Ter gelegenheid van de 30e verjaardag van onze parochie van de HH. Konstantijn en Helena te Brugge (1995-2025) zijn wij verheugd u de Nederlandse uitgave voor te stellen van een boek van de Heilige Sophrony, met als titel: “ZIJN LEVEN IS HET MIJNE”.
Dit Spiritueel boek gaat onder andere over het gebed en met name over het Jezusgebed, zoals beleefd in het orthodoxe monastieke leven. Archimandriet Sophrony schreef dit meesterwerk oorspronkelijk in het Russisch. Het werd nadien vertaald naar het Engels, het Frans, het Grieks enz. Het is fijn dat er nog een boek over het orthodox geestelijk leven voor de Nederlandse lezer voor handen is.
Het boek dat zorgvuldig vertaald werd door Aartspriester Bart D’Huyvetter en diens echtgenote Frieda Vogel, ontving een voorwoord van onze Metropoliet Athenagoras van België. Het is een uitgave verzorgd door “Orthobel”, uitgave van het Orthodox Aartsbisdom van België. Het boek is nu ter beschikking in de orthodoxe parochie van Brugge die instaat voor de distributie ervan. Het boek kan per exemplaar besteld worden, maar er wordt een reductie voorzien bij grotere afnames. Het is de bedoeling dat dit boek mag prijken in de bookshops van de verschillende parochies en kloosters in Vlaanderen en Nederland, maar ook in andere boekwinkels.
Moge dit boek vooral een bron zijn voor zovelen die op zoek zijn, opdat hun en ons leven ook spiritueel gevoed moge worden en dat het ons christelijk leven moge versterken.
Voorstelling van het boek:
Zou de huidige crisis die de hele wereld treft de opmaak kunnen zijn voor een grotespirituele renaissance? Het leven en het geloof van een ouder monnik zijn het antwoord op deze vraag. Geboren in 1896 in het tsaristische Rusland, is hij vanaf jonge leeftijd blijven zoeken naar de waarheid door middel van schilderkunst, yoga en meditatie.
Niets kon zijn dorst naar de absolute bevredigen tot op de dag dat hij, gegrepen door de Geest, alles in de steek liet en jarenlang op de berg Athos ging wonen. Hij werd monnik in het klooster van de heilige Panteleimon, vervolgens kluizenaar in Karoulia en dan geestelijke vader in verschillende kloosters. Bidden werd zijn kleding en zijn adem. Trouw aan deze intuïtie en aan de taak die hem was toevertrouwd door zijn spirituele vader, de Heilige Silouan de Athoniet, wiens geschriften hij later publiceerde, stichtte de heilige Sophrony in 1959 een orthodox kloostergemeenschap in Engeland.
Contemplatie, gebed, spiritualiteit – deze woorden zijn populair geworden in onze tijd onder degenen die wanhopig zijn over de banaliteit en leegheid van het hedendaagse leven. Maar ook populair zijn een groot aantal pseudo- spiritualiteiten, die elk hun eigen kortere weg naar spirituele bevrediging bieden.
Het boek “Zijn leven is het Mijne” is een verfrissend contrast. Het boek gaat over gebeden, en in het bijzonder over het Jezusgebed van het orthodoxe monnikendom. Toch is het niet simpelweg een presentatie van technieken. Het boek is doordrongen van het besef dat bidden niet alleen het cultiveren van een bepaalde spirituele staat is, niet het onderzoeken van een abstract idee of het oplossen in een anoniem geheel, maar een ontmoeting met het persoonlijke, Wezen, IK BEN, dat op zijn beurt onze eigen groei in persoon eist.
“WAAROM HEBBEN WIJ DIT BOEK VERTAALD…?
..”Na de presentatie van het boek van de Heilige Vader Sophronie “ZIJN LEVEN IS HET MIJNE” vroeg Vader Bernard mij: “Hoe kwam je ertoe om dit boek te vertalen?” De beweging daartoe begon in het jaar 1992. Iemand sprak mij over zijn bezoek aan het klooster van “de Heilige Johannes de Doper” te Maldon in Essex Engeland, en vooral over zijn ervaring van het Jezus-gebed. Hij vertelde hoe heel de klooster-communauteit dwz de monniken, monialen en bezoekers heel vroeg in de morgen zich naar de kleine kapel begaven om daar gedurende 2 uur het Jezus-gebed te bidden. Dit verhaal trof mij omdat ik sinds vele jaren de nood aanvoel tot verdieping van ons christelijk geloof in de levende Christus en de betekenis ervan voor ons aards en eeuwig leven.Enkele weken later besloot ik om zelf dit klooster een bezoekje te brengen zonder te weten wat er mij te wachten stond. Met overzet-boot, trein en bus kwam ik op mijn bestemming waar ik hartelijk ontvangen werd door Vader Kyrill en Vader Symeon. ‘s Anderendaags heel vroeg in de morgen nodigde de Simander iedereen uit naar het gebed in de kleine, door enkele kaarsen verlichte, donkere kapel, waar een onzichtbare hand mij in het donker naar een gebedsbankje leidde. Een zachte stem bad de inleidende gebeden gevolgd door het luidop bidden van het Jezusgebed. Na 100 aanroepingen werd dit gebed door een andere aanwezige overgenomen in een andere taal, engels,slavisch, frans, enz. en dit gedurende 2 uur.
Na het sober ontbijt werd iedereen uitgenodigd om te luisteren naar een uiteenzetting van Vader Sophronie die ons sprak over de diepere aspecten van het christelijk leven. Daar begon in mij het verlangen om verder te gaan in de praktijk van het Jezus-gebed en verlangde ik Vader Sophrony persoonlijk te ontmoeten. Gezien zijn zeer wankele gezondheid was dat in die dagen niet mogelijk. Toen ik veel later vernam dat Vader Sophrony een boek geschreven had (nl. ” Zijn leven is het Mijne”) waarin precies de diverse aspecten van het Jezus-gebed uitvoerig beschreven werden, wekte dit boek het verlangen op om het te lezen .
Bij de lectuur ervan werd ik zo getroffen door de diepere waarheid van de persoonlijke ervaringen van Vader Sophrony dat ik mij afvroeg of ik dit boek moest vertalen in het Nederlands. Er bestonden reeds diverse vertalingen in bijna alle wereldtalen maar nog niet in het nederlands, terwijl de nood in ons eigen volk meer en meer voelbaar was geworden.
Daarom hebben wij ons gewend naar onze Aartsbisschop Monseigneur Athenagoras met de vraag of hij ons wilde zegenen voor de vertaling van het boek van Vader Sophrony. Monseigneur heeft dan zelf de zegen gevraagd aan de Abt van het klooster in Maldon. Gesteund door deze zegeningen heb ik het aangedurfd om dit levenswerk te vertalen in onze Nederlandse taal. Zo’n werk aanvangen en voltooien en tot een goed einde brengen kon onmogelijk door mij alleen worden opgenomen. Daarom heb ik dit samen met Frieda aangepakt en beëindigd. Onverwachte omstandigheden gaven ons de mogelijkheden om dit “Monnikenwerk” in alle rust aan te vangen en te voltooïen.”
Vader Bart D’Huyvetter en Frieda
BESTELLEN VAN HET BOEK
Het boek is te verkrijgen door storting van 18 €
op naam van de Vzw Orthodoxe Parochie Brugge
rekeningnummer: IBAN: BE62 7410 2317 3861 BIC: KREDBEBB
Inschrijvingsformulier
Naam en voornaam
Straat en nummer
Postnummer en stad
Tel
e-mailadres
Ik wens … exemplaren van het boek “HET LEVEN IS HET MIJNE”
Ik kom het boek afhalen in de orthodoxe parochie
U mag het boek opsturen ( + verzendingskosten)
Prijzen voor 1 of meerdere exemplaren:
Prijs per boek: 18 €
Per 10 exemplaren: 16€
Per 30 exemplaren: 14€
Per 100 exemplaren 12€
Voor Publiciteit documenten
Voor Flyer over het boek: KLIK HIER
Voor bestelbon van het boek: KLIK HIER
Voor Affiche over het boek: KLIK HIER
Op maandag 28 april om 19.30 u. in het Grootseminarie (Potterierei 72) te Brugge organiseert de Bijbeldienst bisdom Brugge , i.s.m. de oecumenische groep ‘Samen rond de Bijbel’ een panelgesprek over ‘Godsbeelden in de 21ste eeuw’.
Vertegenwoordigers uit verschillende christelijke Brugse kerken (o.a. bisschop Lode Aerts) gaan in gesprek met elkaar. Ze gaan op zoek naar wat hen verbindt, zonder hun onderlinge verschillen te miskennen.
Panelleden zijn o.m. Jelmer Prins (Pinkstergemeente), Stijn Vanhee (Katholieke kerk), Marcelo Reis (Adventkerk), Benny Bonte (Crossroad Church), Jannica Deprenter (Protestantse kerk) en Vader Bernard 5Orthodoxe Kerk).
De avond wordt afgesloten met een oecumenische gebedsdienst in de kapel van het Grootseminarie. .
Inschrijven verplicht via info@biblia.be.
Ook via live-stream te volgen.
Op zaterdag 29 maart 2025 vierde Zijne Eminentie Metropoliet Athenagoras van België en Exarch van Nederland en Luxemburg de zegendienst en de eerste Goddelijke Liturgie naar aanleiding van de heropening van de kerk van de Oekraïense parochie van de Bescherming van de Moeder Gods en de Heilige Lucas van Simferopol de Geneesheer in de regio Boussoit, nabij de stad Bergen in België, en dit omringd door priesters en diakens van het aartsbisdom en Vader Epiphanios Kamianovych, diaken van het patriarchaat.
Op dezelfde dag vond ook de priesterwijding van diaken Marc Tsubera plaats. Vader Marc, die twee weken geleden tot diaken werd gewijd, zal als onderdeel van zijn priesterlijke taak de leiding over deze Oekraïenstalige parochie op zich nemen alsook de pastorale zorg voor de Oekraïense vluchtelingen.
Kort voor zijn priesterwijding hield Vader Marc een korte toespraak waarin hij Zijne Eminentie bedankte voor zijn vaderlijke liefde, steun en vertrouwen in hem en in degenen die hem hadden geholpen bij het nemen van deze grote beslissing om God en de mensen te dienen door het priesterschap. Zijne Eminentie Metropoliet Athenagoras van België benadrukte in zijn homilie tot de gewijde priester het volgende:
“U bent oorspronkelijk uit Oekraïne afkomstig en u bent het met uw echtgenote eens geworden om hierheen te komen om naast andere taken ook de zorg voor duizenden Oekraïense vluchtelingen in Wallonië op u te nemen. Het is een nobele en belangrijke plicht. Het spreekt voor zich dat deze mensen hun land ontvluchtten vanwege de oorlog en veel pijn, verdriet en nostalgie ervaren. Ze hebben een oase van vrede en goede spirituele steun nodig. We kunnen ons geen betere plek voorstellen dan deze, waar 60 jaar geleden orthodoxe mensen uit Oekraïne een kapel stichtten. Ze kwamen hier na de Tweede Wereldoorlog en stichtten in 1948 een parochie gewijd aan de Heilige Bescherming van de Moeder Gods. Veel priesters hebben daar hun ambt vervuld totdat er ongeveer vijf jaar geleden nog maar twee gelovigen waren. Een van hen verhuisde naar een verzorgingstehuis en stierf later; de andere is hier gebleven en is blij dat het parochieleven vandaag de dag nieuw leven wordt ingeblazen. Dankzij de steun van veel mensen en onze eigen parochies konden we dit gebouw renoveren, niet alleen de kerk, maar ook de parochiezaal voor bijeenkomsten en catechese, en de pastorie voor de priester.
Naast de Moeder Gods vragen wij nu ook de Heilige Lucas de Geneesheer, aartsbisschop van Simferopol, om de bescherming van deze historische parochie en onze gelovigen te waarborgen. Wees vooral een gemeenschap van gebed en geef niet toe aan de verleiding om een nationalistische gemeenschap te worden. Nationalisme wordt door de Orthodoxe Kerk veroordeeld als ketterij. Een parochie moet openstaan voor alle gelovigen, ongeacht hun afkomst.
U hebt een goede theologische opleiding gevolgd en leert nu de taal van Voltaire, het Frans. Wees nederig en wees niet bang! De Genade die u nu ontvangt, zal compenseren wat u nog mist! U dient de Kerk altijd te dienen in een geest van dankbaarheid jegens het Oecumenisch Patriarchaat, dat u in zijn geestelijkheid heeft opgenomen en dat waakt over de eenheid van de orthodoxie in de hele wereld. Moge u altijd waardig blijven en trots zijn om deel uit te maken van de geestelijkheid van de Eerste Troon.”
Op het einde van de Goddelijke Liturgie bedankte de Metropoliet het koor van de Poolstalige parochie van het aartsbisdom voor de prachtige liederen waarmee deze speciale dag in het leven van de parochie van Boussoit werd opgeluisterd.
Dit belangrijke moment voor de nieuwe parochie werd gevierd met de aanwezigheid van een lid van het Waalse Parlement, een vertegenwoordiger van de Oekraïense ambassade en een aantal gelovigen die bijeenkwamen om te bidden voor de spirituele vooruitgang van de nieuwe geestelijke en voor het spirituele welzijn van deze nieuwe parochie. Na het uitdelen van het gezegende brood volgde een receptie in de parochiezaal naast de kerk.
Geschiedenis van de parochie
De laatste wereldoorlog (1939-1945) dwong honderdduizenden jonge Oekraïners tot dwangarbeid in Duitsland. Zij behoorden tot de 12 miljoen jongeren van verschillende nationaliteiten die door de Duitse autoriteiten gerekruteerd werden onder dwang. In mei 1945 was er chaos in Duitsland. Duizenden dwangarbeiders waren blij dat ze weer naar huis konden, terwijl anderen op de vlucht waren voor de komst van Russische troepen in Centraal- en West-Europa.
In die tijd deden grote West-Europese industriëlen een beroep op Oekraïense arbeiders in Duitsland die aarzelden om terug te keren naar hun thuisland. Belgische werkgevers stuurden vertegenwoordigers naar Duitse kampen om arbeiders te rekruteren voor de mijnen, steengroeven en de metaalindustrie. Zo tekenen veel Oekraïners een arbeidscontract van twee jaar in de mijnen in België. Twintigduizend Oekraïners kwamen op die manier naar België.
Met de hulp van de directie van de plaatselijke mijn werd in 1948 de Parochie van de Bescherming van de Moeder Gods opgericht, onder leiding van aartspriester Ivan Bachinsky. Deze parochie maakte deel uit van de Oekraïens-Orthodoxe Kerk in de Diaspora (nu onder het Oecumenisch Patriarchaat). De parochieraad besloot een gebouw te kopen in Boussoit (tussen Mons en Pèronnes) waar de kleine kerk en een vergaderzaal gehuisvest zouden worden. Sindsdien bidden de Oekraïense gelovigen uit de regio hier tot God. De kapel werd in oktober 1965 ingewijd. Na de dood van pater Ivan Bachinsky in 1972 werd aartspriester Boris Chainiewsky (Frankrijk) aangesteld als priester. In 1982 werd priester Ioan Derewianka aangesteld om de diensten in de parochie van Boussoit te leiden. Later, in 1991, werd hij bisschop en werd hij, samen met andere hiërarchen van de Oekraïense diaspora, opgenomen in de canonieke jurisdictie van het Oecumenisch Patriarchaat (1995). Hij kreeg de titel van bisschop van Parnassos.
In de Kerk van de Bescherming van de Moeder Gods in Boussoit werden een groot aantal dopen en huwelijken voltrokken. Er zijn drie generaties gepasseerd. In 2019 waren er nog maar 2 parochianen over. Op advies van bisschop Ioan van Parnassos werden de parochie en de kerk toevertrouwd aan Zijne Eminentie Metropoliet Athenagoras van België en Exarch van Nederland en Luxemburg. Hij is degene die vandaag de dag de leiding heeft over de rechtspersoon die eigenaar is van het gebouw. Alle documenten werden aan hem overgedragen via aartspriester Boris Chainiewsky.
Toen de kleine kerk aan Metropoliet Athenagoras werd toevertrouwd, wist hij niet wat hij ermee moest aanvangen. Maar wie had kunnen bedenken dat er in Oekraïne oorlog zou uitbreken en dat duizenden Oekraïners hun land zouden ontvluchten en zich onder andere in België zouden vestigen? Het kleine kerkje verkeert in een bedenkelijke staat, maar na renovatie zal het heel nuttig zijn voor de spirituele ondersteuning van de vluchtelingen. Op de eerste verdieping is ook een klein appartement ingericht, waar de rector met zijn gezin woont.
(vertaling Guido V.)
Op zaterdag 22 en zondag 23 maart – het feest van de Kruisverering, 3e zondag van de vasten – mochten wij priester-monnik Iakovos uit het klooster van Simonos Petra op de heilige Athosberg in onze parochie ontvangen. Vader Iakovos ging voor in de vesperdienst op zaterdagavond, alsook op zondag in de metten en de Goddelijke Liturgie van het feest van het Kostbaar en Levendmakend Kruis.
Het werd een mooie en heel ingetogen liturgie die werd bijgewoond door een grote menigte van gelovigen. Op het einde, net voor de processie met het Heilig Kruis, hield Vader Iakovos een zeer mooie preek over het feest van die dag.
Hij vroeg aan alle gelovigen om te knielen terwijl hij met het Kostbaar Kruis driemaal in processie rond ging in de kerk. Dit was een heel mooi gebaar dat intens beleefd werd door alle gelovigen. Na de drievoudige rondgang hief hij het Kruis omhoog in het midden van de kerk en zong “Wijsheid, staat op !” en dan mochten de gelovigen weer opstaan. In het midden van de kerk bevond zich ook het mooie Levendmakend Kruis met in het midden een kleine relikwie.
Dit Kruis kregen we vorig jaar van Vader Efrem, Geronda en higoumen van het Grote Klooster van Vatopedi op de Athosberg. Na afloop konden alle gelovigen het Heilig Kostbaar Kruis vereren en kregen ze nog de zegen van Vader Iakovos.
Op het einde van de Goddelijke Liturgie bedankte Vader Bernard de hiëromonnik Iakovos voor zijn komst en stelde hem voor aan al de aanwezigen.
Er werd tenslotte ook een vastenmaaltijd aangeboden door de parochie en er was nog even tijd om Vader Iakovos te ontmoeten. Heel veel dank aan de parochianen die alweer bijdroegen aan de maaltijd.
Nogmaals hartelijk dank aan Vader Iakovos voor deze bijzondere ontmoeting en voor het bezoek aan onze parochie !
Op vrijdag 14 maart 2025 vierden wij in onze orthodoxe parochie van de Heiligen Konstantijn en Helena te Brugge een Agripnia of nachtwake met de Liturgie van de Vooraf gewijde gaven gevolgd door de 2e stase van de Akathist tot de Alheilige Moeder Gods.
Deze Agripnia werd er gevierd in een kerk met gedempt licht en met enkele kaarsen waar we even de rust en de stilte konden terug vinden. De dienst werd voorgegaan door Vader Bernard Peckstadt de rector van de parochie.
Het was een heel ingetogen dienst waar we samen met een menigte van 40 gelovigen verenigd waren in gebed en in verbondenheid. Agripnia ook wel nachtwake genoemd is een dienst waar we vooral bidden voor alle onheil in deze onrustige en woelende wereld waarin we leven. De dienst van de Agripnia begon met de hoofdcelebrant die heel de kerk rond ging en iedereen bewierookte. .
De Liturgie van de Vooraf gewijde gaven werd verzorgd door het Byzantijnskoor o.l.v. Vader Antonios samen met enkele koorleden van zijn parochie te Hasselt. De gezangen werden wel voornamelijk in het nederlands maar ook sommige in het Grieks gezongen. Voor de dienst van de Akathist vervoegde Vader Konstantinos Kenanidis ook het koor en werden de gezangen afgewisseld in het Nederlands en het Grieks.
De meeste van de gelovigen die er kwamen bleven bij tot op het einde van de dienst die omstreeks 21 u teneinde liep. Opvallend was het dat er nog zoveel gelovigen tot de heilige Communie naderden. Het was voor onze parochie een heel mooie, aangename en rijke ervaring zo een dienst samen te mogen vieren. Wij hopen dan in de toekomst dit nogmaals te mogen herhalen maar dan misschien bij een feest van een belangrijke Heilige van onze kerk.
Graag houd ik eraan allen te danken die van zover gekomen zijn om met ons samen in gebed verbonden te zijn. Speciaal Vader Antonios met enkle gelovigen als ook Vader Konstantinos uit Brussel, en dank aan het koor voor de uitmuntende verzorging van deze dienst. Na de viering werd er nog een vastenmaaltijd aangeboden door de parochie en was er nog even tijd om elkaar te ontmoeten. Heel veel dank aan enkele parochianen die bijdroegen aan het vastenmaal waaronder Agathi, Lydia, Alexandra en Alexandra.
NOG ENKELE INDRUKKEN
Deze gebedsavond was subliem en een genadevolle avond, van het begin tot het einde. De Byzantijnse gezangen door het koor uit de parochie van Hasselt zongen buitengewoon, adembenemend. De coördinatie van de ganse groep om te zingen was prachtig. Iedere lid van het koor wist hoe te beginnen en in te springen. De leiding van Vader Antonios Terlazos was excellent. Ze hebben allemaal buitengewone mooie stemmen met hoge noten.
De Byzantijnse liederen zijn prachtig, en mogen volgens mij nog meer geintegreerd worden in onze Orthodoxe kerk te Brugge.
Alle gelovigen, inclusief mijzelf, waren zo stil, dat in feite geen lawaai meer te horen was. Deze Byzantijnse liederen zijn voor herhaling vatbaar.
Jacqueline-Fotini Colin
‘Als catechumeen is dit de eerste Grote Vastentijd die ik meemaak. Alle diensten die behoren tot deze periode zijn nieuw en een spirituele verrijking voor mij. De Agripnia nachtwake, waarvoor vader Bernard zo aardig was geweest om mij uit te nodigen, was een van deze spirituele verrijkingen voor mij. De dienst begon met de Goddelijke Liturgie die ondertussen niet meer nieuw voor mij is maar geweldig blijft om mee te maken en was een goede voorbereiding voor wat er te komen stond. Namelijk de Nachtwake voor onze Moeder Gods de Akathist. Deze dienst vergezeld met het prachtige gezang van het Byzantijnse koor trok mijn gedachten weg uit de gedachten van het dagelijkse leven en was zeer rustgevend. Wat ik een mooionderdeel vind van deze diensten zijn de volledige buigingen die gemaakt worden. De verering van het icoon van de Theotokos vond ik ook erg mooi. Na de dienst was er de gelegenheid voor een vastenmaaltijd wat een goede kans was om weer meer mensen te ontdekken en voor interessante gesprekken. Het eten was overigens heerlijk, zeker de baklava. Ik betuig mijn dank voor de uitnodiging van vader Bernard en aan alle mensen die deze Agripnia nachtwake mogelijk hebben gemaakt.’
Viktor Wieles
VERSLAG JONGEREN ONTMOETINGSAVOND
Op 19 februari 2025 vond een bijzondere jongerenontmoeting plaats ter voorbereiding op de Vastentijd. We begonnen de avond in gebed, samen in onze prachtige orthodoxe kerk. De avonddienst was een diep ontroerend moment: we baden de Korte Completen, gevolgd door het Jezusgebed, terwijl de lichten werden gedoofd. De kerk werd gehuld in duisternis, slechts enkele kaarsen brandden zacht en wierpen een warm flikkerend licht op de heilige iconen. De ruimte voelde als een plek van diepe rust, gebed en liefdevolle verbondenheid. Zo gingen we samen de avond in, met een moment van innerlijke reflectie en vergeving.
