VERSLAG VIERING 10-JARIG PRIESTERSCHAP VAN VADER BERNARD
door Daniël Magurianu
En niemand neemt zich zelven die eer aan, maar die van God geroepen wordt, gelijkerwijs als Aaron (Hebreeën 5:1-14)
Wij, als christenen, zijn getuigen van het geloof in Christus, van hoop en van liefde. Soms verminderd die hoop, het geloof en zelfs de liefde of we verliezen ze helemaal. We praten met elkaar, we gaan op reis, we lezen verschillende boeken en toch het is moeilijk om zich in zijn geloof te herstellen.
Gelukkig kunnen we dan steeds in onze parochie terecht en vinden we een man die eigenlijk aanwezig is aan alle belangrijkste momenten van ons leven: doopsel, trouwen, de dood, bij spirituele, fysieke of intellectuele problemen. Die man helpt ons om door het doopsel onze liefde terug te vinden als we kijken naar het kleine kind dat wacht op onze liefde. Die man helpt ons de hoop en de vreugde te laten groeien als we gaan trouwen. Die man helpt ons om ons geloof te herstellen door de mooie gebeden voor de mensen die geboren voor de eeuwigheid zijn. Die man helpt ons om door de biecht onze emotionele en spirituele problemen op te lossen. Die man helpt ons om terug de diepste hoop, geloof en liefde te ervaren tijdens de heilige communie. Die man is voor ons gelovigen altijd aanwezig. Die man die zoveel doet voor ons is niemand anders dan onze priester. In onze gemeenschap is vader Bernard ons levend voorbeeld die al 10 jaar ons voorgaat op onze weg.
Op 1 september 2013 celebreerden we tijdens de Goddelijke Liturgie het begin van een nieuw kerkelijk jaar. Het was niet alleen een nieuwe oproep voor het priesterschap van vader Bernard maar ook een oproep voor ons om te blijven getuigen van Christus in alle momenten van ons leven. In die betekenis van liefde en communie voelen we niet alleen de priester maar ook de mens Bernard. Daarom wilden de parochianen op het einde van de mooie Goddelijke Liturgie, gecelebreerd door vader Bernard samen met vader Bart en Vader Theophile Pelgrims, vader Bernard bedanken en van hart nog vele jaren wensen. Ze deden dit door hem een borstkruis als teken van respect en liefde cadeau te geven. Vader Bart hield een heel mooi toesprak over liefde, communiteit en priesterschap en Patrick Dezillie benadrukte in zijn toesprak ook dat alles wat vader Bernard voor ons doet, mogelijk is dankzij de blijvende steun van zijn familie: zijn vrouw Catherine en zijn drie kinderen.
De kleine Lucas bracht een kleine icoon mee uit Georgië van de Heilige Gabriël als geschenk voor Vader Bernard
Niet alleen de volwassenen maar ook de kinderen bedankten vader Bernard: de kleine Lucas (die acoliet was tijdens de liturgie) bracht uit Georgië een mooie icoon van de Heilige Gabriel mee. Het was één van de vele mooi voorbeelden hoe alle grenzen (taal, cultuur afkomst, gewoonten en kleine tradities) verdwijnen in de liefde van Christus! Allen die in onze parochie komen voelen zich thuis ondanks hun afkomst. Het was ook heel mooi om te zien hoeveel kinderen in de Heiligdom acoliet wilden zijn of recht stonden om te luisteren. Ze begrijpen niet de diepe theologie maar ze voelen de warmte van Vader Bernard en wat kan meer een kind nodig hebben?
10 jaar priesterschap van Vader Bernard zijn niet zomaar tien jaar maar veel meer dan dat: de mensen laten alle problemen, alle zorgen, alle slechte herinneringen achter hen en stappen in een andere tijd, een tijd vol gemeenschap, relatie, liefde, een tijd die buiten de tijd is: de tijd van de kerk, de eeuwigheid! Inderdaad we kunnen zeggen dat we samen met Vader Bernard 10 jaar van eeuwigheid geleefd hebben! En omdat gewone woorden soms niet genoeg zijn om te spreken, vond Lucienne Dhondt een andere manier om proficiat te zeggen aan Vader Bernard: ze schreef een gedicht special voor dit feest, recht uit haar hart. Een gedicht dat de gevoelens en de gedachten van alle mensen uit de parochie weergaf.
