In de nacht van 6 op 7 augustus 2020 ging Protopresbyter van de Oecumenische Troon Boris Bobrinskoy van ons heen in zijn woonst te Bussy-en-Othe (Dep. Yonne, Bourgondië, Frankrijk). Vader Boris was jarenlang Decaan en Professor Dogmatische Theologie aan het Institut Saint Serge te Parijs, en Rector van de Heilige Drie-eenheidsparochie te Parijs.
Boris Bobrinskoy werd in 1925 geboren in Parijs, als zoon van Russische ouders die naar Frankrijk waren getrokken na de Revolutie van 1917. Na de dood van zijn moeder, toen hij slechts tien was, werd hij naar Namen (België) en Parijs gestuurd, op internaat bij jezuïeten van de byzantijnse ritus. In 1942 werd vader Cyprian Kern zijn geestelijke vader, en diende hij als acoliet in de H. Alexander Nevskikathedraal van het Oecumenisch Patriarchaat.
Na het behalen van zijn baccalaureaat in 1944, begon Bobrinskoy zijn theologische studies aan het Institut St. Serge, in hetzelfde jaar als John Meyendorff. Daar kwam hij onder de invloed van faculteitsleden zoals de vaders George Florovsky, Nicolas Afanasiev, Cyprian Kern, en Alexander Schmemann, en Antony Kartashev en Léon Zander. Hij werd ook sterk beïnvloed door Vladimir Lossky, die Decaan en Professor was aan het Institut St. Denis. In 1949 studeerde hij af met het neerleggen van zijn thesis over het mysterie van het vormsel in de vierde-eeuwse Syrisch-Palestijnse traditie. Bobrinskoy begon zijn licentiaatswerk (master) onder leiding van vader George Florovsky, die het voor hem regelde dat hij twee jaar in Athene (Griekenland) kon studeren.
Bij zijn terugkeer naar St. Serge, begon hij geschiedenis te onderwijzen, maar in 1954 aanvaardde hij de leerstoel in dogmatische theologie (die hij behield tot 2009). Dat werd drie jaar later gevolgd door zijn huwelijk met Hélène Disterlo, met wie hij drie kinderen kreeg. Hij werd diaken gewijd in de lente van 1959 en priester in de herfst. In 1969 werd vader Boris de Rector van de Heilige Drie-eenheidsparochie, de Franstalige gemeenschap die samenkomt in de crypte van de H. Alexander Nevskikathedraal. Hij was zich sterk bewust van de nood aan de inworteling van de Orthodoxe Kerk in de West-Europese realiteit. Daarom was hij een actief lid van de “Fraternité Orthodoxe” (Orthodoxe Broederschap in West-Europa).
Zijn leven lang behoorde hij als priester tot het Oecumenisch Patriarchaat en was hij heel actief in de Oecumenische Beweging. Hij was lid van Geloof en Orde (Wereldraad van Kerken – WCC), nam verschillende keren deel aan de Algemene Vergaderingen van de WCC als lid van de afvaardiging van het Oecumenisch Patriarchaat, maar ook op panorthodoxe bijeenkomsten op hoog niveau te Chambésy, Zwitserland.
Aartspriester Boris tijdens een lezing op het West-Europees Orthodox Congres te Gent in 1983.
Van kindsbeen af had onze Metropoliet Athenagoras een band met vader Boris. Vader Boris was de geestelijke vader van Metropoliet Athenagoras, vader Ignace Peckstadt. Hij had ook een geestelijke band met vader Boris, die een mens met een groot hart was en uitzonderlijke pastorale zorg; iemand die wist hoe te luisteren naar de andere mens, en het kader begreep waarin zijn geestelijke kinderen leefden.
Hij kwam vrij vaak naar België, waar hij lezingen gaf en talrijke vrienden had.
Enkele jaren geleden trok hij zich terug bij het Orthodoxe Klooster van de Bescherming van de Moeder Gods te Bussy-en-Othe (Frankrijk).
Moge God hem de zielenrust schenken! Eeuwige gedachtenis!