Na deze hele mooie avonddienst gingen we naar het zaaltje boven de kerk, waar we allen samen plaatsnamen aan 1 grote tafel. Daar gaf Vader Bernard ons een inspirerende lezing over de Grote Vasten en hoe wij deze als orthodoxe christenen kunnen beleven. Hij sprak over de essentie van deze heilige periode en het belang van deze vastentijd als een tijd van innerlijke reiniging, vergeving, gebed, boete en geestelijke groei. De vasten gaat niet alleen over onthouding van bepaalde voeding, maar ook over het loslaten van wereldlijke afleidingen. We werden onder meer aangemoedigd om bewust minder tijd door te brengen op sociale media en onze smartphones, en in plaats daarvan meer ruimte te maken voor gebed en reflectie.
Het is echt een periode om dichter bij onszelf en bij God te komen, om de focus te verleggen van het materiële naar het spirituele. Ook werd benadrukt hoe belangrijk het is om in deze periode extra te bidden, zodat we ons hart en onze geest kunnen openen voor de ware betekenis van Pasen.
We doorliepen samen de kalender tot aan Pasen, en het werd des te duidelijker hoe rijk en betekenisvol deze periode is. Voor mij is dit een van de mooiste perioden van het jaar een kans om dichter bij God te komen, om bewuster te leven. En een periode met heel mooie diensten in onze kerk.
De vastenperiode is een weg van spirituele zelfreflectie, naastenliefde en nederigheid, waar we uitgenodigd worden om bewuster te leven, onze harten te openen voor Gods genade en ons oprecht voor te bereiden op het grote feest van Pasen.
Na de inspirerende woorden van Vader Bernard genoten we allen samen van een lekkere maaltijd en dessert. Er waren ook jongeren van andere parochies aanwezig, het is heel interessant om nieuwe mensen te leren kennen en hoe zij het orthodoxe geloof ervaren. Het was een mooie avond met interessante gesprekken over geloof en het dagelijks leven. Ik ben heel blij dat ik aanwezig was op deze prachtige avond. Het was een vreugdevolle en warme bijeenkomst van orthodoxe jongeren.
Een avond van gebed, bezinning en ontmoeting, waarin we samen stilstonden bij de diepe betekenis van deze periode op weg naar Pasen.
Verslag Sarah
NOG ENKELE INDRUKKEN
Het was een heerlijke ervaring, erg gastvrij, het eten was geweldig en we hebben het erg gewaardeerd. De uitleg over de grote vasten was erg grondig en werd erg goed vertaald. We hopen zo vaak als mogelijk, om alles bij te wonen.
Met vriendelijke groet,
Pavle P. – parochie van Brugge
Ik vond het interessant om wat meer te leren over de grote vasten. De bedoeling van het vasten, de misdiensten in aanloop en tijdens de vasten. Het was voor mij ook de eerste keer dat ik savonds in de kerk kwam. Vooraf de kleine misviering en nadien het Jezusgebed in de donkere enkel met kaarsen verlichte kerk gaf een heel andere sfeer. Er waren mensen van verschillende parochies. Het was fijn om te zien dat er veel jonge mensen zijn die interesse hebben voor de ortodoxe kerk. En dank voor al de moeite die was gedaan om een maaltijd voor ons allen te bereiden.
Jelle V. – Parochie Brugge
Ik was nog niet eerder in de parochie van Brugge geweest en was erg benieuwd naar hoe het er zou zijn. Eenmaal binnen zag ik een prachtige kerk en werd ik goed ontvangen door vader Bernard en drie jongeren die al eerder waren gekomen om alles voor te bereiden. Ik maakte even kort kennis en daarna ook met andere catechumenen. Kort hierna begon de vesperdienst met aanstonds een Jezusgebed waar vader Bernard ons doorheen leidde.
We sloten af in de kerk met een groepsfoto waarna we naar de koffiezaal gingen. Hier gaf vader Bernard uitleg over de komende Grote Vasten, het was zeer interessant maar veel informatie, zoals vader Bernard zelf ook zei: ‘een flinke boterham’. Ten slotte was het tijd voor de maaltijd en om met elkaar te praten. We aten pasta en Griekse salade.Het was een fijne eerste ervaring in de parochie van Brugge, de mensen waren zeer gastvrij en ik kon merken dat vader Bernard interesse heeft in en goed zorgt voor zijn parochianen. Met vriendelijke groet,
Viktor W. – parochie van Gent
Op vrijdag 6 december – d.i. het feest van de Heilige Nikolaas, aartsbisschop van Myra en wonderdoener – mochten wij priester-monnik Policarp uit het klooster van Radu Voda in Boekarest (Roemenië) in onze parochie ontvangen. Ter gelegenheid van dit bezoek en het feest van de Heilige Nikolaas vierden we ietwat ongepland de Goddelijke Liturgie in onze kerk; deze werd voorgegaan door Archimandriet Policarp. Het werd een heel mooie ingetogen liturgie die werd bijgewoond door een kleine groep gelovigen.
Op het einde van de Goddelijke Liturgie bedankte Vader Bernard de archimandriet en stelde hem voor aan de aanwezigen. Vader Policarp is priester-monnik; hij doctoreerde in de orthodoxe theologie aan de theologische faculteit van Boekarest en verblijft nu reeds meer dan 20 jaar in het klooster van Radu Voda in het centrum van Boekarest. Verder is hij ‘conciliar’ of raadgever voor het patriarchaat van Roemenië en werkt dus nauw samen met Z.E. Patriarch Daniel van Roemenië. Verder is hij ook verantwoordelijk voor de bibliotheek en de archieven van het patriarchaat. Momenteel is het heel druk voor de archimandriet. Hij is bezig met de voorbereidingen van de festiviteiten die eind oktober volgend jaar zullen plaatsvinden ter gelegenheid van het 100-jarig jubileum van het Patriarchaat van Roemenië en de ‘dedicasering’ of inwijding van de grote nieuwe kathedraal. Voor dit evenement heeft Mgr. Daniel een uitnodiging gestuurd naar de Oecumenische Patriarch Bartholomeos; om deze bijzondere viering te kunnen bijwonen, zou de patriarch dan een week in Roemenië verblijven. We hebben bovendien vernomen dat onze metropoliet Mgr. Athenagoras ook van de delegatie van de oecumenische patriarch deel uitmaakt en aan de vieringen zal kunnen deelnemen.
Vader Bernard schonk in zijn dankwoord een bijzondere aandacht aan de heel mooie geschenken die de archimandriet aan onze parochie schonk. Hij bracht deze geschenken in naam van Higoumen (overste) Vader Nectarios van het klooster van Radu Voda. Het was alsof Sint Niklaas in hoogsteigen persoon naar onze parochie kwam. Archimandriet Policarp bracht een heel mooi zilveren kruis mee; het kan door de bisschop of de priester bij sommige gelegenheden gebruikt worden om de gelovigen te zegenen. Daarnaast schonk de archimandriet ook twee cherubijnen die in een statief op het altaar kunnen geplaatst worden of in een processie kunnen gebruikt worden. Tenslotte overhandigde hij in naam van Higoumen Nectarios een klein stukje relikwie van een grote heilige van onze Kerk, de Heilige Nectarios de wonderdoener. We zijn van plan om een mooie reliekhouder aan te schaffen om de relikwie op een eerbiedige manier te kunnen vereren.
Vader Bernard vroeg aan Vader Policarp om de Higoumen te danken voor deze prachtige geschenken. Verder verzekerde hij Vader Policarp ervan dat wij hen beiden zullen opnemen in onze diptieken die wij bij iedere proscomedie of voorbereidingsdienst zullen bidden. Tenslotte dankte Vader Bernard ook Pater Nikolaas van de Abdij Zevenkerken die zijn naamfeest bij ons kwam vieren. Voor hen beiden werd ‘Nog vele jaren – La multi ani’ gezongen. Dank voor deze bijzondere ontmoeting en bezoek aan onze parochie !
Met de aanbeveling van Metropoliet Athenagoras en op uitnodiging van Katia Novikova uit Oekraëne hebben wij met onze Orthodoxe parochie van Brugge aanvaard om deze uitzonderlijk mooie film te vertonen in Brugge.
Op dinsdagavond 22 oktober 2024 liep het auditorium van het Grootseminarie te Brugge bijna vol met meer dan 100 deelnemers. Vader Bernard – rector van de Orthodoxe parochie van Brugge – verwelkomde de deelnemers en gaf een korte inleiding op de film en over de Agion Oros, de Heilige Athosberg.
Het bergachtige schiereiland van de Heilige Athosberg ligt in Chalkidiki, in het noorden van Griekenland. De Heilige Berg is een autonoom en onafhankelijk grondgebied van 330 km² en bevat twintig grote orthodoxe kloosters die onder de directe jurisdictie van de Oecumenische Patriarch van Constantinopel staan. Hun geschiedenis gaat terug tot de Middeleeuwen en ze houden zich nog steeds aan de Byzantijnse voorouderlijke riten. De Heilige Athosberg is tevens een geestelijk en cultureel centrum van de Byzantijnse kerk. De kloosters bezitten een schat aan oude manuscripten en boeken. Tot de kunstvoorwerpen behoren fresco’s, mozaïeken en miniaturen, relikwieën van belangrijke heiligen maar ook unieke sets van pictogrammen, reliekhouders, borduurwerk en liturgische voorwerpen.
De film ‘Where are you, Adam?’ van de Oekraïense diaken en filmproducent Alexandr Plyska speelt zich af in het oude Dochiariou-klooster aan de westelijke grens van de Athosberg. Momenteel leven er in dit klooster nog ongeveer vijftig monniken. Over de documentaire zegt hij : “In stilte met de monniken samen zijn, dat is wat we beoogden.”
Diaken Aleksandr Plyska (Kiev ° 1975), producent van de film
Diaken Aleksandr bezocht de Heilige Athos voor het eerst in 2000 en raakte bevriend met geronda Gregory, de higoumen of overste van het klooster Dochiariou. Onder de indruk van het leven van de monniken aldaar wist hij er de abt mee te krijgen in het project van de documentaire. Aleksandr leidde zelf de film in met een presentatie van ongeveer tien minuten. Na acht jaar kreeg hij toestemming om te filmen en na vier jaar filmen bleef tachtig uur aan materiaal over; dit werd gemonteerd tot een film van tachtig minuten.
Hij moest werken zonder sponsors. Maar de liefde voor het project en het verlangen om te slagen, compenseerden dat. “Het territorium van de mens is heilig.”, zo vervolgt hij. “Gevoelens van anderen zijn het geheimste terrein op aarde. Met de film wilden we de levensruimte van de monniken op Athos absoluut niet verstoren maar er enkel getuige van zijn. We wilden de stilte juist bewaren. In stilte samen zijn met de monniken, dat is wat de film beoogt.” De orthodoxe diaken benadrukt nog eens: “Alles in de film is echt. Er is niks in scène gezet.”
Wanneer het zaallicht doofde, zette Plyska een lied in. Het was ‘Het grote vastenlied’. De aanwezigen in het auditorium werden muisstil, en zo kon de film beginnen.
De monastieke stilte van Mount Athos
Monastieke stilte beheerst het monnikenleven op Heilige Athosberg. ”De stilte beroert de snaren van de zaal’’, zegt de filmmaker Aleksandr Plivka.
“Wat is het prachtig als je in je leven je eigen kruis draagt”, zegt hegoumen (overste) geronda Gregory in de film. Lijdende aan diabetes heeft de hegoumen nog maar kort te leven. Bij het overzien van zijn leven bekent hij spijt te hebben priester en higoumen geworden te zijn. “Maar het leven is niet wat je wil maar wat je krijgt.”, erkent hij.
De openingsscène
De openingsscène van ‘Where are you, Adam?’ toont een donkere kapel. Er klinkt ingetogen gezang en er brandt enkel kaarslicht. Het volgende beeld toont wuivende maïs in de wind.
De camerabeelden tonen twee belangrijke aspecten van het leven van de monniken in het klooster Dochiariou op de Heilige Athosberg: bidden en werken. Je ziet ze groenten schoonmaken, een vers gevangen vis doormidden snijden, mortel maken voor een muur die tegen de zee moet beschermen, timmeren, smeden, brood bakken en de olijfoogst verwerken. Eén monnik zorgt voor het ongelofelijk grote aantal katten. De extreme fysieke arbeid wordt afgewisseld met gebed.
In de film worden beelden van de natuur afgewisseld met het bijna onophoudelijke werk en gebed van de monniken. Zij streven naar een ritmische band tussen de mens en de natuurlijke wereld, die verwijst naar het ‘onbedorven’ Paradijs van Adam vóór de zondeval.
Het juweel van deze rijke Byzantijnse omgeving zijn dan ook de monniken zelf. Hun levens dat, zoals bij ieder mens, gevuld is met vreugde, hoop en gebed maar ook met teleurstelling en zwakheid. De beelden van het kloosterleven zijn vol authentieke personages en alledaagse heiligen, en ze komen tot ons, bevrijd van de routine van het alledaagse.
We zien van dichtbij de geloften van een monnik.
De overste legt zijn handen op het hoofd van een jongeling, biedt hem sandalen aan en brengt hem een tonsuur aan door kruisgewijs 4 stukjes haar te knippen van zijn hoofdhaar. “Je treedt in via mijn handen, hoofd en hart.” Het Kyrie Eleison gezongen door alle monniken weerklinkt in de kerk. Er zijn rust- en stiltemomenten, zowel onder de monniken als in de filmmontage, en dat zorgt voor een grote intensiteit, een sterke beleving.
Geronda – higoumen Gregory, hoofdpersoon in de film
Geronda Gregory, die het meest aan het woord is in de film, vertelt open over zijn worstelingen en angsten. Zijn tranen vloeien veelvuldig. Het einde van zijn leven valt hem zwaar. “Goede werken worden slechts met pijn en moeite voltooid. Ik blijf tot mijn laatste adem in het klooster.” En even later: “Ik hoef het hoe en waarom niet te begrijpen. God weet het. Ik draag mijn lot met geduld. Dat heb ik hier op de berg geleerd.”
De monniken vieren Pasen, het Feest der Feesten, het belangrijkste feest in de orthodoxe Kerken. Op dat ogenblik zijn er bezoekers en er wordt een grap uitgehaald met een houten ei. Even later begint het te sneeuwen. Een monnik speelt piano.
Op een bepaald ogenblik wordt de filmtitel verklaard: “In het paradijs heeft God aan Adam gevraagd waar hij was. Berouw is de enige weg terug naar Christus.”
‘Where are you, Adam?’ laat je intiem en van dichtbij getuige zijn van een verborgen wereld. Zo intiem zelfs, dat het soms bijna ongemakkelijk wordt. Bovenal mag je als kijker voor even onderdeel zijn van de levenssfeer van de monniken. Een voorrecht voor alle toeschouwers van deze prachtige en adembenemende film.
Slot en Dankwoord
Na de film moesten vele mensen even bekomen; het was een ontroerend mooi en aangrijpende film. Dit was ook te merken aan de complete stilte in het auditorium.
De beelden over de inzet van de monniken in hun dagelijks leven raakten onze ziel. Soms lijkt dit niet meer van deze tijd is, maar op de Athosberg is dit een vruchtbare levensstijl, het beantwoordt aan een grote nood.
Vader Bernard dankte na afloop mevrouw Katja Novikova die uit Woerden in Nederland gekomen was om de film tot hier te brengen, als ook de medewerkers van het Grootseminarie voor de goede samenwerking en voor de mooie infrastructuur waarvan we gebruik van konden maken.
Voor diegenen die het nog wensten, was er nog een gelegenheid om samen een glaasje te drinken en elkaar te ontmoeten.
Dank aan alle aanwezigen; hopelijk hebben jullie van de film genoten. Een bijzonder woord van dank aan diaken en producent Aleksandr Plyska, cineast Aleksandr Zaporoshchenko, alsook aan geronda Gregory zaliger gedachtenis en zijn monniken voor deze uitzonderlijke getuigenis vanop de Heilige Athosberg.
Enkele bedenkingen bij de film van enkele deelnemers
Hartelijk dank voor de gastvrijheid bij de filmavond gisteren 22 oktober 2024 in het Grootseminarie te Brugge. Wij vonden het een voorrecht en eer dit te hebben meegemaakt. We moesten snel naar huis en daarom heb ik helaas geen passend afscheid kunnen nemen. Maar wees ervan overtuigd dat we allen onder de indruk waren van de film.
Ikzelf zou graag dit meegeven als indruk, nu de herinnering nog vers is:
We waren allen gegrepen door de speciale inkijk in het leven van deze godvruchtige mensen op de berg Athos. Opmerkelijk hoe de monniken het evenwicht vinden tussen bidden en werken. Even speciaal is het om een eenmalige kijk te krijgen in het dagelijkse leven van de kloosters. Het doet je nadenken over onze inzet, doel en motivatie van ons geloof. Het noopt tot zelfonderzoek, waarbij we eerlijk nadenken over onze mogelijkheden om Gods Koninkrijk te bevorderen. Zouden wij dezelfde offers kunnen brengen om het dagelijkse leven te verzaken en ons onzelfzuchtig in te zetten voor God en het geloof? Het zien van deze film heeft veel losgemaakt. Ik zal nog lang nadenken hoe ik beter Gods werk hier in mijn regio kan bevorderen.
Nogmaals dank dat we erbij mochten zijn, en Gods rijkste zegen.
Benny Bonte
(Lid van de Oecumenische studie en gebedsgroep
van West-Vlaanderen)
We zijn heel blij dat we geweest zijn en waren ook onder de indruk van de film.
De film geeft een indrukwekkende inkijk in het dagelijkse leven van de monniken. De openingsscènes met de vele vormen van het dagelijkse (soms harde) werk, de wijding van de jonge monnik, de lastige momenten en het volhouden, de humor – het is een bijzondere documentaire die je nederig maakt. Ook de prachtige beelden, het besef van ontbering bij koude en sneeuw, de mooie muziekfragmenten, de kracht van de natuur, de bijzondere beelden van de zee en de wolken.
Ook bijzonder vonden we de uitgebreide inleiding op de film, dat was zeer goed om met de juiste blik naar de film te kijken.
Dankjewel!
Hilde Ingels Coördinator Amfora
“Adam, waar ben je?” (Genesis 3,9). Deze indringende vraag van God aan de eerste mens wordt ook aan ieder van ons gesteld. Ze is de titel geworden van een zeer beklijvende documentaire die een ware onderdompeling is in het monastieke leven op de Heilige Athosberg. De film raakt je tot in het hart van je ziel. Ze toont het leven zoals het is. God laat zich vinden in het hart van de realiteit en in al wat ons mensen eigen is, tot in de zonde toe.
Ik ben héél dankbaar dat het leven op de Heilige Athosberg, dat mij al jaren héél erg intrigeert, langs dit schitterende beeldmateriaal zich een stukje voor mij mocht openen. De werkelijkheid, die soms ook heel rauw kan zijn, toont zich in prachtige beelden van alle seizoenen van het leven, letterlijk en figuurlijk. Enkele monniken getuigen heel authentiek en brengen ons bij de kern van wie we als mens zijn.
De uitsprak van Abt Gregorius: “Iedere broeder is voor mij een kruis”, klonk mij eerst wat ‘negatief’ in de oren en toch raakte het mij héél diep. Is het immers niet juist in het teken van het Kruis dat licht doorbreekt, dat nieuw leven geboren wordt, dat genade mateloos aan ieder van ons gegeven wordt?
En waar ben ik dan, als mens?
Zuster Hannah Van Quakebeke osb –
Priorij Bethanië – Loppem
Allereerst: ik ben eenvoudig een leek. Mijn ervaring met klooster-gemeenschappen is beperkt. Letterlijk, zij houdt op waar op deuren en poorten te lezen staat “SLOT”! De documentairefilm over de H. Athosberg “Waar ben je, Adam?” van A. Zaporoschenko dwingt ons naar binnen in wel bepaald één van de vele kloosters van het schiereiland, het klooster Docheiariou…We mogen onze indrukken dus niet veralgemenen… En die indrukken zijn niet niets. Mijn oordeel waarschijnlijk al te ‘menselijk’!
Hoe gaat een gemeenschap van mensen die bewust kozen voor een eenzaam, enkel ‘Godzoekend’ leven, dagdagelijks om met mekaar, met de ‘wereld’, de ‘woestijn’, hun diepste verlangens …vreugdes en verdriet…Sommige passages in de film zijn keihard, schrijnend zelfs, andere ontroerend door hun eenvoud, weer andere laten een verlangen naar ‘schoonheid’ zien: in de liturgie, maar ook de monnik die helemaal alleen piano speelt… Het meest was ik nochtans getroffen door het getuigenis van de abt Geronda Gregory. Als ik hem goed begrepen heb, wijst hij er op dat onze ‘wereld’, hedendaagse wereld …maar eigenlijk is het van alle tijden…, de belangrijkste dimensie van ons ‘mens-zijn’ onze zoektocht naar Zin (God?) negeert, onderdrukt, ontkent…en dit vervangt door een ‘jacht’ op geld, macht en genot… De abt, Hegumen, wees erop dat dit noodzakelijk tot katastrofen leidt… Het was ook aangrijpend hoe hij ons, kijkers-luisteraars, liet delen in zijn persoonlijke twijfels… Terwijl ik naar hem luisterde, dacht ik plots aan een Grieks vers uit mijn schooltijd. De Griekse dichter Pindarus schreef in de 6de eeuw voor Chr.: “Wat is de mens en wat is hij niet? Een droom een schaduw is de mens… Maar, wanneer een goddelijke lichtstraal hem bereikt, wordt zijn bestaan helder en zoet als honing…”. We waren dinsdagavond heel even weer een beetje in Griekenland…
(R.L.)
“Ik hou van Het Woord, én van de wijze waarop velen expressie willen, durven, mogen en kunnen geven aan hun ervaring ermee of beleving ervan.
Hetzij door woorden (neergeschreven, uitgesproken of gezongen), hetzij door klanken, door beelden (bewegend in een film of verstild in een tekening of icoon).
Daarom keek ik ook verwachtingsvol uit naar ‘adam, waar ben je?’, een film waarover ex-theaterman, vriend en kluizenaar Jozef eeuwige gedachtenis bijzonder enthousiast was en bezield, zoals alleen hij dat kon, in zijn hutje te neerijnen bleef vertellen. En ook op dat punt had hij gelijk.
de film is een magistraal monument over het nederig en gehoorzaam leven in een klooster op de Heilige Athos, over de diepgang en verhevenheid van het orthodoxe geloof,
Over de wisselwerking tussen persoon(lijkheid) en spiritueel samenleven in een gemeenschap, over het raakvlak tussen tijdelijkheid en eeuwigheid, tussen herinnering en verwachting. De duidende woorden van de archimandriet, de uitstekende montage van de van-zelf-sprekende beelden en de bijzondere klankband, opvallend door de afwisseling van de muzikale fragmenten als natuurgeluiden en de vertelstem, maken de film tot een indrukwekkend geheel.
Nee nee, de film wekt niet een indruk, de film mààkt indruk als een impressie van wat waar en mooi en echt is, letterlijk: in-druk, een in-pressie, die sporen nalaat op het netvlies en op het hart en in de geest, beelden en gedachten die beklijven en in stilte blijven nazinderen. tot op de dag van vandaag.
Kortom: het was een Heer-lijke avond, bekroond met een kort moment van bezinning en gebed ter nagedachtenis van de archimandriet, die zijn klooster heeft opengesteld voor een filmploeg en die dag precies 6 jaar geleden het tijdelijke leven voor het eeuwige leven had ingeruild.
Met bijzondere dank aan Katia en vader Bernard voor hun uitnodiging en presentatie.
Nikodim
Verslag film Where are you Adam?
