Heilige Kruisverheffing, patroonheilige van de kerk en parochie Sint-Kruis
In de wondermooie hymne aan de inwoners van Filippi schrijft de apostel Paulus: ‘Hij die bestond in goddelijke majesteit heeft zich niet willen vastklampen aan de gelijkheid met God. Hij heeft zichzelf ontledigd en het bestaan van een slaaf op zich genomen. Hij is aan mensen gelijk geworden (Fil., 2, 6-7). Deze verzen worden voorgelezen in de tweede lezing op het feest van de Heilige Kruisverheffing, 14 september.
Die dag vieren we de patroonheilige van één van de kerken en parochies van de federatie Sint-Kruis Brugge. Enerzijds is de naam verwant aan de Orthodoxe gemeenschap, anderzijds onderhoudt de katholieke gemeenschap al vele jaren een twinning met de Anglicaanse kerk, namelijk met de parochie Saint-Denys Sleaford in het bisdom Lincoln.
-In 2002 worden de eerste contacten gelegd door vicar John Patrick, toenmalige pastoor van Saint-Denys, Sleaford en priester Jan Rossey, toenmalige pastoor van Heilige Kruisverheffing, Sint-Kruis Brugge. De twinning ziet het levenslicht, een jaarlijkse ontmoeting tussen beide parochies wordt in het leven geroepen. Om beurt trekt een twintigtal mensen uit Sint-Kruis naar Sleaford, het ander jaar komt een delegatie van Sleaford naar Sint-Kruis. De ontmoeting gebeurt in het kader van groeiende oecumenische verbondenheid. Er is immers meer dat ons verbindt dan dat ons verdeelt. Het gezamenlijk gebed, zusterlijk en broederlijk, verdiept de eenheid. Een viertal dagen verblijven de bezoekers in gastgezinnen en wordt hen een gevarieerd programma voorgeschoteld. Hoogtepunt is de eucharistieviering op zondag en een ontmoetingsavond waar niet alleen gans de federatie toe is uitgenodigd maar ook de andere christelijke kerken uit Brugge. Wederzijdse vriendschap tussen de gezinnen, die al jaren bestaat, is het geheim van de twinning.
-Wie de neogotische kerk te Sint-Kruis binnentreedt, wordt meteen getroffen door de rijke symboliek die op diverse plaatsen verwijst naar het feest van de heilige Kruisverheffing, dat zijn oorsprong heeft in de vierde eeuw. Keizer Konstantijn is te Rome verwikkeld in een oorlog tegen keizer Maxentius. Op een nacht heeft hij een visioen, hij ziet de woorden aan de hemel: ‘in hoc signo vinces, in dit teken zal je overwinnen’. Deze woorden zijn verwerkt in een hedendaags kunstwerk aan de linkerkant naast de biechtstoel (anno 2000). Konstantijn beveelt het kruis mee te dragen tijdens de volgende veldslag. Hij wint de strijd. Samen met zijn troepenmacht neemt hij het christelijk geloof aan. Ook zijn moeder keizerin Helena bekeert zich. Ze geeft opdracht opgravingen te doen in Jeruzalem op zoek naar het kruis waar Jezus aan gestorven is. Een tempel wordt afgebroken en het kruis gevonden op 13 september 326. Daags er na wordt het kruis plechtig verheven en in processie rondgedragen door de straten van Jeruzalem. Sedertdien is het feest van de Heilige Kruisverheffing op 14 september. De Kruisvinding is uitgebeeld in het rechterretabel van het hoofdaltaar dat volledig is gewijd aan het kruisdood van de Heer. Naast het kruis staat keizerin Helena. Hierdoor hebben wij een bijzondere verwantschap met de Orthodoxe kerkgemeenschap te Brugge die de naam draagt ‘Orthodoxe parochie van de HH. Konstantijn en Helena’. Links vooraan in de Orthodoxe kerk bevindt zich een prachtige icoon van de heilige Konstantijn en de heilige Helena. In de eucharistieviering op zondag volgend op hun feestdag (21 mei) wordt in Sint-Kruis een bijzondere voorbede aan de orthodoxe gemeenschap gewijd.
-‘Hij die bestond in goddelijke majesteit heeft zich niet willen vastklampen aan de gelijkheid met God. Hij heeft zichzelf ontledigd en het bestaan van een slaaf op zich genomen. Hij is aan mensen gelijk geworden’.
Geen pracht, geen praal noch macht maar liefde, goddelijke onweerstaanbare liefde, is Gods Majesteit. God en Jezus zijn één in die liefde. Jezus heeft echter zich er niet willen aan vastklampen. Hij heeft het bestaan van een mens aangenomen en Gods liefde op aarde gebracht. Die liefde deelt Hij met ons. Wij mogen er kwistig mee omspringen.
‘Blijf in mijn liefde’, is het thema van de bidweek (Joh., 15, 5-9).
Allen weten we echter dat liefde vaak gekruisigd is. Het altaar van de Heilige Kruisverheffing is doorweven met kruissymbolen. Ook de eenheid is gekwetst. Zijn we niet allen oecumenisch geroepen om wonden te helen door telkens opnieuw en steeds meer te verblijven in Gods liefde, die er altijd is en altijd eerst? Zijn liefde is de bron van de eenheid.
Wilfried Desrumaux
Parochie Heilige Kruisverheffing