We toostten nog op alle mooie gedachten door samen te genieten op de receptie. Deze bracht parochianen samen om een glas wijn te drinken en de vreugde te tonen.
We willen danken al de mensen die het initiatief hebben genomen om Vader Bernard te vieren voor zijn 10-jaar Priesterjubileum: Patrick, Vader Bart, Frida en nog enkele parochianen.
Vader Bernard, we danken u voor de vele vuurtjes van eeuwigheid die u in ons aanstak en we wensen u ook dat je nog veel decennia ons allen mag begeesteren met vuurtjes in Christus!
KORT VERSLAG EN TOESPRAAK VAN PATRICK DEZILLIE TER GELEGENHEID
VAN HET 10-JARIG PRIESTERJUBILEUM VAN VADER BERNARD
Op zondag 31 aug. 2003 werd in de kerk van de H. Andreas in Gent Vader Bernard tot priester gewijd. Een zestalweken voordien had hij de diakenwijding ontvangen. Samen met Vader Bart en Frieda hebben enkele mensen van de parochie een huldiging van Vader Bernard op het getouw gezet. 10 jaar priesterschap kan je toch zo maar niet laten passeren.
Op die zonnige zondag 01 september 2013 was het een zeer mooie Goddelijke Liturgie. Concelebratie van Vader Bernard met Vader Bart en Vader Theophile. Het koor onder leiding van Stefaan zetten hun beste beentje voor om er een zeer feestelijke liturgie van te maken. Er was ook zeer veel volk.
Na de liturgie werd onze jubilaris nog toegesproken door Vader Bart en Lector Patrick. Uiteraard werden ook Matouska Catherine en de kinderen Justine, Nicolas en Baptiste in de viering betrokken. Namens de parochiegemeenschap mocht lector Patrick aan Vader Bernard een mooi geschenk overhandigen. Een borstkruis, als herinnering aan die mooie dag.
Nadien bedankte Vader Bernard in een bijwijlen emotioneel dankwoord iedereen, incluis zijn echtgenote en kinderen.
Na die zeer mooie liturgie ging het feest verder in de bovenzaal waar iedereen zich nog kon tegoed doen aan lekkere hapjes, bereid door de parochianen, en een glas lekkere wijn. Het was een prachtig feest, Vader Bernard waardig.
TOESPRAAK VAN PATRICK DEZILLIE
Vader Bernard,
Beste mensen ik ben blij dat we hier met zoveel zijn om vandaag een heel speciaal iemand in de schijnwerper te zetten. Vader Bernard, 10 jaar geleden bent U tot priester gewijd en ben U ook onze rektor. Het woord dank is hier dan ook op zijn plaats.
Eigenlijk was het geen verrassing dat U priester werd. Reeds heel vroeg mochten we ervaren dat U het vuur van het geloof in U had. Ik herinner me nog goed dat je het eens hebt klaar gespeeld om bijna letterlijk het vuur uit te dragen, toen je lektorgewaad in brand stond.
Als man kan je eigenlijk maar je zending goed vervullen als je voldoende steun hebt. In het boek der Spreuken staat geschreven : een goede vrouw, wie zal ze vinden. Wel Vader Bernard heeft ze gevonden in de persoon van Catherine. Catherine, voor Vader Bernard ben jij zijn steun, z’n rots waar hij kan op bouwen. Dank je wel daarvoor. Maar een rots die daar alleen staat kan ook omvallen door de een of ander calamiteit. Daarom Catherine is het goed dat je 3 kleinere rotsen rondom je staan hebt. Justine, Nicolas en Baptiste. Bedank omdat ook door jullie steun aan jullie moeder en ook aan jullie vader, Vader Bernard de priester is die hij nu is. Zonder de steun van jou Catherine, Justine, Nicolas en Baptist hadden wij zo geen fantatische priester. Daarom willen we jou Catherine ook eens letterlijk in de bloemetjes zetten.