Onze familie was blij uitgenodigd te worden om de Griekse film “Where are you Adam?”, te bekijken in het prachtige en imposante Grootseminarie in Brugge. De film volgt het monastieke leven in het klooster Dogeiaríou op Athos.
Voor ons was het bijzonder omdat we Gerondas Gregory goed hebben gekend. We zijn allemaal – ik, de kinderen en kleinkinderen- door hem in de loop van de tijd gedoopt. Alexandra was als baby in Griekenland uiteraard reeds gedoopt. De doopplechtigheden vonden plaats in het door de Gerondas gestichte en door de monniken van Docheiaríou gebouwde satelliet vrouwen-klooster Panagia Theoskepastos te Sochos, niet ver van Thessaloniki.
Ik heb voor mijn doop voor het eerst kennisgemaakt met de Gerondas en het Docheiariou klooster. Het was een fantastische ervaring van rust en ingetogenheid. Dat is inmiddels meer dan twintig jaar geleden. De Gerondas was toen nog uiterst vitaal en had een zeer krachtige stem.
In de film was duidelijk vastgelegd dat het monastieke leven gebaseerd is op Bidden en Werken.
Ook werd mooi vertoond dat de inmiddels ziek zijnde Gerondas nog steeds charismatisch, vastberaden in zijn doelstellingen en zeer verbonden was met het doen en laten en welzijn van zijn monniken. Voor ons was hij altijd een Liefhebbende Geestelijke Vader.
Een van zijn doelstellingen was dat de jeugd nauwer bij het geloof moet worden betrokken. Hij voegde daarbij altijd toe dat dit voor de ouders veel werk, geduld en doorzettingsvermogen vereiste.
Onze kinderen begrepen niet veel van wat hij zei. Maar zij zagen altijd wel zijn vriendelijke gezicht en lachende ogen.
Aan het eind van de film, na de beschouwing van Vader Bernard, sloot hij af door te wijzen op het bijzondere feit dat de overlijdensdatum van de Gerondas die samen viel met de vertoningsdatum van de film. Een herdenkingsdienst voor de overledene was een waardig en passende afsluiting van de indrukwekkende film.
De avond werd afgerond met een gezellig samenzijn en een drankje. Wij bedanken Vader Bernard voor het inspirerende initiatief en zijn altijd hartelijke ontvangst.
Mattheus Lavën
Hoog bezoek van Archimandriet Efrem
van het Heilig en groot klooster van Vatopedi
op de Heilige Athosberg aan Brugge en aan onze parochie
Archimandriet Efrem en het leven op de Athosberg : een portret
In de stilte van de Heilige Athosberg, waar verleden en heden samenkomen in een tijdloze dans van geloof en devotie, staat Vader Efrem als een baken van licht en hoop voor allen die zijn pad kruisen. Zijn aanwezigheid herinnert ons eraan dat zelfs in deze turbulente wereld, de weg naar innerlijke vrede en spirituele vervulling nog steeds gevonden kan worden door degenen die bereid zijn om in de voetsporen van de heiligen te treden.
Als higoumen van het Vatopediklooster draagt Vader Ephrem de verantwoordelijkheid voor het geestelijk en materieel welzijn van zijn monastieke gemeenschap. Hij begeleidt hen met een zachte hand, moedigt hen aan om de deugden van eenvoud, gehoorzaamheid en broederlijke liefde na te streven, en inspireert hen om hun spirituele reis met vastberadenheid verder te zetten. Maar bovenal is Vader Efrem een levend voorbeeld van de tijdloze waarheden van het orthodoxe geloof. Zijn leven is een testament van overgave aan God, van dienstbaarheid aan anderen, en van de diepe vreugde die voortvloeit uit een leven gewijd aan gebed en contemplatie.
Vader Efrem is abt van het Heilige Grote Klooster van Vatopedi. Zijn naam in de wereld is Basilios Koutsou. Hij werd geboren in 1956 in Amochostos, Cyprus. Hij studeerde af aan de Theologische Faculteit van de Universiteit van Athene. In 1982 werd hij in de Nieuwe Skite (Athosberg) door Gerondas Joseph tot monnik getonsureerd. De broederschap van Gerondas Joseph kreeg de leiding over het Heilige Klooster van Vatopedi en in 1990 ging dit klooster over van het idioritmisch leven (= leven in afzondering) naar het cenobitisch leven (= leven in gemeenschap). Daarop werd Vader Efrem verkozen en geïntroniseerd als eerste abt. Van de 2200 monniken die de Athosberg vandaag telt, leven er zowat 120 in het Vatopediklooster. Ze zijn afkomstig uit verschillende landen waaronder Griekenland, Cyprus, Roemenië, Polen, … en er leven zelfs twee monniken uit Frankrijk.
In dit klooster wordt ook de ‘Gordel van de Moeder Gods’ bewaard.
Bezoek aan Brugge
Op vrijdag 31 mei bracht Gerondas Efrem met een delegatie een bezoek aan Brugge. Tot de delegatie behoorden ook drie van zijn monniken, namelijk Vader Alexis, Vader Pavlos en Vader Ermolaos. De delegatie werd begeleid door Metropoliet Athenagoras van België, Aartspriester Bernard Peckstadt, Aartspriester Spyridon en zijn Presbytera en onze tolk Pavlos.
Het begijnhof
Na een mooie wandeling in het hart van de stad trokken we naar het begijnhof waar er een ontvangst voorzien was door burgemeester Dirk De fauw. De delegatie werd er officieel ontvangen in de tuin waar de burgemeester wat uitleg gaf over geschiedenis van het begijnhof. Abt Vader Efrem overhandigde een mooi kunstwerk aan de burgemeester, een geschilderd tafereel van de grot waarin de Heilige Joseph de Hesychast geleefd heeft op de Athosberg. Hij schonk tevens een kleurrijke agenda met afbeeldingen van iconen en met een groepsfoto van de 120 monniken van de gemeenschap van Vatopedi.
Na dit kort maar krachtig bezoek werden we verwacht aan de uitgang van het begijnhof om in een koets door de straten van “het Venetië van het noorden” naar de Basiliek van het Heilig Bloed gebracht te worden.
De basiliek van het Heilig Bloed
Daar werden we verwelkomd door Mgr. Lode Aerts, bisschop van Brugge, alsook door E.H. Piet Vandevoorde, rector van de Bloedkapel, en door een verantwoordelijke van de Confrérie van het Heilig Bloed.
We werden vergast op een interessante rondleiding door de rector. Die startte in de benedenkapel waar onze aandacht ging naar een mooi uitgehouwen steen waarop de doop van de Heilige Basilios is voorgesteld. Daarna gingen we naar het Heilig Altaar waar we met zijn allen de reliek van de H. Basilios de Grote vereerden. We zongen er het troparion van de Heilige Basilios alsook het Paastroparion in het Grieks; dit was een ontroerend moment. Nadien bezochten we ook de prachtige bovenkerk. Ook daar gaf de rector uitleg over de kerk en over het schrijn van het Heilig Bloed dat opnieuw door allen werd vereerd. We herhaalden er het Paastroparion en dit werd door de vele bezoekers sterk gesmaakt. Tenslotte gingen we nog naar het museum van de Bloedkapel waar Metropoliet Athenagoras en Vader Efrem het gouden boek tekenden.
Graag houden wij er dan ook aan Mgr. Lode Aerts, de rector van de Bloedkapel en de vertegenwoordiger van de Confrérie speciaal te danken voor hun gastvrijheid en hartelijk onthaal.
Lezing van Gerondas Efrem in het Grootseminarie
Op vrijdagavond 31 mei 2024 gaf Archimandriet Efrem een lezing in het Grootseminarie van Brugge op uitnodiging van de Orthodoxe parochie van Brugge. Vader Efrem sprak er in het Grieks over “Het hedendaagse spiritueel leven. Een getuigenis van de Heilige Athosberg”. Deze lezing werd simultaan vertaald naar het Nederlands door onze tolk Pavlos De Ryck. Hij gaf er het beste van zichzelf om een zo trouw mogelijke Nederlandse weergave van de woorden van de archimandriet te maken. Daarnaast ook was er ook nog een Engelse vertaling voorzien.
We waren heel blij dat het 140 plaatsen tellende auditorium van het Grootseminarie vol liep en dat er er heel wat vooraanstaanden de lezing kwamen aanhoren. Zo waren er onder meer onze Metropoliet Athenagoras van België met zijn hulpbisschop Ioakim, Bisschop Dossithée van de Georgische orthodoxe kerk. De katholieke Kardinaal Jozef De Kesel trotseerde zelfs de avondspits om vanuit Mechelen de lezing bij te wonen.
Ook de Oecumenische Studie en Gebedsgroep van West-Vlaanderen was vertegenwoordigd door o.a. Kan. Prof. Adelbert Denaux, de voorzitter Kan. Deken Henk Laridon en nog vele andere leden. Daarenboven was er ook een mooie vertegenwoordiging van de kloosters uit de regio met E.H. Prior Leon Van Luchene, Pater Nikolaas, broeder Mozes en Pater Henrik-Maria van de paters Karmelieten, Moeder Hanna osb overste van Bethanië, Zr. Marie Rose Joye en nog veel andere priesters van zowel de Katholieke als Orthodoxe kerk. En tenslotte was er een grote groep van onze Brugse parochianen aanwezig die allen met veel aandacht de woorden van Vader Efrem beluisterden.
Gerondas Efrem sprak uit het hart en gaf veel spirituele raadgevingen verwijzend naar de vele Vaders die hij gekend heeft op de Heilige Athosberg en die nu reeds heilig zijn verklaard, waaronder de Heilige Efrem van Katounakia, de Heilige Joseph de Hesychast, de Heilige Paisios de Athoniet en de Heilige Sophrony de Athoniet.
Graag willen wij hier dan enkele van zijn gedachten citeren.
- Zo sprak Vader Efrem zijn vertrouwen uit in de wetenschappen. Er is tegenwoordig heel veel mogelijk, mede dank zij de artificiële intelligentie. Doch, de geestelijke problemen zullen niet op deze manier opgelost worden.
- We moeten ons hart steeds zuiveren want in het hart van mensen kunnen wandaden beraamd worden. Wie aan het kerkelijk leven deelneemt, probeert de smaak van de genade te proeven. Dat betekent, contact leggen met de eeuwigheid. Elke mens is geroepen tot het eeuwig leven. De kennis van Christus betekent meteen de toegang tot dat eeuwig leven.
- Uiteraard is voor een christen het geloof in de verrijzenis/opstanding belangrijk, maar even belangrijk is het geloof in de menswording van Christus, de incarnatie. Hij heeft ons menselijk leven gedeeld.
- Voor een christen is het gebed onmisbaar. Daarvoor kunnen we ons wenden tot de psalmen waarin allerlei gevoelens aan bod komen, ook treurnis. ‘Wenen’ kan heel zinvol zijn, het wast en zuivert het hart. God is menslievend.
- Een monnik streeft er steeds naar te naderen tot God en Christus helpt ons daarbij. Aan degenen die in hun hart verlangen naar de Heer, verschijnt Hij reeds.
- Vader Efrem benadrukt het belang van goed leiderschap. Het is goed je te laten leiden door een geestelijk leider. Wie zichzelf adviseert, bestrijdt uiteindelijk zichzelf.
- We krijgen niet alles wat we hopen en verlangen. Soms is een mens kwaad op God. We moeten zaken aanvaarden. Een deur die niet opengaat, moet je niet willen intrappen.
- De H. Sofronius herhaalt vaak : ‘Hou je ver van zonde’. Vanuit ons geloof proberen wij steeds op God gericht te zijn en het goede te doen.
Tot hier enkele woorden uit zijn heel mooie en spirituele conferentie. Tot slot antwoordde Vader Efrem nog op enkele vragen en werd hij door Metropoliet Athenagoras bedankt voor de zinvolle woorden die hij tot ons allen richtte.
Nadien werd er door de orthodoxe parochie van Brugge een feestelijke receptie aangeboden in de feestzaal naast het auditorium. We genoten met volle teugen van de lekkere hapjes en drankjes en van het aangenaam samen zijn en iedereen kon nog persoonlijk contact hebben met Gerondas Efrem en zijn zegen ontvangen. Hij gaf ook aan vele aanwezigen een klein kruisje als geschenk.
Wij danken van harte allen die ons geholpen hebben voor het welslagen van deze avond.
Frans orthodox koor
Ensemble Vocal Malinine
uit Parijs in concert te Brugge
Op zaterdag 2 maart 2024 ontvingen wij het orthodox koor Ensemble Vocal Malinine te Brugge. Tien orthodoxe christenen uit Parijs kwamen concerteren op uitnodiging van Metropoliet Athenagoras en Aartspriester Bernard Peckstadt. Dit concert werd georganiseerd door de orthodoxe parochie van de HH. Konstantijn en Helena te Brugge en vond plaats in de nabijgelegen Sint-Annakerk. Ongeveer 230 personen kwamen luisteren en meebidden en genoten er van de prachtige stemmen.
Het koor bestaat uitsluitend uit orthodoxe christenen – allen nakomelingen van de oude Russische migratie – en staat onder de deskundige leiding van Mathieu Malinine. Voor deze gelegenheid trad een beperkte delegatie van het koor aan. Deze bestond uit: Tatiana Sollogoub, Tatiana Becchio en Tatiana Ossipoff (sopranen), Anne Rehbinder en Anastasia Becchio (alten), Mathieu Malinine en Alexis Guyot (tenoren) en Alexander Rehbinder, Cyrille Sollogoub en Mathieu Drobot (bassen).
Metropoliet Athenagoras van België sprak het welkomstwoord uit in naam van de orthodoxe parochie van Brugge en van haar rector Vader Bernard, en verzorgde ook enkele verhelderende bindteksten over de liturgische muziek in de Orthodoxe Kerk. Voor deze gelegenheid bestond het repertoire van het koor hoofdzakelijk uit gezangen in het Kerkslavisch en het Frans.
Het concert begon met hymnen uit de Vespers, de Metten en de Goddelijke Liturgie. In de vredesektenie beantwoordde het koor afwisselend met ‘Gospodi pomilui’ en ‘Heer ontferm U’ de voorzang van Vader Bernard Peckstadt. Na de pauze werden weerklonken enkele gezangen van het feest van Kerstmis gevolgd door hymnen uit de Grote Vasten waaronder enkele liederen uit de dienst van het Heilig en Onbevlekt Lijden van Onze Heer en God en Verlosser Jezus Christus. Dit tweede deel werd beëindigd met de vreugdevolle gezangen van Pasen, o.a. de aankondiging van de opstanding van Christus, ‘Dat God verrijze…’ eveneens voorgezongen door vader Bernard en beantwoord met het paastroparion, en dat met verschillende melodieën en in diverse talen. Als toegift zong het koor nog het wondermooi Groot Prokimen dat op Pasen en Pinksteren gezongen wordt tijdens de Tweede Vespers, nl. ‘Welke God is groot als onze God’. Tot slot weerklonk het ‘Nog vele Jaren – Mnoga ljetta!’ en mochten we samen het Onze Vader naar Kedrov zingen en bidden.
Dat het een succes was, daar kunnen al diegenen die er waren van getuigen. Het was echt de hemel op aarde! We ontvingen achteraf nog heel veel positieve reacties en veel mensen voegden eraan toe: “Hopelijk tot volgend jaar voor een nieuw concert”.
Het koor luisterde de volgende dag de Pontificale Goddelijke Liturgie op, voorgegaan door Metropoliet Athenagoras van België in concelebratie met Vader Bart D’Huyvetter, Vader Bernard Peckstadt en Vader Marios Movila.
Dank aan allen voor het welslagen van dit initiatief.
Ensemble Vocal Malinine, een impressie
Ze liggen me niet echt, de concerten met liturgische muziek. Het zal aan mij liggen, want ze worden – zeker in de kerst- en paastijd – heel druk bijgewoond. Ik vind het namelijk jammer dat muziek die voor de liturgie gecomponeerd werd vaak door luisteraars geconsumeerd wordt waar ze eigenlijk bedoeld is om door deelnemers gevierd te worden. En daarom begrijp ik ook niet waarom heden ten dage zoveel dopen, huwelijken en uitvaarten – zelfs in kerken – opgeluisterd worden door muziek van cd’s, van Spotify, enz. Het woord ‘opgeluisterd’ zegt het helemaal : de aanwezigen worden niet aangezet tot deelnemen maar worden opgedrongen te luisteren. Begrijpt u mijn voorbehoud als ik op 2 maart de Sint-Annakerk binnenkom ? Bovendien prijkt de naam van de dirigent in grote letters op het programmaboekje. Dat voorspelt weinig goeds voor een avond met liturgische muziek…
Maar dan, als bij toverslag, smelt mijn vooroordeel weg als ik zie op welke manier het koor de kerk betreedt. Geen grande entrée. Anders dan bij een doorsnee concert worden de zangers niet reeds op voorhand met een applaus bedacht, als waren het vedetten, maar met een indringende stilte. En bescheiden vraagt de dirigent aan onze metropoliet om ons uit te nodigen op te staan voor de eerste hymne. Voor wie christelijke zintuigen heeft, voelt dit niet zomaar aan als een lichaamsbeweging. Het is de verbeelding van de houding waartoe wij als christenen geroepen zijn : opstandige mensen te worden. Dat wil zeggen, mensen te worden die getuigen van de opstanding, mensen worden die anderen laten opstaan – uit welke dood dan ook. Veel ‘liturgischer’ kon de avond niet beginnen. De dirigent had zich toen reeds met verve van zijn taak als gelegenheidsvoorganger gekweten. En ik, ik was verkocht want ik was niet veroordeeld tot luisteren maar mocht deelnemen. Die mogelijkheid tot deelname werd versterkt door de verhelderende bindteksten van onze metropoliet.
Als je zoals ik, zelf al vaak het dirigeerstokje vastgehouden hebt en als je tijdens een concert als dit de dirigent van nabij kunt volgen, dan durven je gedachten wel eens afdwalen. Je vergeet te bidden en bestudeert de techniek van de dirigent. Ik excuseer mij daarvoor maar het is sterker dan mezelf. Wel – je kon het al vermoeden bij het woord ‘impressie’ in de titel – ik was onder de indruk. Ik heb namelijk een boontje voor dirigenten die met kleine bewegingen zowel het tempo als de dynamiek van het koor kunnen besturen. Die anticiperend dirigeren, dat wil zeggen dat ze een fractie van een seconde vooraf tonen wat ze van de groep verlangen. Die een glimlach bij de zangers kunnen opwekken zodat we zien dat in dit Ensemble Vocal zingen geen karwei is maar een plezier. Die bovendien zelf meezingen als ware dat de eenvoudigste zaak van de wereld. En die bij het afsluitend applaus niet voor het koor gaan staan maar een stap opzij zetten. Zo’n dirigent is Mathieu Malinine. Chapeau Mathieu, petje af, je hebt dat voorbeeldig gedaan, je bent een voorbeeld voor elke dirigent in spe. Bovendien was er de prachtige vondst om vader Bernard tot tweemaal toe te laten voorzingen. Niet alleen omdat hij dat goed kan en graag doet, het versterkte ook het liturgisch karakter van de avond en het gemeenschapsgevoel in de kerk. Ik hoop stilletjes dat je de volgende keer durft af te sluiten met een door iedereen meegezongen onzevader (bv. dat van Rimsky Korsakov, dat kennen we toch allemaal). Bedankt Mathieu Malinine, bedankt fijne koorzangers (volgende keer schrijf ik iets over jullie), bedankt monseigneur en vader Bernard voor het initiatief, bedankt Diana en Victoria voor de hartelijke ontvangst.
Guido Verleye
voor meer foto’s: KLIK HIER
Bezoek van Archimandriet Eliseos,
abt van het Athoniet klooster Simonos Petras
Op maandag 5 februari 2024 bracht archimandriet Eliseos, de abt van het bekende klooster Simonos Petras (Athosberg), op uitnodiging van Vader Bernard, een bezoek aan Brugge en aan de parochie van de Heiligen Konstantijn en Helena te Brugge.
Vader Eliseos was vergezeld van Metropoliet Athenagoras van België, Bisschop Joachim van Apollonia en de Athoniete priestermonniken, de vaders Iakovos van Simonos Petras en Theophilos van Pantokrator. Ze bezochten eerst de stad Brugge te voet maar ook met een bootje, van waar ze uit een andere invalshoek het Venetië van het Noorden konden aanschouwen, met de heel mooie oude gebouwen en brugjes.
Nadien werd deze delegatie hartelijk ontvangen in de Bloedkapel door Zijne Excellentie Bisschop Lode Aerts, bisschop van Brugge, alsook door E.H. Piet Vandevoorde, rector van de Bloedkapel, en de heer Gustave Arnould, lid van de Confrérie van de Bloedkapel. Ze kregen een hele mooie rondleiding en vereerden er de relikwie van het Heilig Bloed en de relikwie van de Heilige Basilios de Grote, één van de grote kerkvaders. Nadien volgde nog een aangename ontmoeting en mochten ze ook het gastboek van de Confrérie ondertekenen.
Nadien begaf de delegatie zich naar de Ezelstraat, waar ze verwacht waren in de orthodoxe parochie te Brugge tegen 18u. Daar werden ze ontvangen door Lidia en Victoria van de parochie die hen onthaalde met koffie en thee. Ondertussen liep de orthodoxe kerk van de Heiligen Konstantijn en Helena vol met een mooi aantal gelovigen die van her en der kwamen voor de Vespers en een ontmoeting met Vader Eliseos en de twee priestermonniken.
Vader Bernard, rector van de parochie, ging voor. Het parochie koor o.l.v. Guido Verleye verzorgde er de liturgische zangen. We waren ook blij dat Mgr Lode, bisschop van Brugge, kwam meebidden in deze avonddienst en deze delegatie kwam vereren met zijn aanwezigheid.
Metropoliet Athenagoras verwelkomde de Athoniete delegatie, waarna archimandriet Eliseos diepgaande woorden uitsprake voor de verzamelde menigte.
Verslag Aartspriester Bernard Peckstadt
Ecumenical Patriarch Athenagoras and Pope Paul VI
Het is precies 50 jaar geleden dat paus Paulus VI en de oecumenische patriarch Athenagoras elkaar ontmoetten in Jeruzalem. Dit vond plaats op 5 januari 1964. Het was de eerste keer sinds 1439 dat de primaten van de Kerk van Rome en de Kerk van Constantinopel elkaar ontmoetten. Ze omhelsden elkaar en baden samen het Onze Vader in het Grieks en Latijn. Deze ontmoeting markeerde het begin van de dialoog en toenadering tussen de Orthodoxe Kerk en de Rooms-Katholieke Kerk.
Na deze gebeurtenis zei patriarch Athenagoras: “We hebben elkaar één keer omhelsd, daarna nog een keer en nog een keer. Als twee broers die elkaar na een lange scheiding weer hebben ontmoet”. Ze spraken en baden samen. Veel langer dan verwacht! Een gezamenlijke verklaring, een ware dankzegging, werd wereldkundig gemaakt: “De twee pelgrims, met hun ogen gericht op Christus – die samen met de Vader het voorbeeld en de schepper is van eenheid en vrede – bidden tot God dat deze ontmoeting een teken en een eerste stap mag worden voor wat nog moet komen voor de Glorie van God en de verlichting van de gelovigen…”.
