiceren omdat een diep geloof en grote liefde in en voor die ene zelfde Vader, Zoon en Geest ons bindt.

Broeder Pachomios uit onze parochie van Brugge

Met broeder Pachemios heb ik de volgende dagen vele en diepgaande gesprekken gevoerd.

Over ons geloof in dezelfde God Almachtige Vader, in dezelfde Verrezen Heer, in dezelfde Geest die bezielt en doet leven. Maar ook over wat ons scheidt, over de oecumene, over de moeilijkheden die eenheid (en mijn groot verlagen) in de weg staan, over het verlies van waarden in de wereld, over zovele dingen waarvoor ik broeder Pachemios niet genoeg kan danken daar met mij zo openhartig, eerlijk en diepgaand over gesproken te hebben. Hij begreep ook goed mijn persoonlijke engagementen in een gemeenschap waar ik al meer dan vijftig jaar deel van uitmaak en mijn verdriet dat juist omwille daarvan “kiezen” voor mij haast onmogelijk is.

Hij gaf me op een bepaald ogenblik ook een in het Nederlands uitgegeven gebedenboekje om zo orthodoxe gebeden te kunnen lezen die aangepast zijn aan de morgen, de avond, de tijd van het jaar, enz. Zelf vond hij het niet honderd procent goed, maar ik heb er alvast één gebed uit overgeschreven dat me persoonlijk erg aansprak. Ik geef het graag weer aan het eind van dit artikeltje zodat ook U het kan lezen en bidden.

Iets helemaal anders dat mijn verbondenheid met de kloostergemeenschap van het klooster van Karakallou nog hechter maakte, was het feit dat ik enkele dagen heb mogen meewerken in de keuken. Ik had broeder Pachemios vroeger al laten weten dat ik graag bereid was om gedurende de dagen dat ik dan bij hen mocht zijn, ook enige dienst wilde verlenen als dat kon. Zo belandde ik dus in de keuken en mocht er mee kilo’s aardappelen schillen, prei en uien snijden, erwten en look pellen, een keer de vaat mee doen, dit samen met broeder Pachemios.

Door wat later een misverstand bleek te zijn, moest ik een dag vroeger dan voorzien uit Karakollou vertrekken en zou ik mijn laatste dag op de Heilige berg dan gaan doorbrengen in de Skete Ag. Andreas in Karyes.

Op het moment van vertrek vergezelde broeder Pachemios tot de plaats waar het busje mij en de andere pelgrims die vertrokken zou komen ophalen. Nog een laatste gesprek, nogmaals de verontschuldigingen dat het door een misverstand zo gelopen was, nogmaals het aanbod van dan toch te blijven.  Toen kwam vader Podromos nog aangelopen. Die had me gezocht omdat hij ook afscheid wou nemen, had een stuk chocolade mee voor mij voor onderweg en raadde me nogmaals in Ag. Andreas aan contact op te nemen met de vaders wiens namen hij op een blaadje voor mij had genoteerd. Na nog een uitdrukkelijke vraag om te schrijven zohaast ik thuis was (wat inmiddels al is gebeurd) en de hoop uitgesproken te hebben dat ik toch nog eens terug zou komen, werd ik door beiden nog omhelsd.  Ik was echt ontroerd!

Wanneer ik nu over dit alles nadenk, weet ik meer dan ooit dat God onze Vader zich toont in vele grote én kleine dingen. Het gevoel dat ik had terwijl ik de vieringen bijwoonde, de bezorgdheid die ik zo vaak ondervond (o.a. vader Podromos die tijdens een viering pilletjes voor mij ging halen omdat ik hoofdpijn had), hun warm onthaal, hun ontroerend afscheid, in dat alles, iedere keer weer, zag en voelde ik een glimp van Gods goedheid en liefde.

Dat zou ik ieder van U ook graag toewensen: Gods nabijheid, Zijn goedheid en liefde te mogen ontdekken in vele, zelfs kleine dingen van elke dag.

Ik ben broeder Pachemios, vader Podromos en al de andere vaders die ik ontmoette enorm dankbaar om het grote geschenk dat ik heb gekregen!

Willy D. Milonas

(goede vriend van onze parochie te Brugge)

Gebed van de heilige metropoliet Filaret van Moskou en Kolomna (+ 1867)

 Heer, ik weet niet waar ik U om zal bidden.
Gij alleen weet wat ik nodig heb.

Gij hebt mij meer lief dan ik mezelf kan liefhebben.
Laat mij mijn noden zien, die voor mij verborgen zijn.

Ik waag het niet te vragen, noch om een kruis, noch om vertroosting.
Ik sta alleen maar voor U, mijn hart is open voor U.

Al mijn hoop heb ik gevestigd op U.

Zie wat ik nodig heb, en wat ik zelf niet weet.

Zie toe, en doe met mij volgens uw barmhartigheid.
Werp mij neer en richt mij op,

Kastijd en genees mij.
Ik aanbid U en ben stil voor uw heilige wil

En voor uw ondoorgrondelijke wegen.

Ik geef mij over in uw handen, als een offer:

Mijn enige verlangen is, Uw wil te doen.
Heer, leer mij hoe ik moet bidden.
Bid Gij zelf in mij.

In het frans katholiek dagblad “La Croix” van 3 april verscheen onder deze titel een artikel van een orthodox priester, Vladimir Zielinsky. Hier volgt een korte vertaalde weergave van zijn getuigenis:

“Deze nieuwe Paus heeft de naam gekozen van de meest geliefde heiligen van Italie: Franciscus van Assisie. Door deze verrassende naamkeuze heeft hij aan de wereld en aan de Kerk in een duidelijke taal gezegd hoe hij zijn pauselijk ambt begreep, namelijk: als een nederige dienst aan alle mensen, met een bijzondere aandacht voor de arme en gekwetste mensen. Zoals Franciscus, zoals Jezus Christus zelf. Wars van elk “machtsvertoon”.
Verder wijst priester Vladimir erop hoe het zo nefaste streven naar macht, naar prestige, en naar voorrang gaandeweg binnen de Kerkelijk Hierarchie is ingeslopen, en hoe dit heeft geleid tot al te topzware en voor velen ergelijke gezagspyramide in de Rooms-katholiek Kerk.

Z.A. Paus Franciscus I en Z.A. de Oecumenische Patriarch Bartholomoeos

“ Wij, orthodoxen, erkennen weliswaar dat aan de Bisschop van Rome vanaf de aanvang een ere-primauteit werd toegewezen. Maar dat dit ere-primaatschap door de eeuwen heen is uitgegroeid tot een juridisch oppergezag over alle andere Bisschoppen is voor ons een struikelblok. Daarom verheugen wij ons over de tekenen en over de woorden van Paus Franciscus die niet alleen wijzen op een uiterlijke stijl-verandering maar ook en vooral op een dieper gaande nederigheid. In de kern van de orthodoxe spiritualiteit staat immers de ikoon van de nederige Jezus Christus, die zich totaal ontledigd heeft om de gestalte van een dienaar aan te nemen. Het moet gezegd zijn (zo bemerkt de auteur) dat wij zelf, orthodoxen, niet altijd aan deze ikoon van Christus trouw zijn geweest. Het geheim der Heiligen bestaat toch in deze ontlediging van zichzelf om aan Jezus gelijkvormig te worden in nederigheid en dienstbaarheid.”

Vanuit zijn intense hoop om de oude kloof van het schisma (1054) overbrugt te zien verheugt Vader Vladimir zich over de tekenen van een nieuwe toenadering tussen deze paus en de leiders van de orthodoxe Kerken, voornamelijk met onze oecumenisch patriarch Bartholomeos. Deze toenadering is echter reeds vroeger begonnen, zo schrijft de auteur. Hij herinnert aan de spontane genegenheid van paus Johannes XXIII, aan de historische omhelzing van paus Paulus VI met patriarch Athenagoras (50 jaar geleden) en aan tal van andere kleine maar toch ingrijpende tekenen van een eenvoudige toenadering tussen de leiders van nog gescheiden Kereken. Hij besluit zijn getuigenis met een verwijzing naar het mysterie van de nederige en lijdende Dienaar. Daarin toch ligt de kracht en het geheim van een waarachtige eenheid.
“Telle image du Serviteur humilié, quand elle sera vraiment entré dans le coeur des Eglises, elle pourra briser les pierres de la division.”
Wanneer dit beeld van de nederige Dienaar in het hart der Kerken werkelijk zal zijn worden beleefd, dan zullen de stenen der verdeeldheid erdoor verbrijzeld kunnen worden.

Vladimir Zielinsky, orthodox priester.
 In “La Croix” 3 april 2013:
Le message proprétique du pape François.
[Vrij vertaalde samenvattingen door Vader Bart]

In de eerste paar eeuwen na Christus vierde bijna iedere plaatselijke kerk Pasen op een verschillende datum. Sommige kerken bepaalden de datum aan de hand van het Joodse Pesach, andere vierden Pasen ieder jaar op 27 maart, en zo waren er nog meer tradities die allemaal een andere uitkomst gaven.

Het eerste Oecumenische Concilie in Constantinopel (een algemene vergadering van de hele kerk) maakte daar een eind aan. Men wilde één regel gebruiken om de datum van het feest van de Opstanding te berekenen.

Het Concilie besloot dat het feest van de Opstanding altijd na Pesach moest vallen, zoals ook de Opstanding zelf na Pesach was. Verder moest het een zondag zijn, de eerste dag van de week, als de nieuwe of Achtste Dag van de Schepping. Een vaste datum kwam dus niet in aanmerking.

 Het Concilie bepaalde dat het feest moest vallen op de eerste zondag na de eerste volle maan na de eerste dag van de lente. De datum van Pesach wordt op een soortgelijke manier berekend, en deze berekening zou meestal voldoende moeten zijn om Pasen na Pesach te laten vallen. Voor de jaren waarin dat niet zo was voegde het Concilie toe “na het Joodse Pesach”.

Het verschil in paasdatum is niet het gevolg van het feit dat de Orthodoxe Kerk nog eeuwen na 1582 (het jaar waarin Rome de Gregoriaanse kalender invoerde) de Juliaanse kalender heeft gebruikt. Lang daarvoor heeft de Orthodoxe Kerk al overwogen de berekening te hervormen, maar men wilde geen methode invoeren waardoor Pasen vóór Pesach zou kunnen vallen.

Het Orthodox Paasfeest wordt dit jaar gevierd op 5 mei 2013.

TWEEDE HERZIENE DRUK

Een open venster op de Orthodoxe Kerk
Auteur : Aartspriester Ignace Peckstadt

Voorstelling van het boek

Tweede herziene druk: 2013

De Orthodoxe gelovigen vormen een minderheid in de samenleving. Dat verhindert hen niet om prominent aanwezig te zijn in onze maatschappij. Op een bescheiden maar eerlijke manier getuigen zij van hun christelijk leven dat ten diepste getekend is door de Orthodoxe Traditie die teruggaat tot de vroege kerk.

Dit boek biedt de lezer een inzicht in de fundamenten van de Orthodoxe Traditie en in het diepe spirituele leven van de orthodoxe gelovige.

Het is een naslagwerk voor orthodoxe gelovigen die hun christelijk leven binnen de Orthodoxe Traditie willen verdiepen en voeden, maar iedereen die meer wil weten over de Orthodoxe Kerk vindt in dit boek een boeiend overzicht van de Orthodoxe spiritualiteit.

Dit boek is een must voor wie op zoek is naar de fundamenten van de Orthodoxe Traditie en wil kennis maken met het diepe spirituele leven van de Orthodoxe gelovige.

Aartspriester Igance Peckstadt

Ignace Peckstadt is Aartspriester in de Belgische Orthodoxe kerk. Hij is sinds vele jaren priester in de parochie van de Heilige Apostel Andreas te Gent. Hij is advocaat met emeritaat van de balie van Gent.

Meer info over het boek

Omslagontwerp: Katrijn De Vleeschouwer
Uitvoering: gebonden
Formaat: 15,5 x 23,5 cm
Omvang 304 blz.
Verschijnt: april 2013
ISBN: 978-90-317-3699-7
NUR: 706

Het boek kan besteld worden aan de prijs van € 23,50 + verzendingskosten

Orthodoxe Parochie van de HH. Konstantijn en Helena,
Ezelstraat 85 – 8000 Brugge
tel. +32 476 499 577 e-MAIL: orthodoxie.brugge@skynet.be

Ofwel bij de “Uitgeverij Averbode” postbus 54, B-3271 Averbode
tel. 013 78 01 16 e-Mail: altiora@verbode.be

Voor meer uitleg over dit boek: KLIK HIER

Vaticaan – De Argentijnse Kardinaal Jorge Mario Bergoglio (76) werd op 13 maart 2013 tot paus verkozen. Hij heeft de naam Franciscus gekozen. Hij is de eerste kardinaal uit Latijns-Amerika en tevens de eerste jezuïet die tot paus wordt verkozen.

