Iconen schrijven met Tsvetelina
iconen cursus van maandag 25 tot en met zaterdag 30 maart
Als 17 jarige werd ik geraakt door de beelden en de uitstraling van de oude Russische iconen. Iconen worden wel eens “Vensters op de eeuwigheid” genoemd. Dat heb ik als 17 jarige mogen beleven. Ik voelde heel duidelijk dat het soort schilderij meer in zich droeg, iets Goddelijks. Iets hemels schijnt er doorheen en komt naar ons toe. Het wilt ons iets vertellen en wij kunnen ons daarvoor openen. Hier werd voor mij de kiem gelegd om later meer van iconen in mij op te nemen en ze te leren lezen. De symboliek spreekt mij aan. Ik probeer ook zelf te voelen wat het icoon mij te vertellen heeft. Al meer dan 20 jaar droeg ik het verlangen in mij om ook eens zoiets te kunnen scheppen. Aan een icooncursus kon ik nooit deelnemen omdat die buiten de schoolvakanties vielen. Maar nu ik thuis ben wegens mijn gezondheid, kon ik volmondig “ja” zeggen op de vraag of ik deel wou nemen aan de cursus. We kregen keuze tussen vier iconen. Ik zag onmiddellijk welke nu voor mij bestemd was.
Svetelina, een kunstenares en lerares uit Bulgarije, begeleidde ons op weg naar een icoon schrijven. Zij is een zeer fijn, bijzonder mens met een grote kunde en juiste ingesteldheid om iconen te schilderen. Met acht namen we deel aan de cursus: Marlène, Helena, Bernadette, Paola, Lieve, Christa, Hugo en ikzelf Leen. Bett zorgde voor de logistiek en het lekkere eten. Ook Victoria zorgde voor een heerlijk maal. Lucienne hielp in de keuken. Vader Bernard kwam op bezoek en zorgde voor de wijding van de iconen. Allemaal mooie, boeiende mensen, waarvoor ik dankbaarheid voel om ze te leren kennen.
Het icoon schilderen brengt een rust. Het is een meditatieve activiteit. Het vraagt van mij een discipline, een begrenzing, zich aan regels houden. De techniek is zeer boeiend te leren kennen. De kleuren met hun kwaliteiten en hun symbolische waarde, de vormen, de figuren met hun attributen, het stralende goud, enz; alles is een hele wereld die voor mij opengaat. Sowieso is Icoon schilderen een kunst beoefenen. Het sterkt de levenskrachten. Het is zo deugddoend en helend voor mij geweest.
Voor het icoon van de Heilige Jozef heb ik gekozen. De betekenis van de naam Jozef is: “God zal toevoegen, vermeerderen”,” Moge God groei geven”. Jozef staat op het icoon afgebeeld met een bloeiende staf in de hand en met het Christuskind op zijn schouder. Jozef draagt hier een omhullend blauw kleed met daarop bovenmantel in verwarmend rood. Voor dit icoon heb ik die cursusweek een gebed geschreven. Omdat vader Bernard me vroeg om een verslagje te schrijven, heb ik na innerlijke overweging toch beslist om dit gebed met jullie te delen, uit vertrouwen dat het in goede handen komt.
Gebed:
Heilige Jozef,
Behoeder van de levenskrachten
Laat ons uw voetsporen volgen
En behoeder worden
Van de scheppende energie
Die ons de kracht schenkt
Meer mens te worden.
Heilige Jozef,
Drager van Christus,
Laat ook ons drager worden
Van de Christuskracht
Die ons denken, voelen en handelen verlicht
Heilige Jozef,
Laat het Goddelijk Licht
Ons mens-zijn bezielen
Opdat wij ooit kunnen zeggen:
Niet ik, maar Christus
in mij.
Mijn oprechte dank voor de prachtige week dat ik heb mogen beleven.
Leen Sierens
‘Onze week “Iconen cursus” is alweer voorbij…
Lang naar uitgekeken, dagen aftellend, materiaal dagen op voorhand klaar gelegd! En als het zover is: blije terugzien van enkele bekenden die de voorbije jaren erbij waren. Dag na dag, zorgen en andere bekommernissen aan de voordeur achter ons gelaten, hebben we mogen genieten van de oase van rust van de Orthodoxe parochie. We worden er telkens zo gastvrij onthaald.
Het was hard doorwerken om in één week tijd een icoon te schrijven, op tijd klaar te zijn tegen de zegening op zaterdag… het is ons weer gelukt! We kijken zeer dankbaar terug op de deskundige hulp van onze Magister Tzvetie, haar geduld en liefdevol begrip. We hebben een mooie week beleefd, op weg naar Pasen…
Vasten- grote Vasten- is immers een tijd van gebed, van naaste liefde en van Zijn Vrede vinden in je binnenste… Het werd ons allemaal gegeven waarvoor duizendmaal dank! en binnenkort: Zalig Pasen, Hij Leeft, Hij is waarlijk opgestaan!
met vriendelijke groeten,
Bernadette Vandermoere
Iconencursus maart 2019.