Voordat hij zijn reis naar het Heilige Land ondernam, raadpleegde patriarch Athenagoras alle lokale orthodoxe kerken. De paus, de patriarch en alle aanwezigen op de bijeenkomst getuigden allemaal van de kracht van dit teken. Ze voelden dat Christus zelf aan het werk was en dat mensen gedragen werden. De eerste omhelzing was er een in de geest van Pinksteren. De vredeskus symboliseerde een gemeenschap die eerst zichzelf wilde herstellen in liefde. “Dus wanneer u uw offer naar het altaar brengt en u bedenkt dat uw broeder iets tegen u heeft, laat uw offer daar dan liggen, ga heen en verzoen u met uw broeder en kom dan terug en breng uw offer” (Matt. 5, 23-24). De paus en de patriarch hebben vaak aan deze woorden herinnerd! De beelden van de ontmoeting tussen Athenagoras en Paulus VI gingen de hele wereld rond: op televisie, in alle kranten en prestigieuze tijdschriften, wat de rooms-katholieken van het Westen veel deed begrijpen dat de Latijnse Kerk niet de enige was. Ze waren zich terdege bewust van de protestanten, maar waren totaal onverschillig gebleven voor de orthodoxen. Na deze ontmoeting werden veel relikwieën van de apostelen teruggegeven aan de Orthodoxe Kerk: de schedels van de apostelen Andreas en Titus en de relikwieën van de heilige Sabbas.
Zestig jaar na de historische ontmoeting in Jeruzalem kunnen we alleen maar in herinnering roepen dat patriarch Athenagoras tijdens zijn hele pontificaat nooit ophield liefde en begrip te verkondigen en te bidden voor een verenigde Kerk, een Kerk die vernieuwd is in de apostolische traditie, een Kerk die, oprijzend uit de hedendaagse kerkelijke chaos, het christelijke volk in staat zou stellen elkaar te ontmoeten in de gemeenschappelijke kelk van communio. Het is echter duidelijk dat de oecumene – helaas – niet meer dezelfde impact heeft als in de jaren na deze historische ontmoeting.
+ Metropoliet Athenagoras
Orthodoxe Kerk in België
ZIE VIDEO:
Klik hier om de video te bekijken
LUISTERFRAGMENT:
Kerstmis 2023
Lieve mensen van de parochie van de Heilige Konstantijn en Helena,
Wat was het fijn om in jullie parochie Kerstmis te mogen vieren!
De sfeer bij jullie is zo warm en liefdevol….
En dan die intens doorleefde liturgie, die je meteen diep raakt…..
De avond van 24 december, Kerstavond, zo intiem, bijna ingetogen,
met al die kaarsen in een donkere kerk….
In afwachting van het Licht dat komt…
Kerstavond 2023
En dan de volgende morgen die stralende liturgie van Kerstmis…
Zo intens vreugdevol…
Het Licht van God, dat doorbreekt in onze wereld….
Christus wordt geboren in ons hart…
Kerstmis 2023
Is het niet bijzonder, om zo met elkaar het feest te vieren van Gods Licht?
Gods Licht dat er altijd is, ook als de wereld soms zo donker lijkt…
Of… als het in ons eigen hart donker is door zorgen of verdriet…
Daarom is het zo belangrijk, dat mensen overal in de wereld
juist in de donkerste tijd van het jaar licht ontsteken,
als een teken van vertrouwen
dat het duister niet zal winnen van het licht…
Zo steken wij Christenen lichtjes aan met Kerstmis,
de Hindoes met Divali,
de Joden met Chanoeka…
Daarmee zeggen we:
‘’Gods Licht is er altijd, vertrouw daar maar op,
ook al zie je het soms niet…’’
Gods Licht is er altijd…
O Jezus Christus, Jij die tot ons komt
om de wereld te verlichten,
Jij bent Licht in de duisternis,
Jij bent ons Licht…
Moge Jij nu ook
in ons hart worden geboren.
Amen
Carine Philipse, uit Den Haag, Nederland
We kozen ervoor om onze huwelijksceremonie in de Orthodoxe Kerk van Brugge te laten celebreren om een aantal belangrijke redenen. Ten eerste creëren de prachtige architectuur en de rijke geschiedenis van de kerk een betoverende en romantische sfeer. De verfijnde fresco’s, de sierlijke iconen en de traditionele vormgeving vormen een schilderachtige achtergrond voor deze speciale dag.
Bovendien sluit de orthodoxe kerk aan bij onze spirituele overtuigingen en erfenis, waardoor het voor ons een betekenisvolle plek is om onze geloften uit te wisselen en ons leven samen als getrouwd stel te beginnen.
Dank u, vader Bernard, voor uw ongelooflijke steun. We zijn heel dankbaar voor de geweldige huwelijksceremonie.
Tot slot heeft de warme en gastvrije gemeenschap van de Orthodoxe Kerk van Brugge ons tijdens ons samenzijn omarmd, waardoor het een plek is waar we ons echt gesteund en verbonden voelen.
Wedding ceremony at the Bruges Orthodox Church
We chose to have our wedding ceremony at the Bruges Orthodox Church for several meaningful reasons. Firstly, the church’s stunning architecture and rich history create a truly enchanting and romantic atmosphere. Its intricate frescoes, ornate icons, and traditional design offer a picturesque backdrop for our special day.
Furthermore, this location holds sentimental value for us. Choosing to have your wedding ceremony at the Bruges Orthodox Church because it was your dream place adds another layer of significance to your decision. This choice represents your shared dream and the beginning of a new chapter in a location that holds a special place in your hearts. The church’s beauty and charm will undoubtedly enhance the romantic and dreamlike quality of your special day, making it a truly unforgettable experience.
Moreover, the Orthodox Church aligns with our spiritual beliefs and heritage, making it a meaningful place for us to exchange vows and start our life together as a married couple.
It’s important to mention Father Bernard’s main role in our wedding ceremony. We decided to have a last-minute wedding abroad. When we contacted Father Bernard, he was already abroad himself, but he made every effort to help us. He played a significant role in obtaining the necessary permissions and collecting all the required documents for our wedding. The ceremony he conducted was truly amazing, and we’re so grateful to have found him. Father Bernard is a wonderful person . We could never have dreamed of a more beautiful wedding ceremony. Thank you, Father Bernard, for your incredible support. We are deeply grateful for the amazing wedding ceremony.
Lastly, the warm and welcoming community of the Bruges Orthodox Church has embraced us throughout our relationship, making it a place where we feel truly supported and connected.
De afgelopen 40 jaar heb ik deelgenomen aan de bevrijding van Soedan die werd afgesloten met een alomvattend vredesakkoord (CPA) dat werd ondertekend door zowel SPLM (SPLA) als de regering van Soedan onder leiding van president Omer Hassan el Beshir. Het einde van de langste oorlog, die bijna 49 jaar duurde, was een zegen voor het volk van Soedan in het bijzonder en voor Afrika in het algemeen.
Mijn bezoek aan België duurde maar 2 weken, wat ik te weinig vond, maar als ik volgend jaar weer kom, zal ik langer dan 2 weken hier verblijven. Mijn indruk over België is dat het een natie is om rekening mee te houden op zoveel aspecten. Aan de andere kant heb ik gezien dat er hier in Brugge zoveel toeristen te zien zijn terwijl ze genieten van de mooie stad en het uitzicht van de historische gebouwen.
Op mijn tweede zondag bezocht ik de orthodoxe parochie van de HH. Konstantijn en Helena in Brugge waar mijn dochter Justina parochiaan is. Na de Goddelijke Liturgie en gebeden gingen we allen samen naar de parochiezaal om er een te koffie drinken en werd ik verzocht mij voor te stellen aan de parochie. Vader Bernard verwelkomde mij hartelijk en er werd “Nog vele jaren” voor mij gezongen waardoor ik met een blij hart terug naar huis mocht gaan. Met de weinige woorden eindig ik door u allen mijn oprechte waardering en hartelijke groeten over te brengen.
Uw in Christus Eervolle Dr. Achol Marial Deng
Het voltallig koor onder leiding van Stefaan Coudenys zette zijn beste beentje voor om er een feestelijke Liturgie van te maken. Vele parochianen, familie en vrienden namen deel aan dit mooi gebeuren.
Na de liturgie volgde een toespraak van Patrick Dezilie die sinds het begin van de parochie trouw aanwezig is en zich al die jaren inzet als één van de acolieten van onze parochie. Patrick vertelde er levendig over het begin van de parochie, hoe het in 1995 allemaal eenvoudig begon onder impuls van Mgr Athenagoras, die de eerste rector werd en hoe hij dan bij zijn promotie tot bisschop (juni 2003) de fakkel overdroeg aan zijn broer, Vader Bernard.
Hij bedankte er ook heel wat personen die uiteraard de twee jubilarissen altijd hebben ondersteund, maar meer algemeen ook alle gelovigen van de parochie. Uiteraard werden Vader Ignace en Matouschka Mita veelvuldig vernoemd, maar ook Catherine en de kinderen Peckstadt: Justine, Nicolas en Baptiste. Hij verwees weliswaar naar het grote werk dat Mgr Athenagoras reeds verwezenlijkt heeft, ook sinds zijn verheffing tot de waardigheid van het epsicopaat en sinds tien jaar ook als metropoliet. De vele diakens en priesters die hij wijdde, maar ook de vele nieuwe parochies die onder zijn impuls het daglicht zagen.
Leonardo mocht nadien namens de parochiegemeenschap aan Mgr Athenagoras een mooi geschenk overhandigen (en schrijfpen), als herinnering aan die mooie dag.
Op zijn beurt nam Mgr Athenagoras het woord en zei meteen dat het feest eigenlijk 5 jaar te vroeg gevierd wordt, want jubileum wordt pas gevierd voor de 25e verjaardag van een belangrijke gebeurtenis.
Maar hij dankte Vader Bernard voor zijn inzet gedurende deze 20 jaar en benadrukte dat hij reeds zijn rechterhand was toen ze samen de parochie hebben opgericht in 1995. Hij dankte hem en wees op het feit dat het niet altijd gemakkelijk is om een parochiepriester te zijn. Er horen immers veel meer taken bij, dan de loutere viering van de liturgische diensten in de kerk. Een priester viert ook alle sacramenten: de vele dopen, huwelijken, ziekenzalving etc.. en bezoekt bovendiende zieken, de eenzamen, de noodlijdenden en wijdt hun huizen in. Daarnaast zijn er ook de vele administratieve taken die bij een parochie horen, zonder berop te kunnen doen op een secretaresse.
Mgr Athenagoras verwees uitdrukkelijk ook naar de vele parochianen die de priester ondersteunen bij al zijn taken: de acolieten, de koorleden, zij die helpen bij het opnetten en onderhoud van de gebouwen en die zorgen voor de agapen.
Mgr Athenagoras besloot zijn toespraak, zeggend: “dat een parochie nood heeft aan goede parochiepriesters, maar dat de priester niets kan doen zonder de medewerking en samenwerking van de parochianen. Komt daarbij dat een priester geen liturgie kan vieren zonder gelovigen, net zoals de gelovigen geen liturgie kunnen vieren zonder priester. We danken God voor deze synergie en de goede samenwerking in de schoot van onze parochie, hier in Brugge, en wensen allen nog vele jaren toe.
Na de liturgie ging het feest verder met een receptie in de bovenzaal en de kapel op het gelijksvloers. Het was een prachtig feest, waarvoor dank aan allen die meehielpen om dit te helpen organiseren.
TOESPRAAK VAN PATRICK DEZILLIE
Eminentie, Vader Bernard, Eerwaarde Vaders, Beste mensen.
Vandaag vieren we feest. We gaan even terug in de tijd.
Monseigneur U hebt van onze parochie voor iedereen een echte thuis gemaakt. Terwijl we hier in deze kerk liturgie vierden met als iconostase 2 staanders met grote iconen op, werd ons kapelletje hier tegenover klaar gemaakt als echte Orthodoxe kerk. Veel zaterdagen werd er hier hard gewerkt, veel plezier gemaakt en Catherine zorgde voor lekkere picknick voor ‘s middags. Zo vormden we een zeer hechte groep. Ondertussen groeide de parochie. Zoals een kei, die in een vijver wordt geworpen, kringen in het water maakt die langzaam uitdeinen, zo ook deinde de parochie verder uit, zover dat U zelfs een 2e parochie stichtte en nu in Oostende. Onze parochie werd een bloeiende parochie, zoals een pas aangeplante wijngaard meer en meer druiven begint te geven en goede wijn.
“Achter iedere succesvolle man staat een sterke vrouw” wordt gezegd. Bij U was dit uw lieve mama, wijlen presbytera Mita, zonder ook de steun van uw papa, wijlen Vader Ignace, te vergeten.
Dan kwam de grote vraag. Wie zal U opvolgen? Zoveel Nederlandstalige priesters waren er toen nog niet. lk herinner me nog levendig de vergadering in het kleine bovenzaaltje, waar nu de bibliotheek zit. Groot was de vreugde toen we te horen kregen dat uw broer, lector Bernard, u zou opvolgen. Een Gods geschenk. De H. Geest heeft hier zeker zijn werk gedaan. Van Vader Bernard wisten we dat hij bezeten was door het Heilig vuur van het geloof. Hij toonde dit ook letterlijk, toen hij met z’n rood lectorsgewaad te dicht bij de kaarsen stond vloog het gewaad, gelukkig zonder erg, in brand.
Met de energie die u erfde van uw papa zet u zich steeds verder in voor de parochie. U slaagde erin om een nieuw kerkgebouw voor ons te vinden. Toen ons kapelletje te klein werd hebt u overal gezocht en het enige wat telde was vooral de ligging. Gelovigen moesten het makkelijk vinden, parkeergelegenheid hebben en een bushalte niet te ver vandaan enz en enz. Ook voor Oostende vond U een mooie nieuwe kerk.
Onze parochie breid steeds verder uit en dat ondervind ik ook aan den lijve. Als Kris, mijn vrouw, en ik onze agenda’s samen leggen hoor ik zeer veel dat ze die of die zaterdag moet komen zingen voor een doop of een huwelijk.
Zoals ik reeds zei staat achter ieder succesvolle man een sterke vrouw. Bij jou is dit Catherine, zij, samen met jullie 3 kinderen en schoonkinderen en nu ook nog die mooie kleine spruit van een Rosalie.
Ik trap een open deur in als ik zeg dat we met z’n allen u mogen danken, Monseigneur, omdat U ons zo’n fantastische priester hebt gegeven.
Monseigneur, bedankt omdat U ons zo’n mooie parochie hebt nagelaten. Vader Bernard, bedankt om alles wat je voor ieder van ons doet in goede en minder goede dagen. Bedankt, Catherine omdat je Vader Bernard wilt delen met zoveel mensen. Bedankt Justine, Arnout en Rosalie, Nicolas en Florence, Baptiste en Géraldine om jullie vader en schoonvader met iedereen te willen delen.
Monseigneur en Vader Bernard, nog vele, vele jaren en een welgemeend proficiat in naam van de ganse parochiegemeenschap. Monseigneur, in naam van de ganse parochie hebben wij nog een geschenk voor U, iets wat U zeker zult kunnen gebruiken. Het wordt u overhandigd door Leonardo.
NOG ENKELE INDRUKKEN BIJ DEZE VIERING
Daniël Magurianu
En niemand neemt zich zelven die eer aan, maar die van God geroepen wordt, gelijkerwijs als Aaron. (Hebreeën 5:1-14)
Elke viering brengt vreugde. Op zondag vierden we 20 jaar priesterschap van vader Bernard en tegelijkertijd 10 jaar sinds vader Athenagoras metropoliet werd en 20 jaar sinds hij bisschop werd. Deze viering brengt niet alleen vreugde onder ons, maar brengt nog veel meer: het brengt het bewijs van het delen van de liefde van Christus in onze parochies, in de harten en zielen van de orthodoxe gemeenschap, de geloofsbelijdenis voorbij de grenzen die worden opgelegd door taal of cultuur, wanneer alle gelovigen, ongeacht het land waar ze vandaan komen, worden verenigd door één woord: Christus. Hier is deze wijngaard van druiven van verschillende variëteiten gezegend met een familie van priesters die de Orthodoxie in België wortel heeft geschoten. Vader Ignace Peckstadt, de wortelgever die de fundamenten van de orthodoxie heeft gelegd in de parochie van Gent waar hij ook rector was, heeft ervoor gezorgd dat hij op zijn beurt goede vruchten heeft voortgebracht waarvan wij allen genieten: Metropoliet Athenagoras en vader Bernard. Zij vervolgden de weg die hun vader was ingeslagen en slaagden er zo in de parochie van Brugge en later de parochie van Oostende op te richten. Vader Bernard werd priester in 2003 op hetzelfde jaar dat vader Athenagoras bisschop werd. Hier in Oostende, als ik nu terugkijk, was het begin van de Orthodoxie heel moeilijk omdat de religieuze diensten op verschillende locaties werden gehouden, evenals de Anglicaanse kerk en Protestantse in Oostende.
Zijn Eminentie Metropoliet Panteleimon van België, Exarch van de Oecumenische Patriarch, heeft op 29 oktober 2004 de orthodoxe gemeenschap van Oostende officieel uitgeroepen en erkend als de Orthodoxe Parochie van de HH. Kyrillos en Methodios en Priester Bernard Peckstadt aangesteld als rector ervan.
Vader Bernard en toenmalig bisschop Athenagoras slaagden er met veel moeite in om een locatie te vinden voor de orthodoxe kerk in een winkel en dat werd onze kerk. Dat kleine, nutteloze en anonieme gebouw niet ver van de Stadshuis, in Euphrosyna Beernaertstraat werd omgevormd tot een levende kerk vol geloof, vertrouwen en vreugde omdat vader Bernard en Mgr Athenagoras zij aan zij werkten met de gelovigen om de muren van de winkel om te vormen tot muren van geloofsgetuigenis. Hoewel het moeilijk was, hebben die tijden hun charme en God zag en hielp ons in onze inspanningen.
Op zaterdag 1 april 2006, Gedachtenis van de Heilige Maria van Egypte en van de Heilige Makarios, mochten we voor het eerst een Goddelijke Liturgie vieren in onze eigen kerk. Eerst celebreerde Priester Bernard Peckstadt de Kleine Waterwijding en zegende hij de kerk en het gebouw in.
Later werd Mgr. Athenagoras, op 27 november 2013, tot Metropoliet van België, Nederland en Luxemburg verkozen . Hier begon de wijngaard te bloeien en een prachtige kerk, vol ornamenten en Byzantijnse schilderijen, met een prachtig orthodox altaar, met een iconostase vol iconen die de orthodoxe gelovigen uitnodigt om deel te nemen aan het Heilig Avondmaal, biedt vandaag elke zondag een plaats vol liefde, geloof en God. Deze kerk, die een kathedraal waardig is, (de voormalige Sint-Godelievekerk in de Goedheid-straat) is het resultaat van de inspanningen van metropoliet Athenagoras en vader Bernard zodat de orthodoxe gelovigen Gods zegen kunnen delen en de weg van Christus kunnen volgen hier naast onze huizen in Oostende.
Dit feest is ook een bekroning van de inspanningen en het geloof en de gebeden van dankbaarheid van alle gelovigen die met lichaam en ziel aanwezig waren sinds die jaren dat deze wijngaard begon te groeien. Sommigen van hen zijn voor eeuwigheid geboren, maar zij die zondag aanwezig waren een levend getuigenis van geloof, van liefde voor de naaste zijn, ongeacht waar onze naaste vandaan komt.
Na de Goddelijke Liturgie zaten de mensen rond de tafel om vele herinneringen te delen en van de verschillende gerechten te proeven die ze zelf voor hun naaste hadden bereid. Aan de tafel vertelde vader Bernard ook zijn verhaal, maar tegelijkertijd is hij de enige die een overzicht heeft van de belangrijkste gebeurtenissen in het leven van de gelovigen aan tafel. Hij is degene die hun verdriet en vreugde kent, hij is degene die over ons waakt en ons met Christus, door middel van de Heilige Mysteries, verbindt als we bezorgd zijn en lijden of als we vreugde hebben. Hij is als een stille geloofsboom in wiens schaduw de pasgeborenen, de jongeren en de ouderen schuilen. Ik heb gezien Mgr. Athenagoras zit aan tafel met vader Bernard, blij kijkend van vriendschap en liefde, mooie woorden delend die het licht uit zijn ziel laten stralen. Zijn wijngaard is veel groter geworden maar Brugge en Oostende blijven de eerste takken.
En ik moet denken aan het prachtige gebed dat Mgr. Athenagoras uitspreekt tijdens elke liturgie: ‘ Heer, Heer, kijk uit de hemel neer, en zie en bezoek deze wijngaard en richt hem weer op, die door uw rechterhand geplant werd’ (Psalm 79, 15-16).
Een gemeenschap waarin liefde voor de naaste wordt getoond, wordt een gezonde gemeenschap en het leven wordt verlengd. Maar dat is niet alles: elke ontmoeting in Christus zijn druppels van tijd die veranderen in druppels van eeuwigheid.
Natuurlijk kunnen de nieuwe gelovigen die naar onze parochie zijn gekomen deze herinneringen niet delen, maar op hun beurt zullen zij over 20 jaar al hun eigen verhaal te vertellen hebben.
Voor de oud-gelovigen van de parochie Brugge en Oostende zijn deze jaren in hun hart gebleven zoals blijkt uit de mooie brief die Patrick voorlas in de kerk. Dit alles zijn niet zomaar herinneringen: het zijn gezegende momenten buiten tijd en ruimte, ingeschreven in de eeuwigheid als een getuigenis van het geloof van mensen en Gods liefde voor mensen. Naar mijn bescheiden mening is dit hoe de eeuwigheid in ons wordt gebouwd: door onze naaste lief te hebben en door Christus lief te hebben.
‘En ik zeg je: jij bent Petrus de rots. Op die rots zal ik mijn kerk bouwen. Mijn kerk zal er zijn zolang deze wereld bestaat. Aan jou geef ik de sleutels van de poort naar de nieuwe wereld. Want de besluiten die jij hier op aarde neemt, zullen ook geldig zijn in de hemel. (Matteüs, 16, 18-19)
Op zondag 3 september 2023 woonde Zijne Eminentie Metropoliet Athenagoras van België en Exarch van Nederland en Luxemburg de bisschopswijding bij van de nieuwe aartsbisschop van Mechelen-Brussel en Primaat van de Katholieke Kerk in België, Zijne Eminentie Luc Terlinden. Hij werd vergezeld door Zijne Excellentie Bisschop Joachim van Apollonia en diaken Adamantios Karfis.
Om 15.00 uur stapten koning Filip en koningin Mathilde onder applaus een bomvolle kathedraal binnen. Andere hoogwaardigheidsbekleders waren de minister van Binnenlandse Zaken, Annelies Verlinden, en de voormalige eerste minister en minister van Staat, Mark Eyskens.
De wijdingsceremonie werd voorgegaan door Kardinaal Jozef De Kesel en gecelebreerd door verschillende bisschoppen uit België en de buurlanden. De kardinaal verwelkomde onder andere de vertegenwoordigers van de andere christelijke kerken en benadrukte het belang en de waarde van goede relaties tussen religieuze gemeenschappen.
Verwijzend naar het Evangelie benadrukte de Kardinaal in zijn homilie dat wie zichzelf probeert te redden, alles verliest. “Deze woorden van Jezus”, zei hij, “omvatten ook een grote uitdaging voor de Kerk, die in deze tijden haar plaats in het hart van de samenleving zoekt: niet om te regeren, maar om te dienen”.
Na de litanie ontving de gewijde de handoplegging en de zalving. “Tot uw dienst, maak hem tot een goede herder van uw kudde, een trouwe hogepriester, die u zonder verwijt dag en nacht dient, die het offer van uw Kerk voorzit en uw genade voor haar afsmelt”, bad Kardinaal Jozef De Kesel.
Mgr. Terlinden ontving vervolgens uit handen van kardinaal De Kesel het evangelieboek en de bisschoppelijke insignes: de bisschoppelijke ring, de mijter en de staf. De nuntius overhandigde hem het pallium, dat op 29 juni in Rome door paus Franciscus werd gezegend.