Vader Bernard, in naam van de parochie mag ik U dan ook een geschenk aanbieden als herinnering aan deze mooie dag. Het is een borstkruis. Een kruis dat met een ketting om je hals hangt. Niet als een molensteen. Een kruis van geloof, hoop en liefde. Een kruis dat rond je hals hangt als een reddingsboei. Een kruis waar je in moeilijke dagen op kunt terugvallen, je aan vast klampen. Een kruis dat je verder zal helpen, hopelijk nog vele decenia lang om de priester te zijn die je steeds had willen zijn die je ook bent.
Vader Bernard, in naam van iedereen die hier aanwezig is, wil ik besluiten met één woord DANK.
BIJ DE VIERING 10-JAAR PRIESTERSCHAP VADER BERNARD
Gedicht door Lucienne Dhondt
Laten we vandaag dankbaar bidden,
want Vader Bernard is 10 jaar in ons midden.
Voor iedereen heeft hij een luisterend oor.
Voor bezoekers, gelovigen en alle leden van het koor.
Ook al is ons landje klein, iedereen vindt onze vader Bernard fijn.
Maar ook mensen uit verre streken komen luisteren naar zijn mooie preken.
Vandaag zit hij bij ons op de troon en huldigen wij hem als een icoon.
Wat wij allen heel graag willen.
Lieve Vader Bernard: is u nog heel lang in ons midden!
Bedankt voor al uw goedheid en medeleven en een dike proficiat
Van ons allen, en in het bijzonder van Lucienne.
Brugge 1 september 2013
Gedicht van Lucienne voorgedragen door Vader Bart
ANTWOORD VAN VADER BERNARD NA DE TOESPRAAK
VAN VADER BART EN PATRICK
Beste Vader Théophile en Vader Bart,
Dierbare broeders en zusters,
Tijdens de Goddelijke Liturgie bij het lezen van het Heilig Evangelie
Graag wil ik Vader Bart en Patrick danken voor hun woorden en het initiatief dat zij samen met enkele parochianen hebben genomen om de 10e verjaardag van mijn apostolaat in herinnering te willen brengen.
Inderdaad 10 jaar is het reeds en het was precies alsof het gisteren plaatshad. Gisteren was het inderdaad dag op dag 10 jaar geleden dat Bisschop Athenagoras mij tot priester wijdde, nadat hij mij eerst op 19 juli van hetzelfde jaar tot diaken had gewijd! Hiervoor wil ik eerst en vooral God dankbaar zijn voor deze genade en zegen die ik heb mogen ontvangen langsheen de handoplegging door de bisschop en de afsmeking van de genade van de Heilige Geest over mij, onwaardige.
Een priesterwijding brengt een grote verantwoordelijkheid met zich mee en heel wat consequenties. Maar persoonlijk vind ik het belangrijk dat wij als priester eerst en vooral “dienaars” mogen zijn voor de gelovigen en parochianen van onze parochies van Brugge en Oostende. Belangrijk hierbij is dat wij als priesters ook mogen gedragen worden door deze parochianen en dit geluk mag ik ongetwijfeld ondervinden.
Het is bovenal héél boeiend parochies te mogen bedienen met een ruime diversiteit aan gelovigen en waar eenieder zich thuis voelt in onze Nederlandstalige parochies. Gelovigen die samen één Kerk kunnen en willen vormen. Eén van de belangrijkste momenten of hoogtepunten in een parochie is dat we hier iedere zondag en ook op grote feesten ons met God en met elkaar Eucharistisch mogen verenigen. Zo vormen we samen Kerk, van de welke Christus het hoofd is en wij de ledematen. Het zijn sterke momenten waar wij ons spiritueel kunnen voeden en waardoor we deelachtig worden met Christus en onderling.
