Inwijding van de kerk

KERKWIJDING 
IN DE SCHOOT VAN DE ORTHODOXE PAROCHIE
HH. KONSTANTIJN & HELENA TE BRUGGE


Op vrijdag 23 mei 2008 Het was Bisschop Athenagoras van Sinope die deze relikwieën aanbracht in opdracht van onze Metropoliet Panteleimon.

De relieken werden vòòr de vespers binnengebracht en op de Heilige Diskos gelegd voor de kerkwijding van ‘s anderdaags. Nadien werden de Vespers gecelebreerd voorgegaan in ‘chorostasia’ door Bisschop Athenagoras en gevierd door Priester Bernard Peckstadt.

Op zaterdag 24 mei 2008 werd vervolgens onze nieuwe orthodoxe kerk – ondergebracht in de historische Sint Jooskapel – met de nodige luister ingezegend door Zijne Eminentie Metropoliet Panteleimon van België, Exarch van Nederland en Luxemburg (Oecumenisch Patriarchaat), in concelebratie met zijn beide hulpbisschoppen, Hunne Excellenties de Bisschoppen Maximos van Evmenia en Athenagoras van Sinope, acht priesters en twee diakens en in aanwezigheid van nog een tiental orthodoxe priesters. De nieuwe kerk werd nu toegewijd aan de HH. Konstantijn & Helena, patronen van onze parochie.

De concelebrerende priesters en diakens waren: Aartspriester Stavros Triantafyllou, vicaris generaal van het Aartsbisdom van België, Aartspriester van de Oecumenische Troon Constantin Miron (Brühl – Eupen), de Aartspriesters Ignace Peckstadt (Gent) en Silouan Osseel (Eindhoven – allen van het Oecumenisch Patriarchaat), Aartspriester Chrysostomos Pynenburg (Wenen – Patriarchaat van Moskou), Priester Virgil Ionescu (Bukarest – Patriarchaat van Roemenië), Hegoumen Dosithej (Brussel – Patriarchaat van Georgië) en Priester Bernard Peckstadt (Brugge), alsook Aartsdiaken Emmanuel Mavrogiannakis en Diaken Ciprian Popescu (beiden uit Brussel – Oecumenisch Patriarchaat). De aanwezige priesters waren: de Aartspriesters Spyridon Apostolakis (Brussel), Theodoor Van der Voort (Deventer), de Priesters Dimitrios Stamatakis (Brussel), Diomidis Doulgerakis (Houthalen), Theophile Pelgrims (Brussel), Pius Pauwelyn (Kortrijk), Dominique Verbeke (Gent), Konstantinos Hasourakis (Maasmechelen), Luc Gabriëls (Antwerpen), Matthew Arnold (Asten) en Arkadi Vernikov (Eindhoven), allen van het Oecumenisch Patriarchaat.

Onder de vele aanwezigen dient vermeld: Zijne Excellentie Mgr Roger Vangheluwe, Bisschop van Brugge, en de Gouverneur van de Provincie West-Vlaanderen, dhr. Paul Breyne. Alsook de Heer Taylor Duncan (Ambassadeur van Barbados) met zijn echtgenote; Mevrouw Vassiliki Dikopoulou (Ambassade van Griekenland), Mevrouw Eleftheria Galathianaki (Consul Generaal van Griekenland) en Prof. Dr. Georgios Alexandris met zijn echtgenote (Archont van het Oecumenisch Patriarchaat).

Ook overige vertegenwoordigers van onze zusterkerk (de Rooms-Katholieke Kerk): Z.E.P. Erik-Godfried Feys (abt van de Abdij van Steenbrugge), Archimandriet Hildebrand Vandermaelen, (pastoor in Zingem), E.H. Prof. Dr. Adelbert Denaux (Decaan van de Theologische Faculteit van Utrecht-Tilburg), E.P. Gerard Braet (paters Dominikanen van Knokke), E.H. Pierre Welsch, E.P. Jean Geyssens (vertegenwoordiger van de Abdij van Chevetogne), E.P. Fernand Vanheuverswijn (Abdij van Zevenkerken, Loppem), E.H. Jan Tilleman (pastoor-moderator Kathedraal Brugge), E.H. Kurt Priem, (rector van de Oecumenische Kapel), E.Z. Laurentia Segers, (Priorij van Bethanie, Loppem), E.Z. Marie-Thérèse en drie medezusters (Karmelietessen van Brugge).