De nieuwe aartsbisschop bedankte in het bijzonder ook metropoliet Athenagoras voor zijn eervolle aanwezigheid en voor het fraaie geschenk dat hij van hem kreeg.
Lang leve de nieuwe Aartsbisschop !
Aan het einde van de Liturgie heeft Zijne Eminentie Metropoliet een lange toespraak gehouden en zijn vreugde geuit over zijn bezoek aan Roemenië, wat voor hem en zijn broer vele herinneringen oproept.
Zo vertelde hij dat zij in 1967 voor het eerst Roemenië hadden bezocht en sindsdien ontelbare contacten hebben gehad met patriarchen, bisschoppen, theologen, monniken en monialen, zowel in Roemenië als in België. Hij zei verder ook verheugd te zijn te mogen zien hoezeer het Roemeense volk vroom is en met devotie de Goddelijke Diensten meevieren, maar ook graag hun kloosters bezoeken.
Hij was ook ontroerd, omdat in de kerk van het Klooster van Radu Voda het graf is van wijlen Patriarch Justinian, die hij persoonlijk goed gekend had en die in 1972 bij hen thuis, in België , was geweest. Hij dankte de Patriarch voor zijn toestemming om er de Goddelijke Liturgie te mogen vieren en de higoumen, Archimandriet Nektarios en zijn medebroeders voor hun warm onthaal en wenste iedereen een zalig feest van de Ontslaping van de Moeder Gods toe.
Op zaterdag 12 augustus 2023 is Zijne Eminentie Metropoliet Athenagoras van België en Exarch van Nederland en Luxemburg ontvangen door Zijne Gelukzaligheid Patriarch Daniel van Roemenië, in diens residentie in Boekarest. Metropoliet Athenagoras was vergezeld van zijn broer, Aartspriester Bernard Peckstadt, en van Aartspriester Sorin Selaru (priester van het Patriarchaat van Roemenië in Brussel).
Tekst: van de orde van de Heilige Apostel Andreas:
Er had een lang gesprek plaats over de situatie waarin onze Kerk zich vandaag bevindt, maar er werden vooral ook veel herinneringen naar boven gehaald.
Het Roemeense Patriarchaat,
Luisteren naar de woorden van onze Heer Jezus Christus: “Zo moet jullie licht schijnen voor de mensen opdat ze jullie goede daden zien en eer bewijzen aan jullie vader in de hemel” (Matteüs 5:16) en overtuigd zijn van alle diepe inspanningen en de resultaten van uitzonderlijke activiteiten op verschillende terreinen van het kerkelijk en maatschappelijk leven ter ondersteuning van de Kerk: Op basis van de voorrechten verleend aan de Nieuwe door het Statuut voor de organisatie en werking van de Roemeens-Orthodoxe Kerk en, als teken van Onze waardering en zegen, verlenen wij de Orde van H. Apostel Andrei, Beschermer van Roemenie aan Priester Bernard Peckstadt.
Metropoliet Athenagoras van België en Vader Bernard brengen een bezoek
aan Roemenië voor de vieringen ter nagedachtenis van de Heilige Niphon
Viering ter nagedachtenis van de heilige Niphon, patriarch van Constantinopel in Targoviste
Op de feestdag zelf, vrijdag 11 augustus 2023, werd de Goddelijke Liturgie gevierd op het centrale plein van Târgoviste, voorgegaan door Zijne Eminentie Metropoliet Athenagoras van België, als vertegenwoordiger vn het Oecumenisch Patriarchaat, samen met metropoliet Nektarios van Kytion (Kerk van Cyprus) en metropoliet Niphon van Târgoviste, evenals bisschoppen Veniamin (Republiek Moldavië), Sevastian van Slatina en Nestor van Deva. Duizenden gelovigennamen deel aan de viering. De ceremonie vond plaats in aanwezigheid van leden van de regering en een aantal vertegenwoordigers uit de politieke, gerechtelijke en academische wereld.
Tijdens de lunch die volgde, nam Metropoliet Athenagoras opnieuw het woord en benadrukte dat deze gedenkdag van de Heilige Niphon ook het onomastische feest is van Zijne Eminentie Metropoliet Niphon. Hij feliciteerde hem met al het werk dat hij doet, zowel in zijn bisdom, waar alles perfect georganiseerd is, als als hoofd buitenlandse zaken van het patriarchaat van Roemenië. “Dit zijn extreem moeilijke tijden binnen onze Orthodoxe Kerk, en we moeten er alles aan doen om de situatie te redden en deze oorlog te stoppen”.
Metropoliet Athenagoras werd vergezeld door zijn broer naar vlees en bloed, Protopresbyter Bernard Peckstadt; Metropoliet Nektarios van Kytion werd vergezeld door zijn diaken, vader Marion. De gasten bezochten ook verschillende kloosters en ontdekten de schoonheid van het Roemeense land en vooral de gastvrijheid van de mensen.
Bezoek aan enkele Roemeense Orthodoxe kloosters
Op zaterdag 12 augustus 2023 bezocht Zijne Eminentie monseigneur Metropoliet Athenagoras, vergezeld van vader Bernard Peckstadt uit België, het Diocesane Museum in de Chiriarchale Residentie, het Diocesane Centrum, de Metropolitan Residence, het Stelea-klooster in Târgoviște – een symbool van nationale verzoening, evenals het Dealu-klooster, de belangrijkste bergnecropolis, waar het hoofd van Mihai Voievod Viteazul zich bevindt.
Bij elk van de drie kloosters werden de Hiërarchen begroet door de kloostergemeenschap, tot wie zij een woord van wijsheid richtten. De twee hiërarchen waardeerden de pastorale missie, de maatschappelijke betrokkenheid en de oecumenische dienst van onze hiërarch, samen met het vlotte verloop van de ceremonies in verband met het feest van St. Jer. Nifon van Târgoviste.
1e verjaardag nagedachtenis van Aartspriester Theophiel Pelgrims
Op het einde van de Liturgie werd de Dienst der Nagedachtenis gezongen en heeft onze Metropoliet Athenagoras de nagedachtenis van onze dierbare ontslapene vader Theophi
en de parochie veel had bezocht.
Nadien werd iedereen uitgenodigd voor een samenzijn en een sobere vastenmaal in de parochiezaal. Eeuwige gedachtenis aan Vader Theophile!
Nagedachtenis van Aartspriester Theophiel Pelgrims (1932-2022)
De dierbare Aartspriester Theophile Pelgrims is op 10 april 2022 te Vilvoorde in de Heer ontslapen. Hij was priester van ons Aartsbisdom en diende eertijds met grote toewijding als priester in Congo en sinds het einde van de jaren ‘70 in de Parochie van de Heilige Drie-eenheid en de Heiligen Kosmas en Damianus in Elsene. Hij was gehuwd en vader en grootvader van meerdere kinderen en kleinkinderen.
Vader Theophile was een zachtaardige man, een echte priester, die hield van de viering van kerkdiensten en die steeds wist zich ten dienste van hen die in nood zijn te stellen. Hij hield van zijn vrouw, presbytera Alexia, hun kinderen en kleinkinderen. Hij had een grote passie voor muziek en speelde vooral graag piano.
Als priester op rust kwam hij bijna voor alle grote feesten van het kerkelijk jaar naar onze parochie te Brugge om mee te concelebreren met Vader Bernard en Vader Bart. Zijne Eminentie Metropoliet Athenagoras had hem een paar dagen voor zijn ontslapen in het ziekenhuis bezocht.
De Heer heeft hem een jaar geleden tot zich geroepen en laat hem voortaan rusten daar waar de gerechten rust genieten. Moge zijn gedachtenis eeuwig zijn!
“Filoptochos Brugge”
HULP AAN DE OORLOGSVLUCHTELINGEN VAN OEKRAÏNE
De situatie in Oekraïne en aan haar grenzen maakt ons enorm bezorgd. Alle hulp is nu belangrijk voor de Oekraïense mensen.
“Filoptochos Brugge” namelijk de Orthodoxe parochie van Brugge en de Sint- Michielsbeweging te Brugge hebben terug samen een hulpgroep samengesteld op vraag van Iulia en Viktoriia beide van Oekraïne en wonend in Brugge, om steun te bieden aan de vluchtelingen uit het door oorlog geteisterde Oekraïne.
HOE KUNNEN WIJ HULP BIEDEN?
1. HULPGOEDEREN SCHENKEN:
Volgende inzamelingspunten in Brugge zijn voorzien voor het schenken van hulpgoederen:
- – Orthodoxe Parochie HH. Konstantijn en Helena:
Ezelstraat 85, 8000 Brugge elke donderdag (vanaf 13:30u tot 15:00u ) zaterdag (van 16:00u tot 17:30u), op zondag (van 12:00u tot 13:00u) - – Of Sint-Michielsbeweging en Sint Donatianusparochie:
Sint Jakobskerk, Sint-Jakobsplein 2, 8000 Brugge elke vrijdag, zaterdag, zondag of maandag 13u. tot 17u. - – Er zullen ook artikelen ingezameld worden in Technish Instituut Heilige Familie (Maricolen) te Brugge. U kunt dus ook producten meegeven met leerlingen of leerkrachten van deze school.
Alle goederen worden naar de Oekraïense grens op opvangplaatsen getransporteerd door vrijwilligers met konvooien, georganiseerd vanuit Brugge.
Breng a.u.b. zoveel mogelijk ordelijk in een kartonnen doos, niet gesloten. Ook lege kartonnen dozen zijn welkom. Dat vergemakkelijkt het sorteren en verpakken.
WELKE GOEDEREN?
HOUDBARE VOEDSEL
- – conserven: vis/vlees groenten. Liefst blik, geen glas.
- – voeding die nog lang bewaart…
VERZORGING
- – Maandverbanden
- – Persoonlijk hygiënemateriaal
- – Zeep – douchegel – shampoo (enkel ongeopende verpakkingen)
VOOR BABY’S EN KINDEREN:
- – baby voeding, formule melk, aardappelpureevlokken
- – pampers in verschillende formaten
- – Kindergeneesmiddelen etc…
ZIE DE GEDETAILEERDE LIJST IN BIJLAGE
EEN VOLLEDIGE MEDISCHE LIJST (die updates krijgt)is te vinden op: https://move-tm.be/humanitairehulp
Breng geen materiaal dat niet op deze lijst voorkomt.Dit maakt het voor onze vrijwilligers alleen maar moeilijker…
- 2. U KUNT DE VLUCHTELINGEN FINANCIEEL STEUNEN:
U kunt de vluchtelingen ook financieel steunen op naam van:
“Orthodoxe Parochie Brugge”
IBAN: BE77 7480 3838 6542 Mededeling : “hulp aan vluchtelingen Oekraïne”.
De ontvangen gelden gebruiken wij samen om voedsel-, verzorgingsproducten en EHBO-middelen in te kopen en om de humanitaire diensten daar terplaatse te steunen.
3. OPVANG VAN VLUCHTELINGEN:
Voorlopig hebben nog maar weinig vluchtelingen België bereikt, die in de meeste gevallen op weg zijn naar vrienden en bekenden. Maar wij weten niet wat er morgen gebeurt…
Mocht u bereid zijn om vluchtelingen te helpen, kan je je registreren viawww.brugge.be/opvangoekraine (of #plekvrij)
Graag zo concreet mogelijk opgeven welke hulp u kunt bieden: onderdak (hoeveel personen, hoe lang), begeleiding bij dagelijkse zaken, tolk- en vertaaldiensten, enz. Ook graag uw contactgegevens en de talen die u spreekt. Deze gegevens worden vertrouwelijk behandeld.
Wij hopen op deze manier als geloofsgemeenschap onze bescheiden bijdrage te kunnen leveren, mede dankzij jouw hulp!.
Namens de hulpgroep “Filoptochos Brugge” Hulp voor de oorlogsvluchtelingen in Oekraïne
Aartspriester Bernard Peckstadt, Orthodoxe parochie HH. Konstantijn en Helena te Brugge tevens namens de parochianen Julia en Victoriia uit Oekraïne
Priester Lode Vandeputte, Sint-Michielsbeweging
“Filoptochos Brugge”
HULP AAN DE OORLOGSVLUCHTELINGEN
VAN OEKRAÏNE
Beste vrienden,
Aangaande de oorlog die op dit moment nu bezig is in Oekraïne ontving Vader Bernard van twee Oekraïnse parochianen Viktoriya en Iulia de vraag hoe we iets samen kunnen doen voor de oorlogsvluchtelingen van Oekraïne. Zo riep Vader Bernard hen beide samen in onze parochie en hebben we samen gekeken wat we hiervoor zouden kunnen doen om deze oorlogsvluchtelingen en slachtoffers te kunnen helpen. Heel vlug kwamen er heel goede initiatieven op tafel en vader Bernard aanvaarde om hen te helpen bemiddelen en de zaak wat te helpen coördineren.
Vermits er reeds een samenwerkingsgroep is tussen de Sint-Michielsbeweging en de Orthodoxe parochie van Brugge onder de naam “Filoptochos Brugge” nam Vader Bernard contact op met de verantwoordelijke ervan, Priester Lode Vandeputte, die een goede confrater en vriend is van vader Bernard en de Parochie. Zo vroeg vader Bernard om samen te werken voor deze hulpbehoeftigen en in deze moeilijke oorlog situatie.
Onze beide gemeenschappen zijn in shock over de oorlog die is uitgebroken en het geweld waarmee dat gepaard gaat. Voor de vele familieleden van onze Oekraïnse broeders en zusters en hun familieleden die van huis en haard verdreven zijn. Voor allen die lijden, de gewonden en de stervenden diegene die op de vlucht zijn soms jonge moeders met hun kleine kinderen en die hun echtgenoten hebben moeten achterlaten om de strijden voor hun land.
De orthodoxe Parochie van de H.H. Konstantijn en Helena in Brugge bestaat uit meer dan 20 nationaliteiten, waaronder uiteraard veel Grieken, Roemenen Oekraïners, Bulgaren, Russen, Wit-Russen, Kazachstan, Georgiërs, Polen Serviërs, Syriërs, enz. Hierdoor zijn er heel veel van onze parochianen die rechtstreeks geraakt worden door deze oorlog.
Er zijn mensen met familieleden in Oekraïne die vast zitten of op de vlucht zijn. Er zijn parochianen die zelf of waarvan hun familieleden vast zitten of verschuild in metrostations of schuilkelders.
Zodoende hebben de Orthodoxe parochie van Brugge samen met de Sint-Michielsbeweging een nieuw initiatief genomen onder de naam “Filoptochos Brugge” om samen een werkgroep op te richten voor de oorlogsvluchtelingen van Oekraïne. Wij zamelen voedsel, warme kinderkledij en dekens in en zullen deze goederen via onze eigen kanalen naar Oekraïne sturen. Daarnaast doen we ook beroep op financiële giften. Wij gaan ook hulp bieden en opvang proberen te regelen en zullen dit in samenspraak doen met de stad Brugge.
Tenslotte willen wij ook duidelijk zijn dat wij als beide kerkgemeenschappen geen politieke standpunten willen innemen, maar streven wij gezamenlijk voor de vrede in deze wereld .
Op woensdag 9 maart 2022 zal de Sint-Michielsbeweging op bezoek gaan naar de Orthodoxe kerk om er samen een korte gebedsdienst te houden met gebeden voor vrede en verzoening en zullen er samen vredeskaarsen aansteken.
Priester Lode Vandeputte Aartspriester Bernard Peckstadt
Sint Michielsbeweging Orthodoxe parochie Brugge
Bisschopswijding van bisschop Dimitrios,
nieuwe Metropoliet van Frankrijk (Oecumenisch Patriarchaat)
Toespraak in het Frans door bisschop Dimitrios
bij zijn bisschopswijding, zondag 25 juli 2021
Het overnemen van Zijne Eminentie metropoliet Emmanuel van Chalcedon is zeker geen gemakkelijke taak, zo omvangrijk en beslissend was zijn activiteit voor de orthodoxie in Frankrijk. Ik hoop, met Gods hulp, in zijn voetsporen te kunnen treden en de vele projecten waarvan hij de onvermoeibare initiator was, te kunnen blijven uitvoeren. En als ik kijk naar de taak die nu op mij rust, is het met een gevoel van ongeduld, maar ook van nederigheid dat ik de onontbeerlijke samenwerking met mijn broeders bisschoppen van de Orthodoxe Bischoppenconferentie van Frankrijk wil verdiepen, zodat de getuigenis van onze Kerk kan blijven schitteren in Frankrijk. Ik ben ook bijzonder verheugd over de voortzetting van de oecumenische verbintenis met onze broeders en zusters van verschillende christelijke zusterkerken, zonder de interreligieuze samenwerking te vergeten, die in de context van het Franse secularisme een bizonder belang kent.
Aan alle geestelijken en gelovigen van het Aartsbisdom van Frankrijk, aan haar vele kloostergemeenschappen, wil ik mijn bewondering en dankbaarheid betuigen voor het levend houden van de historische traditie van het orthodoxe geloof in de diaspora. Ik zie ernaar uit u allen te leren kennen en met u samen te werken in de groei van de wijngaard van de Heer. Intussen vertrouw ik mij toe aan uw gebeden opdat de Heer mij helpt en steunt nu mij deze nieuwe verantwoordelijkheden als Metropoliet van Frankrijk worden toevertrouwd.
Ik kan deze bescheiden mededeling niet beëindigen zonder de geestelijkheid en de gelovigen van het vicariaat van de H. Maria van Parijs en de H. Alexis van Ugine te vermelden, dat thans integraal deel uitmaakt van het Aartsbisdom van Frankrijk. Aan haar vertegenwoordigers die hier vandaag aanwezig zijn, en in de eerste plaats aan aartspriester Alexis Struve, zeg ik mijn dankbaarheid en mijn niet aflatende steun toe. Tenslotte zou ik deze boodschap willen eindigen met de woorden van de Heilige Apostel Paulus aan Timoteüs: “Groot is inderdaad het geheimenis der godzaligheid. Hij werd geopenbaard in het vlees, gerechtvaardigd door de Geest, aanschouwd door de engelen, verkondigd onder de heidenen, geloofd in de wereld, verheven in heerlijkheid. (1 Tim. 3, 1-16) Dit mysterie is niets anders dan het leven van de Kerk dat zich in de wereld ontvouwt voor haar verlossing.
Boodschap aan Metropoliet Dimitrios ter gelegenheid
van zijn bisschopswijding
Hieronder vindt u de boodschap aan Monseigneur Dimitrios, aan de vooravond van zijn bisschopswijding, in naam van de geestelijkheid, de monniken en de monialen en de gelovigen van het Aartsbisdom van Frankrijk.
Beste Monseigneur,
Wij, geestelijken, monniken en kloosterzusters van de parochiegemeenschappen en kloosters van het Aartsbisdom van Frankrijk, zijn bijzonder verheugd met uw verkiezing aan het hoofd van ons Aartsbisdom. Wij verheugen ons en sturen u onze hartelijke gelukwensen. Onder uw leiding zullen wij al onze kracht inzetten om te leven en te getuigen van de Blijde Boodschap, waar de Heer ons ook geplaatst heeft. Zoals u weet, bestaat uw Aartsbisdom uit orthodoxen van alle rangen en standen, westerlingen die het geloof ontdekken of herontdekken via de orthodoxie, afstammelingen van immigranten en recente immigranten. Deze verscheidenheid is een rijkdom die de uitdrukking is van het oecumenische karakter van ons Patriarchaat.
Monseigneur, wij verzekeren u van onze gebeden dat uw apostolaat in Frankrijk, dat u reeds kent, bevloeid door de getuigenis van zovele heiligen, onze gemeenschappen zal blijven doen groeien naar de ” volheid van Christus” (Ef 4,13) en het licht van de wereld moge weerkaatsen. Wij geestelijken, monniken en monialen voegen onze stem bij die van alle gelovigen die al uw gemeenschappen in Frankrijk steunen en richten ons uit de grond van ons hart tot u: AXIOS! AXIOS! AXIOS!
Archimandriet Philadelphos Kafalis benoemd
tot vicaris-generaal van ons Aartsbisdom
In een korte toespraak tot de nieuwe vicaris-generaal zei Zijne Eminentie: “Vandaag is de tijd aangebroken om Vader Philadelphos, een van mijn goede medewerkers, te benoemen tot vicaris-generaal van ons Aartsbisdom. In de aartsbisdommen van de Oecumenische Troon wordt de vicaris-generaal door de metropoliet benoemd uit de priestermonniken of hiërodiakens. De handoplegging voor deze functie wordt alleen gedaan in het Heilige Centrum van de Orthodoxe Kerk, het Oecumenisch Patriarchaat van Constantinopel, door de Patriarch. In de aartsbisdommen is het een loutere benoeming. De functie van de vicaris-generaal brengt kerkelijke, administratieve en sociale verplichtingen met zich mee. De vicaris-generaal is een absoluut vertrouwenspersoon van de metropoliet, die deze bijstaat bij zijn hoge taken, bij het zoeken naar oplossingen voor moeilijkheden en probleemstellingen van het Aartsbisdom. De vicaris-generaal denkt als zijn metropoliet en handelt altijd met zijn toestemming en zegen, precies zoals een monnik niks doet zonder hiervoor de toestemming van zijn abt te hebben bekomen. Hij heeft geen ander programma dan dit van de metropoliet”.
Tot slot wenste Zijne Eminentie de nieuwe vicaris-generaal een goede en waardige diakonia toe. Vader Philadelphos werd in 2016 tot diaken gewijd en in 2019 tot priester. Hij heeft theologie gestudeerd in Thessaloniki en in Chambésy (Genève).
Het naamfeest van onze Metropoliet Athenagoras
Op zaterdag 24 juli 2021, feest van de heilige Athenagoras de Apologeet, vierde Zijne Eminentie Metropoliet Athenagoras van België en Exarch van Nederland en Luxemburg zijn naamfeest. Hij ging voor in de Goddelijke Liturgie, gevierd in de Orthodoxe Kathedraal in Brussel. Hij was omringd van priesters en diakens.
Aan het einde van de Goddelijke Liturgie dankte Monseigneur Athenagoras de Aartsbisschop van de Syro-Jacobitische Christenen, Mgr Georges Kourie, om hem met zijn aanwezigheid te eren. De twee hiërarchen werden, met een tussenpoos van een paar jaar, opgeleid aan dezelfde Theologische Faculteit van de Aristoteles-Universiteit in Thessaloniki. Metropoliet Athenagoras bedankte de aartsbisschop voor hun goede en harmonieuze samenwerking. Mgr Athenagoras dankte ook dhr. Basilios Zarmpalis, consul-generaal van Griekenland in België, dhr. Stylianos Kymparidis, Archon van de Heilige en Grote Kerk van Christus, dhr. Dimitrios Argyropoulos, voorzitter van de Helleense Gemeenschap van Brussel, en aan alle gelovigen die er hun herder kwamen gelukwensen.
Ten slotte bedankte Zijne Eminentie de leden van de geestelijkheid voor hun deelname en in het bijzonder de priesters en diakens die zijn directe medewerkers zijn en in de eerste plaats de directeur van zijn persoonlijk bureau, Archimandriet Philadelphos Kafalis, die hij op die dag benoemd heeft tot vicaris-generaal van het Aartsbisdom van België en Exarchaat van Nederland en Luxemburg.
Jean Tchékan werd geboren voor de eeuwigheid
op 21 juli 2021
Moge de Heer hem opnemen in zijn Koninkrijk en moge Hij zijn vrouw Xenia, zijn kinderen Serge en Grégoire, zijn kleinkinderen en heel zijn familie tot steun zijn. Eeuwige gedachtenis! De begrafenis zal plaats vinden op dinsdag 27 juli en gevierd worden in het klooster van de Bescherming van de Moeder Gods in Bussy en Othe.