Jorge Mario Bergogliowerd op 17 december 1936 in Buenos Aires geboren in een gezin van vijf kinderen, als zoon van de Italiaanse immigranten Mario Jose Bergoglio en Regina Maria Sivori. Zijn vader was spoorwegarbeider. Als tiener werd bij Jorge een long verwijderd na een zware infectie op de luchtwegen. Hij studeerde eerst technische scheikunde aan de Universiteit van Buenos Aires, maar koos daarna voor het priesterschap en trok naar het seminarie van Villa Devoto. Op 11 maart 1958 trad hij in bij de Sociëteit van Jezus of de jezuïeten. In 1960 behaalde hij een graad in de wijsbegeerte aan het San José Grootseminarie in San Miguel. Van 1964 tot 1965 doceerde hij literatuur en psychologie aan het college van Sante Fé en in 1966 doceerde hij dezelfde vakken aan de Universiteit van El Salvador in Buenos Aires.

De Nieuwe Paus Fransiscus I

Jorge Mario Bergoglio studeerde van 1967 tot 1970 theologie aan het Grootseminarie van Sint-Jozef in San Miguel. Op 13 december 1969 werd hij tot priester gewijd. Op 22 april 1973 legde hij zijn eeuwige geloften af als lid van de Sociëteit van Jezus. Van 1972 tot 1973 was hij novicemeester van de jezuïeten van Villa Varilari in San Miguel, waar hij ook theologie doceerde. Op 31 juli 1973 werd hij verkozen tot provinciaal van de jezuïeten in Argentinië. Hij bleef zes jaar lang provinciaal, tot in 1979. Van 1980 tot 1986 was hij rector van de Filosofische en Theologische Faculteit van San Miguel en pastoor van de San Joseparochie in het bisdom San Miguel. In maart 1986 reisde hij naar Duitsland om er zijn doctoraatsthesis te voltooien. Daarna stuurden zijn oversten hem naar de Universiteit van El Salvador en later ook Cordoba, waar hij biechtvader en geestelijke begeleider was.

Op 20 mei 1992 werd hij benoemd tot hulpbisschop van Buenos Aires en titulair bisschop van Auca. Op 27 juni 1992 werd hij tot bisschop gewijd. Op 3 juni 1997 werd hij aangesteld als aartsbisschop coadjutor van Buenos Aires. Op 28 februari 1998 volgde hij kardinaal Antonio Quarracino op als aartsbisschop. In oktober 2001 was hij adjunct-relator-generaal van de bisschoppensynode over de ‘Bisschop: Dienaar van het Evangelie van Jezus Christus’. Van 8 november 2005 tot 8 november 2011 was hij voorzitter van de Argentijnse bisschoppenconferentie. Tijdens het consistorie van 21 februari 2001 werd hij door paus Joannes Paulus II tot kardinaal gecreëerd. Tot aan zijn pausverkiezing was hij lid van de Congregatie voor de Goddelijke Eredienst en de Discipline van de Sacramenten, de Pauselijke Raad voor het Gezin en Pauselijke Commissie voor Latijns-Amerika.

HISTORISCHE GEBEURTENIS: DE OECUMENISCHE PATRIARCH
WOONT INSTALLATIE VAN DE PAUS BIJ

De installatie op dinsdag 19 maart op het Sint-Pietersplein in Rome werd bijgewoond door tienduizenden gelovigen en staats- en regeringsleiders uit de hele wereld. Merkwaardig was de aanwezigheid van de Oecumenische Patriarch Bartholomeos. Voor het eerst heeft een oecumenische patriarch deelgenomen aan de installatie van een paus.

Als reden voor zijn persoonlijke aanwezigheid op de aanstelling van Paus Franciscus geeft de Oecumenische Patriarch Bartholomeos de vriendschappelijke verhoudingen tussen de twee Kerken, de Rooms-Katholieke en Orthodoxe. Op de Turkse zender NTV verklaarde de Patriarch dat zelfs vòòr het schisma van 1054 geen oecumenische patriarch op een intronisatie van een paus was. Verder drukte de Patriarch de hoop uit dat er tijdens het pontificaat van de nieuwe Paus verdere ontwikkelingen kunnen plaatsvinden in de betrekkingen tussen beide Kerken.

De Oecumenische Patriarch Bartholomeos ontrekt zich wel vaker van het protocol, en dit omwille van een broederlijke liefde (vanuit de ‘filadelfia’). Er zijn vele voorbeelden, maar het volstaat er slechts enkele te vernoemen.

Hij trok zelf naar de begrafenissen van leiders van de lokale Orthodoxe Kerken (Alexandrië, Roemenië, Rusland, Griekenland, Servië, Bulgarije en Antiochië), niettegenstaande het protocol wilt dat de Oecumenische Patriarch vertegenwoordigd wordt door een delegatie en niet in hoogsteigen persoon aanwezig is. Zo trok hij ook naar de begrafenis van Paus Johannes-Paulus II. Dat was de eerste maal dat een oecumenische patriarch de begrafenis van een paus bijwoonde.

Maar tijdens de 22 jaar dat Bartholomeos aan het hoofd staat van de Orthodoxe Kerk heeft hij ook tijdens zijn vele reizen afgeweken van protocolaire voorschriften.

 Ook nu zet hij een gewaagde stap! Hij is in Rome voor de inauguratie van de nieuwe Paus. Hij kon blijkbaar niet wachten op de protocolaire ontmoeting met de nieuwe Paus, waar en wanneer deze ook zou plaats hebben. Hij haast zichzelf naar het Vaticaan om er de zelf de nieuwe Paus te feliciteren. Hier bewijst hij dat hij dezelfde houding van de nieuwe Paus deelt: deze van de eenvoud en het overstijgen van het protocol, ten voordele van de ontmoeting en de waarheid; maar ook omdat het voor hem heel duidelijk is dat de dialoog tussen de twee Kerken één van de voornaamste prioriteiten is.

PAUS FRANCISCUS EN OECUMENISCH PATRIARCH BARTHOLOMEOS
GAAN SAMEN NAAR JERUZALEM

Het bezoek van Oecumenisch Patriarch Bartholomeos is niet voor niets geweest!

Z.A. de Oecumenische Patriarch Bartholomeos en Z.H. Paus Franciscus I

Na een persoonlijk onderhoud met de Oecumenische Patriarch Bartholomeos, ontving Paus Franciscus delegaties van andere christelijke Kerken en religieuze gemeenschappen. De paus verzekerde hen dat de dialoog die na Vaticanum II is opgestart ook onder zijn beleid wordt voortgezet.

Paus Franciscus ontving delegaties van andere christelijke Kerken en religieuze gemeenschappen. De paus verzekerde hen dat de dialoog die na Vaticanum II is opgestart ook onder zijn beleid wordt voortgezet.

“Ik begin mijn pontificaat in het ‘Jaar van het geloof’, dat door mijn voorganger werd uitgeroepen. Dat initiatief wil ik voortzetten. Het betreft voor ons allen een soort pelgrimstocht naar wat essentieel is: de persoonlijke relatie met Jezus Christus, de Zoon van God, die om ons heil gestorven en verrezen is”. De nieuwe paus benadrukte het belang van het Tweede Vaticaans Concilie voor de oecumene. “Ik bevestig mijn vaste wil om naar het voorbeeld van mijn voorganger de weg van het oecumenische gesprek voort te zetten. Ik groet ook de vertegenwoordigers van de andere godsdiensten, die dezelfde, levende en barmhartige God aanbidden. In uw aanwezigheid zie ik een teken van uw bereidheid om in wederzijds respect samen te werken voor het gemeenschappelijk welzijn van de mensheid”. De paus riep op tot samenwerking met de andere godsdiensten voor de bescherming van de schepping, de strijd tegen de armoede en de wereldvrede.

 Deze bijeenkomst begon met een toespraak van de Oecumenische Patriarch Bartholomeos, die dus als eerste oecumenische patriarch ooit de ambtsaanvaarding van de paus bijwoonde. Hij bracht hulde aan de wijsheid en de liefde van paus Benedictus XVI. Hij zei tot de nieuwe paus: “Uw verantwoordelijkheid voor God en de mensen is enorm. De eenheid van de christelijke Kerken moet daarbij één van uw eerste en belangrijkste zorgen zijn, omdat ons christelijk getuigenis daardoor veel geloofwaardiger zal zijn”.

Met Paus Franciscus blijft de Oecumenische Patriarch Bartholomeos geschiedenis schrijven. Beide kerkleiders zijn overeen gekomen om in januari 2014 een gemeenschappelijk bezoek aan het Heilig Land aan te kondigen. Patriarch Bartholomeos formuleerde het voorstel tijdens zijn ontmoeting met de paus. Volgens het doorgaans goed geïnformeerde ‘Asianews’ heeft de paus positief op dat voorstel gereageerd. De bedoeling is van samen de 50e verjaardag van de historische ontmoeting van Paus Paulus VI en Oecumenisch Patriarch Athenagoras op de Olijfberg te gedenken. Het was toen 900 jaar geleden dat een paus en oecumenische patriarch elkaar ontmoet hadden. De ontmoeting tussen beide kerkleiders betekende destijds een historische doorbraak voor de relaties tussen de Rooms-Katholieke en Orthodoxe Kerk. Volgens ‘Asianews’ heeft Paus Franciscus gisteren ook ingestemd met een tegenbezoek aan de Fanar, de zetel van het Oecumenische Patriarchaat in de Turkse hoofdstad Istanbul, het vroegere Constantinopel.

Voor meer foto’s van deze viering: KLIK HIER

Voor de eerste maal zal een Oecumenische Patriarch
de troonsbestijging van een nieuwe Paus bijwonen

Constantinopel – De Oecumenische Patriarch van Constantinopel, Bartolomeus I, zal de inauguratiemis van Paus Franciscus I bijwonen. Het Persbureau van het Oecumenisch Patriarchaat deelde deze beslissing mede, en vermeldde dat zoiets de eerste maal is sinds de Orthodoxe Kerk zich afsplitste van de Katholieke in 1054, en dat dit als een belangrijk teken moet gezien worden van de eenheid der Christenen.

De Oecumenische Patriarch zal vergezeld zijn door Metropoliet Johannes (Zizioulas) van Pergamon, medevoorzitter van de Verenigde Internationale Commissie voor Theologische Dialoog tussen de Rooms Katholieke en de Orthodoxe Kerk, en door de Metropolieten Gennadios van Italië en Tarasios van Buenos Aires.

De relaties tussen de Katholieken en de Orthodoxen zijn verbeterd sedert het Tweede Vaticaans Concilie door wederzijdse bezoeken, blijken van vriendschap en theologische dialoog.

Ontmoeting van Paus Paulus VI met de Oecumenische Patriarch Athenagoras 1964

Het allerbelangrijkste was de historische ontmoeting van Paus Paulus VI met Oecumenisch Patriarch Athenagoras in Jeruzalem in januari 1964. De Oecumenische Patriarch Bartolomeus hoopt dat een nieuwe samenkomst van de Paus en de Oecumenische Patriarch mogelijk zal zijn in januari 2014 om de 50^ste verjaardag van de eerste ontmoeting te vieren.

Na een onderbreking werd de dialoog onder Benedictus XVI ernstig hervat. In een poging dit te bevorderen stelde de Paus manieren voor om het primaatschap van Petrus’ opvolger weer te geven, op een wijze die door de Orthodoxen kon aanvaard worden, en zocht hij hiervoor inspiratie bij de onverdeelde Kerk van het eerste millennium.

De Patriarch hoopt dat onder het nieuwe pontificaat “relaties en samenwerking verder zullen ontwikkelen en dat onze banden verstevigd zullen worden ”.

Historisch:

ls reden voor zijn persoonlijke aanwezigheid op de aanstelling van Paus Franciscus geeft de Oecumenische Patriarch Bartholomeos de vriendschappelijke verhoudingen tussen de twee Kerken, de Rooms-Katholieke en Orthodoxe. Op de Turkse zender NTV verklaarde de Patriarch dat zelfs vòòr het schisma van 1054 een oecumenische patriarch op een intronisatie van een paus was. Verder drukte de Patriarch de hoop uit dat er tijdens het pontificaat van de nieuwe Paus verdere ontwikkelingen kunnen plaatsvinden in de betrekkingen tussen beide Kerken.

De Oecumenische Patriarch Bartholomeos ontrekt zich wel vaker van het protocol, en dit omwille van een broederlijke liefde (vanuit de ‘filadelfia’).  Er zijn vele voorbeelden, maar het volstaat er slechts enkele te vernoemen.

Hij trok zelf naar de begrafenissen van leiders van de lokale Orthodoxe Kerken (Alexandrië, Roemenië, Rusland, Griekenland, Servië, Bulgarije en Antiochië), niettegenstaande het protocol wilt dat de Oecumenische Patriarch vertegenwoordigd wordt door een delegatie en niet in hoogsteigen persoon aanwezig is. Zo trok hij ook naar de begrafenis van Paus Johannes-Paulus II. Dat was de eerste maal dat een oecumenische patriarch de begrafenis van een paus bijwoonde.

Maar tijdens de 22 jaar dat Bartholomeos aan het hoofd staat van de Orthodoxe Kerk heeft hij ook tijdens zijn vele reizen afgeweken van protocolaire voorschriften.