Er was voor de gelegenheid een grote menigte verzameld (zowat vijfhonderd orthodoxe christenen en vrienden en sympathisanten, uit de regio, maar sommigen zijn ook van ver gekomen). De viering begon om 8u ‘s morgens met de dienst van de Metten voorgegaan door Priester Bernard Peckstadt, de rector van de parochie. Op het einde van de Metten tijdens de Doxologie was er de overgang met de dienst van de Kerkwijding die aanvatte met de processie naar buiten. Onze Metropoliet Panteleimon droeg de relikwieën op het hoofd en voor hem gingen de acolieten, het koor, de diakens en priesters en twee concelebrerende bisschoppen. Na de Metropoliet volgden de vertegenwoordigers van de Rooms-Katholieke Kerk, w.o. Z.E. Bisschop Roger Vangheluwe en de andere vertegenwoordigers, gevolgd door de menigte gelovigen.

Terug voor de gesloten poort van de kerk komende, plaatste de metropoliet de Relikwieën op een tafel en volgden er twee Apostel- en Evangelielezingen. Nadien maakte de metropoliet een kruisteken met de reliekwieën voor de ingangsdeur en werden de deuren van de kerk geopend en was er de intrede in het Heiligdom.

De metropoliet plaatste de Heilige Relikwieën in een zilveren koffertje en overgoot ze met Heilige Myron en verzegelde deze en plaatste deze in de zuil van het Heilig Altaar. Nadien bracht Vader Spyridon de wasmastiek aan en men goot deze in het midden van de zuil.
Vervolgens deden de bisschoppen het ‘savanon’ aan (een wit kleed om de gewaden te beschermen) en werden hun mouwen dichtgeknoopt. Alvorens het Altaar verder te wijden, las Bisschop Athenagoras al knielend voor de koninklijke poort een knielgebed.

Daarna werd het Altaar gereinigd, afgewassen en afgedroogd. Verder werd het Altaar kruisgewijs overgoten met rozenwater en bracht men de Antimensia aan waarmee het altaar afgedroogd werd. Dan bracht men de Heilige Myron aan waarmee het Altaar driemaal in kruisvorm werd besprenkeld. Dan volgde het aankleden van het Altaar met eerst het ‘katasarkion’ (het wit onderkleed dat kruisgewijs vastgemaakt is aan de zuil). Dit doek wordt nooit meer verwijderd. Daarna wassen de bischoppen en priesters hun handen en nemen zij het Altaarkleed en betooien zij er het Altaar mee.

Na de wijding van het heilig Altaar zegende de metropoliet de kerk met een lange rietstok met Heilige Myron (de vier muren van de kerk met het XP ‘chiro’, de eerste 2 letters van de naam van Christus). Om de viering van de kerkwijding af te sluiten ontsteekt de metropoliet een nieuwe olielamp en plaatst deze op de verheven troon achter het altaar. Daarna werden ook de andere kaarslichten ontstoken.

Dan nog de slotzegen en de aanvang van de Goddelijke Liturgie. Tijdens de eerste Goddelijke Liturgie gevierd in een zopas ingezegende kerk is het de presiderende hiërarch zelf die de beginzegen doet. Tijdens de Goddelijke Liturgie werden er veel verschillende talen aangewend die de aanwezigheid van priesters van diverse komaf benadrukte, zoals het Roemeens, het Grieks, het Georgische, het Slavisch en uiteraard ook het Nederlands. Het was echt een feestelijke Goddelijke Liturgie die in alle rust en gebed verliep.

