Een beetje «Prehistorie»
Reeds lang bestaat het verlangen voor het bestaan van een orthodoxe parochie in Brugge.
Concreet brengt ons dat terug naar het jaar 1983, toen op initiatief van Aartspriester Ignace Peckstadt en Stelios Bois de toen pas-verkozen Metropoliet Panteleimon van Belgie er een Goddelijke Liturgie kwam celebreren in de toenmalige «Oecumenische Kapel» in de Boeveriestraat (nabij het Zand). Vader Ignace celebreerde er ook een tweede Goddelijke Liturgie.
Gebrek aan tijd en energie voor een goede organisatie lieten niet toe dat er regelmatige Diensten konden worden gevierd, met als gevolg dat er geen parochiaal leven mogelijk was
Sinds de vestiging van Vader Bernard Peckstadt in de streek in 1989, groeide bij zijn broer, Bisschop Athenagoras, en hemzelf een diepere bewustwording dat er in het Brugse een orthodoxe parochie zou moeten zijn. Zij keken ook toekomstig gericht : zou het gezin van Bernard en Catherine hun leven lang naar Gent moeten kerkgaan?
Vader Athenagoras, Bernard en Catherine beslisten dat ze enkele orthodoxen van Brugge en omstreken zouden opzoeken om met hen over deze zaak te praten. In 1992 zochten ze opeenvolgend de gezinnen Stelios Bois en Nikolaos Venetis op.
Beide gezinnen vertoonden zonder aarzelen een belangstelling, niet alleen voor het bestaan van een orthodoxe parochie in Brugge, maar evenzeer voor het meebouwen eraan!
Ondertussen waren Bisschop Athenagoras en Vader Bernard reeds begonnen met het verzamelen en opslaan van namen en adressen van orthodoxen van de regio «Brugge – Oostkust».
Oprichting
Op de dag van het Feest van de Heilige Theofanie van het jaar 1993 heeft Bisschop Athenagoras dan officieel de zegen gevraagd aan Metropoliet Panteleimon, om aan de organisatie van een orthodoxe parochie in Brugge te werken. Het is met deze zegen en goedkeuring dat begin 1995 dit project langzaam vorm kreeg.
Bisschop Athenagoras beklemtoonde steeds het panorthodox karakter dat deze Parochie zou moeten hebben; nl. een parochie van en voor alle orthodoxe gelovigen van de streek, ongeacht hun afkomst en taal. Vandaar dat men in de celebraties naast de lokale taal ook wat de traditionele orthodoxe talen zou aanwenden, naargelang de behoeften.
stelde voor de parochie toe te wijden aan de Heiligen Konstantijn en Helena, Heiligen van de Onverdeelde Kerk die door alle christenen vereerd worden. Deze Heiligen herinneren ons enerzijds steeds aan het Kostbaar Kruis (dat volgens de Traditie door de Heilige Helena in Jeruzalem gevonden werd en overgebracht werd naar Byzantium) en anderzijds aan de grote hoofdstad van de Orthodoxie, Konstantinopel, zetel van onze Oecumenische Patriarch.Vader Ignace en diaken Athenagoras bij de eerste Goddelijke Liturgie.
Een Brugse randgemeente heet niet voor niets «St. Kruis». Komt daarbij dat in de ganse Benelux er geen orthodoxe kerk is toegewijd aan deze Heiligen. Ook de periode van hun feest is gunstig : omdat er dan in ons Aartsbisdom geen andere parochiefeesten zijn, maar ook omdat het klimaat dan zachter is.
Zo kwam een stille droom van vele orthodoxen nederig maar zeker tot vervulling…
In het eerste kwartaal van het jaar 1995 werd deze Parochie tot het leven geroepen onder de bescherming van de Heiligen Konstantijn en Helena, een Parochie die behoort tot de jurisdictie van het Oecumenisch Patriarchaat van Konstantinopel (Aartsbisdom van Belgie).
Het is een Parochie met een universeel karakter, tot dewelke orthodoxen behoren van de meest diverse afkomst : belgen, grieken, russen, oekraieners, joegoslaven, roemenen, bulgaren, georgiers, alsook polen. Kortom een Parochie voor alle orthodoxe gelovigen van de regio Brugge – Oostkust : momenteel meer dan honderd families. Komen daarbij nog de gemiddeld vijftien tot twintig orthodoxe studenten van het Europacollege, die de Parochie heel hartelijk poogt te onthalen.
Was in het prille begin het ritme van liturgisch leven eerder zwak – en dit omwille van onvermijdelijke omstandigheden – dan was dit juist een zinvolle periode die de verspreide en verlaten orthodoxe gelovigen van Brugge en omstreken de kans gaf van zich te situeren of her situeren in het Lichaam van Christus, en het sacramenteel leven van de Orthodoxe Kerk. Want vergeet men het niet : velen van hen hebben lange tijd geen echte gelegenheden gehad een eucharistisch en communautair leven te lijden.
Ook in deze nederige Parochiegemeenschap gaat alle aandacht uit naar het wezenlijke van het ekklesiale-zijn : en dit is de liturgische dimensie die de gelovige helpt het goddelijke en heilige te benaderen en te delen. De orthodoxe liturgische traditie is echter geen vorm van vlucht uit de realiteit of van de maatschappij, maar poogt precies de gelovige te verheffen boven het wereldse levensritme waarin hij dagelijks gedompeld is.
Op oecumenisch vlak is de Parochie actief. Bisschop Athenagoras Peckstadt, de eerste rector van de parochie maakt sinds vele jaren deel uit van de Oecumenische Gebeds- en Bezinningsgroep van West-Vlaanderen die eens per maand samenkomt.
Ook in de Gebedsweek voor de Eenheid neemt hij actief deel aan tal van initiatieven. Haar nieuw rector Priester Bernard Peckstadt volgt hierin dezelfde lijn en is nu ook tevens lid van de Oecumenische Gebeds- en Bezinningsgroep van West-Vlaanderen.
De Brugse Orthodoxe Parochie is gevestigd in een vijftiende eeuws monument gelegen, Ezelstraat 85, en heeft een compleet liturgisch programma.