Ook nu zet hij een gewaagde stap! Hij is in Rome voor de inauguratie van de nieuwe Paus. Hij kon blijkbaar niet wachten op de protocolaire ontmoeting met de nieuwe Paus, waar en wanneer deze ook zou plaats hebben. Hij haast zichzelf naar het Vaticaan om er de zelf de nieuwe Paus te feliciteren. Hier bewijst hij dat hij dezelfde houding van de nieuwe Paus deelt: deze van de eenvoud en het overstijgen van het protocol, ten voordele van de ontmoeting en de waarheid; maar ook omdat het voor hem heel duidelijk is dat de dialoog tussen de twee Kerken één van de voornaamste prioriteiten is.

De Oecumenische Patriarch feliciteert
de nieuw gekozen Paus Franciscus I

Meteen na de verkiezing van Paus Franciscus I die avond van 13 maart, heeft Zijne Heiligheid de volgende felicitatiemededeling naar het Vaticaan gestuurd:

Z.H. Paus Franciscus

Aan de vreugde en jubelkreten bij Uw verkiezing als herderlijke leider van de Rooms Katholieke Christenen van over heel de wereld, voegen wij dit bericht toe aan Uwe Heiligheid om U en de vrome gelovigen van uw gezegende Kerk uit ganser harte te feliciteren en maken wij U onze welgemeende groeten over op deze speciale dag.

Laat ons ook toe, bij deze historische gelegenheid, onze oprechte wensen over te maken en onze vurige gebeden opdat uw pauselijk ambtsperiode een bron moge zijn van vrede in onze wereld van beroering en verdeeldheid, een toevlucht en troost voor de arme en lijdende broeders en zusters van onze Heer, alsook een verder zetting van onze weg naar afstemming en versterking van de dialoog naar eenheid als Zusterkerken.

Moge God Uwe Heiligheid vele jaren in goede gezondheid geven en een vruchtbaar ambstermijn om Zijn volk te dienen met Uw kenmerkende nederigheid, eenvoud en goedheid.

Vanuit het Oecumenisch Patriarchaat, 13 maart 2013

Uwe Heiligheid en geliefde broeder in Christus

Bartolomeus
Aartsbisschop van Constantinopel, het Nieuwe Rome
en Oecumenisch Patriarch

CATECHETISCH  WOORD ter gelegenheid van het BEGIN VAN DE GROTE EN HEILIGE VASTEN Prot. nrº 240

+ B A R T H O L O M E O S

DOOR DE GENADE GODS AARTSBISSCHOP VAN CONSTANTINOPEL, HET NIEUWE ROME, EN OECUMENISCH PATRIARCH

AAN ALLE GELOVIGEN VAN DE KERK,
GENADE EN VREDE ZIJ U VAN ONZE HEILAND EN HEER JEZUS CHRISTUS,
EN VAN ONS ZEGEN EN VERGEVING.

Geliefde broeders in Christus en kinderen in de Heer,

De goddelijke Vaders, die alles mooi en goed hebben ingedeeld, stelden vast dat het grote feest van de Opstanding des Heren voorafgegaan wordt door een periode van veertig dagen van ascese en geestelijke reiniging. Deze ascese bestaat uit het afzien van bepaald voedsel, dus de vasten, maar vooral ook uit het afzien van het kwade.

De heilige hymnograaf, Andreas van Kreta, sprak over de kenmerken van een waarachtig vasten die bij God welgevallig is, als volgt: zich vervreemden van wat slecht is; terughoudendheid bij het spreken; afzien van toorn; van slechte begeerten; van kwaadsprekerij, leugen en meineed; onrecht goedmaken; verdrijven van hartstochtelijke gedachten; oprechte biecht; reiniging van het geweten (want in de wereld is er niets sterker dan het geweten); beheersing van schadelijke hartstochten, van afgunst en haat, van alle kwaad; vermijden dat de geest van God afdwaalt;  bekennen van fouten (want de Rechter staat voor de deur, Die harten en nieren doorgrondt, Die overal tegenwoordig is en alles vervult) [Grote Canon].

Het doel van de lichamelijke ascese is de geest te reinigen en te richten op de liefde tot onze Heer en God Jezus Christus. En tegelijkertijd op de naastenliefde, die het bewijs vormt dat we leerlingen zijn van Hem Die hen liefheeft. Onze liefde moet uit de praktijk blijken en samengaan met een bepaalde zelfopoffering voor de naaste. Want liefde zonder de nodige materiële en geestelijke steun, is een loos woord.

Vooral in deze tijd van grote morele en economische crises, moeten we met blijdschap, liefde en respect voor onze medemens naar vermogen onze hulp aanbieden.

Alleen dan zal onze vreugde over de Opstanding des Heren overvloedig zijn, wanneer ook onze hulp rijkelijk is aan de minsten van onze medemensen, die Zijn broeders zijn. “Wie zijn naaste liefheeft als zichzelf, bezit niets meer dan zijn naaste, want hoeveel meer rijkdom je bezit, zoveel ontbreekt het je aan liefde”. Zo leert ons de waarheid sprekende heilige Basilius de Grote. [Aan wie zich verrijken, PG 31, 281B]

Jammer genoeg denken veel mensen dat vreugde samengaat met rijkdom vergaren en behouden, en genieten van eer en posities en dergelijke. De heilige Johannes Chrysostomos zegt “Niets is nuttelozer dan een mens die niet weet lief te hebben”, en: “wanneer je iemand ziet die zorg nodig heeft, naar lichaam of ziel, zeg dan niet bij jezelf: “Waarom heeft die of die niet voor hem gezorgd?”, maar help hem in zijn ziekte, en vraag die anderen geen verantwoording voor hun nalatigheid. […] Wanneer je de olie van een stichtend woord over hem kan gieten, wanneer je zijn gezicht kunt opvrolijken, wanneer je hem moed kunt geven, verkrijg je voor jezelf een rijkere schat” [Homilie over II Kor. 27 en 8^ste Tegen de Joden, PG 61, 586-587 en 49, 932-933].

Het is waar dat de vreugde en de voldoening over bewezen liefde aan de medemens en de aan hem geschonken goederen, onvergelijkelijk groter is. De gebruikelijke opvatting in onze maatschappij, die ook aan de jongeren voorgehouden wordt als de beste weg,  is onverzadigbare hebzucht.

Maar wanneer deze ideeën overheersen, scheppen ze maatschappelijke onrust en tenslotte zijn ze ook schadelijk voor degenen die zich boven mate verrijken ten koste van de anderen.

De onvermijdelijke maatschappelijke scheiding tussen rijk en arm, moet vrijwillig verminderd worden door giften van degenen die goederen bezitten aan degenen die niets bezitten, zoals onze Heer ons leert, wanneer Hij als voorbeeld geeft: “wie twee onderkleden heeft, geve er één aan wie er geen heeft” (Lk. 3:11).

Alleen in het bewustzijn van onze eenheid met onze medemensen, en vooral met de zwakken, zullen we de periode van de heilige Grote Vasten op God-welgevallige wijze doorbrengen, en zal de zegen van Christus op ons rusten.

In dit jaar, dat we genoemd hebben ‘het jaar van de solidariteit onder alle mensen’, moeten wij allen – met het oog op de ernstige economische crises in de hele wereld –  nog meer aandacht schenken aan het lenigen van de noden van onze broeders die de elementaire goederen missen.

Op deze manier zullen we de “renbaan der deugd” op God-welgevallige wijze doorlopen met geestelijke vooruitgang; zullen we “de dinarie als beloning ontvangen”, “zullen we het ons toekomende loon ontvangen” en zullen we met volle vreugde de heilige Opstanding des Heren vieren, want waarachtig “het leven heerst alom ”, van Hem Wiens genade en rijke ontferming altijd met u mogen zijn.

                 Heilige Grote Vasten 2013

+ Bartholomeos, Aartsbisschop van Konstantinopel,

vurige voorspreker voor u allen bij God.

Op zondag 27 januari 2013 heeft onze Metropoliet Panteleimon van België de Diaken Konstantinos Kenanidis tot priester gewijd tijdens de plechtige concelebratie van de Goddelijke Liturgie in onze Kathedraal van de Aartsengelen te Brussel. Namen deel aan deze grootse viering: Hunne Excellenties de Bisschoppen Maximos van Evmenia en Athenagoras van Sinope (hulpbisschoppen van onze Metropoliet) en Bisschop Porfyrios van Neapolis (Kerk van Cyprus), ook priesters en diakens uit binnen- en buitenland.

Diaken Konstantinos tussen zijn Vader en broer priesters

Onder de concelebranten vermelden we graag de namen van de vader de wijdeling, Aartspriester Sava Kenanidis, en Archimandriet Romanaos Kenanidis, broer van de wijdeling. De wijdeling sprak eerst de Metropoliet toe met woorden van grote erkentelijkheid, alsook gericht aan de Bisschoppen Maximos van Evmenia en Athenagoras van Sinope en Aartspriester Stavros Triantafyllou, vicaris generaal van het Aartsbisdom. Ook de Metropoliet sprak woorden van aanmoediging en kracht toe.

Axios! Axios! Axios!

Vader Konstantinos is gehuwd, vader van 3 jonge kinderen en is naast zijn nieuwe taak als prediker van ons Aartsbisdom ook actief in het orthodox godsdienstonderwijs. Hij heeft Theologie gestudeerd aan de Universiteit van Thessaloniki en deze van Straatsburg. Ook in België volgde hij enige tijd lessen aan diverse Universiteiten. Hij behaalde een doctoraat in de Theologie van de Universiteit van Thessaloniki.

Voor meer foto’s: KLIK HIER

VRT

zondag 3 februari 2013 om 9u30: EEN
DE PONTUS – pelgrimstocht en pijnlijke geschiedenis.

zondag 3 februari 2013, laatavond: CANVAS
DE PONTUS – pelgrimstocht en pijnlijke geschiedenis.

zondag 12 mei 2013 van 10-11u: EEN
GODDELIJKE LITURGIE: rechtstreekse uitzending.

RTBF – PROGRAMMA

zondag 10 maart 2013 om 10u00: LA UNE
LE PONT (I) – pèlerinage et histoire douloureuse.

zondag 14 maart 2013 om 19u00: LA TROIS
LE PONT (I) – pèlerinage et histoire douloureuse.

zondag 17 maart 2013 om 10u00: LA DEUX
LE PONT (I) – pèlerinage et histoire douloureuse.

zondag 24 maart 2013: LA UNE
LE PONT (II) – retour à la terre de nos ancêtres.

Z.E. Metropoliet Panteleimon van België en Bisschop Athenagoras

zondag 29 maart 2013 om 19u30: LA UNE
LE PONT (II) – retour à la terre de nos ancêtres

KLIK HIER: Voor deze uitzendingen

Tbilissi – Half januari 2013 heeft Zijne Alheiligheid onze Oecumenische Patriarch Bartholomeos een officieel bezoek gebracht aan de Orthodoxe Kerk van Georgië ter gelegenheid van de 80e verjaardag van Zijne Gelukzaligheid Patriarch Elias van Georgië en de 35 jaar aan het hoofd van de Kerk van Georgië.

De Oecumenische Patriarch was vergezeld van de Metropolieten Makarios van Sidirokastro en Athenagoras van Kydonies, Archimandriet Bartholomeos Samaras (hoofdsecretaris van de Heilige Synode) en Diaken Ioakim Billis (Onder-Secretaris van de Heilige Synode).

Voor de gelegenheid en de festiviteiten waren ook heengekomen: Zijne Gelukzaligheid Patriarch Irinej van Servië, Zijne Gelukzaligheid Metropoliet Christofor van Tsjechië en Slowakije, Zijne Eminentie Metropoliet Kyril van Varna, locum tenens van de Patriarchale Troon van Bulgarije en vertegenwoordigers van de overige lokale Orthodoxe Kerken.

Op zondag 13 januari werd in de Kathedraal van de Heilige Drieëenheid in Tbilissi een plechtige Goddelijke Liturgie gevierd, voorgegaan door Zijne Alheiligheid de Oecumenische Patriarch Bartholomeos. Op het programma stonden ook bezoeken aan de President van Georgië, alsook aan de Eerste Minister van het land.

Voor meer foto’s: Klik hier

Bron: Orthobel

Georgië

Op zondag 13 januari 2013 had in de Orthodoxe Kathedraal van de HH. Aartsengelen in Brussel de plechtige viering plaats van de Vespers, gevolgd van het traditionele snijden van het Basiliosbrood (Vasilopitta).

De Vespers werden gepresideerd in chorostasia door Zijne Eminentie Metropoliet Panteleimon van België. Hij was omringd van HH. Excellenties Aartsbisschop Simon (Patriarchaat van Moskou), Bisschoppen Porfyrios van Neapolis (Kantoor van de Orthodoxe Kerk van Cyprus bij de Europese Unie), Bisschop Maximos van Evmenia en Bisschop Athenagoras van Sinope.

De viering had plaats in aanwezigheid van de Ambassadeur van Griekenland in België, en vertegenwoordigers van de Navo en de Shape. Onder de vele priesters en diakens van de orthodoxe parochies van de Benelux, waren er ook vertegenwoordigers van de diverse jurisdicties, aanwezig in ons land.

Men kan niet vergeten te vermelden dat er een grote menigte gelovigen, komende van alle hoeken van de Benelux, aan de viering deelnam.