Na de viering van de Goddelijke Liturgie heeft Zijne Eminentie Metropoliet Panteleimon een toespraak gehouden en woorden van dank uitgesproken. Hij las o.m. een dankbrief vanwege Zijne Alheiligheid de Oecumenische Patriarch Bartholomeos gericht aan de Gouverneur van de Provincie West-Vlaanderen, dhr. Paul Breyne.

Tot slot verhief hij de rector van de orthodoxe parochie van Brugge, Priester Bernard Peckstadt, tot de waardigheid van ‘oikonomos’ (econoom), met als eretekens het epigonation en het versierde borstkruis.

Vader Bernard Peckstadt hield op zijn beurt een toespraak met woorden van dank gericht aan allen die hebben bijgedragen en nog steeds bijdragen tot het goede van de parochie en hen die van her en der gekomen waren om deze grootse gebeurtenis mee te vieren. Hij overhandigde ook aan Metropoliet Panteleimon een eerste exemplaar van een Orthodox Gebedenboek dat hijzelf heeft uitgegeven en in Roemenië heeft laten drukken.

Tenslotte vroeg onze Metropoliet Panteleimon aan Vader Bernard om het antidoron uit te delen.

Nadien volgde een feestelijke receptie in de Parochiezaal in de Jan Boninstraat. Om dit alles nog feestelijker te maken was er gezorgd voor een Russisch orkest, bestaande uit André en Valerie uit Gent. Dit duo met accordeon en Russisich snaarinstrument zorgde voor ambiance en sfeer. Op het einde zong Aartspriester Ignace Peckstadt met zijn 4 kinderen het Rjabinoucka, begeleid door de muzikanten. Dit was voor velen een heel ontroerend moment.

Dank aan allen die meehielpen voor de voorbereidingen van deze kerkwijding. Dank aan het koor voor de goede verzorging van de diensten. Dank aan diegenen die hielpen in het heiligdom en in de kerk voor het goede verloop van alles. Dank aan diegenen die zorgden voor de bloemen en de versiering in de kerk. Dank ook aan hen die in het bijzonder bijdroegen tot de rijke receptie! Dank aan diegenen die geholpen hebben voor het opnetten van onze kerk. Dank aan al diegenen die vaak ongemerkt zorgen voor zoveel kleine dingen, die toch zo noodzakelijk zijn!

Kerkwijdingsfeer

Agnes Laroy

Een rustige zaterdag, vroeg in de morgen kerkwaarts een gevoel anders als anders.

Wat zal het worden?

Hoe zal alles verlopen?

Goed zingen enz… enz…

Het dwarrelt in mezelf, alles door elkaar!

Maar daar wapperen de vaandels, feestelijk en fier! Nee, nu geen kleine vragen en beslommeringen meer… een mooi, hartverwarmend binnenkomen in onze kerk!

In ons koorhoekje zal het ook druk worden, dat voelen we meteen.

De metten brengen ons stilaan in e nodige stemming en sfeer, om daarna vreugdevol te zingen in de wijdingsrituelen en de Goddelijke Liturgie.

We kunnen niet anders dan onze vreugde laten klinken, het uitzingen en hier en daar een nuance van hard en zacht vergetende, ondanks de goede aanduidingen van onze koorleider Carlo! Maar ons hart ging juichen!

Een barstensvolle kerk, genodigden van overal, plechtig en vol interesse, vrienden met blije herkeninning, familie… enz… je weet dat iedereen er is maar je ziet het allemaal niet echt! Je zingt met overtuiging en vreugde.

Samen opgenomen, elkaar dragend in een fanttastisch gebeuren die we maar één keer zullen meemaken.

Een mooi oecumenisch feest in samen bidden en beleven… een formidabel gevoel!

Een receptie in volle zon met een heerlijk aanbod van veel lekkers en zoete dranken.

