In deze tijden met het coronaviris waar we allen genoodzaakt zijn
zoveel mogelijk thuis te blijven.
“GODS AANWEZIGHEID ERVAREN”
Zijn wij ontmoedigd? Vinden wij de zin van het leven niet? Zijn wij (nutteloos) angstig, ongerust en bezorgd? Zijn wij in onze stresserende consumptiemaatschappij levensmoe geworden? Hebben wij alle “houvast” verloren, zelfs bij de geliefden die ons omringen?…
Weet en besef dan dat de mensgeworden Zoon Gods, Christus – die ons menselijk bestaan in al zijn consequenties deelde, behalve in de zonde – ons niet als weeskinderen achterliet. Zoals Hij het beloofd had kwam de Heilige Geest, dezelfde Onzichtbare God op de Apostelen neer, en ook op ons allen. Beseffen wij het wel iedere dag opnieuw dat God aanwezig is en blijft. Hij is geen “afwezige”! Wij zouden slechts onze vrije ontmoeting met Hem in de intimiteit van ons hart missen, indien wij onszelf afsluiten, indien wij “blind” en “doofstom” blijven ten overstaan van Zijn zo verrijkende aanwezigheid. Hij dringt zich echter niet op! Hij eerbiedigt onze menselijke vrijheid, met dewelke Hij ons bij onze schepping heeft bekleed. De Kerkvaders herhaalden het vaak: “God kan alles, behalve de mens te dwingen Hem lief te hebben.”
Langs ons persoonlijk gebed kunnen wij God in de intimiteit van ons hart ervaren. Bizonder sterke momenten zijn deze van het ontwaken en opstaan en deze van het slapengaan. Iedere dag opnieuw is een “schenking” van God, maar iedere dag is tevens opnieuw voor ons een grote “onbekende”, waarbij wij Zijn Aanwezigheid zo broodnodig hebben. In feite moeten wij beseffen hoe roekeloos het is het leven aan te gaan zonder Zijn leiding, zonder Zijn bescherming, zonder Zijn liefde, zonder Zijn zegen. Ons morgengebed (dat zo vaak in onze “jachtige” maatschappij vergeten of overgeslagen wordt!…) zal niets anders zijn dan een gesprek met God, een intiem gesprek, waarbij wij ons hart in alle vertrouwen voor Hem openstellen. Vragen wij de Heilige Geest ons hierbij tegemoet te komen… want alleen zijn wij zwak.En iedere avond, vóór het slapengaan, dienen wij opnieuw God te ontmoeten, om Hem te danken voor alles wat Hij ons tijdens de voorbije dag wist te geven. En zelfs mochten wij op die dag tegenkantingen, ziekte, lijden, problemen gehad hebben, dan weten wij dat Hij ons nooit in een hachelijke situatie alleen laat. Onoverkomelijke problemen bestaan voor God niet! “Voor God is alles mogelijk!” (Mat. 19,26). Laten wij Hem tenslotte zeer nederig, in dezelfde intimiteit van ons hart, vergeving vragen voor alles wat wij in de voorbije dag verkeerd deden. Nogmaals: bidden is niets anders dan spreken met de Aanwezige God!
Maar ook in onze ontmoetingen met anderen is God aanwezig, op voorwaarde dat wij in Zijn Naam verenigd zijn. Jezus zegt het zelf: “Want waar er twee of drie verenigd zijn in Mijn Naam, daar ben ik in hun midden” (Mat. 18,20). Onze relatie met de anderen wordt in een heilbrengende realiteit gebracht, wanneer wij God aldus in ons midden hebben. Denken wij vooral aan de realiteit van ons samenzijn in ons gezin. Met God in hun midden zullen echtgenoten bij hun levensproblemen nooit als antagonisten tegenover elkaar staan, maar werkelijk tot het besef komen dat zij met “drie” zijn. Gods aanwezigheid heiligt hun echtelijke liefde. Voor God is trouwens niets “onbekend” of “onzichtbaar” of “verborgen”. Hij doorziet al onze levensangsten, onze frustraties, onze zwakmenselijke conflicten, en Hij is zo dicht bij ons om dit alles op te lossen, om ons te “omvormen”, te “transfigureren”. Daar waar de wereld faalt en wanhoopt, daar leidt de aanwezige God, Die in ons midden is, ons op het pad van een harmonisch levensgeluk. Zo gaat het eveneens in onze relatie met onze kinderen, met onze ouders, met familieleden, broers en zusters, met de leden van onze kerkelijke communauteit, met vrienden en kennissen. Als wij maar in Zijn Naam verenigd zijn, is Hij in ons midden … als de Grote Aanwezige.