Op het einde van de viering volgde een toespraak van Zijne Eminentie Metropoliet Panteleimon van België.

Iedereen mocht tenslotte, uit handen van de metropoliet, een stuk van het Basiliosbrood in ontvangst nemen.  Daarna volgde een kleine receptie.

Voor meer foto’s: KLIK HIER

Op Kerstmis, 25 december 2012, heeft Zijne Alheiligheid onze Oecumenische Patriarch Bartholomeos Dr. Konstantinos Kenanidis tot diaken gewijd voor ons Aartsbisdom. Dit gebeurde tijdens de Patriarchale Liturgie van het Grote Feest in de kerk van de Heilige Georgios in de Fanar. De Oecumenische Patriarch was omringd van de Metropolieten Konstantinos van Nicea, Iosif van Prikonissos, Meliton van Philadelphia, Dimitrios van Sebastia, Theoliptos van Ikonion, Stefanos van Kllioupolis en Madytos, Elpidoforos van Proussa en Athenagoras van Kydonies. Ons Aartsbisdom was er vertegenwoordigd door  Bisschop Athenagoras van Sinope, hulpbisschop van onze Metropoliet Panteleimon.

Axios, Axios, Axios! Hij is waardig!

De nieuwe Diaken Konstantinos Kenanidis is gehuwd en vader van drie kinderen en heeft Theologie gestudeerd aan de Aristoteles Universiteit van Thessaloniki.

Hij vervolmaakte zijn studies in Straatsburg en Louvain-la-Neuve en behaalde een doctoraat aan de Universiteit van Thessaloniki.

Hij heeft zich gespecialiseerd in de pastorale theologie en pastorale psychologie, werkend aan een thesis over de adolescenten.

Hij was docent aan de Hogere Kerkelijke School van Thessaloniki en was Directeur van de Orthodoxe Akademie van Kreta. Op zondag 27 januari wordt hij in onze Kathedraal in Brussel door onze Metropoliet Panteleimon tot priester gewijd, waarna hij dienst zal doen als prediker in de Griekstalige parochies van ons Aartsbisdom. Hij zal ook actief zijn in het godsdienstonderwijs aan Franstalige kant.

De nieuwe diaken is de zoon van een priester en heeft een broer die archimandriet is en een zus die moniale is.

AXIOS! Hij is waardig!

Voor meer foto’s: KLIK HIER

OECUMENISCH PATRIARCHAAT
HEILIG BISDOM VAN BELGIE
EN EXARCHAAT VAN NEDERLAND EN LUXEMBURG

Aan de rectoren van de kerken, de geëerde parochiebesturen en de vrome Christenen van ons diocees.

Geliefden in Jezus Christus Die geboren is,

Z.E. Metropoliet Panteleimon van België

«Het Woord is vlees geworden» [Joh. 1:14], het Woord is mens geworden, uit liefde voor de mensen. De Zoon Gods heeft ons lichaam aangenomen, dat Hij zelf geschapen had. Hij heeft zelfs kleine trekjes van de eigenschappen van onze natuur aangenomen, wat blijkt uit Zijn gebed ‘met luid geroep en onder tranen’, zoals staat in de brief aan de Hebreeën. En zo sprak Hij de alledaagse woorden: ‘geef Mij water te drinken’ (Joh. 4,10). Het Woord van de Vader is met het menselijk lichaam verenigd, en daardoor kon op aarde vanuit Zijn Lichaam ‘het licht der kennis’ gaan schijnen. Terwijl het Oude Testament de wereld tot gehoorzaamheid riep, wordt de wereld nu tot geloof en kennis geroepen. Het verlichte Lichaam van het pasgeboren Kind van Bethlehem trekt ons tot het geloof dat kennis voortbrengt. Wanneer wij in Hem geloven en de grenzen van de rede overschrijden, dan zal dit geloof ons leren wat de omvang is van onze menselijke natuur, hoe het kan dat Zijn leven ons leven wordt, hoe de eenwording van de goddelijke en de menselijke natuur uit Zijn liefde is voortgekomen en ons de waarachtige vrede brengt.

In deze wereld die bevroren is door een niet materiële koude en die slaaf is geworden in de nacht van de verhardheid des harten, hebben we een lantaren nodig, een olielamp,  om «het licht der kennis» brandende te houden. Die lantaren kan onze menselijke natuur zijn, die Hij zelf heeft aangenomen. Bij het vieren van Zijn Geboorte, roept de Heer ons op om deze menselijke natuur te eren. Natuurlijk gaat het hier niet om de door de zonde gevallen en vervreemde natuur die we zouden moeten bezingen, maar om de natuur die vernieuwd en hersteld is door de eenwording met het alles vernieuwende Woord Gods. De Zoon Gods is mens geworden en het alreine Lichaam van de Moeder Gods wordt een «vat van de Onomvatbare» en «de bron van Leven en Redding». En zo wordt onze menselijke natuur geheiligd en gered, en hervindt zij haar oorspronkelijke schoonheid. God verbindt de naturen die van elkaar verwijderd waren, en geeft aan het lichaam zijn werkelijk, eeuwig, perspectief . Het «Licht uit Licht» komt en maakt het menselijk lichaam tot Zijn lichtstralende woonplaats en middel tot redding. Laten wij onze natuur liefhebben, nu zij vernieuwd is door de Menswording. Wij kunnen en mogen het menselijk lichaam niet langer minachten of bespotten. Laten we het eren en respecteren en laten we het maken tot een vat van Gods genade door de juiste deelname aan de sacramenten van onze Kerk. Dan zal ons lichaam tot een stralende lantaren worden en een woonplaats van de Trooster, de Heilige Geest.

Echter, zoals in het persoonljke leven van ieder van ons een lantaren nodig is, zo geldt dat ook voor ons gezamenlijke kerkelijke leven. Die lantaren is voor ons de lantaren van onze moederkerk, het Phanar in Constantinopel, dat geroepen is om dienstbaar te zijn aan de eenheid van de orthodoxe Christenen onderling en met de Waarheid, de Godmens zelf. Aan de Kerk van deze Stad is deze zegen gegeven. Wij, haar kinderen die verspreid zijn tot aan de einden der aarde, zijn degenen die haar troost brengen en haar beschermen. Laat daarom ieder van ons naar vermogen iets bijdragen aan de collecte van vandaag. Deze gave van liefde zal als olie zijn voor de lantaren van het Licht van het Oecumenisch Patriarchaat, dat zich inspant om haar lamp brandende te houden, met de boodschap: «God is verschenen  in het vlees, gerechtvaardigd in de Geest» [Tim. 3:16]. De Apostel Paulus spoorde de Korinthiërs aan om een inzameling te houden. Laten ook wij dit van harte doen, en ons verlangen in praktijk brengen om Hem onze werken van barmhartigheid en waarheid  aan te bieden: «het Zijne van het Zijne, in alles en voor alles».

Ik dank u bij voorbaat en ik nodig u allen uit om aanwezig te zijn bij het snijden van het Basilius-brood van ons heilig bisdom, dat gehouden zal worden in de kathedraal van de Aartsengelen, Avenue de Stalingrad 34 – 1000 Brussel, op zondag na Theophanie, 13 januari 2013 om 4 uur ‘s middags.

Mijn geliefden, «de Schepper van het heelal is uit eigen beweging gekomen», laat ons Hem tegemoet gaan!

Vurige voorspreker voor u bij de Geboren Heer,

+ Metropoliet Panteleimon van België.

Prot. 1124
Patriarchale boodschap
ter gelegenheid van kerstmis

+ B A R T H O L O M E O S

DOOR DE GENADE GODS AARTSBISSCHOP VAN CONSTANTINOPEL,
HET NIEUWE ROME, EN OECUMENISCH PATRIARCH,
AAN ALLE GELOVIGEN VAN DE KERK: GENADE, BARMHARTIGHEID
EN VREDE ZIJ U, VAN CHRISTUS DE HEILAND, DIE IN BETHLEHEM GEBOREN IS.

* * *

Z.A. de Oecumenische Patriarch Bartholomeos

“Christus is geboren, looft Hem. Christus is op aarde, verheft Hem.”

Laten wij vol vreugde de onuitsprekelijke welwillendheid van God bezingen. De Engelen gaan ons vóór, zingend: “Eer aan God in den hoge en vrede op aarde in de mensen een welbehagen”. Op aarde zien en beleven wij echter oorlogen en oorlogsdreigingen. Maar toch doet dat niets af aan de blijde boodschap. De vrede is werkelijk op aarde gekomen door de verzoening tussen God en de mensen in de persoon van Jezus Christus. Maar jammer genoeg zijn wij, mensen, niet onderling met elkaar verzoend, ondanks Zijn heilige Wil. We zijn vijandig gezind tegenover elkaar. We staan bekend om fanatisme, als het om onze godsdienstige en politieke overtuigingen gaat, om hebzucht bij het vergaren van goederen, om het willen uitbreiden van politieke macht. En zo botsen we met onze medemensen.

Toen de verlichte keizer van de Romeinen, de heilige Constantijn de Grote, in 313 A.D. het edict van Milaan afkondigde, heeft hij de vrije uitoefening van het christelijk geloof gewaarborgd, naast ook die van iedere andere godsdienst. Jammer genoeg worden er precies 1700 jaar later nog steeds in verschillende streken vervolgingen ondernomen tegen christenen of christelijke minderheden.

Parallel ontwikkelt zich over heel de aarde een economische wedijver, en het verwerven van materiële winst wordt aangeprezen als het hoogste doel. Er wordt geen aandacht geschonken aan de bedroevende gevolgen van de opeenhoping van rijkdom in de handen van weinigen, en de economische uitbuiting van grote aantallen mensen wordt over het hoofd gezien. Deze disproportie, die over de hele wereld een kenmerk is van de economische crisis, is in wezen een gevolg van de morele crisis. Jammergenoeg schenkt de mensheid aan die morele crisis niet de nodige aandacht. Om deze houding te rechtvaardigen verwijst men naar de vrije markt. Maar een vrije markt rechtvaardigt geen misdaad. En misdadig gedrag betreft niet alleen de misdaad volgens het strafrecht. Ook al is dit niet voorzien in de regels van het strafrecht, gaat het toch om het op een listige manier afhandig maken van de rijkdom van anderen. Wanneer er geen wetten zijn die toegepast kunnen worden, manifesteren de gedupeerde burgers hun tegenstand vaak met uit de hand lopend geweld, wat de maatschappelijke vrede doet wankelen.

Wanneer wij hier in het Oecumenische Patriarchaat de “tekenen des tijds” volgen, en horen van “oorlogen en ongeregeldheden” die overal plaatsvinden, en dat volk tegen volk opstaat, en koninkrijk tegen koninkrijk, en hier en daar van grote aardbevingen en hongersnood en besmettelijke ziekten, en vreeswekkende en grote tekens aan de hemel (vgl. Luc. 21:10-12), dan gaan voor ons de woorden spreken van de heilige Basilius de Grote: “deze twee aspecten van liefde gaan boven alles uit: mededogen hebben en bezorgd zijn, wanneer een beminde in nood verkeert, en zich verheugen over zijn welzijn en zich daarvoor inspannen ten behoeve van hem. Wie deze instelling niet heeft, daarvan is duidelijk dat hij zijn broeder niet liefheeft.” ( Basilius de Grote, Korte Regels, PG 31, 12000A). Vanaf deze heilige zetel, van het centrum van de orthodoxie, roepen wij daarom het komende nieuwe jaar uit tot jaar van de “solidariteit onder alle mensen”. We hopen dat we zo de harten van voldoende mensen kunnen raken en bewust maken van het probleem van de grote, wijdverspreide armoede en van de noodzaak om maatregelen te nemen ter verlichting van de last van de armen en ellendigen. Als kerkelijk geestelijk leider streef ik naar de samenwerking van alle mensen en regeringen die van goede wil zijn, om de vrede des Heren op aarde werkelijkheid te laten worden, de vrede die door de Engelen verkondigd is en die het Kind Jezus ons gebracht heeft. Wanneer wij verlangen naar deze waarachtige vrede, die het verstand te boven gaat, moeten we deze najagen door daden te stellen, zonder onverschillig te staan tegenover de geestelijke en materiële nood van onze medemens, voor wie Christus op aarde gekomen is.
De liefde en de vrede zijn kenmerken van de leerlingen en de apostelen van de Heer en van iedere christen. In dit komende jaar van “solidariteit onder alle mensen” sporen we daarom onszelf en elkaar aan, om als individuen en als volken, ons bewust in te zetten voor de vermindering van de onmenselijke gevolgen van de grote verschillen tussen de mensen, en voor de algemene erkenning van het recht van de zwakken om te kunnen genieten van de goederen die noodzakelijk zijn voor het menselijk leven.

Op deze manier zullen we de vrede op aarde in werkelijkheid zien, voor zover dat voor mensen haalbaar is.
Wij vereren samen met de hele zichtbare en onzichtbare schepping de komst op aarde van de Zoon en het Woord Gods, en we knielen voor het Kind Jezus, onze verlichter en redder, de beschermer van ons leven. Samen met de psalmdichter vragen wij christenen ons waarlijk af: “ voor wie zullen wij vrezen, of voor wie zullen we angst hebben [vgl. ps 26], immers “heden is voor ons de Heiland geboren” [vgl. Luc. 2:11], “de Heer der heerscharen en de Koning der glorie” [vgl. ps 23].