De vrolijke balalaika speelde binnen en buiten met elegante, zwaaiende rokken en fijne danspassen van Revmira! Wat een mooi levend bewijs van blijheid. Het was een gelukzalige dag om nog vaak aan terug te denken en levend te houden.

Laat ons vooral dankbaar zijn aan allen die zoveel schoonheid hebben mogelijk gemaakt!

Dank je wel…van harte!

De kerkwijding en inhuldiging anno mei 2008

Hypodiaken Jacob en Antonia

Lang verwacht, goed doordacht werd alles voorbereid voor deze grote gebeurtenis.

Een menigte mensen komende van her en der waren aanwezig, de kerk en omgeving “nokvol” met meestal rechtstaande mensen, ter ere van dit feest!

Het opbouwende altaar was omringd van bisschoppen, priesters, diakens, hypodiaken en acolieten….

Het was een mooie, ingetogen dienst met aandachtige en biddende gelovigen en prominenten van verschillende afkomst.

Het was voor ons een aangrijpend moment om op het einde van de dienst “Christus is Opgestaan “ te mogen zingen tezamen met de menigte gelovigen in verschillende talen! Dit als een nieuw begin in een nieuwe kerk met Vader Bernard als pas “gezegende econoom”, nu het borstkruis dragend voor zijn parochie, nog vele jaren!! Dank voor uw ongelofelijke drijfkracht en doorzetting, geduld en liefde voor al uw parochianen. Ook voor het vele werk in stille voorbereiding tot dit grote feest, alsook het organiseren van de talrijke formaliteiten .

Pas als ieder van ons zijn steentje bijdraagt in de nieuwe kerk, wordt de kerkwijding, in plaats van een formaliteit een realiteit en kunnen we zo met ons hart “hulde” brengen aan de Heer onze God, dankbaar om wat voor iedereen mogelijk wordt in deze nieuwe Kerk!

Bedenkingen bij de inwijding van onze nieuwe kerk

Patrick Dezillie

Toen ik een tiental jaar geleden voor de eerste maal binnenstapte in de Sint-Joostkapel wist ik niet welke ommekeer dit in mijn leven teweeg zou brengen. Ik zag een gewone ‘katholieke’ kapel met voor het altaar een ander vierkant altaar, voor het koor op 2 staanders, iconen. Aan het altaar 2 priesters, die nieuw gewijde priester-monnik Athenagoras en Vader Ignace.

Het liet mij niet meer los. Zoals het mosterdzaadje kiemde, zo kiemde ook onze parochie. Klein en fijn, met veel werk in een kleine kapel, het passanten huis. We maakten er een mooie kapel van. Ondertussen groeide de parochie. Vader Athenagoras werd hulpbisschop en Vader Bernard werd onze nieuwe priester.

De droom om een grotere kerk te hebben nam concrete vormen aan. Samen met de diepbetreurde Stelios gingen we op zoek naar een nieuwe lokatie. De H. Geest deed zijn werk.

Wat vroeger altijd al een kerk was werd opnieuw kerk. Brugge in de middeleeuwen al een cosmopolitische stad is het nu nog steeds. En juist nu krijgen we een prachtige Orthodoxe kerk in dit historisch pand ! Zo konden we ook op onze vertrouwde lokatie blijven.

De inzegening, die ik als acoliet van dichtbij kon meemaken was daarom voor mij zo speciaal en ook een kippevel moment. Vooral het moment waarop de relieken in het altaar werden geplaatst liet op mij een zeer diepe indruk na.

Het meer profane gebeuren van de kerkwijding was de academische zitting op 4 juni ll. De toespraak van de gouverneur, de Heer Paul Breyne, heeft op mij een zeer diepe indruk nagelaten. Zeker toen hij zei diep onder de indruk te zijn geweest van de ganse plechtigheid.

We kunnen nu maar bidden en hopen dat onze parochie verder mag bloeien en uitbreiden onder de goede zorgen van Vader Bernard.