En wat dan zeggen van het “summum” van Zijn Aanwezigheid: Zijn Aanwezigheid in de Heilige Eucharistie! Jezus zegt inderdaad: “Want Mijn Vlees is echt voedsel en Mijn bloed is echte drank. Wie Mijn Vlees eet en Mijn Bloed drinkt, blijft in Mij en Ik in hem” (Joh. 6,56). Bij de Heilige Gaven, waaraan wij in de Goddelijke Liturgie mogen communiceren, ontvangen wij echt het Kostbaar Lichaam en Bloed van Christus in ons. Dit verenigt ons in de diepste intimiteit met Hem. En langs Zijn Eucharistische aanwezigheid in ieder van ons, leden van de Kerkgemeenschap, worden wij ook innig spiritueel met mekaar verbonden, met een goddelijke band die sterker is dan de fysische bloedgemeenschap. Daarom brengt de Goddelijke Liturgie ons reeds in de dimensie van de eeuwigheid.
Weet en besef dan dat de mensgeworden Zoon Gods, Christus – die ons menselijk bestaan in al zijn consequenties deelde, behalve in de zonde – ons niet als weeskinderen achterliet. Zoals Hij het beloofd had kwam de Heilige Geest, dezelfde Onzichtbare God op de Apostelen neer, en ook op ons allen. Beseffen wij het wel iedere dag opnieuw dat God aanwezig is en blijft. Hij is geen “afwezige”! Wij zouden slechts onze vrije ontmoeting met Hem in de intimiteit van ons hart missen, indien wij onszelf afsluiten, indien wij “blind” en “doofstom” blijven ten overstaan van Zijn zo verrijkende aanwezigheid. Hij dringt zich echter niet op! Hij eerbiedigt onze menselijke vrijheid, met dewelke Hij ons bij onze schepping heeft bekleed. De Kerkvaders herhaalden het vaak: “God kan alles, behalve de mens te dwingen Hem lief te hebben.”
Langs ons persoonlijk gebed kunnen wij God in de intimiteit van ons hart ervaren. Bizonder sterke momenten zijn deze van het ontwaken en opstaan en deze van het slapengaan. Iedere dag opnieuw is een “schenking” van God, maar iedere dag is tevens opnieuw voor ons een grote “onbekende”, waarbij wij Zijn Aanwezigheid zo broodnodig hebben. In feite moeten wij beseffen hoe roekeloos het is het leven aan te gaan zonder Zijn leiding, zonder Zijn bescherming, zonder Zijn liefde, zonder Zijn zegen. Ons morgengebed (dat zo vaak in onze “jachtige” maatschappij vergeten of overgeslagen wordt!…) zal niets anders zijn dan een gesprek met God, een intiem gesprek, waarbij wij ons hart in alle vertrouwen voor Hem openstellen. Vragen wij de Heilige Geest ons hierbij tegemoet te komen… want alleen zijn wij zwak.En iedere avond, vóór het slapengaan, dienen wij opnieuw God te ontmoeten, om Hem te danken voor alles wat Hij ons tijdens de voorbije dag wist te geven. En zelfs mochten wij op die dag tegenkantingen, ziekte, lijden, problemen gehad hebben, dan weten wij dat Hij ons nooit in een hachelijke situatie alleen laat. Onoverkomelijke problemen bestaan voor God niet! “Voor God is alles mogelijk!” (Mat. 19,26). Laten wij Hem tenslotte zeer nederig, in dezelfde intimiteit van ons hart, vergeving vragen voor alles wat wij in de voorbije dag verkeerd deden. Nogmaals: bidden is niets anders dan spreken met de Aanwezige God!