JEAN TCHÉKAN, TEN DIENSTE VAN DE KERK.
Jean Tchékan, die ik heb gekend binnen de Orthodoxe Fraterniteit in West-Europa en tijdens de Europese congressen en regionale raden, blijft voor mij, zoals voor velen die tot de Orthodoxie zijn gekomen, een referentie en een model. Als er één ding is dat hij ons heeft bijgebracht door zijn voorbeeld en zijn wijze raad, dan is het wel de onvoorwaardelijke, onbaatzuchtige en creatieve dienstbaarheid van de Kerk.
Hijzelf diende het met voortdurende trouw door zijn engagement binnen de Broederschappen, de oprichting met Vadder Michel Evdokimov van de SOP, een belangrijk orgaan van informatie en bezinning dat gedurende verschillende decennia onmisbaar was.
Deze humor deelde hij met zijn vrienden Vsevolod Gousseff of Nicolas Lossky en wij allen genoten van zijn anekdotes, verteld met zijn talent voor imitatie, wat een hit was op de oecumenische zittingen in Pomeyrol.
Jean heeft ons, net als onze geloofsvaders van deze generatie, die het beste van de traditie in zich dragen, of dat nu Russisch, Grieks, Antiochiaans, Roemeens of… Frans is (met de Vader Boris Bobrinskoy en Cyrille Argenti, en Prof. Olivier Clément…), een levende orthodoxie doen ontdekken, met een menselijk gezicht, welwillend, feestelijk, radicaal vrij en diep geworteld in Christus. Moge de Heer hem een eeuwige herinnering in onze harten schenken en hem in Zijn licht verwelkomen zoals Hij zelf zo velen van ons heeft verwelkomd met zijn vrouw Xenia.
Michèle Nikitine (van de Parochie van de Geboorte van Christus – Le Mans)
Metropoliet Athenagoras van België op het Te Deum
in de Brussels Kathedraal
Op woensdag 21 juli 2021 heeft Zijne Eminentie Metropoliet Athenagoras van België deelgenomen aan het Te Deum dat in de Sint-Michiels- en-Sint-Goedelekathedraal in Brussel gezongen werd ter gelegenheid van de Belgische Nationale Feestdag. Hunne Majesteiten de Koning en de Koningin, Hare Koninklijke Hoogheid Prinses Elisabeth, Hertogin van Brabant, Hunne Koninklijke Hoogheden Prins Gabriel, Prins Emmanuel en Prinses Eléonore woonden traditiegetrouw het Te Deum bij voor de nationale feestdag bij.
Het traditionele Te Deum vond plaats met de nodige veiligheidsmaatregelen binnen en zonder publiek buiten. Aanwezig waren de koninklijke familie, de Voorzitters van de Kamer en van de Senaat, de Eerste Minister, enkele ministers en vertegenwoordigers van de rechterlijke macht, de deken van de diplomaten en enkele prominenten van het land. Ze hadden allen een mondmasker aan.
Het Te Deum werd voorgegaan door Zijne Excellentie Bisschop Jean Kockerols hulpbisschop van Kardinaal Jozef De Kesel die door ziekte beproefd is. Onder de aanwezigen waren ook de hoge vertegenwoordigers van de andere erkende erediensten, w.o. Zijne Eminentie Metropoliet Athenagoras van België, hoofd van de Orthodoxe Kerk in België.
Het Te Deum stond dit jaar in het teken van de natuurramp die ons land enkele dagen geleden zo diep getroffen heeft, maar ook van alle slachtoffers van de coronapandemie.
In de namiddag mocht Metropoliet Athenagoras plaats nemen op de eretribune, vòòr het Koninklijk Paleis, vanwaar hij samen met de vorsten en de leden van de regeringen van ons land het Militair Défilé mocht bijwonen.
God schenke Hunne Majesteiten de Koning en de Koningin, de Koninklijke Familie, de vertegenwoordigers van de regeringen en het volk rijke genadegave, gezondheid en nog vele jaren!
Nieuwe Metropoliet van Frankrijk:
Archimandriet Dimitrios Ploumis
Het pas verkozen hoofd van het orthodox aartsbisdom van Frankrijk vierde de ceremonie van de kleine en grote boodschap en ontving de gelukwensen van de patriarch, en de Metropolieten leden van de Heilige Synode. De wijding van de nieuw verkozen Metropoliet van Frankrijk had plaats in de Patriarchale Kerk op zondag 25 juli 2021. Namens het Secretariaat van de Heilige Synode.
Mijn ervaring in de Orthodoxe
Parochie van Brugge
In september 2021 begon ik aan mijn postgraduaatstudie aan het Europacollege in Brugge, waar ik tien maanden zou doorbrengen. Ik was erg opgewonden, maar aan de andere kant ook erg gestrest en bezorgd, niet alleen over het intense academische leven, maar ook over het leven in deze kleine stad in West-Vlaanderen. Voordat ik vertrok, zocht ik op internet naar interessante plaatsen om te bezoeken in Brugge en ik vroeg me af of er een orthodoxe kerk was tussen het grote aantal prachtige katholieke kerken die deze stad rijk is. Ik was erg blij en verrast toen ik de Orthodoxe Parochie van de Heiligen Konstantijn en Helena ontdekte! Ik stuurde een bericht naar het emailadres dat ik op de website had gevonden, en vroeg om meer informatie over het uurroster van de liturgieën. Vader Bernard antwoordde binnen het volgende uur en zijn warme woorden en vriendelijke boodschap gaven me het gevoel dat ik in Brugge mijn spirituele thuis had gevonden. Dit was echt belangrijk voor mij, want ik kende niemand in deze nieuwe plaats en het hebben van een kleine maar warme en sterke Orthodoxe kerk in de plaats waar ik de volgende belangrijke maanden van mijn leven zou doorbrengen, gaf me kracht, positiviteit en vulde me met geluk. Ik voelde dat de band met mijn vaderland levend en sterk bleef.
Vader Bernard stond altijd aan mijn zijde en gaf me belangrijke aanwijzingen en informatie over de liturgieën. De eerste keer dat ik naar de parochie ging, was ik verbaasd over de prachtige hagiografieën, het artistieke houten altaarstuk, de gezangen die in drie verschillende talen werden gezongen, maar bovenal voelde ik mij zeer welkom door de mensen die mij uitnodigden om na de liturgieën een kopje koffie te drinken, ook al spraken we niet dezelfde taal. De sfeer was heel warm, ik voelde me meteen thuis en wist dat deze plek me zou bieden wat ik het meest nodig had tijdens deze moeilijke periode van leven in het buitenland en meer bepaald tijdens de pandemische crisis.
Een van de belangrijkste en meest onvergetelijke momenten die ik beleefde als lid van de Orthodoxe Parochie in Brugge was de Paastijd. De Goede Week doorbrengen in de Orthodoxe Kerk van Brugge was voor mij een aparte ervaring. Het was de eerste keer dat ik de belangrijkste orthodoxe viering in een ander land dan het mijne doorbracht en ik zou zeggen dat ik dezelfde ontroering voelde als wanneer ik thuis was. De sfeer was heel mooi, de bloemen van het Epitafios, de gezangen en de voortdurende en toegewijde hulp en organisatie van de liturgieën door Vader Bernard, onder de strenge beperkingen van de pandemie, gaven mij het gevoel alsof ik in Griekenland was.
De voorbereiding van het Epitafios en van de Paasgeschenken voor de behoeftigen op Goede Vrijdag, samen met de liturgie met de Epitafios in de tuin van de kerk, was erg mooi en schiep een sfeer van vroomheid en religieuze opwinding. Op de heilige zaterdag voelde ik me nog meer thuis. We zongen de hymne van de Verrijzenis van Christus in verschillende talen, terwijl we de kaarsen met het heilige licht vasthielden, in de tuin van de kerk. Ik heb geleerd hoe ik “Christus is verrezen” kan zeggen in het Engels, Frans, Grieks, Nederlands, Roemeens, Russisch en Duits. De mensen waren heel vriendelijk en blij dat deze belangrijke viering kon plaatsvinden, zelfs in de moeilijke omstandigheden van de wereldwijde pandemie, door de maatregelen te respecteren en de Orthodoxe Paastradities te beleven.
Pinelopi Anyfanti – (Griekse studente aan het Europacollege)
Zijne Alheiligheid de Oecumenische Patriarch Bartholomeos krijgt vaccin toegediend
Op donderdag 28 januari 2021, kort voor de middag, kreeg Zijne Alheiligheid de Oecumenische Patriarch Bartholomeos het COVID-19 vaccin toegediend in het Universitair Medisch Centrum CAPA in Istanbul.
Zijne Alheiligheid bedankte de artsen en het personeel van het Medisch Centrum, en via hen, alle eerstelijns gezondheidswerkers over de hele wereld voor hun zelfopoffering bij de zorg voor de geïnfecteerden en hun dierbaren.
Het is het vurige gebed van Zijne Heiligheid dat iedereen zich zo snel mogelijk laat vaccineren om dit wereldwijde en dodelijke virus in te dammen.
Heilige Kruisverheffing, patroonheilige van de kerk en parochie Sint-Kruis
In de wondermooie hymne aan de inwoners van Filippi schrijft de apostel Paulus: ‘Hij die bestond in goddelijke majesteit heeft zich niet willen vastklampen aan de gelijkheid met God. Hij heeft zichzelf ontledigd en het bestaan van een slaaf op zich genomen. Hij is aan mensen gelijk geworden (Fil., 2, 6-7). Deze verzen worden voorgelezen in de tweede lezing op het feest van de Heilige Kruisverheffing, 14 september.
Die dag vieren we de patroonheilige van één van de kerken en parochies van de federatie Sint-Kruis Brugge. Enerzijds is de naam verwant aan de Orthodoxe gemeenschap, anderzijds onderhoudt de katholieke gemeenschap al vele jaren een twinning met de Anglicaanse kerk, namelijk met de parochie Saint-Denys Sleaford in het bisdom Lincoln.
-In 2002 worden de eerste contacten gelegd door vicar John Patrick, toenmalige pastoor van Saint-Denys, Sleaford en priester Jan Rossey, toenmalige pastoor van Heilige Kruisverheffing, Sint-Kruis Brugge. De twinning ziet het levenslicht, een jaarlijkse ontmoeting tussen beide parochies wordt in het leven geroepen. Om beurt trekt een twintigtal mensen uit Sint-Kruis naar Sleaford, het ander jaar komt een delegatie van Sleaford naar Sint-Kruis. De ontmoeting gebeurt in het kader van groeiende oecumenische verbondenheid. Er is immers meer dat ons verbindt dan dat ons verdeelt. Het gezamenlijk gebed, zusterlijk en broederlijk, verdiept de eenheid. Een viertal dagen verblijven de bezoekers in gastgezinnen en wordt hen een gevarieerd programma voorgeschoteld. Hoogtepunt is de eucharistieviering op zondag en een ontmoetingsavond waar niet alleen gans de federatie toe is uitgenodigd maar ook de andere christelijke kerken uit Brugge. Wederzijdse vriendschap tussen de gezinnen, die al jaren bestaat, is het geheim van de twinning.
-Wie de neogotische kerk te Sint-Kruis binnentreedt, wordt meteen getroffen door de rijke symboliek die op diverse plaatsen verwijst naar het feest van de heilige Kruisverheffing, dat zijn oorsprong heeft in de vierde eeuw. Keizer Konstantijn is te Rome verwikkeld in een oorlog tegen keizer Maxentius. Op een nacht heeft hij een visioen, hij ziet de woorden aan de hemel: ‘in hoc signo vinces, in dit teken zal je overwinnen’. Deze woorden zijn verwerkt in een hedendaags kunstwerk aan de linkerkant naast de biechtstoel (anno 2000). Konstantijn beveelt het kruis mee te dragen tijdens de volgende veldslag. Hij wint de strijd. Samen met zijn troepenmacht neemt hij het christelijk geloof aan. Ook zijn moeder keizerin Helena bekeert zich. Ze geeft opdracht opgravingen te doen in Jeruzalem op zoek naar het kruis waar Jezus aan gestorven is. Een tempel wordt afgebroken en het kruis gevonden op 13 september 326. Daags er na wordt het kruis plechtig verheven en in processie rondgedragen door de straten van Jeruzalem. Sedertdien is het feest van de Heilige Kruisverheffing op 14 september. De Kruisvinding is uitgebeeld in het rechterretabel van het hoofdaltaar dat volledig is gewijd aan het kruisdood van de Heer. Naast het kruis staat keizerin Helena. Hierdoor hebben wij een bijzondere verwantschap met de Orthodoxe kerkgemeenschap te Brugge die de naam draagt ‘Orthodoxe parochie van de HH. Konstantijn en Helena’. Links vooraan in de Orthodoxe kerk bevindt zich een prachtige icoon van de heilige Konstantijn en de heilige Helena. In de eucharistieviering op zondag volgend op hun feestdag (21 mei) wordt in Sint-Kruis een bijzondere voorbede aan de orthodoxe gemeenschap gewijd.
-‘Hij die bestond in goddelijke majesteit heeft zich niet willen vastklampen aan de gelijkheid met God. Hij heeft zichzelf ontledigd en het bestaan van een slaaf op zich genomen. Hij is aan mensen gelijk geworden’.
Geen pracht, geen praal noch macht maar liefde, goddelijke onweerstaanbare liefde, is Gods Majesteit. God en Jezus zijn één in die liefde. Jezus heeft echter zich er niet willen aan vastklampen. Hij heeft het bestaan van een mens aangenomen en Gods liefde op aarde gebracht. Die liefde deelt Hij met ons. Wij mogen er kwistig mee omspringen.
‘Blijf in mijn liefde’, is het thema van de bidweek (Joh., 15, 5-9).
Allen weten we echter dat liefde vaak gekruisigd is. Het altaar van de Heilige Kruisverheffing is doorweven met kruissymbolen. Ook de eenheid is gekwetst. Zijn we niet allen oecumenisch geroepen om wonden te helen door telkens opnieuw en steeds meer te verblijven in Gods liefde, die er altijd is en altijd eerst? Zijn liefde is de bron van de eenheid.
Wilfried Desrumaux
Parochie Heilige Kruisverheffing
Bidweek voor de eenheid van de christenen (18 – 25 januari 2021)
Blijf in mijn liefde. Dan zal je veel vrucht dragen (Johannes 15,5-9)
De mens is een sociaal wezen. Dat zegt men al eeuwen. Het betekent dat iedere mens verbindingen heeft. We behoren tot een bepaalde familie. We hebben een naam en een identiteit. Die hebben alles met onze afkomst te maken. Niet weinig mensen gaan op zoek naar hun voorouders en leggen een genealogie aan. In een ‘stamboom’ wordt dan mooi de geschiedenis en samenstelling van de familie weergegeven. De boom, met wortel, stam, takken en bladeren drukt de evolutie en de verbondenheid uit.
Als thema voor de oecumenische bidweek 2021 werd voor de verbondenheid gekozen. In het hoofdstuk 15 van het Johannesevangelie vinden we het mooie beeld dat Jezus hiervoor gebruikt: ’Ik ben de wijnstok, jullie de ranken; mijn vader is de wijnbouwer’. Bij de ranken maakt hij een duidelijk onderscheid tussen de vruchtbare ranken, die bijgesnoeid worden, en de onvruchtbare ranken, die weggesneden worden. Vruchtbaarheid vindt zijn oorsprong in de liefde.
Liefde is altijd iets dat mensen verbindt. Uit liefde zijn we allen geboren. Nog anderen zijn in onze familie geboren. Door bloedverwantschap zijn we met elkaar verbonden. Van familieleden die we waarderen en in het hart dragen zijn we graag familie. Het geeft ons een genoegen, vaak niet zonder enige fierheid. Bij het achterhalen van familieverbanden komt men wel eens in het gesprek uit op de zin: ‘Uiteindelijk we allemaal wel ergens familie van mekaar,…langs Adam rond’.
Christenen behoren allemaal tot de christenfamilie, hoe verschillend ze ook zijn. 2021 jaar na Christus bestaat het christendom uit een bonte verscheidenheid aan kerken en gemeenschappen. Tussen die christenen zijn er soms grote verschillen. Maar ze zijn allemaal familie. ‘Langs Christus rond’, zouden we mogen zeggen, zijn alle gedoopte christenen familie van elkaar. De jaarlijkse bidweek voor de eenheid van de christenen brengt dit onder de aandacht.
Bij ‘familie’ horen familiefoto’s. Telkens ik een foto zie van een oecumenische dienst, waarbij de verschillende voorgangers even poseren, heb ik een dubbel gevoel. Mijn eerste gevoel is een goed en positief gevoel: Mooi, prachtig…die christenen uit verschillende kerken slagen erin samen te komen en te bidden! Zoiets zou 50 jaar geleden zeker nog niet mogelijk geweest zijn. Maar een tweede gevoel is eerder negatief: Ze zijn nog altijd niet één! Er blijven verschillen en geschilpunten. Er is nog een weg af te leggen. Er is nog werk in het proces van één worden.
De oecumenische beweging is een lang proces. Pessimisten zien weinig vooruitgang en hebben vaak al de hoop op vereniging opgegeven. Optimisten, daarentegen, trekken zich op aan iedere nieuwe stap tot verzoening. Dat de oecumenische beweging in de voorbije decennia niet is stilgevallen is op zich al bemoedigend. Kardinaal Walter Kasper schreef in 2009 een boek over 40 jaar oecumenische dialoog. Hij koos voor de titel: ‘Een rijke oogst’. Op de voorpagina van de Nederlandstalige editie (van uitgeverij Abdij van Berne) prijkt een passende foto van een bloeiende wijngaard. Zo’n wijngaard uitbouwen vergt veel zorg en tijd. Het is een proces van jaren, precies zoals het oecumenisch proces. Wie erin werkt heeft ijver en geduld nodig, continu en permanent. Pas op die manier kan er groei en vruchtbaarheid zijn.
Bij zijn gebruik van het beeld insisteert Jezus op de intense band tussen rank en wijnstok, dus tussen de leerling en Jezus zelf. Hij zegt: ‘Als iemand in mij blijft en ik in hem, zal hij veel vrucht dragen… Als jullie in mij blijven in mijn woorden in jullie, kun je vragen wat je wilt en het zal gebeuren’. ‘Blijf in mijn liefde’, voegt hij er nog aan toe. Zelf blijft hij in de liefde van de Vader.
Er is dus doorstromende en wederzijdse voeding en bevruchting, dankzij de liefde. Is die er niet, dan verdorren de takken. Een opdracht voor de oecumenische beweging is om niet te verdorren. Verdorren gebeurt wanneer een rank niet meer verbonden is en geen voeding meer krijgt.
Zo is het noodzakelijk dat alle christelijke kerken met de ene Christus verbonden blijven. ‘Los van mij kun je niets’, zei Jezus. De verbondenheid is essentieel. Geen enkele rank is uit zichzelf vruchtbaar. Zo is een christelijke kerk of gemeenschap, die zich isoleert en niet langer verbonden leeft, gedoemd te verdorren of te verworden tot een losse aparte sekte.
In een kerk of gemeenschap die zich blijvend verbonden weet met Christus kan zijn liefde doorstromen. Dan groeit die in vruchtbaarheid, volgens het gebruikte beeld. Het feit dat alle gedoopte christenen en alle kerken hun voedingsbron in dezelfde Christus hebben maakt hen met elkaar verbonden. Het is goed om dat blijvend te beseffen.
Iedere rank moet ook beseffen dat zij niet de enige rank is. Er zijn ook andere. Geen enkele rank is dezelfde, maar ze zijn alle gegroeid uit en aan dezelfde wijnstok. Het is de wijnbouwer een eer (v. 8) als de ranken goede vrucht dragen. En wat vrucht voortbrengt, dat is de liefde. In die liefde, zo is de boodschap voor de leerlingen, moeten ze blijven!
Eigen aan liefde is dat ze veel kan verdragen. Ze houdt vol, ondanks de bestaande verschillen. Liefde is maar blijvend als men ook kan verzoenen en onenigheden bijleggen. Het geldt voor individuen, maar ook voor groepen mensen.
Kerken zullen het maar volhouden als er intern vergeving en verzoening is. Kerken zullen het met elkaar maar volhouden, als ze, over de verschillen heen, liefde en respect voor elkaar blijven betonen. Iedere vruchtbare rank is waardevol en draagt bij tot een goede en gezonde wijngaard. Zo heeft iedere christelijke kerk haar waarde. Meer zelfs, de ene kerk kan de andere stimuleren en helpen vruchtbaar te worden. Daarin zijn spiritualiteit en solidariteit onlosmakelijk met elkaar verbonden. Elke christengemeenschap kan maar groeien als ze geworteld is in Christus. Dan is het een vreugde vast te stellen dat er vele christengemeenschappen zijn die groeien en bloeien. Dan kan het, naar de titel van het boek van Kasper, een ‘rijke oogst’ worden.
Soms zijn er mooie en treffende oecumenische momenten. Zo mochten we op zondag
25 oktober in de stad Brugge een mooie viering van ‘500 jaar Reformatie’ meemaken. De viering vond plaats in de Sint-Walburgakerk, een kerk waarin de Rooms-katholieke gemeenschap aan de Protestantse gemeenschap gastvrijheid verleent om er hun vieringen te houden. De viering en werd bijgewoond door de Rooms-katholieke bisschop van Brugge, Lode Aerts. Tevens waren voorgangers en leden aanwezig uit de Orthodoxe, de Anglicaanse kerk en de Pinkstergemeente. Waren er ooit duistere momenten in de geschiedenis van de Reformatie in Brugge, dan was deze bijeenkomst een heel mooi en historisch oecumenisch gebaar.
In het West-Vlaanderen bestaat de oecumenische studie- en werkgroep, die maandelijks samenkomt. Ze bestaat uit een 30 leden, afkomstig uit verschillende christelijke kerken. De bijeenkomsten kennen een vast stramien: gebedsmoment, broodmaaltijd en werkvergadering.
Er is in de stad Brugge, in de Ezelstraat 83, een oecumenische kapel als bidplaats voor alle christenen. Tevens is er sedert 1979 de overzeese oecumenische link met de Engelse bisdommen Lincoln (Anglicaans) en Nottingham (Rooms-katholiek).
De oecumenische werking in West-Vlaanderen heeft een eigen weblog: http://kerkeninbrugge.wordpress.com
Ook is er oecumenische info te vinden op de facebookpagina ‘Brugse kerken delen licht’.
Gezien de maatregelen omtrent het Covid-19 virus kunnen de gebedsmomenten tijdens de Oecumenische bidweek dit jaar niet fysiek plaatsvinden.
Een papieren brochure is er dit jaar ook niet.
Een online-brochure kan gevonden worden op volgend webadres: www.cib.brussels
Laten we de eenheid onder de christenen dit jaar, meer dan anders, opnemen in ons persoonlijk gebed. Door ons gemeenschappelijk geloof en door ons gebed zijn wij op een bijzondere wijze met elkaar verbonden.
Kan. Henk Laridon,
voorzitter Oecumenische Studie- en Werkgroep West-Vlaanderen
Gebed voor de eenheid
Drieëne God, Schepper en Vader,
Wij loven en danken U.
Uit liefde hebt U de wereld en ook ons geschapen.
Eenheid en liefde mogen wij erkennen in U, Vader, Zoon en Heilige Geest.
Geef dat die eenheid en die liefde in ons mogen doorstromen.
Inspireer ons tot dialoog en ontmoeting.
Vergeef ons onze onenigheid en kortzichtigheid.
Vergeef ons onze eigenwijsheid en fanatieke gedachten.
Toon ons altijd weer Uw liefde.
Laat die ons vruchtbaar maken.
Moge ons zoeken naar verbinding en eenheid vruchten dragen.
Maak ons steeds weer aandachtig voor Uw woord.