Onze kerkwijding en inhuldiging

Stefaan Coudenys

Onze parochie bloeit als nooit tevoren. De twee recente feesten in de schoot van de parochie zijn daarvan het levende bewijs.

De inwijding van de kerk door Metropoliet Panteleimon vormde het geestelijke luik. Clerus en gelovigen van over heel het land waren getuige van de intocht van een reliek van de vaders van het Monasterium van Penteli, nabij Athene. Na een korte processie werd de reliek, zoals de traditie het wil, in het altaar aangebracht. De plechtigheid die hiermee gepaard ging, voerde elke gelovige terug naar de oorsprong van deze traditie. De inhuldiging van de Oudtestamentische tempel van Jeruzalem. De nieuwe Tempel die Christus is. De inwijding van de Grote Kerk, toegewijd aan de Heilige Wijsheid Gods, in de Stad van Konstantijn, patroonheilige van onze parochie. Deze plechtigheid vormt een schakel in de ketting die vele generaties gelovigen bindt en grijpt daarom des te meer aan.

In een academische zitting werd de kerk op een wereldse manier ingewijd. De verschillende overheden die instonden voor de subsidiëring van de verbeteringswerken in de kerk, waren ruim vertegenwoordigd: gouverneur Paul Breyne, gedeputeerden Gunter Pertry en Dirk De Fauw, schepen Boudewijn Laloo. Monseigneur Athenagoras, bisschop van Sinope, verwelkomde hen. Allen hadden ze woorden van lof voor de geslaagde restauratie en inrichting van de kerk. Ze zetten terecht de rol van onze orthodoxe parochie in het multiculturele leven van de stad en de provincie in de verf. Vader Bernard besloot met een zeer verhelderende toelichting over de liturgische betekenis van de iconen in de kerk.

De aankondiging van de volgende fases in het aanbrengen van fresco’s in de kerk deed dromen van de toekomst: een kerk die de gelovige raakt niet alleen met het woord, maar ook met het beeld van haar Goddelijke Liturgie.

 

Kort verslag van een bezoeker uit Nederland

Arent –Johannes van Sminia

Zaterdag 24 mei waren honderden belangstellenden samen gekomen om de wijding van de kerk van de HH. Konstantijn en Helena in Brugge mee te vieren. Metropoliet Panteleimon, hulpbisschoppen Maximos en Athenagoras, tientallen priesters en diakens, het was, naast veel Grieks en Nederlands, een internationale samenkomst.

Het krachtige koor antwoordde af en toe ook in het Slavisch of in andere talen.

Allerlei Kerken en overheden waren vertegenwoordigd.
De kerk is met zeer veel werk, zorg en liefde in een historisch monument ingepast. Wegens het handhaven van een oude toog moest de iconostase heel inventief geknikt worden, wat een prachtig effect geeft. Achter de kerk ligt een hofje, waar de processie, ver van verkeerslawaai, gehouden kon worden.

Na Metten, Wijding en H. Liturgie bracht de Metropoliet dank aan alle medewerkers, de Provincie West-Vlaanderen en de RK Kerk. Zijn toespraken werden stipt vertaald door bisschop Athenagoras. Tot besluit werd de rector Vader Bernard Peckstadt onder luide bijval bevorderd tot ‘ekonomikos’, aartspriester.

De aanwezigen waren daarna te gast voor agapen in de zon overgoten tuin van een nabijgelegen (RK) parochiehuis. Overvloedig kwamen schalen met lekkere broodjes langs, was er Griekse wijn en was de stemming uitstekend.
Ook door een heel muzikaal balkanduo: de volksdans lustigen konden hun gang gaan! Ontroerend was een Russisch lied (‘witte bomen’) dat Vader Ignace, staand voor- en begeleid door het hele Peckstadt koor, even gevoelvol als professioneel ten gehore bracht.

Na deze onvergetelijke dag vertrok men met warme en dankbare gevoelens jegens de Parochie en haar priester.