Wij wensen en bidden dringend en uit heel ons hart dat het komende jaar 2013 voor allen een jaar moge worden van solidariteit onder alle mensen, een jaar van vrijheid, verzoening, welbehagen, vrede en vreugde, en dat het vóór-eeuwige Woord van de Vader, de Zoon Die in de grot is geboren en Die engelen en mensen samen verenigd heeft, aan allen geduld moge schenken, vertrouwen en kracht, en dat Hij de wereld moge zegenen met de goddelijke gaven van Zijn liefde. Amen.

 + Bartholomeos van Constantinopel, vurige voorspreker voor u allen bij God.
Fanar, Kerstmis 2012.

Parijs – Van 7 tot 12 december 2012 bracht  zijne Alheiligheid de Oecumenische Patriarch Bartolomeus een officieel bezoek aan Frankrijk.

Hij was vergezeld van Metropoliet Emmanuel van Frankrijk, Bisschop Athenagoras van Sinope (België), van de tweede diaken Andre Sofianopoulos, en van de Groot kamerheer, M.Simeon Francilacioglu. De Patriarch en zijn gevolg werden met volle eer ontvangen in Cannes, Nice, Monaco en Parijs.

His All Holiness the Ecumenical Patriarch Bartholomew at the 'World Policy Conference' in Cannes - Dec. 8, 2012.

Cannes

 In Cannes nam Zijne Alheiligheid de Oecumenische Patriarch deel aan de Conferentie voor  wereldbeleid (WPC), die grote politieke en economische personaliteiten verenigde om te debatteren over de grote internationale problemen.  Deze WPC werd vier jaar geleden gesticht als een open internationale club. Haar missie is te discussiëren over de kansen en de risico’s die een open wereld inhouden om de voorwaarden vast te stellen waarin de internationale relaties zouden kunnen georganiseerd worden om een structurele stabiliteit te verzekeren in een dergelijke wereld.

 Monaco en Nice

Op 8 december 2012 werd Zijne Alheiligheid de Oecumenische Patriarch ontvangen in de kapel van de Visitatie te Monaco door Mgr. Bernard Barsi, Aartsbisschop van Monaco. Dank zij de welwillendheid van Aartsbisschop Barsi zal deze kapel voortaan gebruikt worden om regelmatig de Orthodoxe Goddelijke Liturgie te vieren te Monaco. Daarna ging de Patriarch voor in de Vesperdienst in de kathedraal van Monaco.

Deze Vespers stonden in het teken van de zestigste verjaardag van de stichting van de Orthodoxe Parochie van de Heilige Spyridon te Nice en de Griekse gemeenschap van Nice, de Azuren kust en Monaco, met als Rector Aartspriester Michel Seliotakis.

Z. A.de Oecumenische Patriarch Bartholomeos ontvangen in de kapel van de Visitatie te Monaco door Mgr. Bernard Barsi, Aartsbisschop van Monaco. - Dec. 8, 2012.

Daags nadien begaf de Patriarch zich naar Beiroet om voor te gaan bij de begrafenisdienst van Patriarch Ignace IV van Antiochië, en van daar naar Parijs om zijn bezoek aan Frankrijk verder te zetten. In Nice werd de Goddelijke Liturgie gevierd door de Grote Predikant van de Oecumenische Troon Visarion, voorafgegaan op de Troon door Bisschop Athenagoras van Sinope.

Katholiek Parijs

Ter gelegenheid van zijn bezoek aan Frankrijk ontmoette de Oecumenische Patriarch Bartolomeus de Kardinaal André Vingt-Trois op 10 december en daags nadien de verantwoordelijken voor het Katholiek Instituut van Parijs. Nauwe banden verenigen het Oecumenisch Patriarchaat met het Katholiek Instituut in Parijs. Deze zijn te danken aan de traditie van het oecumenisch dialoog dat het ICP onderhoudt, vooral via haar Hoger Instituut voor Oecumenische Studies, gesticht in 1967 samen met het Protestants Instituut voor Theologie en het Orthodoxe Instituut Saint Serge. Zijne Alheiligheid Bartolomeus werd verwelkomd door de Rector Mgr. Philippe Bordeyne en bracht er een uur door waarin rijke en broederlijke gedachten gewisseld werden met de Directeur van het Onderzoek en de doctorale School en de dekens der zes faculteiten.

Visit of His All Holiness the Ecumenical Patriarch at the St. Alexander Nevsky Cathedral in Paris (Exarchate of the Parishes of Russian Tradition), rue Daru 12.

Exarchaat der parochies der Russische Traditie

Zijne Alheiligheid hield er ook aan een bezoek te brengen aan Aartsbisschop Gabriel van Comane in de zetel van het Exarchaat der orthodoxe parochies van de Russische traditie in de Darustraat te Parijs op maandag 11 december.

Hij was op de hoogte van de gezondheidsproblemen waar Monseigneur Gabriel mee te kampen had en wou hem als steun persoonlijk zijn wensen voor een spoedig herstel overmaken. In het gezelschap van Metropoliet Emmanuel van Frankrijk en Bisschop Athenagoras van Sinope begaf de Patriarch Bartolomeus zich naar de Kathedraal van de Heilige Alexander Nevsky om er het altaar te vereren en een korte aanroeping uit te spreken, waarna hij zich even onderhield met Aartsbisschop Gabriel in zijn appartementen.

Bezoek van Z.A. de Oecumenische Patriarch Bartholomos aan Aartsbisschop Gabriel of Komana (Dec. 11, 2012) De Patriarch was vergezeld van Metropoliet Emmanuel van Frankrijk en Bisschop Athenagoras van Sinope.

De Aartsbisschop was omringd door Vader Jean Gueit, Protopresbiter van de Oecumenische Troon en vicevoorzitter van de raad van het Exarchaat: M. Michel Sollogoub, secretaris; en ook M. Alexander Victoroff, schatbewaarder en van Hierodiaken Athanase, secretaris van Mgr. Gabriel. Tijdens dit hartelijk onderhoud hebben Aartsbisschop Gabriel en zijn medewerkers hun gehechtheid aan de Oecumenische Troon bevestigd. Van zijn kant heeft zijne Alheiligheid de liefde van het Oecumenisch Patriarchaat voor het Exarchaat bevestigd en herhaald het te bewaren onder zijn welwillende en vaderlijke hoede.

Bezoek van Z.A. de Oecumenische Patriarch Bartholomeos aan de President van de Franse republiek, Mijnheer François Hollande.

President en ministers

Het bezoek van Zijne Alheiligheid de Oecumenische Patriarch Bartolomeus aan Frankrijk  werd afgesloten op woensdag 12 december 2012 door een ontmoeting tussen zijne Alheiligheid en de delegatie hem begeleidde met de President van de Republiek, de heer François Hollande op het Elysée.

In een communiqué uitgegeven door het Presidentschap van de Republiek laat weten dat de president zijn lof uitsprak voor de actie van de Oecumenische Patriarch, als primus inter pares in de orthodoxie, voor interreligieuze dialoog en verdraagzaamheid, en ook voor zijn grote openheid naar de wereld.

In het communiqué roemde de President ook de bijzondere rol die de Oecumenische Patriarch speelt in Turkije. Er wordt ook melding gemaakt van het feit dat momenteel in Marrakech de vierde Conferentie doorgaat van de vrienden van het Syrische volk, samen met het staatshoofd en de Oecumenische Patriarch, waar de onaanvaardbare wreedheden, die de Syriërs sinds twintig maanden moeten ondergaan, aan de kaak gesteld werden. De toestand van de christenen in het Oosten was het onderwerp van een gedachtewisseling tussen de President van de Republiek en Zijne Alheiligheid.

In het communiqué van het Presidentschap staat hierover dat “de President van de Republiek verwees naar de speciale relatie, gestoeld op de geschiedenis, die Frankrijk onderhoudt met haar gemeenschappen, en de aandacht die ze besteedt aan hun toestand.

Bezoek van Z.A. de Oecumenische Patriarch Bartholomeos aan de President van de Franse republiek, Mijnheer François Hollande.

Hij deelde aan de Oecumenische Patriarch zijn overtuiging mede dat de beste manier om hun toestand in het Oosten te verbeteren erin bestond te ijveren om de politieke wijzigingen die momenteel gebeuren  te doen leiden tot een Rechtsstaat.”

De Oecumenische Patriarch heeft eveneens gesproken met de Eerste Minister, Dhr. Jean Marc Ayrault, in het Hotel Matignon en ook met de Minister van Binnenlandse Zaken en Cultuur, Dhr. Manuel Valls, op het Beauvauplein.

Beiroet –Deze ochtend – 5 december 2012 – in het Sint-Jorisziekenhuis te à Beiroet, Patriarch Ignatios van Antiochië, primaat van het Orthodox Patriarchaat van Antiochië, overleden op de leeftijd van 92 jaar. Hij was sinds gisteren in het ziekenhuis opgenomen ten gevolge van een hersenbloeding. Hij bevond zich sindsdien in een comateuse toestand.

Z.A. onze Oecumenische Patriarch Bartholomeos en Patriarch Ignatios van Antiochië

Door zijn verkiezing tot orthodox patriarch van Antiochië, in juli 1979, werd hij meteen ook één van de belangrijkste christelijke kerkleiders van het Midden-Oosten. Zijn Kerk telt enkele miljoenen gelovigen, die grotendeels in Libanon en Syrië wonen. In Syrië vormen de orthodoxe christenen de grootste christelijke gemeenschap. De patriarch stond bekend om zijn inspanningen voor de versterking van de theologische dialoog tussen de Rooms-katholieke en de orthodoxe Kerk. Hij was een felle voorvechter van een gemeenschappelijke paasdatum voor de christelijke Kerken van Oost en West. De voorbije maanden kwam hij ook in het nieuws met zijn herhaaldelijke oproepen tot de Syrische christenen om het land niet te verlaten en zijn aansporingen tot dialoog en verzoening in Syrië.

De Orthodoxe Kerk van Antiochië is de derde in de reeks van 14 autokefale Orthodoxe Kerken.

De begrafenis zal gevierd worden op 9 december in de Sint-Nikolaaskerk in Beiroet (Libanon), terwijl de betreurde patriarch begraven zal worden te Damascus (Syrië).

Gent– Op zondag 2 december 2012 vierde de Parochie van de Heilige Apostel Andreas de Eerstgeroepene van Gent haar parochiefeest. Tevens vierde men de 40ste verjaardag van de stichting van deze parochie.

De liturgische viering werd voorgegaan door Bisschop Athenagoras van Sinope (hulpbisschop van Metropoliet Panteleimon van België) in concelebratie met Aartspriesters Ignace Peckstadt (Gent), de Oikonomoi Dominique Verbeke (Gent) en Bernard Peckstadt (Brugge en Oostende) en de Priesters Theophile Pelgrims en Serge Model (Brussel – priester van het Patriarchaat van Moskou).

E.H. Philippe Van der Heyden, Abt van de Abdij Benedictijnen van Chevetogne en Mgr. Luc Van Looy, Bisschop van Gent en

Ook vanuit de Zuster-Kerken waren vertegenwoordigers aanwezig: Mgr Luc Van Looy, Bisschop van Gent, die er de dienst van de Metten bijwoonde, alsook de Abt van de Abdij van de Benedictijnen van Chevetogne, E.H. Philippe Van der Heyden; Z.E.H. Hildebrand Van der Maelen, pastoor te Zingem en Archimandriet van de Melkitische Kerk, en nog andere vertegenwoordigers van de Rooms-Katholieke Kerk. Verder was er ook Dominee NN. van de Protestantse Kerk van Gent, alsook een vertegenwoordiging van de Anglicaanse Kerk.

Aartspriester Ignace Peckstadt - bij het begin van de Goddelijke Liturgie

Er was vooral een grote menigte van gelovigen. De Metten werden voorgegaan door Oikonomos Bernard Peckstadt. Op het einde van de Metten en onder het zingen van de Grote Doxologie omringden de priesters Bisschop Athenagoras van Sinope die op de troon had plaats genomen. Eerst was er nog Artoklasia of “de zegening van de vijf broden”. Nadien begon de Pontificale Liturgie waarbij onze Bisschop Athenagoras voorging. Bisschop Athenagoras van Sinope hield de homilie rond de grootse figuur van de Heilige Apostel Andreas de Eerstgeroepene.

Na de feestelijke Goddelijke Liturgie – die de viering van de 40e verjaardag markeerde van de stichting van de Parochie – sprak Bisschop Athenagoras enkele hartelijke woorden uit en feliciteerde Vader Ignace, stichter en rector van de Parochie, Vader Dominique en de ganse parochiegemeenschap voor deze gebeurtenis. Bisschop Athenagoras prees het grootse werk van Vader Ignace en dankte hem voor alles wat hij gedaan heeft voor de Orthodoxe Kerk in België, voor ons Aartsbisdom en voor de inplanting van de Orthodoxie in Vlaanderen.