Maak ons steeds bewust van onze verbondenheid in en door het doopsel.
Geef ons het goede gevoel van verbondenheid met Jezus Christus,
als ranken aan de wijnstok.
Laat christenen en kerken naar elkaar toegroeien.
Breng verzoening tussen mensen en volkeren.
Moge de verbondenheid van alle christenen
bijdragen tot respect en vrede, in onze omgeving en in heel de wereld,
tot Uw lof en eer.
Amen.
Momenteel kan u iedere zondag de metten en de Goddelijke Liturgie
volgen vanuit onze Orthodoxe parochie te Brugge via streaming.
De omstandigheden rond het probleem covid-19 laten ons niet toe een volwaardig liturgisch leven te hebben. Dit brengt er ons toe om de Liturgie te vieren in heel beperkte kring (zoals de wet het voorschrijft) en deze te streamen.
Daarom vieren we vanuit onze Orthodoxe Parochie van Brugge nu iedere zondag (van 9:00 tot 11:30) met een beperkte groep en kan u deze via streaming nu volgen via de volgende link: http://www.facebook.com/Orthodoxie.Brugge/live
We wensen u veel sterkte toe in deze moeilijke periode en wees vooral voorzichtig. Vergeet niet dat God ons nooit in de steek laat en we in elke beproeving een geestelijke sterkte kunnen putten.
Laten wij vooral ons gebed richten tot de Moeder Gods.
Voor een videofragment vanuit onze Kerk : KLIK HIER
Met de heel mooie Hymne Agni Parthene.
Nadien enkele troostwoorden van vader Bernard in coronatijden.
Zondag 22 november 2020
In gebed verbonden
Vader Bernard Peckstadt
ACK-VOORZITTER FELICEERT METROPOLIET AVGOUSTINOS VAN DUITSLAND
In zijn felicitatiebrief benadrukte Aartspriester Constantinos Miron de vele prestaties van Metropoliet Avgoustinos tijdens zijn 40-jarige ambtstermijn. Metropoliet Avgoustinos voelt zich, door zijn jarenlange deelname aan het bestuur en algemene vergadering van het ACK, zeer nauw verbonden met oecumene en ACK. Daarom gedenkt het ACK op deze “speciale dag van eer en respect” Metropoliet Avgoustinos. In zijn brief verwees Aartspriester Constantin Miron ook naar de Grieks Orthodoxe Kerk in Duitsland, naar de ontwikkeling van een “gastarbeiderskerk aan de rand van de samenleving naar een landelijke kerk”. Metropoliet Avgoustinos heeft een aanzienlijk aandeel in de goed georganiseerde kerkelijke structuur met een groeiend potentieel.
Aartspriester Constantin Miron herinnerde zich de oprichting van de Orthodoxe bisschoppen conferentie in Duitsland (OBKD) en het bijhorende proces van “het zich thuisvoelen en integratie van orthodoxe christenen”. Daardoor zijn er vandaag ongeveer 500.000 orthodoxe christenen in Duistland. Er zijn heel veel parochies, sommige met eigen infrastructuur.
Metropoliet Avgoustinos is door zijn aanwezigheid als het ware een ‘levende icoon van de orthodoxie’ in Duitsland geworden. Naast zijn betrokkenheid bij het ACK als bestuurslid en afgevaardigde in de Algemene Vergadering had Metropoliet Avgoustinos een grote verdienste in de oecumenische beweging.
Concluderend prees Aartspriester Constantin Miron, Metropoliet Avgoustinos als een “bruggenbouwer tussen Grieken en Duitsers” die door zijn rustige aanwezigheid in de Duitse samenleving heeft bijgedragen aan de “fundamentele vorming van het beeld van de Grieken in Duitsland”.
Feest van het Oecumenisch Patriarchaat van de Heilige Apostel Andreas
Een delegatie van het Vaticaan, onder leiding van Kardinaal Kurt Koch, de voorzitter van de Pauselijke Raad voor de Eenheid van de Christenen, woont vandaag in Constantinopel de viering van het feest van de Heilige Andreas bij, de patroonheilige van de Orthodoxe Kerk.
In een boodschap aan Zijne Alheiligheid de Oecumenische Patriarch van Constantinopel Bartholomeos I, die wordt beschouwd als de opvolger van de Apostel Andreas, schrijft Zijne Heiligheid Paus Franciscus dat hij alle vertrouwen heeft in het herstel van de eenheid van de Rooms-katholieke en orthodoxe Kerk. Hij looft ook de inspanningen van het Oecumenische Patriarchaat voor de eenheid. Wij zijn God dankbaar voor de vooruitgang in de wederzijdse relaties van de Katholieke Kerk en het Oecumenische Patriarchaat in de afgelopen eeuw (…) Hoewel er nog altijd obstakels zijn, ben ik ervan overtuigd dat we het doel van het herstel van de volledige gemeenschap door samen op pad te gaan en theologische dialoog zullen bereiken.
De Paus heeft ook woorden van of voor de inspanningen van beide kerken voor de vrede en schrijft dat christelijke kerken, samen met andere religieuze tradities, de plicht hebben om een voorbeeld te bieden van dialoog, wederzijds respect en praktische samenwerking.
Met dank overgenomen Bron: VIS/CNA
Hoe iconen zullen gemaakt worden in de kerk Heilige Nicolaas in New-York
Een van de meest bekende hedendaagse iconografen, Hiëromonnik Loukas van het Xenofontos klooster op de Athos Berg, startte met het “schilderen” van het visioen van Aartsbisschop Elpidorhoros van Amerika dat het Paradijs op aarde wil uitbeelden in de Grieks-Orthodoxe kerk van de Heilige Nicolaas.
Zoals vader Loukas aanduidde, wou hij dat ”de aanwezigheid van de Heilige Nicolaas een troost en hoop zou zijn in de koude atmosfeer van ijzer en glas architectuur, en dat de heilige ons zou beschermen met zijn oneindige mirakelen”.
“Ik doe mijn best om het tijdloze van deze gebeurtenissen te combineren met de tragische gebeurtenissen die hier plaats vonden”, zei de iconograaf van de Broederschap van het Xenophontos klooster op de Athos Berg, waar een sterke artistieke activiteit heerst. De slachtoffers van die rampspoedige dag worden zo evenzeer herdacht als zij die hun leven lieten om de slachtoffers te redden die gevangen zaten.”
Het doel is om de kerk afgewerkt te krijgen in 2021 en ze in te wijden op 11 september 2021, precies 20 jaar na de terroristische aanvallen op het World Trade Center. “Ook al werden we vernederd zowel als Aartsbisschop of als een Natie, hebben wij niet de hoop verloren, nooit ons geloof verloren, noch onze vastberadenheid om deze kerk te bouwen” zei Aartsbisschop Elpidophoros. Hij beloofde dat het niet alleen een Grieks-Orthodoxe kerk zou zijn, maar een Nationaal Tabernakel zou worden voor alle Orthodoxen, voor de Griekse gemeenschap en voor het Amerikaanse volk.
ORTHODOX LEVEN IN KENIA – DE IMPACT VAN MISSIES
OP 12 NOVEMBER BEGINT ER EEN REEKS VAN VIER SEMINARIES VIA HET WEB
Naar Kenia reizen om er getuige te zijn van het orthodox geloof doe je niet zomaar. Niet iedereen kan zich een reis veroorloven van 9.500 mijl om de levendigheid van het geloof te kunnen ervaren, de vroomheid van het volk, en ondergedompeld te kunnen worden in een nieuwe culturele atmosfeer.
Er valt zoveel te leren van de orthodoxe christenen in Kenia, en dit is voor ons de gelegenheid om te ontdekken hoe het missieprogramma een positieve impact had op de groei van ons geloof en vrijwilligers motiveerde uit de Verenigde Staten om deze zo noodzakelijke inspanning te steunen.
De Grieks Orthodoxe Kerk van de Heilige Johannes de Doper in Beaverton biedt ons een vierdelig web seminarie aan “Orthodox leven in Kenia – De impact van missiewerk”. Tijdens deze livestream seminaries zullen de deelnemers meegenomen worden naar kerken, dorpen en scholen een wereld verwijderd en toch verbonden door ons geloof en onze liefde in Jezus Christus.
Het schema van de seminaries is als volgt:
• Donderdag 12 november “Effecten van afhankelijkheid” met Dr. William Black
• Donderdag 19 november “Reactie op verandering” met Joël Pleban, Elayne Goldman en Virginia Gathoni
• Donderdag 3 december “Opvoeding en liturgische noden” met Theodoros en Eleni Karamatskos en Virginia Gathoni
• Donderdag 10 december “Een persoonlijk gesprek met Zijne Eminentie Aartsbisschop Makarios van Kenia” met Dr. William Black
De vrije Webinars zullen beginnen om 17.00 PST, 20.00 EST,
en zullen in livestream te volgen zijn op de pagina van You Tube
van de parochie van de Heilige Johannes de Doper.
Je moet je niet registreren, klik gewoon en laat je inspireren.
Post eventueel je vragen voor de presentatoren en in de mate van het mogelijke zullen ze beantwoord worden tijdens de livestream sessies.
Kan je niet deelnemen, dan kan je de Webinars ook bekijken na iedere sessie want zij zullen on line gepost worden na iedere sessie.
Dit is een unieke gelegenheid en een die de orthodoxe christenen van over heel de wereld verbindt. Noteer dit in jullie agenda zodat je het niet mist.
Voor meer informatie bezoek http://stjohngoc.org/ministries/missions-evangelism/orthodox-kenya/ of mail naar orthodoxkenya@gmail.com.
Te Deum ter gelegenheid van het feest van 28 oktober in het Aartsbisdom
Zijne Eminentie de Metropoliet van België en Exarch van Nederland en Luxemburg vierde zondag 25 oktober 2020 de Goddelijke Liturgie in de Kathedraal van de Heilige Aartsengelen Michaël en Gabriël van Brussel. Hij was omringd door leden van de geestelijkheid van het aartsbisdom. Er waren eveneens vertegenwoordigers van de Griekse autoriteiten in België en slechts een beperkt aantal gelovigen aanwezig, vanwege de sanitaire maatregelen om de verspreiding van Covid-19 te vertragen.
In zijn toespraak verwees De Ambassadeur van Griekenland in België, de heer Dionysios Kalamvrezos, naar de historische gebeurtenissen, de zelfopoffering en de eenheid die de Grieken destijds tentoon spreidden, eigenschappen die ook in deze moeilijke tijd noodzakelijk zijn.
Zijne Eminentie Metropoliet Athenagoras van België dankte de ambassadeur voor zijn toespraak en wenste Griekenland al het goede om de huidige moeilijkheden te overwinnen, want “Griekenland”, zei hij, als “vlaggenschip van de democratie en de Europese beschaving heeft de wereld en de hedendaagse samenleving veel te bieden”.
Daarop volgden de nationale hymnen, dat van Griekenland dat allen meezongen, en dat van het gastland.
Tot slot werd een herdenkingsgebed en kranslegging verricht op de begraafplaats waar drie Griekse soldaten liggen.
500 jaar protestantisme in Brugge
Laten we elkaar vasthouden,
Laten we elkaar steunen
in solidariteit en liefde
want we zijn allen
broeders en zusters in Christus.
De vicevoorzitter van de VPKB ds. Jelle Brouwer, Mgr. Lode Aerts en ds. Jannica de Prenter voor.
Dat was zondag het thema van de oecumenische herdenkingsdienst van de Reformatie op zondag 25 oktober in de mooie St.-Walburgakerk. In een donkere tijd, waarin het coronavirus weer wild om zich heen grijpt, had de protestantse gemeenschap de moed om deze viering door te laten gaan. Het was een historisch moment: in een voormalige Jezuïetenkerk werd 500 jaar protestantisme herdacht in een brede kring van oecumenische zusters en broeders: protestanten, katholieken en orthodoxen, Zevende-dags Adventisten en mensen van de Pinksterbeweging. Zo ver zijn we dus al gekomen in de oecumene.
In de eredienst gingen de vicevoorzitter van de VPKB ds. Jelle Brouwer, Mgr. Lode Aerts en ds. Jannica de Prenter voor.
Ds. De Winne (Pinkstergemeente De Kruispoort)
Verscheiden voorgangers vanuit de oecumenische studie- en werkgroep West-Vlaanderen werkten mee en verzorgden een gebed of lezing: Ds. De Winne (Pinkstergemeente De Kruispoort), Deken Henk Laridon (voorzitter oecumenische studie- en werkgroep West-Vlaanderen), vader Bernard Peckstadt(Orthodoxe parochie HH Konstantijn en Helena), Nadine Van Parys (Adventskerk Brugge) en Wilfried Desmureaux (pastorale eenheid St.-Kruis).
De muzikale ondersteuning werd verzorgd door organist Dimos de Beun en cantors Brecht Crabeels, Martine Buyle en Annegret Kutsch.
Deken Henk Laridon (voorzitter oecumenische studie- en werkgroep West-Vlaanderen)
In de preek van Ds. Jannica de Prenter stond 1 Sam 23 centraal. David moet vluchten voor Saul. Opgejaagd en achternezeten trekt hij naar de woestijn van Zif. Ruig en rotsachtig land, waar nauwelijks nog iets groeit. David en zijn mannen verbergen zich. Ze trekken van spelonk naar spelonk en dwars door ravijnen; ze schuilen tussen rotsen en bergkloven. David zoekt zijn toevlucht in Choresa, want hij voelt hoe Saul hem op de hielen zit.
Nadine Van Parys (Adventskerk Brugge)
Plotseling straalt er een lichtbundel door de kieren van de grot, want ineens is Jonathan daar: zijn vriend, die hem altijd trouw is gebleven. In feite waren ook David en Jonathan rivalen. Jonathan was immers de kroonprins… ook hij zou op een dag koning van Israël kunnen worden. Maar David en Jonathan kiezen voor een vriendschap voorbij de rivaliteit. Ze beloven trouw te blijven aan elkaar en elkaar te beschermen. Echte vriendschap is warm en hartelijk, oprecht en trouw en laat zich niet kleinkrijgen door afgunst, jaloezie of machtsstrubbelingen. Vriendschap geboren uit liefde verdraagt alles. Altijd blijft ze hopen op verzoening en vrede.
Ds. Jannica de Prenter
Ware vriendschap is dat je elkaar steunt,
ook in donkere, moeilijke tijden.
Dat je elkaar hooghoudt en helpen wilt
in onmogelijke omstandigheden.
Dat wij mogen zijn als David en Jonathan.
Laten wij elkaar vasthouden, juist nu.
Aan het eind van de viering waren er twee bemoedigende dankwoorden. Ds. Jelle Brouwer benadrukte dat Luther nooit de kerk heeft willen verdelen. Verscheiden voorbeelden van de protestants-katholieke dialoog passeerden de revue, waarbij Paus Franciscus veelvuldig geciteerd werd. Mgr. Lode Aerts sloot de dienst af met deze woorden van Maarten Luther:
Du süße Lieb, schenk uns deine Gunst
Laß uns empfinden der Liebe Brunst
Daß wir uns von Herzen einander lieben
Und im Friede auf einem Sinn blieben.
Zangboek van Wittenberg uit 1524
Vertaling door Ad den Besten:
Geef, heil’ge liefde in overvloed,
Doe ons hart ontvlammen in uw gloed,
Dat wij één van zinnen elkaar beminnen
Alle twist en tweedracht overwinnen.
Kyrieleis
In de St.-Walburgakerk klinkt een woord van vriendschap en trouw.
Over kerkmuren heen worden bruggen geslagen, worden verbindingen gelegd.
We zijn op de goede weg.
Verslag: Ds. Jannica de Prenter
Boodschap van Zijne Heiligheid Oecumenische Patriarch Bartholomeus
op het Interreligieuze Forum van de G20
(Riyadh, 13-17 oktober 2020)
Uwe Eminentie,
Uwe Excellenties,
Het Interreligieuze Forum van de G20 biedt de politieke leiders een buitengewone gelegenheid om samen te komen en na te denken over belangrijke beleidsinitiatieven op mondiaal vlak en die gebruik kunnen maken van de invloed van de grootste economieën ter wereld. Het is ons een voorrecht geweest u te mogen begroeten ter gelegenheid van vorige Forums, en we feliciteren de organisatoren met het aantrekken van zo’n uitgebreide bijeenkomst van religieuze leiders, overheidsfunctionarissen, academici en deskundigen uit het maatschappelijk middenveld. We zijn verheugd te zien dat er in het programma altijd veel aandacht is geweest voor milieukwesties, zowel in plenaire als in gelijktijdige sessies.
We hadden alleen graag gezien dat we er fysiek bij hadden kunnen zijn, wetend en met waardering voor de vrijgevigheid van onze Saudi-Arabische gastheren, die oprecht hadden gehoopt dat we aan zo’n historisch forum zouden kunnen deelnemen. Helaas is onze situatie dit jaar anders dan ooit tevoren, vanwege de COVID-19 pandemie. Het jaar 2020 is voor veel mensen een zeer uitdagende periode geweest vanwege de coronavirusziekte. We zijn zeer bedroefd om te zien dat veel mensen zijn overleden, dat deze nieuwe situatie de kloof tussen arm en rijk heeft vergroot, de gezondheidszorg heeft gecompliceerd en de toegang tot de basisbehoeften aan voedsel, water en onderdak heeft belemmerd.
We zijn ook opnieuw getuige geweest van de situatie van veel migranten, vluchtelingen en asielzoekers die in de Middellandse Zee om het leven zijn gekomen en veel beproevingen hebben moeten doorstaan. Zoals in de Bijbel wordt gezegd: “Als één deel lijdt, lijdt elk deel eronder; als één deel wordt geëerd, verheugt elk deel zich erover” (1 Korintiërs 12,26). “Wanneer dat één lid lijdt, delen ale ledematen in het lijden; wordt één lid geëerd, alle leden delen in de vreugde.”
Dergelijke al te alledaagse taferelen blijven oproepen tot ware solidariteit. Publieke woorden dienen vertaald te worden in publieke daden, in navolging van het evangelie verhaal van de barmhartige Samaritaan. Het centrale punt van onze orthodoxe theologie is de bescherming van de menselijke waardigheid die in onze natuur wordt weerspiegeld als wezens die naar het beeld en de gelijkenis van God zijn geschapen (Genesis 1.26).
Wij willen iedereen die nu deze zitting bijwoont eraan herinneren dat de menselijke waardigheid geen kleur, geslacht, leeftijd, etniciteit of religie kent. Iedereen heeft dezelfde waarde en daarom moet er op elk moment en op elke plaats voor respect en gelijke behandeling van mensen worden gezorgd.
Dit jaar zijn we ook getuige geweest van de opkomst van de Black Lives Matter beweging in de VS. We staan op dezelfde voet als zwarte mensen en mensen van kleur over de hele wereld om de door God gegeven oneindige waarde van ieder mens te bevestigen: een mens kan niet worden gereduceerd tot marktwaarde, tot slechts een product voor uitwisseling. Om het met de woorden van een beroemde filosoof te zeggen: “Alles heeft ofwel een prijs ofwel een waardigheid. Voor datgene wat een prijs heeft, kan ook iets anders in de plaats gesteld worden als equivalent. Wat daarentegen boven elke prijs verheven is [en dat is de menselijke persoon] en derhalve geen equivalent toelaat, heeft een waardigheid. “
Wij willen deze gelegenheid aangrijpen om onze stem te verheffen tegen structurele ongelijkheden, elke vorm en uitdrukking van racisme, etnocentrisme, tribalisme, kasteïsme en classisme. De beleidsmakers en degenen die het beleid uitvoeren moeten weten dat we oproepen tot nultolerantie ten aanzien van onrechtvaardigheid en elke andere vorm van discriminatie.
Ook willen we onze tevredenheid uiten over het feit dat de organisatoren hebben besloten om de kwestie van het behoud en de bescherming van het religieuze en culturele erfgoed aan te pakken. We moeten begrijpen en onthouden dat heilige plaatsen nauw verbonden zijn met onze religieuze identiteit en vroomheid. Helaas hebben we ervaren dat dergelijke dierbare plaatsen wapens of doelwitten kunnen worden bij het verspreiden van etnische en religieuze onverdraagzaamheid. Daarom moeten we proberen om solidariteit, tolerantie en samenwerking te bevorderen, bruggen te bouwen, openheid en vertrouwen te kweken. Samen met de bewustmaking en de sensibilisering van het geweten worden we opgeroepen om concrete gemeenschappelijke initiatieven en acties te lanceren. Een sterkere mobilisatie op het niveau van de acties is echt nodig voor ons allemaal.
Daarom dringen wij er bij de deelnemers aan dit forum op aan om het VN-actieplan voor de bescherming van religieuze sites (Plan of Action to Safeguard Religious Sites) te steunen. We willen ook de opstelling van beleidsaanbevelingen aanmoedigen die de onderlinge afhankelijkheid tussen de bescherming van religieus en cultureel erfgoed en de verbetering van het wederzijds begrip en respect en de interreligieuze toenadering benadrukken. Dit alles vermindert de mogelijkheid van een gevaarlijke botsing van beschavingen en elimineert ongerechtvaardigd wantrouwen tussen volkeren met verschillende religieuze en culturele achtergronden, wat bijdraagt aan de weg naar vrede, gebaseerd op gerechtigheid en solidariteit.
We zijn ons ervan bewust dat het beheer van heilige plaatsen op niet-conflictueuze wijze complex is, maar we zijn er sterk van overtuigd dat onze religieuze en culturele monumenten kunnen fungeren als vitale uitgangspunten voor een eerlijke dialoog. Ze bieden plaatsen waar buren, burgers en naties op vruchtbare wijze bij elkaar kunnen komen. Daarom zult u iets echt belangrijks hebben bereikt als u zulke goede beleidsaanbevelingen kunt ontwikkelen die zelfs voor de economieën van de G20 gunstig kunnen zijn om een betere milieukwaliteit te ondersteunen en de duurzame bescherming van de religieuze identiteit en het culturele erfgoed wereldwijd te versterken.
In deze geest wensen wij u productieve beraadslagingen en inspirerende resultaten toe. U zult kwesties aansnijden die enorme gevolgen hebben voor onze planeet, voor ons samenleven en voor de mensheid en haar spirituele waarden. Wij wensen u onze hartelijke groeten en gebeden en wensen u veel succes.
Dank u voor uw vriendelijke aandacht!
Voor de videoboodschap: KLIK HIER
1e Goddelijke Liturgie van Bisschop Joachim van Apollonia in Brugge
In zijn homilie verwees Zijne Excellentie naar het feest van de dag alsook naar het Evangelie van de goede zaaier. Daarenboven dankte hij God dat Hij hem waardig heeft geacht om bisschop te mogen worden en hierbij ging zijn dank en liefde ook uit naar Metropoliet Athenagoras, die zich met veel vaderlijke liefde over hem heeft ontfermd. Ook ging zijn grote waardering uit naar het Oecumenische Patriarchaat en in het bijzonder naar Zijne Alheiligheid de Oecumenische Patriarch Bartholomeos die meteen aanvaard heeft hem te promoveren tot één van de bisschoppelijke herders van onze Orthodoxe Kerk.
Bisschop Joachim zei vereerd en dankbaar te zijn dat Metropoliet Athenagoras hem de mogelijkheid heeft geboden om als hulpbisschop bij ons in Brugge de Liturgie te komen vieren. Hij vond het prachtig om zoveel gelovigen te zien in de kerk. De Goddelijke Liturgie is namelijk ook afhankelijk van zijn parochianen. Samen vormen we de Kerk van Jezus Christus.
