Toespraak Aartspriester Ignace Peckstadt

Toespraak van Aartspriester Ignace (Peckstadt),
rector van de nederlandstalige parochie te Gent tot
Z.A. de Oecumenische Patriarch Bartholomeos
ter gelegenheid van zijn bezoek aan deze parochie

(12 november 1994)

Heiligheid,
Zeer vereerd in Christus,

Wanneer onze 4 kinderen en mijn echtgenote samen met mij op 16 augustus 1969 te Halki ontvangen werden door uw vermaarde voorganger Patriarch Athenagoras ter zaliger gedachtenis stond Uwe Heiligheid – toen nog diaken – aan zijn zijde. Het was onze eerste ontmoeting. Sindsdien onderhielden wij een regelmatige briefwisseling. Ware vriendschapsbanden kwamen zo tot stand.

Wij zagen mekaar terug. Later regelde Uwe Heiligheid ons bezoek aan Z. H. Patriarch Dimitrios, uw onmiddellijke voorganger.
Wie had ooit kunnen denken dat Uwe Heiligheid twintig jaar later, op 11 november 1989 – wanneer U Metropoliet van Philadelphia geworden waart – onze zoon Yves tot diaken zoudt wijden onder de naam Athenagoras ?

Wie had ooit kunnen denken dat de Heer Uwe Heiligheid zou roepen om onze Oecumenische Patriarch te worden, de “primus inter-pares”  van de hele Orthodoxe Kerk ? Dit alles verheugt ons buitenmatig !
Wij zijn heel bijzonder verheugd dat Uwe Heiligheid heeft willen aanvaarden om onze orthodoxe communauteit van de Heilige Apostel Andreas te Gent te bezoeken. Uwe Heiligheid kent onze communauteit alwaar wij concreet – sedert 22 jaar – de liturgische en kerkelijke eenheid beleven bij een verscheidenheid van oorsprong, cultuur en taal.

In onze parochie van meer dan 600 gelovigen, een regionale parochie, tellen wij een groeiend aantal orthodoxen, alhier definitief ingeplant, doch van Russische, Roemeense, Bulgaarse, Griekse, Cyperse, Servische, Libanese, Albanese afkomst, of uit andere landen van het Midden-Oosten, broederlijk samengaande met orthodoxen van Vlaamse bodem, Belgen van geboorte.

Voor de liturgische diensten en gezangen volgen wij de Slavische traditie en melodieën en dit sinds de stichting van onze communauteit in 1972. Wij hebben trouwens een polyfonisch koor van meer dan 20 personen.

Alle diensten worden in het Nederlands gecelebreerd, de lokale taal, verstaanbaar voor allen en gemeen aan allen. Als attentie voor onze parochianen van andere afkomst zingen wij nochtans een kleine ektenie of een ecphonese in het Grieks, Slavisch of Roemeens. Zo voelt iedereen zich thuis, d.w.z. in de grote orthodoxe familie die “zijn Kerk”  is.

Deze concrete realiteit van onze parochie heeft ons niet verhinderd – met de zegen van Uwe Heiligheid – deel uit te maken van de Lokale Kerk, d.i. van het Orthodox Aartsbisdom van België, in de jurisdictie van het Oecumenisch Patriarchaat, onder het omophorion van onze geliefde Metropoliet Panteleimon. In de schoot van de orthodoxe Diaspora in West-Europa heeft onze parochiale communauteit heel nederig willen concretiseren hetgeen ook elders zou moeten mogelijk zijn, indien wij echt willen dat de Orthodoxe Kerk zich in onze maatschappij zou integreren en doen aanvaarden.

Nu dat de orthodoxe eredienst sinds 1985 officieel in België erkend werd mag de Orthodoxe Kerk niet langer een Kerk blijven van vreemde cultuur en taal, alwaar de liturgische diensten in een vreemde taal gecelebreerd worden. Een inspanning dringt zich op dit vlak op.

Onze parochies in België mogen niet langer zoals mooie “bloempotten”  blijven, op Belgische bodem neergezet zonder dat die planten kunnen wortel schieten. Zij zouden zich moeten kunnen inplanten in de vaste grond ! Dit vooronderstelt – natuurlijk in trouw aan de Traditie en in een geest van blijvend respect voor de verscheidenheid van afkomst en cultuur – ook een aanvaarding van de maatschappij waarin wij leven: en dit in de eerste plaats door het taalgebruik. Heel zeker mag dit alles niet bruusk gebeuren; het dient met voorzichtigheid, geduld en wijsheid tot ontwikkeling te komen.

Uwe Heiligheid weet wat onze geliefde Metropoliet Panteleimon reeds met een onvermoeibare energie heeft kunnen realiseren voor het welzijn van de Orthodoxie in België.

Wij vermelden o.m.: het bekomen van de officiële erkenning van de orthodoxe eredienst, het onderhouden van nauwe banden met de orthodoxe hiërarchen en parochies van andere jurisdicties, speciaal met Monseigneur de Aartsbisschop Simon van het Patriarchaat van Moskou, de orthodoxe aanwezigheid in de schoot van oecumenische organen, speciaal de vriendschappelijke en broederlijke relaties met Kardinaal Danneels,  primaat van de Rooms-Katholieke Kerk in België, de gemeenschappelijke orthodoxe getuigenis in radio en weldra ook in televisie, het bekomen in Vlaanderen van orthodox godsdienstonderwijs in de zogenaamde “officiële”  scholen.

Sedert jaren is de “Zondag van de Orthodoxie”  de jaarlijkse liturgische samenkomst geworden van alle orthodoxen van België in de orthodoxe kathedraal, dank zij het initiatief van onze geliefde Metropoliet Panteleimon.  Wij houden eraan dit te onderlijnen.

Ter herinnering aan deze grote dag van het gelukkig bezoek van Uwe Heiligheid aan onze nederige parochie schenken wij U de Ikoon van de Heilige Amandus en Bavo, patronen van de stad Gent en apostelen uit onze gewesten, alwaar zij tijdens de 7de eeuw evangeliseerden.
Daarenboven hebben wij een extra nummer – gedagtekend 12 november 1994 – van onze maandblad “Apostel Andreas”  uitgegeven, dat aan zijn 22ste jaargang toe is. Uitzonderlijk werd dit speciaal nummer in twee talen gepubliceerd: in het Nederlands en in het Frans. Wij bieden aan Uwe Heiligheid een speciaal ingebonden exemplaar aan. Al onze genodigden van vandaag krijgen eveneens een exemplaar.

 Deze toespraak zou ik willen beëindigen door de kleinsten uit te nodigen om even bij Uwe Heiligheid te komen om heel nederig getuigenis af te leggen van onze genegenheid en erkentelijkheid.

 Mogen wij Uwe Heiligheid vragen de zegen van Onze Heer en Verlosser Jezus Christus over ons allen te willen afsmeken, wijl wij U de verzekering geven van ons gebed opdat Hij U nog vele lange jaren moge bewaren aan het hoofd van onze geliefde Orthodoxe Kerk.

 Eis pola eti Despota !