Mijn ervaring in de Orthodoxe
Parochie van Brugge
In september 2021 begon ik aan mijn postgraduaatstudie aan het Europacollege in Brugge, waar ik tien maanden zou doorbrengen. Ik was erg opgewonden, maar aan de andere kant ook erg gestrest en bezorgd, niet alleen over het intense academische leven, maar ook over het leven in deze kleine stad in West-Vlaanderen. Voordat ik vertrok, zocht ik op internet naar interessante plaatsen om te bezoeken in Brugge en ik vroeg me af of er een orthodoxe kerk was tussen het grote aantal prachtige katholieke kerken die deze stad rijk is. Ik was erg blij en verrast toen ik de Orthodoxe Parochie van de Heiligen Konstantijn en Helena ontdekte! Ik stuurde een bericht naar het emailadres dat ik op de website had gevonden, en vroeg om meer informatie over het uurroster van de liturgieën. Vader Bernard antwoordde binnen het volgende uur en zijn warme woorden en vriendelijke boodschap gaven me het gevoel dat ik in Brugge mijn spirituele thuis had gevonden. Dit was echt belangrijk voor mij, want ik kende niemand in deze nieuwe plaats en het hebben van een kleine maar warme en sterke Orthodoxe kerk in de plaats waar ik de volgende belangrijke maanden van mijn leven zou doorbrengen, gaf me kracht, positiviteit en vulde me met geluk. Ik voelde dat de band met mijn vaderland levend en sterk bleef.
Vader Bernard stond altijd aan mijn zijde en gaf me belangrijke aanwijzingen en informatie over de liturgieën. De eerste keer dat ik naar de parochie ging, was ik verbaasd over de prachtige hagiografieën, het artistieke houten altaarstuk, de gezangen die in drie verschillende talen werden gezongen, maar bovenal voelde ik mij zeer welkom door de mensen die mij uitnodigden om na de liturgieën een kopje koffie te drinken, ook al spraken we niet dezelfde taal. De sfeer was heel warm, ik voelde me meteen thuis en wist dat deze plek me zou bieden wat ik het meest nodig had tijdens deze moeilijke periode van leven in het buitenland en meer bepaald tijdens de pandemische crisis.
Een van de belangrijkste en meest onvergetelijke momenten die ik beleefde als lid van de Orthodoxe Parochie in Brugge was de Paastijd. De Goede Week doorbrengen in de Orthodoxe Kerk van Brugge was voor mij een aparte ervaring. Het was de eerste keer dat ik de belangrijkste orthodoxe viering in een ander land dan het mijne doorbracht en ik zou zeggen dat ik dezelfde ontroering voelde als wanneer ik thuis was. De sfeer was heel mooi, de bloemen van het Epitafios, de gezangen en de voortdurende en toegewijde hulp en organisatie van de liturgieën door Vader Bernard, onder de strenge beperkingen van de pandemie, gaven mij het gevoel alsof ik in Griekenland was.
De voorbereiding van het Epitafios en van de Paasgeschenken voor de behoeftigen op Goede Vrijdag, samen met de liturgie met de Epitafios in de tuin van de kerk, was erg mooi en schiep een sfeer van vroomheid en religieuze opwinding. Op de heilige zaterdag voelde ik me nog meer thuis. We zongen de hymne van de Verrijzenis van Christus in verschillende talen, terwijl we de kaarsen met het heilige licht vasthielden, in de tuin van de kerk. Ik heb geleerd hoe ik “Christus is verrezen” kan zeggen in het Engels, Frans, Grieks, Nederlands, Roemeens, Russisch en Duits. De mensen waren heel vriendelijk en blij dat deze belangrijke viering kon plaatsvinden, zelfs in de moeilijke omstandigheden van de wereldwijde pandemie, door de maatregelen te respecteren en de Orthodoxe Paastradities te beleven.
De laatste zondag dat ik de kerk bezocht, was ook heel belangrijk voor mij. Aan het einde van de liturgie bood Vader Bernard mij een boek aan over de kerk met zeer mooie iconen en de mensen zongen voor mij! Ik voelde me gezegend en heel gelukkig dat ik deze geweldige mensen had ontmoet en vooral Vader Bernard en zijn familie. Dit jaar was heel speciaal, niet alleen voor mij, maar ook voor de hele mensheid. Het levend houden van de Orthodoxie, zelfs in de meest katholieke plaatsen en in landen met verschillende religies, maakt deel uit van de aard van de Orthodoxie. De Orthodoxie is een Kerk die bestand is tegen moeilijkheden en die de mensen in de hele wereld verenigd.
Pinelopi Anyfanti – (Griekse studente aan het Europacollege)