Maar ook in onze ontmoetingen met anderen is God aanwezig, op voorwaarde dat wij in Zijn Naam verenigd zijn. Jezus zegt het zelf: “Want waar er twee of drie verenigd zijn in Mijn Naam, daar ben ik in hun midden” (Mat. 18,20). Onze relatie met de anderen wordt in een heilbrengende realiteit gebracht, wanneer wij God aldus in ons midden hebben. Denken wij vooral aan de realiteit van ons samenzijn in ons gezin. Met God in hun midden zullen echtgenoten bij hun levensproblemen nooit als antagonisten tegenover elkaar staan, maar werkelijk tot het besef komen dat zij met “drie” zijn. Gods aanwezigheid heiligt hun echtelijke liefde. Voor God is trouwens niets “onbekend” of “onzichtbaar” of “verborgen”. Hij doorziet al onze levensangsten, onze frustraties, onze zwakmenselijke conflicten, en Hij is zo dicht bij ons om dit alles op te lossen, om ons te “omvormen”, te “transfigureren”. Daar waar de wereld faalt en wanhoopt, daar leidt de aanwezige God, Die in ons midden is, ons op het pad van een harmonisch levensgeluk. Zo gaat het eveneens in onze relatie met onze kinderen, met onze ouders, met familieleden, broers en zusters, met de leden van onze kerkelijke communauteit, met vrienden en kennissen. Als wij maar in Zijn Naam verenigd zijn, is Hij in ons midden … als de Grote Aanwezige.
En wat dan zeggen van het “summum” van Zijn Aanwezigheid: Zijn Aanwezigheid in de Heilige Eucharistie! Jezus zegt inderdaad: “Want Mijn Vlees is echt voedsel en Mijn bloed is echte drank. Wie Mijn Vlees eet en Mijn Bloed drinkt, blijft in Mij en Ik in hem” (Joh. 6,56). Bij de Heilige Gaven, waaraan wij in de Goddelijke Liturgie mogen communiceren, ontvangen wij echt het Kostbaar Lichaam en Bloed van Christus in ons. Dit verenigt ons in de diepste intimiteit met Hem. En langs Zijn Eucharistische aanwezigheid in ieder van ons, leden van de Kerkgemeenschap, worden wij ook innig spiritueel met mekaar verbonden, met een goddelijke band die sterker is dan de fysische bloedgemeenschap. Daarom brengt de Goddelijke Liturgie ons reeds in de dimensie van de eeuwigheid.
En de Christus-Ikoon: ook langs haar manifesteert God Zijn aanwezigheid. Alhoewel onzichtbaar in Zijn wezen wil Hij ons op ondubbelzinnige wijze geruststellen en ons tonen dat Hij aanwezig is en dicht bij ons staat. De “Onzichtbare” ziet en hoort ons. Telkenmale wij de Ikoon aanschouwen weten wij dat de onzichtbare aanwezige God ons eerst heeft aanschouwd. Want steeds is Zijn blik naar ons gericht, vanaf het moment dat wij Hem willen opzoeken en ontmoeten. In het Mysterie van de Ikoon – door de kracht van de Heilige Geest – ervaren wij hoe de onzichtbare “Aanwezige” ons nooit verlaat. Daarom kussen wij de Ikoon, hierbij niet de afbeelding, het hout, de materie op het oog hebbende, maar het “prototype” ervan: de Menslievende God, Die ons aanschouwt. Daarom zal ook de centrale plaats van ons huis, van onze werk- of slaapkamer, de Christus-Ikoon zijn, manifestatie van Zijn aanwezigheid. En die goddelijke aanwezigheid geeft ons de zekerheid dat alles wat in Zijn handen berust, dat alles wat Hem toevertrouwd wordt, goed is.
* * *
“Gods aanwezigheid ervaren” is voor de christenen de roeping van iedere dag, de roeping van ieder moment. God dringt Zijn aanwezigheid nooit op. Hij wacht … tot wij Hem opmerken, tot wij Hem iets vragen, tot wij Hem onze liefde betuigen, tot wij ons vertrouwen in Hem stellen, tot wij ons hart voor Hem openen, tot wij langs het gebed tot Hem spreken. Geduldig blijft Hij altijd en altijd aanwezig! Niet voldoende kunnen wij Hem hiervoor danken!
+ Aartspriester Ignace Peckstadt
Bron: Uit het boek: “De sterkte van Gods aanwezigheid”