Dit jaar nam ik voor de derde keer deel aan de iconencursus. Ik keek er naar uit wie zou er zijn? Welke icoon zou ik maken? Het was een blij weerzien met een aantal mensen en een kennismaking met een aantal nieuwe gezichten. De keuze was snel gemaakt, het werd de Heilige Jozef. Stap voor stap veranderde onze plank: eerst werd er getekend en gekrast, dan kwamen grote gekleurde vlakken, deels bedekt met bladgoud en tenslotte werden de grote vlakken “opgelicht” en werden details aangebracht. Een witte plank transformeerde zich in een icoon. Het was een intense week. Naarmate de week vorderde, leerden we elkaar beter kennen, kregen we bezoek van cursisten van vorig jaar, Chris en zuster Jacqueline, en kwam ook soms wat stress. Er is nog zoveel te doen. Zou de icoon wel klaar zijn op het einde van de week ? Maar dankzij de hulp van Tzvetelina die ons met raad en daad en haar engelengeduld bijstond, waren alle iconen afgewerkt tegen zaterdagmiddag en kon Vader Bernard ze zegenen. Jammer genoeg kon ik deze keer niet aanwezig zijn op deze mooie, aangrijpende viering, de apotheose van de week.
Zo’n week is meer dan gewoon wat schilderen. Het is een week van samen zijn, samen bidden, samen eten en samen werken aan iets moois.
Hierbij een dankjewel aan allen die deze week mogelijk maakten : Tzvetelina, Bernadette, Vader Bernard, Victoria, Lucienne, Helena, allen die hielpen achter de schermen en alle cursisten.
Christa Lagrou
2de Iconencursus 2019
7 – 12 oktober 2019
’t Is weer zo ver, maandag begint de iconencursus. Zondag vroeg Diana mij of ik het zag zitten. Mijn antwoord was ‘niet echt’. ‘ Maar Kris, ik zal er ook bij zijn!’ riep Diana mij enthousiast toe. Haar gedrevenheid was zo aanstekelijk dat ik er gewoon blij van werd en begon te verlangen om er weer in te vliegen.
Je moet weten, de iconencursus is voor mij een tijd van afzondering met de mensen, die er aan meedoen. Het is een tijd van gebed, meditatie en overgave van mezelf om zo goed mogelijk de icoon te schrijven, die ik zelf gekozen hebt. Het dagelijks leven heeft plaats gemaakt voor het mystieke. Zo wil ik het houden tijdens die ene week.
Volledig onafhankelijk van elkaar kozen Diana en ikzelf voor de Pantocrater. Dus, gans de week zouden wij ons tot Hem richten en met Zijn hulp een mooie beeltenis van Hem maken.
De groep cursisten, die elk aan z’n/haar icoon werkte, was zo stil, zo ingetogen. Je kon een speld horen vallen. Niemand liet zich afleiden en de tijd vloog. Zelfs als het etenstijd was, was het moeilijk om afstand te nemen van de icoon. En Svetelina, als een liefdevolle engel, schoof ze met stille tred naar ieder van ons, klaar om te helpen waar nodig en ons richtlijnen te geven om bepaalde technieken meester te kunnen zijn.
Samen met Vader Bernard en Bernadette, organisatoren van de iconencursus, startten we de 1e dag in de kerk om in alle nederigheid hulp af te smeken bij God om ons bij te staan bij het schrijven van de icoon. De andere dagen begonnen we steeds met een gebed tot God, tot de moeder Gods, om met liefde verder te kunnen werken aan de beeltenis, waar we mee bezig waren. Het is heel belangrijk voeling te hebben met je icoon zodat je weet hoe je verder moet. Een icoon, die met liefde geschreven is, daar moet je kunnen in verdwijnen. Dat heb ik persoonlijk ervaren toen ik in 2006 een zwaar ongeval heb gehad. Ik kon toen niet bidden maar keek naar de icoon. De Liefde, die ik dan voelde, was zo diep en warm, ja, zo onbeschrijflijk mooi…
12 oktober 2019. Die dag worden de iconen gewijd. Het is feest, iedereen is blij en ontspannen. We danken God dat Hij ons zo goed begeleid heeft in deze opdracht. Daarna is er koffie/thee met taart. Dank aan Vader Bernard en Bernadette die deze cursus mogelijk maakten. Svetelina, de liefdevolle engel, die ons zo goed hielp met onze icoon, zijn we zo oneindig dankbaar. Zeker Catherine, Bernadette en Victoria mogen we niet vergeten. Ze zorgden al die tijd voor spijs en drank zodat we ook hiermee gesterkt zouden zijn. Lucienne deed de 1e dag haar best om bij ons te zijn maar dat kon ze niet meer volhouden. Toch dank, lieve Lucienne. Je blijft onze grote schat na alles wat je voor onze kerk, voor onze groep hebt betekend!!
De iconencursus kan niemand nog van ons afpakken. Het is zo’n bijzondere ervaring. Wat telt is een goede ingesteldheid en vertrouwen in jezelf en in de icoon. Mocht je ook zin hebben om een icoon te schrijven, schrijf je nu in zodat je op de wachtlijst komt voor een volgende cursus.
Marie-Christine Pape