Hij herinnerde hoe er uit deze Parochie andere parochie gemeenschappen zijn voortgevloeid, zoals deze van Eindhoven (die hij als een ‘voorbeeldige’ karakteriseerde), Kortrijk, Brugge, Oostende en misschien zelfs de Nederlandstalige parochies van Antwerpen en Hasselt, die als verwanten kunnen worden beschouwd.

Bisschop Athenagoras las ook nog een brief voor met gelukwensen van onze Metropoliet Panteleimon, alsook een brief van Aartspriester Silouan Osseel, die allebei weerhouden waren. Aansluitend sprak ook Vader Serge Model en gaf er ook de gelukwensen van Aartsbisschop Simon (Patriarchaat van Moskou) en schonk er en Russisch Evangelieboek  en een mooie doek voor op de proskinitaria.

Vader Bernard schonk aan de feestvierende parochie wierook van de Heilige Athosberg

Tenslotte sprak ook Vader Bernard enkele woorden van felicitaties uit vanuit de orthodoxe parochies van Brugge en Oostende en gaf er in naam van Bisschop Athenagoras en in zijn eigen naam een doos wierook van de Heilige Athosberg.

Bisschop Athenagoras verwelkomde ook nog enkele vrienden, waaronder Pierre Rosniansky, die het koor leidde tijdens de eerste Goddelijke Liturgie gevierd in Gent (40 Jaar geleden). Tenslotte zong Vader Ignace “Nog vele jaren” voor Bisschop Athenagoras.

Zoals naar gewoonte werd iedereen uitgenodigd tot de broederlijke agapen.

Na de maaltijd brachten de kinderen van de parochie onder leiding van het catechese team een heel mooi toneelstukje over de figuur van de Heilige Apostel Andreas. Iedereen luisterde met veel interesse naar deze jonge kinderen. Op het einde zongen ze dan ook heel mooi het troparion van de Heilige Apostel Andreas volgens de Byzantijnse melodie. Iedereen stond verwonderd over de pracht van deze jonge kinderen.

Van harte proficiat ook aan  de ganse ploeg voor catechese voor dit initiatief.

 Nadien werd ook nog een power-point voorgesteld over de geschiedenis van de orthodoxe parochie van Gent.

Tenslotte werd dit mooi feest nog bekroond met een heel mooi optreden met zang, dans en accordion met heel mooie Russische muziek onder leiding van Natascha. Na dit alles keerde iedereen, misschien wat vermoeid, maar toch voldaan huiswaarts.

 Wij wensen langs deze weg nogmaals onze felicitaties aan de orthodoxe parochie van Gent, aan Aartspriester Ignace, Oikonomos Dominique, en aan alle parochianen en medewerkers.

Voor meer foto’s van het parochiefeest: KLIK HIER

Voor meer foto’s van de feestelijke agapen: KLIK HIER

– Communique van de Bisschoppen-

Brussel – De Orthodoxe Bisschoppenconferentie van de Benelux (OBB) is op dinsdag 13 november 2012 in vergadering bijeengekomen, te Brussel, in de zetel van het Orthodox Aartsbisdom, Charbolaan 71, en onder het voorzitterschap van Zijne Eminentie Metropoliet Panteleimon van België (Oecumenisch Patriarchaat). Naast de voorzitter waren aanwezig : Aartsbisschop Simon, onder-voorzitter (Patriarchaat van Moskou), Aartsbisschop Gabriël van Komana, (Exarch van de parochies van Russische traditie van het Oecumenisch Patriarchaat), Bisschop Luka (Patriarchaat van Servië), Metropoliet Joseph, penningmeester (Patriarchaat van Roemenië), Aartsbisschop Michel (Russische Kerk buiten de grenzen – Patriarchaat van Moskou), Bisschop Maximos van Evmenia (Oecumenisch Patriarchaat) en Bisschop Athenagoras van Sinope, secretaris (Oecumenisch Patriarchaat).

Het betreft de vierde bijeenkomst van de OBB sinds haar oprichting in juni 2010. De leden van de Bisschoppenconferentie hebben allereerst hun droefheid betuigd bij het recent overlijden van Zijne Gelukzaligheid Patriarch Maxim van Bulgarije en gebeden voor zijn eeuwige zielerust. Vervolgens hebben de hiërarchen-leden van de Bisschoppenconferentie samen gezocht naar mogelijkheden om hun éénheid op pastoraal vlak nog te versterken, vooral door gezamenlijk getuigenis af te leggen van een effectieve éénheid van de Orthodoxie in de drie landen van de Benelux en door hun inspanningen hiervoor nog beter te coördineren.

De laatste ontwikkelingen met betrekking tot de aanwezigheid en de organisatie van de Orthodoxe Kerk in Nederland stond nogmaals in het centrum van de belangstelling op de vergadering van de Bisschoppenconferentie. Het statuut van de Orthodoxe Kerk in Nederland werd goedgekeurd en de officiële benaming van de Orthodoxe Kerk in Nederland is voortaan «Orthodoxe Kerk in Nederland – vertegenwoordiging van de Orthodoxe Bisschoppenconferentie van de Benelux» of kortom «Orthodoxe Kerk in Nederland». De vertegewoordiger van de Orthodoxe Kerk in Nederland is Zijne Excellentie Bisschop Athenagoras van Sinope (Oecumenisch Patriarchaat).

De andere onderwerpen die besproken werden waren de samenstelling en doeltreffende werking van de diverse commissies die geplaatst werden onder de bescherming van de Bisschoppenconferentie, evenals het nemen van gezamenlijk standpunten betreffende diverse gebeurtenissen of belangrijke teksten in het kader van de inter-religieuze en interchristelijke dialogen. De bisschoppen hebben tevens beslist een sterke getuigenis af te leggen van de orthodoxe éénheid in de Benelux door het inrichten van een grootse bijeenkomst van orthodoxe geestelijken en leken, onder de noemer van «Dag van de Orthodoxie», die een geestelijk karakter moet hebben en zal plaatsvinden op 1 april 2013 binnen de Brusselse aglomeratie.

De leden van de Orthodoxe Bisschoppenconferentie van de Benelux hebben in het bijzonder hun grote bekommernis geuit inzake de uiterst onrustige situatie van de orthodoxe en andere christenen, die doelwit lijken te zijn van allerlei fanatisme en gewapende conflicten in Syrië, in Egypte en in het Midden-Oosten. De ontvangen informatie, voornamelijk van het Orthodoxe Patriarchaat van Antiochië, maar ook andere bronnen spreken van bloedige vervolgingen en wreedheden tegen georganiseerd de christenen en uitgevoerd door troepen van extremisten. De bisschoppen bidden opdat er ook in deze landen vrede en respect voor het menselijk leven zou heersen en zij benadrukken de noodzaak dat de politieke en religieuze leiders van de internationale gemeenschap dringend en doeltreffend zouden reageren tegen alle vormen van geweld ten overstaan van onschuldige mensen; dat zij alles wat in hun bereik ligt in het werk zouden stellen om het bloedvergieten halt toe te roepen en opdat zij erover zouden waken dat iedereen het recht heeft om in alle vrijheid en zonder enige vorm van angst zijn geloof in waardigheid te beleven en dat dit door iedereen zou worden geëerbiedigd.

De vierde vergadering van de Orthodoxe Bisschoppenconferentie van de Benelux werd besloten met de uitwisseling van andere informatie, adviezen en nieuws over het leven van de Orthodoxie in de drie landen van de Benelux.

Deze conferentie werd opgericht bij besluit van de Vierde Panorthodoxe Preconciliaire Conferentie, die bijeenkwam in Chambesy (Genève) in juni 2009.

Deze vergadering van de CEOB vond plaats in een klimaat van ware broederschap en getuigde –  eens te meer – van de éénheid in het geloof en van een voorbeeldige samenwerking.

13 november 2012

Voor meer foto’s van deze bijéénkomst: KLIK HIER

SOFIA
Patriarch Maximus, die de Bulgaarse Orthodoxe Christenen leidde gedurende 41 jaar, overleed op de leeftijd van 98 jaar, zo meldde zijn kerk ons dinsdag 6 november 2012, met de woorden “hij bood zich aan bij de Heer zelf” om 01.30 u GMT ten gevolge van een hartfalen.

De Kerken in de Balkan hielden rouwmissen om de langst dienende patriarch ooit in hun elfhonderdjarige geschiedenis te herdenken, die de kerk zag heropleven na eeuwen Turkse bezetting en decades van communisme.

Z.H. Patriarch Maximos van Bulgarije

Maximus overwon uiteindelijk een rebellie in de kerk na de val van het communisme in 1989  en werd het langst dienende hoofd in het Orthodoxe Christendom, dat het voornaamste geloof uitmaakt in Oekraïne, Wit-Rusland, Griekenland, Roemenië, Servië, Montenegro en Georgië.

Hij zal vrijdag begraven worden in het Trojaans Klooster, dicht bij het dorp Oreshak in centraal Bulgarije, waar hij geboren werd als Marin Naidenov Minkov op 29 oktober 1914. Een begrafenisdienst zal gehouden worden in de kathedraal van Sofia de dag voordien.

Volgens de kerkelijke procedures zal een Synode van oudere clerus een interim patriarch kiezen in afwachting dat een uitgebreide Kerkraad binnen de eerste maanden Maximus opvolger kiest uit de 15 bisschoppen van het land.

Communistische Ketenen

Patriarch Maximus bleef op de achtergrond maar was een invloedrijke figuur met een controversieel verleden.

Hij maakte een belangrijke religieuze heropleving mee in Bulgarije na de val van het communistische regime. Dozijnen nieuwe kerken werden gebouwd over het hele land en verschillende kloosters heropend.

Hij werd verkozen tot Patriarch in 1971 onder het communistische regime, dat geen al te zwaar verbod legde op religieuze praktijken maar wel de mensen, die de mis bijwoonden, discrimineerde in hun beroepsloopbaan.

Na de val van het communisme splitsten rebelse priesters zich van de Heilige Synode, en stichtten een alternatieve Orthodoxe Kerk, terwijl zij Maximus beschuldigden van collaboratie met het vroegere onderdrukkende regime en de wettelijkheid van zijn verkiezing betwistten.

Volgens hun was Maximus niet wettelijk verkozen maar aangesteld door de voormalige communistische dictator Todor Zhivkov.

Maximus wist de nodige steun te krijgen en bleef op zijn post. Na jaren van bittere afscheuring en scheiding herenigde de kerk zich in 1998 en sloot de laatste rebelse priester zich terug aan 10 jaar later.

Een recent rapport van een historische commissie stelde dat er geen documenten bestonden die enige band aantoonden tussen Maximus en de zeer gevreesde geheime politie maar zij stelden wel vast dat in elf landen van de Balkan er 15 bisschoppen gecollaboreerd hadden met het communistische regime.

Maximus legde zijn heilige geloften af in 1941 en werd algemeen secretaris van de Heilige Synode in 1955.

Bron: (Bericht van Lisa Shumaker en Greg Mahlich)

Voor onze uitzending ‘Orthodoxie’ mochten we een exclusief interview afnemen van Zijn Alheiligheid Oecumenisch Patriarch Bartholomeos. We vroegen Lucette Verboven het interview af te nemen en trokken naar Constantinopel, waar de Patriarch ons graag te woord te stond. Het was geleden van 2009 dat hij nog een interview voor Televisie had aanvaard. Hij heeft het over zijn kinderjaren op het eiland Imbros, over zijn roeping, over zijn grote voorganger Patriarch Athenagoras, over de oecumenische en interreligieuze dialoog, over de panorthodoxe eenheid en het bijeenroepen van een Heilige en Groot Concilie van de Orthodoxe Kerk, over zijn inspanningen voor het behoud van Gods’ Schepping en over het in ontvangst nemen van de prestigieuze ‘Four Freedoms Award’ in Middelburg.

Voor het exclusief interview – video): KLIK HIER

Productie: Bisschop Athenagoras van Sinope (Oecumenisch Patriarchaat)
© Orthobel 2012 – orthodoxie@scarlet.be  –  www.orthodoxia.be  –  tel. +32475351301

2012-10-11 Radio Vaticaan

Op het einde van de Mis om de verjaardag te vieren van de opening van het Tweede Vaticaans Concilie, sprak de Oecumenische Patriarch Bartholomeus I van Constantinopel Paus Benedictus XVI toe alsook de Bisschoppen en de gelovigen die samengekomen waren op het Sint Pietersplein. Patriarch Bartholomeus, de “primus inter pares”, de eerste onder zijn gelijken, in de Orthodoxe Gemeenschap, zei dat hij vereerd was met de uitnodiging om deze “plechtige en feestelijke herdenking van het Tweede Vaticaans Concilie bij te wonen. Hij zei: “Het is passend dat deze gelegenheid voor uw Kerk ook de formele inhuldiging aankondigt van het “Jaar van het Geloof”, want het is het geloof dat een zichtbaar teken geeft van het traject dat we samen hebben afgelegd op het pad van verzoening en zichtbare eenheid. Hieronder volgt de volledige tekst van de toespraak van Zijne Heiligheid de Oecumenische Patriarch Bartholomeus ter gelegenheid van de vijftigste verjaardag van de aanvang van het Tweede Vaticaans Concilie:

Toespraak van de Oecumenische Patriarch Bartholomeus
bij de viering van de vijftigste verjaardag van het Tweede Vaticaans Concilie

Geliefde broeder in de Heer, Uwe Heiligheid Paus Benedictus;
Broeders en Zusters;

Toen Christus zich voorbereidde op zijn ervaring in Gethsemane, bad Hij een gebed voor eenheid dat weergegeven wordt in het Evangelie van de Heilige Johannes hoofdstuk 17 vers 11: “… behoud in Uw naam hen die U aan Mij hebt toevertrouwd, opdat zij één mogen zijn, zoals Wij één zijn”. Door de eeuwen heen werden wij inderdaad behoed door de kracht en de liefde van Christus, en op dit ogenblik in de geschiedenis werkt de Heilige Geest op ons in en zijn wij aan een lange reis begonnen naar de zichtbare eenheid die Christus verlangt. Dat werd bevestigd in de Unitas Redintegratio paragraaf 1: Overal hebben vele mensen de impuls van deze gratie gevoeld, en ook bij onze afgescheiden broeders groeit dagelijks de beweging, aangemoedigd door de genade van de Heilige Geest, die ijvert voor het herstel van de eenheid onder alle christenen.

