EEN TERUGBLIK OP DE DERDE SYNAXIS
Op uitnodiging van onze Metropoliet Athenagoras kwam de clerus van ons aartsbisdom samen, van donderdag 31 oktober t/m zaterdag 1 november. Het voorgestelde thema van deze synaxis was dit jaar een reflexie over het sacrament van de Biecht en over het geestelijk Vaderschap in de traditie van de orthodoxe Kerk. Zoals bij de vorige keren had deze synaxis plaats in La Roche en Ardennes, één der prachtigste natuurgebieden van ons land. Deze locatie nodigde op zichzelf reeds uit tot een herbronning. Ook dit jaar waren er meer dan 60 priesters en diakens komen opdagen.
Synaxis Clerge Benelux 2019
Het thema van deze dagen werd ingeleid door Monseigneur Stefanos, Metropoliet van Talinn (Estland), door Archimandriet…en door …. Deze drie ervaren zielenherders reikten hun toehoorders heel wat vernieuwende aspecten en inzichten aan, zowel over het sacrament van de Biecht als over het geestelijk Vaderschap. Deze twee pastorale taken worden meestal in één persoon verenigd nl. de priester van de parochie of een andere priester die daartoe een speciale zegen van de bisschop heeft ontvangen. Evenwel kunnen gelovigen voor hun persoonlijk leven zich ook richten naar een zelf gekozen geestelijke vader die niet de biechtvader is. Er is immers een onderscheid mogelijk tussen de rol van de biechtvader, die in naam van God en de kerk, de zonden vergeeft en de rol van de spirituele Vader of spirituele Moeder tot wie gelovigen zich in alle vrijheid kunnen wenden met hun vragen, problemen, ervaring, in hun zoektocht naar God. Deze kan zowel een monnik als een monniale zijn of een leek die hen op hun weg begeleiden kan.
Tijdens de nabespreking en de vragenronde werd door meerdere priesters vastgesteld dat sommige gelovigen de waarde en het belang van het biechtsacrament niet inzien, en dat zij daarom weinig of nooit gaan biechten. Door sommigen wordt de Biecht ten onrechte beschouwd als een kerkelijke verplichting om toegelaten te worden tot de Heilige Communie. Zeer zeker is een oprechte Biecht een heilzame voorbereiding daartoe, en noodzakelijk voor degenen die zeer weinig of slechts maar één keer per jaar te communie gaan, maar de Biecht mag niet begrepen worden als een soort “toegangsticket” tot de H. Communie. De Biecht is vooral een bron van een zeer grote genade en een hernieuwing van onze doopbeloften. Doorheen de woorden van de priester en de oplegging van zijn handen met het epitrachilion, op het hoofd van de biechteling, ontvangt deze niet alleen de vergeving van al zijn beleden zonden, maar ook de kracht tot genezing van de zwakheden van zijn ziel en een verlichting en inzicht om te leven volgens Gods Wil. In de biecht staan wij niet voor een tribunaal van een oordelende en straffende God maar veeleer tegenover de Geneesheer van onze ziel, die zelf gezegd heeft dat Hij gekomen is om te zoeken en te redden wat verloren is, om geestelijk zieken te genezen, om geestelijk verlamden te helpen gaan.
“Komt allen tot Mij, gij die vermoeid zijt en belast,
En Ik zal u verkwikken”
De essentie van het sacrament van de biecht is wat men in het grieks noemt metanoia, of met andere woorden: de innerlijke ommekeer, zoals in de parabel van de verloren zoon (Lc 15). De drie etappes van een dergelijke metanoia zijn: inkeer, ommekeer, terugkeer.
Zoals bij de andere synaxen was deze bijeenkomst gekenmerkt door de vreugde van het broederlijk samenzijn. Daarom werd deze synaxis ook nu besloten met een feestelijke maaltijd en ook nu opgeluisterd met uitbundige gezangen en liederen uit het rijke repertorium van vlaamse, russische, franse, poolse, griekse folklore en volkse tradities, en natuurlijk met een onvergetelijke aria uit volle borst gezongen door Vader Cyprian.
Nota: Voor een heilzame voorbereiding tot de biecht verwijzen wij graag naar de gele folder op de offerande-tafel achterin onze Kerk: “Het sacrament van de Biecht in de Orthodoxe Kerk”.