Verder richt hij een woord van dank tot Vader Bart, die met hem concelebreerde, maar ook tot Vader Bernard, die als rector van de parochie voor een hartelijke verwelkoming zorgt. Tenslotte dankte hij het koor voor de heel mooie verzorging van deze dienst, de acolyten voor hun vriendelijkheid en behulpzaamheid en alle aanwezige gelovigen die deelnamen aan deze Goddelijke Liturgie!
Op zijn beurt verwelkomde Vader Bernard Zijne Excellentie Bisschop Joachim en sprak in naam van de parochie zijn vreugde uit voor zijn aanwezigheid, ditmaal als bisschop. Vader Bernard dankte hem in het bijzonder voor de heel mooie dienst en ook omdat hij zich heeft ingespannen enkele gebeden in de Nederlandse taal voor te bidden.
Tenslotte zong Vader Bernard voor Monseigneur Joachim het Nog vele jaren! Xronia Polla! Wij wensen Bisschop Joachim veel zegen en gezondheid toe en hopen hem spoedig terug te mogen ontvangen in onze parochie te Brugge.
Parochiefeest van de Heiligen Silouan de Athoniet
en Martinus van Tour en Diakenwijding
Ter gelegenheid van de herdenking van één van haar patroonheiligen, de H. Silouan de Athoniet, ging Zijne Eminentie Metropoliet Athenagoras van België en Exarch van Nederland en Luxemburg op zondag 20 september 2020 voor in de Goddelijke Liturgie in de parochie van de Heiligen Silouan de Athoniet en Martinus van Tour in St.- Gillis (Brussel) ter gelegenheid van de de herinnering aan een van zijn beschermers, de heilige Silouane de Athoniet, en wijdde er eveneens de koorleider, de heer Laurent Van Damme, tot de diaken.
De nieuw gewijde is architect van opleiding, heeft de Belgische nationaliteit en studeerde af aan het Orthodox Theologisch Instituut van het Aartsbisdom “Heilige Apostel Paulus”. Samen et zijn echtgenote, die uit een klerikale familie stamt, vormen zij een gezin met vier kinderen. De nieuwe diaken zal zijn diaconie uitvoeren in de parochie waar hij tot nu toe als voorzanger heeft gediend.
De parochie van de HH. Silouan de Athoniet en Martinus van Tours is een van de twee Franstalige parochies van Brussel. Zij werd opgericht in 1995 met eerwaarde vader Bartholomeos D’Huyvetter als eerste priester. In 2006 werd de heer Athanase de Theux door toenmalig Metropoliet Panteleimon tot diaken van de parochie gewijd. Zijn priesterwijding in 2008 stelde hem in staat het parochieleven in handen te nemen, waardoor de Franstalige orthodoxen van Brussel verder hun geloof in de eigen taal konden beleven.
Zich inspirerend op de evangelieperikoop van de dag verwees Zijne Eminentie in zijn toespraak tot de kandidaat naar Christus die elke gelovige oproept om zijn kruis te dragen, en moedigde hem aan om deze roeping te aanvaarden in de naam van Christus en van de Heilige Silouan de Athoniet, beschermer van de parochie. “Wat een genade om uw diakenwijding te mogen beleven op de feestdag van de patroonheilige van onze parochie: de Heilige Silouan de Athoniet. Hij is een heilige waar wij westerse orthodoxen erg van houden! Onder de duizenden monniken die naar het monastiek ascetisme leefden op de berg Athos en die aldus het enige spoor van hun leven achterlieten in een register van Athonitische archieven, was deze monnik een baken voor onze tijd en van spirituele uitstraling, waarvan noch zijn oorsprong, noch de bescheidenheid van zijn persoon voorbestemd leken om vele generaties te verlichten. Hij die meer dan veertig jaar de Tuin van de Allerheiligste niet verliet, is nu over de hele wereld bekend … omdat hij een diepmenselijke dimensie had, bestaande uit liefde voor de naaste en mededogen voor alle mensen, wat het op het eerste gezicht zeker toegankelijker leek voor onze tijdgenoten, die verloren zijn in onverschilligheid en ongeloof ”.
Hij besloot met het uiten van zijn vreugde als Metropoliet om een nieuw lid te verwelkomen in de geestelijkheid van zijn Aartsbisdom, een persoon die bereid is zich te wijden aan een goede zaak, altijd trouw aan onze Moederkerk, het Oecumenisch Patriarchaat, dat met weinig middelen onvermoeibaar inzet voor zijn verspreide kudde!
Vervolgens dankte Zijne Eminentie, na de nieuwe diaken en de leden van zijn familie te hebben gefeliciteerd, de deelnemers die waren gekomen om dit moment van vreugde voor het Aartsbisdom te delen, al degenen die bijdragen in de parochie, en vooral de rector van de parochie, vader Athanase de Theux, die hij de rang van Oikonomos van het Aartsbisdom toekende.
Voor meer foto’s: KLIK HIER
Protocol Nr. 529
† BARTHOLOMEOS
DOOR DE GENADE GODS AARTSBISSCHOP VAN CONSTANTINOPEL,
NIEUW ROME, EN OECUMENISCH PATRIARCH
MOGE DE GENADE, DE VREDE EN DE BARMHARTIGHEIDVAN ONZE HEER, GOD EN REDDER JEZUS CHRISTUS, DE OORSPRONG VAN DE GEHELE SCHEPPING, MET HET PLEROMA VAN DE KERK ZIJN.
Eerbiedwaardige broeders en geliefde kinderen in de Heer,
Meer dan ooit wordt onze natuurlijke omgeving en het milieu waarin wij ons dagelijks begeven, bedreigd. En deze bedreiging treft niet alleen de kwaliteit van het leven als wel het leven zelf en het voorbestaan van de schepping. Deze bedreiging is groter dan er ooit een geweest is in de geschiedenis van de mensheid.
Zoals in de oude griekse mythe Prometheus het vuur uit de hemel had gestolen om het aan de mensen te geven als een geschenk van een onvermoede vernielende kracht, zo staan vandaag de kernwapens overal ter wereld als symbool voor deze steeds groeiende almachtscomplex van de mens, die zich waant God zelf te zijn.
De mens is natuurlijk vrij in zijn groei en ontwikkeling. Maar de menselijke vrijheid kan twee kanten opgaan. Door wetenschap en techniek kan de mens een kracht ontwikkelen die in dienst staat van mens en natuur. Wetenschap en techniek kunnen ertoe bijdragen om steeds efficienter weerstand te bieden aan allerlei ziekten en andere aandoeningen die tot op heden toe als noodlottig werden bestempeld. Wetenschap en techniek kunnen nieuwe perspectieven openen naar een betere en gezondere toekomst van de mensheid. Maar anderzijds kunnen wetenschap en techniek ook leiden tot de vernietiging van onze natuurlijke omgeving, en ook tot de vernieling van de zo rijke biodiversiteit in de dieren- en plantenwereld. Wetenschap en techniek leiden vandaag ook tot de vervuiling van onze grote water voorraden en van de lucht die wij dagelijks inademen; en uiteindelijk tot de grondige verstoring van ons klimaat en de evenwichtige afwisseling van de seizoenen.
Het is toch onverantwoord dat de mensheid vandaag economische beslissingen neemt zonder rekening te houden met het ecologische impact ervan. Economische ontwikkeling mag geen nachtmerrie blijven voor het milieu. Wij zijn er immers zeker van dat een gezond alternatief voor economische ontwikkeling mogelijk is, ter vervanging van het zogenaamde economisme dat louter gericht is op maximale winst. De toekomst van de mens is toch niet de homo “economicus”. In de laatste decennia heeft het oecumenisch Patriarchaat juist daarom een aantal initiatieven ontwikkeld ter bescherming van ons milieu en de geschapen wereld. Zij heeft op die manier een pioniersrol vervuld. En dat zullen wij ook blijven doen in de toekomst. We zullen ecologische conferenties organiseren; wij zullen de gelovigen en de jongeren blijven uitnodigen tot concrete acties ter bescherming van het milieu. Wij zullen deze problemen blijven aankaarten in onze interreligieuze dialogen, alsook in onze kontakten met politieke leiders; wij zullen blijven samenwerken met ecologische organisaties en bewegingen. Het is gebleken dat deze samenwerking nieuwe mogelijkheden openen tot efficiënte gemeenschappelijke acties.
De milieu-activiteiten van het patriarchaat zijn niet zomaar een eenmalige reactie van een nieuw fenomeen maar zij zijn het logisch gevolg van haar kerkelijk zelfbewustzijn. Het leven zelf van de kerk is immers toegepaste ecologie. Het sacramenteel leven van de christenen, het godsdienstig engagement van de gelovigen, het teruggetrokken leven van de monniken en monialen in hun kloosters leiden vanzelfsprekend tot een diepere eerbied voor de schepping. De ecologische gevoeligheid van de orthodoxe kerk is geen modeverschijnsel van voorbijgaande aard maar is een essentiële dimensie van het christelijk leven. De hedendaagse acute milieucrisis heeft dit bewustzijn alleen aangescherpt. De strijd voor de bescherming van de schepping is een centrale dimensie van ons geloof. Eerbied voor het milieu is de basis voor de verheelijking van de naam van God. De vernietiging en de beschadiging van de geschapen wereld is daarentegen zondermeer een blaam aan de Schepper zelf.
Geliefde kinderen, het is duidelijk dat het ons aller verantwoordelijkheid is om onze natuurlijke omgeving als een kostbaar gemeengoed te verzorgen en te beschermen. Wij allen moeten leren leven zonder schade te brengen aan onze natuur. Vandaag is dat een categorieke en dringende oproep tot de gehele mensheid. Wij weten dat vele individuen en ook heel wat gemeenschappen en organisaties zich daarvoor reeds hebben ingezet. Er is inderdaad een nieuwe stroom ontstaan van ecologische verantwoordelijkheidszin. Maar anderzijds stellen wij vast dat de meeste staten eerder beantwoorden aan hun economische impulsen met verwaarlozing van de bescherming van het milieu.
Intussen blijven we staan voor deze cruciale vraag: hoelang kan onze aarde en geheel onze geschapen wereld al die steriele debatten en deze besluiteloosheid der naties verdragen blijven? Een merkwaardige vaststelling is deze: tijdens de huidige Covid-19 pandemie met de opgelegde reisbeperkingen, de sluiting van de fabrieken, de vermindering van de industriële activiteiten, heeft men een vermindering vastgesteld van vervuilende stoffen in de atmosfeer. Het is daardoor eens te meer aangetoond dat onze economische gedrevenheid een absolute prioriteit geeft aan rendabiliteit boven de bescherming van ons zo kostbaar leefmilieu. Meer dan ooit toont dit aan dat er een absolute noodzaak is ontstaan naar een koerswijziging. De vraag wordt meer en meer gesteld naar een ecologisch gerichte economie. We doen een beroep op de orthodoxe jongeren om te beseffen hoe belangrijk het is om als christelijke gelovige te leven in deze moderne wereld. In deze geest wensen we u allen vanuit de Fanar een gelukkig en gezegend nieuw kerkelijk jaar, in dankbaarheid voor de gehele schepping Gods.
Moge door de voorspraak van de Alheilige Moeder Gods de genade en de barmhartigheid van onze algoede God over u nederdalen.
1 september 2020
† Bartholomeos van Constantinopel
vurig voorbidder van jullie allen bij God
Gisteren, 11 augustus 2020, had in het Klooster van de Moeder Gods Aller Bescherming te Bussy-en-Othe (Frankrijk) de begrafenis plaats van Vader Boris Bobrinskoy, Protopresbyter van de Oecumenische Troon. Het was een bijzondere dag voor de Orthodoxie in West-Europa, een dag van eenheid en verbondenheid. Iets waar onze Kerk vandaag de dag veel nood aan heeft.
Enkele honderden gelovigen waren samen gekomen om te bidden voor zijn eeuwige zielenrust en hem te begeleiden tot zijn laatste rustplaats, op het kerkhof van Bussy-en-Othe. Eerst werd er een Goddelijke Liturgie gevierd, voorgegaan door Aartspriester Alexis Struve, bisschoppelijk vicaris voor de Parochies van Russische Traditie, die omringd was van priesters en diakens. De Liturgie werd bijzonder mooi gezongen, in het Slavisch, door de monialen van het Klooster, o.l.v. de Abdis Moeder Emiliani. Nadien volgde de Begrafenisdienst voorgegaan door Zijne Eminentie Metropoliet Emmanuel van Frankrijk, eveneens omringd van priesters en diakens, behorende tot diverse lokale Orthodoxe Kerken. De hymnen werden gezongen in het Frans door een koor o.l.v. Pierre Rehbinder.
De echtgenote van Vader Boris, Matouchka Hélène, en hun kinderen en kleinkinderen zaten aan de zijde van de kist. In de menigte merkte men ook de aanwezigheid op van enkele bisschoppen (Metropoliet Athenagoras van België, Aartsbisschop Job van Telmissos en Bisschop Symeon van Domodedovo), maar ook van Dom Michel Mallèvre, dominicaan en hoofdredacteur van het oecumenisch tijdschrift Istina, en dus vertegenwoordiger van de Rooms-Katholieke Kerk.
Opmerkelijk was hoe de eenheidsfiguur, die Vader Boris was, op zijn uitvaart orthodoxe clerici rond hetzelfde altaar samenbracht om deel te hebben aan het Lichaam en Bloed van Christus. Dit is helaas geen evidentie meer, sinds de orthodoxe christenen in de Diaspora meer dan ooit verdeeld zijn. Zo verbrak het Patriarchaat van Moskou de communio met het Oecumenisch Patriarchaat omwille van de toekenning van de autokefalie aan de Orthodoxe Kerk van Oekraïne. Het verbreken van de communio wordt als bijzonder pijnlijk en onaanvaardbaar ervaren. De orthodoxe christenen in West-Europa willen dat er spoedig een einde komt aan dit droevig besluit en dat we opnieuw samen de Liturgie kunnen vieren. Welke getuigenis van het christen-zijn leggen we af in een wereld die steeds meer afstand doet van God en diens Kerk? Alleen maar van verdeeldheid, daar waar we geroepen worden tot eenheid en naastenliefde. Laten we – zonder uitstel – samen bidden en werken aan het herstel van die eenheid.
We zijn ervan overtuigd dat Vader Boris ons hierin zal helpen dit en elk geschil te overstijgen, opdat we voorbeelden zouden zijn van die eenheid die Christus zelf van ons verlangt! Die overtuiging hebben we, omdat Vader Boris zelf de nodige kwaliteiten had om te overbruggen, om te relativeren en om op de juiste wijze pastoraal en geestelijk raad te geven. Zijn blik en enkele woorden volstonden om u terug op het juiste pad te zetten! Hij was ook de man van de dialoog, zowel inter-orthodox als op oecumenisch vlak. Deze kwaliteiten maakten van hem een waarachtige bruggenbouwer, een verzoener en voorbeeld voor ons allen.
Na de uitvaart werd iedereen uitgenodigd om een lichte maaltijd in de binnenkoer van het Klooster, waar clerus en gelovigen de familie en de monialen verder omringden in hun beproeving.
Vader Boris Bobrinskoy werd te Parijs geboren op 25 februari 1925, in een gezin van de Russische emigratie. Na school te hebben gelopen bij de Paters Jezuïeten volgde hij zijn theologische opleiding aan het Orthodox Theologisch Instituut Saint-Serge te Parijs, waaraan hij vele jaren nauw verbonden bleef. Zo werd hij in 1954 professor van dogmatische theologie en in 1993 decaan van het Instituut. De spirituele grondslag van zijn theologische vorming vond hij bij zijn leermeesters, de grote figuren van de zogenaamde Parijse School, zoals Vader Nicolaas Afanassieff, Vader Georges Florovsky en Vader Alexander Schmemann, met een hernieuwde aandacht voor de Kerkvaders, de Bijbelse herbronning en de na-oorlogse liturgische vernieuwing. Hij werd Doctor in de Theologie. Als priester ontplooide hij een heel actieve pastorale activiteit. Einde de jaren zestig werd hij de rector van de Franstalige Parochie van de Heilige Drie-Eenheid te Parijs, gevestigd in de Crypte van de Orthodoxe Kathedraal van de Heilige Alexander Nevsky. Ook als geestelijke vader bleef hij altijd en voor iedereen beschikbaar voor het sacrament van de Biecht. Zo was hij een echt geestelijk toeverlaat voor ontelbaren, ook voor vele jongeren.
Hij was de voorzitter van ‘La Voix de l’Orthodoxie’, een vereniging die hij in 1981 had opgericht om religieuze uitzendingen voor Rusland uit te zenden. Tevens wordt hij geteld onder de oprichters van de Orthodoxe Fraterniteit in West-Europa.
Metropoliet Athenagoras van België met Mgr Job en Mgr Symeon.
In de nacht van 6 op 7 augustus 2020 ging Protopresbyter van de Oecumenische Troon Boris Bobrinskoy van ons heen in zijn woonst te Bussy-en-Othe (Dep. Yonne, Bourgondië, Frankrijk). Vader Boris was jarenlang Decaan en Professor Dogmatische Theologie aan het Institut Saint Serge te Parijs, en Rector van de Heilige Drie-eenheidsparochie te Parijs.
Boris Bobrinskoy werd in 1925 geboren in Parijs, als zoon van Russische ouders die naar Frankrijk waren getrokken na de Revolutie van 1917. Na de dood van zijn moeder, toen hij slechts tien was, werd hij naar Namen (België) en Parijs gestuurd, op internaat bij jezuïeten van de byzantijnse ritus. In 1942 werd vader Cyprian Kern zijn geestelijke vader, en diende hij als acoliet in de H. Alexander Nevskikathedraal van het Oecumenisch Patriarchaat.
Na het behalen van zijn baccalaureaat in 1944, begon Bobrinskoy zijn theologische studies aan het Institut St. Serge, in hetzelfde jaar als John Meyendorff. Daar kwam hij onder de invloed van faculteitsleden zoals de vaders George Florovsky, Nicolas Afanasiev, Cyprian Kern, en Alexander Schmemann, en Antony Kartashev en Léon Zander. Hij werd ook sterk beïnvloed door Vladimir Lossky, die Decaan en Professor was aan het Institut St. Denis. In 1949 studeerde hij af met het neerleggen van zijn thesis over het mysterie van het vormsel in de vierde-eeuwse Syrisch-Palestijnse traditie. Bobrinskoy begon zijn licentiaatswerk (master) onder leiding van vader George Florovsky, die het voor hem regelde dat hij twee jaar in Athene (Griekenland) kon studeren.
Bij zijn terugkeer naar St. Serge, begon hij geschiedenis te onderwijzen, maar in 1954 aanvaardde hij de leerstoel in dogmatische theologie (die hij behield tot 2009). Dat werd drie jaar later gevolgd door zijn huwelijk met Hélène Disterlo, met wie hij drie kinderen kreeg. Hij werd diaken gewijd in de lente van 1959 en priester in de herfst. In 1969 werd vader Boris de Rector van de Heilige Drie-eenheidsparochie, de Franstalige gemeenschap die samenkomt in de crypte van de H. Alexander Nevskikathedraal. Hij was zich sterk bewust van de nood aan de inworteling van de Orthodoxe Kerk in de West-Europese realiteit. Daarom was hij een actief lid van de “Fraternité Orthodoxe” (Orthodoxe Broederschap in West-Europa).
Zijn leven lang behoorde hij als priester tot het Oecumenisch Patriarchaat en was hij heel actief in de Oecumenische Beweging. Hij was lid van Geloof en Orde (Wereldraad van Kerken – WCC), nam verschillende keren deel aan de Algemene Vergaderingen van de WCC als lid van de afvaardiging van het Oecumenisch Patriarchaat, maar ook op panorthodoxe bijeenkomsten op hoog niveau te Chambésy, Zwitserland.
Aartspriester Boris tijdens een lezing op het West-Europees Orthodox Congres te Gent in 1983.
Van kindsbeen af had onze Metropoliet Athenagoras een band met vader Boris. Vader Boris was de geestelijke vader van Metropoliet Athenagoras, vader Ignace Peckstadt. Hij had ook een geestelijke band met vader Boris, die een mens met een groot hart was en uitzonderlijke pastorale zorg; iemand die wist hoe te luisteren naar de andere mens, en het kader begreep waarin zijn geestelijke kinderen leefden.
Hij kwam vrij vaak naar België, waar hij lezingen gaf en talrijke vrienden had.
Enkele jaren geleden trok hij zich terug bij het Orthodoxe Klooster van de Bescherming van de Moeder Gods te Bussy-en-Othe (Frankrijk).
Moge God hem de zielenrust schenken! Eeuwige gedachtenis!
Geduld in de moeilijkheden van het leven brengt geestelijke volwassenheid. Geduld betekent moed, dapperheid en een wijze ziel. Degenen die geen geduld hebben zijn bang, timide en verliezen. De patiënten, gewonden, gehandicapten, werklozen en de armen hebben een grote behoefte aan geduld: zonder geduld worden ze gemakkelijk ontmoedigd.
We zeggen vaak tegen anderen dat ze geduld moeten hebben. Het is niet altijd even gemakkelijk. Op de berg Athos wensen ze veel geduld. Geduld is een veelvoorkomend woord, maar moeilijk te bereiken. Het vergt inspanning, hard werken, kennis, nederigheid, verdraagzaamheid, ijver en cultivatie. Ongeduld komt meestal voort uit egoïsme. We moeten het volhouden om echt te kunnen liefhebben. Wie geduldig is, heeft hoop en is daarom bevrijd van ups en downs. Wie hoopvol is, is optimistisch, geduldig en moedig. We stellen een verstikkend schema op voor onze medemensen, we stellen strenge voorwaarden aan hen en we zijn verdrietig dat ze niet snel reageren. Wat zou het leven zijn als we meer geduld hadden?
Zelfs in het geestelijk leven is er soms een neiging tot onbeschaamdheid. De rechtgeaarde Job is de belichaming van geduld. God vertrouwt de ongeduldige niet. Mensen zoeken snel en gemakkelijk winst. Maar goede dingen worden verworven door te zwoegen. Lichamelijke ziekten kunnen onze geestelijke gezondheid herstellen. Er zijn veel mogelijkheden in het leven: uit verbittering komt het goede. De hindernissen betekenen dat we ver van luiheid, onzorgvuldigheid en verbijstering moeten verrijzen. De ongeduldige heeft geen geestelijke genade, want hij is gevuld met verdriet, depressie, melancholie en frustratie.
We worden in het labyrint gelokt van tegenspoed, schandalen, secularisme, pleziertjes, hebzucht en waanideeën. Wie nederig is en geduld heeft, verzet zich en wint. Geduld zal iemand helpen. Hij zal niet op de knieën worden gebracht, noch tot een scheiding worden geleid, noch de mond gesnoerd worden of onderdrukt worden door allerlei tegenslagen. Het getuigt van sterkte om de bittere gebeurtenissen in je leven zachtmoedig en zonder protest te doorstaan. De vele uitdagingen, eigenaardigheden, grillen en moeilijkheden van het leven geven ruimte voor geduld. Het sterke verlangen van degenen die de anderen al bezitten maakt hen ongeduldig.
Interpersoonlijke relaties vereisen zeker veel geduld. We moeten ons in de plaats van de andere plaatsen, luisteren naar wat hij zegt, zijn pijn voelen, hem toegeeflijk en vriendelijk toespreken: we kunnen niet oordelen. We moeten ook geduld hebben met onszelf, ons innerlijk leren kennen en accepteren. Geduld komt niet alleen voort uit hoop, maar ook uit liefde. Liefde voor God en de mens. Offerliefde. Wie de ander verdraagt is verdraagzaam, zachtmoedig, welwillend, vrijgevig, glimlachend en vredig.
Geduld heeft veel te bieden in het moeilijke moderne leven. We moeten de beroering van de tijd doorstaan, de problemen van anderen, de moeilijkheden van onszelf. Gezegend zijn zij die het tot het einde toe volhouden.