Vijftig jaar geleden, op dit zelfde plein, veroverde een krachtige en belangrijke viering het hart en de geest van de Roomse Katholieke Kerk, ze overbrengend door de eeuwen heen in de hedendaagse wereld. Deze transformerende mijlpaal, de start van het Tweede Vaticaans Concilie, werd bezield door de fundamentele werkelijkheid wat de Zoon en het Vleesgeworden Woord is “…waar twee of drie in mijn naam verzameld zijn (Matheus 18.20) en dat de Geest, die voortkomt uit de Vader,” ons zal leiden naar de hele waarheid (Johannes 16.13).

In de 50 jaar die ondertussen verlopen zijn, herinneren wij ons met scherpte en tederheid, maar ook met vreugde en enthousiasme, onze persoonlijke discussies met leden van het episcopaat en theologen tijdens onze opleiding – toen nog als een jong studentje – aan het Pontificaal Oriëntaal Instituut, maar ook onze persoonlijke deelname aan sommige speciale sessies van het Concilie. Wij waren getuige van het feit dat de bisschoppen een hernieuwd bewustzijn ervoeren van de waarde – en een hersteld gevoel van de continuïteit – van de traditie en het geloof “eens en voor altijd gegeven aan de heiligen (Jud. 1.3). Het was een periode van belofte en van hoop voor uw Kerk zowel inwendig als uitwendig. Wat de Orthodoxe Kerk betreft kenden wij een tijd van uitwisseling en verwachting. Zo was er de bijeenkomst van de eerste Pan-Orthodoxe Conferentie in Rhodos die leidde tot de Pre-Conciliaire Pan-Orthodoxe Conferenties als voorbereiding van de het Grote Concilie der Orthodoxe Kerken. Deze uitwisselingen zullen een uiting zijn van de wil der Orthodoxe Kerken tot eenheid in de moderne wereld. Bovendien viel het samen met de “dialoog der liefde” was het de voorbode van de Verenigde Internationale Commissie voor Theologische Dialoog tussen de Rooms Katholieke Kerk en de Orthodoxe Kerk, commissie die opgericht werd door onze eerbiedwaardige voorgangers Paus Johannes II en Oecumenisch Patriarch Dimitrios

Tijdens de laatste vijf decades, bereikte deze commissie heel wat Dat vertaalde zich in een reeks van belangrijke en invloedrijke overeenkomsten, verklaringen decreten. Wij hebben nagedacht over de vernieuwing van de geest en de terugkeer tot de bronnen, door liturgische studie, Bijbelonderzoek, en verdieping in wat de Vaderen ons meegaven. Wij konden de strijd aanmoedigen naar een graduele bevrijding van de beperking van strikt scholastiek denken en zo het verwerven van de openheid van een oecumenische ontmoeting, die geleid heeft tot wederzijdse intrekking van de excommunicaties uit het jaar 1054, de uitwisseling van groeten, de teruggave van relikwieën, het deelnemen aan belangrijke dialogen en het elkaar bezoeken in onze respectievelijke Zetels.

Onze traject was niet altijd gemakkelijk, soms zelfs pijnlijk, maar zoals Matheus zei (7.14) “smal is de poort en moeilijk het pad”. De essentiële theologie en voornaamste thema’s van het Tweede Vaticaans Concilie – het mysterie van de Kerk, de heiligheid van de liturgie en het gezag van de bisschop – zijn moeilijk toe te passen in een ernstige praktijk en vragen een wereldwijde en levenslange inspanning om te assimileren. De deur moet dan open blijven voor een dieper inzicht, pastorale inzet en kerkelijke interpretatie van het Tweede Vaticaans Concilie.

Terwijl wij samen verder voorwaarts gaan, danken en vereren wij de levende God – Vader, Zoon en Heilige Geest – omdat deze commissie het belang erkend heeft van overdenking en ernstige dialoog tussen onze “zusterkerken”.  Wij sluiten ons dan ook aan in de “ …hoop dat het obstakel dat de Oosterse en de Westerse Kerk verdeelt, zal verwijderd worden, en dat er, eindelijk, slechts één enkele door Christus gestichte Kerk mag zijn, de hoeksteen, die ons allen één zal maken” (Unitatis Redintegratio paragraaf 18). Met Christus als onze hoeksteen en de traditie die wij delen, zullen wij in staat zijn – of beter, zal het ons mogelijk gemaakt worden door de gave van de genade Gods – om een betere waardering te bekomen en een vollere uitdrukking van het Lichaam van Christus. Door onze blijvende inspanningen in overeenstemming met de geest van de traditie van de vroege Kerk, in het licht van de Kerk der Concilies van het eerste millennium, zullen wij de zichtbare eenheid ervaren die vandaag de dag nog even buiten bereik ligt.

De Kerk blinkt altijd uit in haar unieke, profetische en pastorale dimensie, omvat haar karakteristieke zachtmoedigheid en spiritualiteit, en dient met nederige gevoeligheid de “minste van mijn broeders” (Matheus 25.40). Geliefde broeder, onze aanwezigheid hier betekent een bezegeling van onze inzet om  samen getuigenis af te leggen van de Blijde Boodschap van redding en genezing van de minste van onze broeders: de armen, de verdrukten, zij die vergeten zijn in Gods wereld. Laat ons beginnen met te bidden voor vrede en heling voor onze broeders en zusters in Christus die leven in het Midden-Oosten. In de huidige storm van geweld, uiteengerukt zijn en gebroken zijn die toeneemt tussen mensen en naties bidden wij opdat de liefde en het verlangen naar harmonie, dat wij hier verkondigen, en het begrip dat wij zoeken door dialoog en wederzijds respect, als model moge dienen voor onze wereld. Moge inderdaad, heel de mensheid de hand reiken naar “de ander” en samenwerken om het lijden van alle mensen waar dan ook op te lossen, vooral als zij geconfronteerd worden met hongersnood, natuurrampen, ziektes en oorlog die uiteindelijk al onze levens beïnvloeden.

In het licht van alles wat nog moet verwezenlijkt worden door de Kerk op aarde, en met een grote waardering voor alle vooruitgang die we samen boekten, zijn wij dus vereerd hier vandaag uitgenodigd te zijn – en nederig bij het verzoek deze bijeenkomst toe te spreken – op deze plechtige en feestelijke herdenking van het Tweede Vaticaans Concilie. Het is terecht dat deze gelegenheid  ook de formele inauguratie aankondigt van het “Jaar van het Geloof”, aangezien het precies dat geloof is dat een  zichtbaar teken verschaft van de weg die wij samen afgelegd hebben op het pad van verzoening en zichtbare eenheid.

Tot slot, Uwe Heiligheid, Geliefde Broeder, feliciteren wij u van ganser harte, samen met de velen die hier vandaag bijeengekomen zijn, en wij omhelzen u broederlijk op deze vreugdevolle viering van deze vijftigste verjaardag.

Moge God u allen zegenen.

 Rome, 11 oktober 2012

Voor meer foto’s: Klik hier

Dank aan Wim Charlet voor de vertaling.

UITNODIGING
19^de Jongerenweekend te Dilbeek

Sinds 1978 komen de orthodoxe jongeren in België jaarlijks bijeen om hun geloof samen te beleven en belijden. In 2011 is er een nieuwe generatie orthodoxe jongeren aangetreden die vastbesloten is om de activiteiten van Orthodoxe Jeugd in België verder te zetten en te ontwikkelen.

We zijn blij jullie het 1^7de jongerenweekend aan te kondigen dat zich in het jongerenverblijfcentrum “Don Bosco” Dilbeek (Groot-Bijgaarden) plaats vindt met Vader Melchizedek van het Orthodox klooster “Johannes de Doper” in Maldon (Verenigd Koninkrijk), maar ook Vader Dominique Verbeke van de Orthodoxe kerk “van de Heilige Apostel Andreas” te Gent (België, uiteraard).

Het evenement start op 19 oktober 2012 en eindigt op 21 oktober.
Er is plaats voor ongeveer 55 jongeren met voorkeur aan leeftijden tussen 16 en 25 jaar. Er is plaats voor ongeveer 45 jongeren (16 – 30 jaar). De prijs bedraagt ongeveer € 60 à € 80.

Voor meer informatie:
contacteer Vader Ciprian Popescu
op het nummer +32/496.03.29.41
of per e-mail op zenopopescu1@gmail.com.

De web-site van OJB – JOB : klik hier

Wij christenen leven al sinds mensenheugenis in de regio van het Midden Oosten. Daarom beschouwen wij elke inspanning om ons te verjagen als onredelijk en onrechtvaardig. Ook al hebben andere godsdiensten ons land veroverd, zijn wij er altijd in geslaagd ons aan te passen en manieren te vinden tot symbiose en vredevol samenleven.

Nochtans wordt het leven van de christenen in hun aloude woonplaatsen door de recente groeiende invloed van extreem fundamentalistische elementen in gevaar gebracht. Wij zijn dagelijks getuige van agressie tegen christelijke kerken, het doden van onschuldige mensen, gewelddaden en gruweldaden tegen christelijke bezittingen, maar ook het miskennen van de meest elementaire menselijke rechten van christenen. Christenen worden aldus gedwongen tot emigratie. Duizenden hebben al hun vertrouwde stek verlaten en zijn vluchtelingen geworden in verschillende delen van de wereld, op zoek naar meer veiligheid.

Wij doen een beroep op de Europese Unie en allen die willen tussenkomen, om een einde te maken aan deze schreeuwende onrechtvaardigheid. In het bijzonder, doen wij een oproep op hen om hun invloed uit te oefenen om alle aspecten van godsdienstvrijheid te doen naleven en het uitoefenen van de erediensten in de regio. Verder doen wij beroep op hen om de beschadiging of vernietiging tegen te gaan van de plaatsen van gebed en de christelijke culturele monumenten in dit roerige land en in het bijzonder in Syrië en Cyprus.
Deze tempels en monumenten zijn een deel van het cultureel werelderfgoed, en behoren daarom toe aan de mensheid in haar geheel.
Wij benadrukken nogmaals de betrokkenheid van onze Orthodoxe Kerken aan de Raad der Kerken van het Midden Oosten en trachten daardoor de relaties te versterken tussen alle christenen van het Midden Oosten en de ontwikkeling van vriendschappelijke, harmonieuze en vredevolle relaties met de aanhangers van Abrahams religies.

Z.G. Patriarch Theodoros van Alexandrië, de President van de Europese Comissie de heer José Manuel Barroso, Z.G. Patriarch Theophilos van Jeruzalem en Aartsbisschop Chrysostomos van Cyprus.

Als Hoofden der Orthodoxe Kerken kunnen wij niet onverschillig blijven voor de uitdagingen waar onze regio voor staat wat betreft de politieke en socio-economische veranderingen die er momenteel plaatsvinden. Daarom benadrukken wij de nood aan een vreedzame oplossing van alle conflicten, door een constructieve dialoog.

Bovendien stellen wij dat Syrië een land is waar de kerken altijd samen bestaan hebben zij aan zij met de moskeeën, in een uniek symbool van symbiose, broederschap en wederzijds respect en zo de mensen dichter bij elkaar bracht. Als Hoofden van de Kerken van het Midden Oosten, Alexandrië, Antiochië, Jeruzalem en Cyprus, herhalen wij onze inzet om elke inspanning te steunen en elk noodzakelijk initiatief dat als doel heeft de vrede te herstellen en rust te brengen in dat land. Brussel, 18 september 2012

Paus en Patriarch van Alexandrië en heel Afrika Theodoros II,
Patriarch van Antochië Ignatius IV,
…Patriarch van Jeruzalem Theophilos III,
Aartsbisschop van Nieuw Justiana en heel Cyprus Chrysostomos II

+ + +

Toespraak van de hoofden van de Grieks Orthodoxe Kerken van het Midden Oosten
aan de President van de Europese Commissie de heer José Manuel Barroso.