Bij de Grote Intocht tijdens de Goddelijke Liturgie
U weet weliswaar dat in de kerk, vooral tijdens de Goddelijke Liturgie, er geen scheidingsmuur is tussen het Koninkrijk en de aarde. Als wij de Liturgie celebreren zijn we op hetzelfde ogenblik verbonden met God en de Heiligen en met al diegenen die ons zijn voorgegaan en leven wij nu reeds in zijn Koninkrijk. Vergeten wij niet dat we tijdens de Liturgie die wij vieren mede-liturgen zijn verenigd rond het ene offer dat geofferd wordt voor allen en alles. De belangrijke rol die de priester dan heeft tijdens de Liturgie is het moment van de epiklese waar hij de Heilige Geest afsmeekt over deze Heilige Gaven om ze te Heiligen voor allen en alles. Dit is dan ook het belangrijkste moment in ons Eucharistisch samenzijn en waarbij wij samen antwoorden met het AMEN. Dit betekent dat wij hiermede instemmen of dat wij dit beamen zoals men dit soms zegt
Vergeten wij vooral niet dat wij allen dragers zijn van “het universeel priesterschap” dat wij ontvangen hebben bij onze H. Doop en H. Myronzalving. Wij zijn geroepen medewerkers te zijn om Gods licht in deze wereld te brengen, dit te houden en verder te brengen. Ook vooral in onze kleine kerk, in onze families waar we ook als ouders een grote verantwoordelijkheid dragen om er het geloof levendig te houden.
Het is belangrijk dat we onze kinderen dopen en vormen, maar dit is slechts het begin van ons christelijk leven. We zijn samen verantwoordelijk dit geloof verder te zetten en het te behouden zoveel het in ons hart is. En dit kunnen we ook door ons persoonlijk gebed waar we met God in relatie treden, tot Hem spreken, dat Hij ons leven mag helpen leiden.
Vergeten we dan vooral niet het Jezusgebed, misschien het meest eenvoudige, maar wel sterkste gebed voor ons orthodoxe gelovigen. Het bestaat uit slechts 7 woorden: “Heer Jezus Christus, ontferm u over mij”. Het is een gebed dat we altijd en overal kunnen bidden, precies zoals Apostel Paulus het ons voorzegt: Het is niet langer ik die leef; maar Christus leeft in mij (Gal. 2,20)
Zie hier enkele gedachten die ik met jullie wou delen, op deze 10e verjaardag van mijn priesterwijding.
Ik hoop dat wij elkaar altijd mogen steunen, elkaar mogen liefhebben als echte broeders en zusters in Christus. Want vergeten we het niet: we kunnen God niet liefhebben als we ook niet met onze naaste in vrede leven. Laat ons allen samenwerken om God te loven, God te danken voor al zijn weldaden die Hij onze iedere dag opnieuw geeft. En als we dan weemoedig of neerslachtig zijn vragen wij aan de Moeder Gods om ons te beschermen en te troosten.
Graag wil ik Vader Bart en Patrick nogmaals danken voor hun woorden die ze tot mij richtten. In het bijzonder Vader Bart voor de aangename samenwerking die ik met hem mag ervaren, voor het welzijn van u allen en van onze parochies. Dank ook aan u allen die zo talrijk gekomen zijt voor deze viering.
Maar last but not least ook mijn echtgenote Catherine, voor haar medewerking, haar steun, haar begrip die ze koestert, vooral bij de vaak heel drukke momenten die het priesterschap met zich meebrengt. Alsook de steun van mijn kinderen Justine, Nicolas en Baptiste. Zij hebben mij die gegeven van bij het begin van mijn keuze tot het priesterschap.
God zij geloofd in de eeuwen der eeuwen. Amen.
Tenslotte wil ik iedereen danken die hebben bijgedragen voor dit borstkruis die ik mocht ontvangen ter deze gelegenheid.
Van harte danken wij U voor uw aanwezigheid, uw wensen,
uw steun, uw meebidden en uw geschenk
bij mijn 10 jarig priesterjubileum
Met oprechte en genegen groeten in de Heer,
Vader Bernard en Catherine