Brussel, 17 september 2012

Excellentie,

Wij willen eerst en vooral u persoonlijk en ook uw college bedanken om ons vandaag in uw kantoor te ontvangen. Wij komen u vandaag opzoeken in onze functie van spirituele leiders van de Christenen van het Midden Oosten, Cyprus inbegrepen. Het actuele doel van ons bezoek aan u, geachte President, is om u attent te maken op de onvoorspelbare toestand van de Christenen in het Midden Oosten, die onafscheidelijk deel uitmaken van de autochtone en regionale bevolking.

Wij zijn vooral bezorgd om de problemen van de vele duizenden Syrische vluchtelingen, waaronder een groot aantal Christenen, die hun toevlucht zochten in landen zoals Libanon en Jordanië, landen die onder een spiritueel bewind staan. Het is onnodig te zeggen dat wij actief geëngageerd zijn, als kerkleiders, om te helpen de vreselijke problemen der vluchtelingen te lenigen, zonder enige discriminatie.

Wij, als leden van de Raad der Kerken van het Midden Oosten, hebben al onze krachten gebundeld om deze vluchtelingen zowel financieel als materieel bij te staan. Zo is er, bijvoorbeeld, een container met medische goederen, kledij en voedsel op weg van de Kerk van Cyprus naar het vluchtelingenkamp  Za’atari in Jordanië. Ons bureau van de Oosterse Orthodoxe Kerk van het Midden Oosten in Amman is hiervoor volop operationeel.

Geachte President,

Wij zijn hier om onze ervaring ter zake met u te delen en een oproep te doen aan alle personen of organisaties van goede wil zich in te zetten voor de noden van de Christenen in het Midden Oosten, vooral in Syrië, Libanon, Jordanië, Irak en Palestina en, natuurlijk niet te vergeten, Egypte en Afrika. Het nu reeds duidelijk dat het Midden Oosten en haar grenzen een opborrelende vulkaan geworden zijn.
Wij hebben de morele en religieuze verantwoordelijkheid om de lont uit het kruitvat te halen en de ontploffing te beletten van deze politieke en meer nog religieuze explosieve situatie. Wij leggen deze problemen aan u voor omdat dit deel uitmaakt van de vele concrete initiatieven die wij reeds ondernomen hebben.
Wij zijn er rotsvast van overtuigd dat de Europese Unie en andere internationale lichamen de mogelijkheden hebben om tussen te komen en een einde te maken aan onnodig bloedvergieten van onschuldige mensen en aan elke vorm van geweld dat plaatsvindt zogenaamd in de naam van God.
Sta ons toe, wat dat betreft, de volgende acties in overweging te nemen; a) promotie van opvoeding door passende projecten zoals studies van vergelijkende godsdienst in scholen, universiteiten en culturele centra voor academische, b) bestrijden van vooroordeel en kwezelarij en in vele gevallen religieuze en culturele uitsluiting, die de symptomen zijn van polarisatie, discriminatie en haat.
De missie van de Grieks Orthodoxe Patriarchen en Kerken van het Midden Oosten en Afrika is van doorslaggevend belang, omdat ons oosters Christendom niet de sporen draagt van een ingevoerde en vreemde cultuur, van kruisvaarten en kolonisatie. In tegendeel, onze landgenoten en medeburgers hebben ons hier gevonden. Dat is de manier waarop wij cultureel en historisch samen opgegroeid zijn. Daarom ook verwerpen wij het begrip “botsing van beschavingen”.
Eens te meer, willen wij u verzekeren, geachte President, dat wij met u en uw diensten willen samenwerken en beschikbaar zijn om te streven naar vrede en stabiliteit in onze regio van het Midden Oosten en daarbuiten.

Zijne Gelukzaligheid Theophilos III,
Patriarch van Jeruzalem

Zijne Alheiligheid onze Oecumenische Patriarch Bartholomeos was voor een officieel bezoek in Kreta van 1 tot 4 september 2012, o.m. vergezeld van de Metropolieten Elpidoforos van Proussa en Arsenios van Oostenrijk, de Groot Archimandriet Athenagoras Chrysanis, de Groot Ekklesiarch Benjamin Dimopoulos, de Derde Diaken Theodoros.

Processie voor de kerkwijding

Hij werd hartelijk verwelkomd door Aartsbisschop Irineos van Kreta en alle metropolieten van het eiland, andere hiërarchen, w.o. Bisschop Athenagoras van Sinope (daar toen met vakantie), klerus, monniken en monialen en gelovigen.

Inwijding van het Heilig altaar

Hoogtepunten van zijn verblijf waren ongetwijfeld de inzegening van de nieuwe hoofdkerk van het Monasterium van de Levendbrengende Bron (Chrysopigi) nabij Chania en een bezoek aan de Akademie van Kreta, waar de vergadering doorging van het Centrale Comité van de Wereldraad van Kerken. Daar mochten Bisschop Athenagoras van Sinope en zijn ouders (Aartspriester Ignace en Mita Peckstadt) Zijne Alheiligheid persoonlijk begroeten.

De nieuwe kerk van het klooster van Chrisopegie

Verder bracht onze Patriarch ook bezoeken aan de Aartsbisdommen van Kydonia en Apokoronos (Chania), Rethymnon en Avlopotamos (Rethymnon) en Kissamos en Selinos (Kasteli).

Voor meer foto’s van dit bezoek : Klik hier

+ B A R T H O L O M E O S
DOOR DE GENADE GODS AARTSBISSCHOP VAN CONSTANTINOPEL,
HET NIEUWE ROME, EN OECUMENISCH PATRIARCH,
MOGE DE GENADE EN DE VREDE VAN ONZE HEER,
GOD EN REDDER JEZUS CHRISTUS,
AUTEUR EN BEWAKER VAN DE SCHEPPING,
MET DE VOLHEID VAN DE KERK ZIJN.

Broeders en welbeminde kinderen in de Heer,

God, die het universum heeft geschapen en de wereld vormde om er een ideaal woongebied van te maken voor het menselijk wezen, heeft hem het bevel gegeven dit leefgebied te doen groeien, uit te breiden, te vullen en te onderwerpen, om de meester te zijn over dieren en planten. (Gen. 1, 28-30).

De wereld om ons heen werd ons geschonken door de Schepper als een oord van sociale activiteit, maar ook van heiliging, om de schepping te erven die zal vernieuwd worden in de komende tijd. De Moeder Kerk, de Heilige Grote Kerk van Christus, leefde altijd volgens deze theologische thesis, die de hare is. Het is u bekend dat onze zeer heilige oecumenische Troon mijn nederige persoon aan het hoofd stelde van een plan om onze planeet te beschermen, planeet die door ons toedoen sterk te lijden heeft, door onze bewuste of onbewuste daden.

De biodiversiteit, waar God in zijn wijsheid voor zorgde, werd zeker niet aan vernietigende macht van de mens geschonken. De aarde en alles wat er zich bevindt onderwerpen betekent dat de mens op een verstandige wijze gebruik maakt en geniet van de aangeboden gaven en niet dat hij de natuurlijke bronnen uitput of vernietigt door hebzucht.

Vooral in deze tijd stellen wij en excessieve  exploitatie vast van de natuurlijke bronnen met als gevolg dat het evenwicht van het ecosystemen in ons milieu verstoord wordt en, in het algemeen, de milieuvoorwaarden, en dit op dergelijke wijze, dat de voorwaarden die God ons oplegde voor het leven van de mens op aarde ontaarden. Zo stellen wij bijvoorbeeld allen vast, wetenschappers, kerkleiders en politiekers, en heel de mensheid, dat de temperatuur van de atmosfeer stijgt, dat hevige regens voor overstromingen zorgen, dat de aardse ecosystemen zowel als die der oceanen vervuild zijn, en dat in het algemeen in bepaalde regionen der wereld, het leven verstoord is, en soms helemaal onmogelijk geworden is.

Bekijken en bestuderen wij eens  empirisch de gevaren die een dergelijke ontwaarding van de toestand van het milieu inhouden voor de mensheid. Onder het bewind van patriarch Dimitrios, onze voorganger die wij eeuwig in onze gedachten houden, maakte de Moeder Kerk van 1 september elk jaar een dag van gebed voor het milieu.

Wij moeten toegeven dat de pijnlijke veranderingen van ons leefmilieu niet het werk van God zijn, maar het werk van de mens zelf. Daarom bidden de Kerk en wij allen God, de Heer de Heerscharen en Hij die alles behoedt om deze wantoestanden in ons leefmilieu te verbeteren. Deze smeekbede is in essentie een vraag om boetedoening van de mensheid voor de zonde die ze beging door de gaven der aarde te vernietigen, in plaats van ervan te genieten met verstand en behoedzaamheid zodat de natuurlijke bronnen behouden blijven.

Door God te bidden en Hem te vragen om het milieu op aarde te behoeden zodat het menselijk leven er mogelijk blijft, vragen wij in feite aan God om de mentaliteit van de machtigen in de wereld te wijzigen en hun te verlichten opdat zij het aardse ecosysteem niet zouden vernietigen voor economisch voordeel en vergankelijk belang. Hetzelfde geldt echter voor ons allemaal, want ieder van ons, op zijn manier, veroorzaakt kleine vernietigingen van het milieu, naargelang er een gebrek is aan gezond verstand.

Dus, als wij bidden voor het milieu, bidden wij ook opdat ieder van ons tot inkeer zou komen en boetedoening zou doen voor zijn klein of groot aandeel in de beschadiging of vernietiging van ons milieu. Wij zijn allen samen verantwoordelijk voor kleine beschadigingen die bijdragen tot cruciale en rampzalige fenomenen die uitbarsten op onvoorziene momenten en op verschillende plaatsen.

Wij richten deze oproep tot de wereld en tot heel de mensheid, als een gebed en aanmaning vanuit het heilig centrum der Orthodoxie. Wij smeken de Heer, verdeler van alle goed, Hij die ons het leven schonk op dit aards paradijs, om het hart der mensen te roeren, opdat wij het evenwicht van ons leefmilieu zouden respecteren. In al Zijn wijsheid en goedheid schonk Hij ons dit paradijs als erfgoed opdat wij en de generaties na ons mogen genieten van de zegeningen der goddelijke gaven en wij Hem daarvoor in onze gebeden dankbaar mogen zijn.

Wij bidden God die, in zijn Wijsheid, Vrede en Kracht, dit ondermaanse schiep, behoedt en leidt, wachtend op zijn heil op het einde der tijden, om ons leefmilieu te behoeden dat voortdurend bijdraagt aan het welzijn der mensen en vragen Hem dat Hij op afdoende wijze de goede werken van ons medemensen, die in die zin werken, zou leiden. En wij smeken Zijn Genade en zijn oneindige Barmhartigheid af over alle mensen, en vooral over hen die de schepping eerbiedigen en behoeden.

                                             + Bartholomeos van Constantinopel
vurige voorspreker voor u allen bij God.

Fanar, 1 september 2012

In juli 2012 had in het hartje van de Provence (nabij Tarascon) een bijeenkomst plaats van monniken en monialen van Oost en van West: Rooms-katholieken, Protestanten en Orthodoxen. Onder hen was ook Pater Benoit Standaert, monnik van de Sint-Andriesabdij van Loppem, die ons vanavond te woord staat.

Radio 1 (VRT): donderdag 2 augustus om 20u03 (na de nieuwsflits).

Luister nu al online: Klik hier

Productie: Bisschop Athenagoras van Sinope (Oecumenisch Patriarchaat)

© Orthobel – augustus 2012    –    orthodoxie@scarlet.be

Brussel – Het Aartsbisdom van België heeft met eerbied de gedachtenis gevierd van de Heilige Martelaar Panteleimonos, de patroonheilige van Zijne Eminentie onze Metropoliet Panteleimon van België. Op vrijdag 27 juli 2012 ging hij voor in de Goddelijke Liturgie in de kathedraal van de Heilige Aartsengelen te Brussel in concelebratie met de Aartspriesters Stavros Triantafyllou (Brussel), Aurel Popescu (Eupen) en Ioannis Lykas (Brussel), Oikonomos Bernard Peckstadt (Brugge en Oostende) en de Priesters Athanase de Theux (Sint-Gillis), Ioannis Papageorgiou (Mons) en Ciprian Popescu (Schaarbeek en Hasselt).

Viering van het Feest van de heilige Panteleimon, patroonheilige van onze Metropoliet Panteleimon

Onder de gelovigen merkte men de aanwezigheid op van Hunne Excellenties de Bisschoppen Maximos van Evmenia, Athenagoras van Sinope en Porfyrios van Neapolis (Kerk van Cyprus), maar ook van de Zusters van het Heilige Klooster van de Geboorte van de Moeder Gods te Asten (Nederland), van de heer Panayiotis Mamolis (Shape) en de voorzitter van de Griekse Gemeenschap van Brussel Dimitrios Argyropoulos.

Na de Liturgie nam Aartspriester Stavros Triantafyllou, Vicaris Generaal, het woord namens de geestelijkheid en het gelovige volk van het Aartsbisdom. Vervolgens bedankte  Zijne Eminentie Metropoliet Panteleimon iedereen die aanwezig was bij de viering ter ere van de Heilige Martelaar Panteleimon. Iedereen werd uitgenodigd voor een broederlijk samenzijn in de parochiezaal.

Voor meer foto’s: Klik hier