49040059783_0caa542999_b

BEZOEK IN BELGIE

De Oecumenische Patriarch in het hart van Europa

Zijne Alheiligheid de Oecumenische Patriarch werd op zaterdag 9 november 2019 feestelijk onthaald in Brussel. In de namiddag begroetten geestelijken en gelovigen van het Aartsbisdom van België, evenals leden van de Griekse verenigingen in Brussel, de Oecumenische Patriarch aan de poorten van de Kathedraal van Heilige Aartsengelen Michael en Gabriel van Brussel, waarna Zijne Alheiligheid voorging in de Vesperdienst.

49040852897_8ccb87e026_b

Dit historische moment voor de orthodoxie in België werd gekenmerkt door de aanwezigheid van alle leden van de clerus van het Aartsbisdom van België, orthodoxe hiërarchen, leden van de Bisschoppen-conferentie, departementshoofden bij de EU, en Kardinaal van Mechelen-Brussel Mgr. Josef de Kesel vergezeld door bisschoppen van de Katholieke Kerk, vertegenwoordigers van andere denominaties en religies, vertegenwoordigers van het paleis en de politieke wereld van België, diplomaten van orthodoxe landen, archonten van het Patriarchaat uit Europa en Amerika, evenals een grote menigte gelovigen uit alle parochies van het Aartsbisdom.

49040107448_013166388b_b

Zijne Eminentie Metropoliet Athenagoras van België en Exarch van Nederland en Luxemburg uitten in zijn welkomstwoord zijn vreugde over het ontvangen van de Patriarch op de hoofdzetel van het Aartsbisdom ter gelegenheid van zijn Gouden Jubileum. Hij gaf een overzicht van de geschiedenis van het Aartsbisdom, met aandacht voor de inspanningen en de zorgen van de vorige priesters die de basis legden voor wat het Aartsbisdom van België zou worden, zonder het heden en zijn toekomst te vergeten.

49040872362_671a32522b_b

De Patriarch antwoordde hem door zijn emotie niet te verbergen terwijl hij luisterde naar het historisch verloop van deze Eparchie van de Troon, de huidige ontwikkeling en de vooruitgang ervan.Ten slotte deelde de Patriarch geschenken uit, souvenirs van de jubileumvieringen.

Goddelijke Patriarchale Liturgie in Brussel

De Patriarchale Goddelijke Liturgie werd op zondag 10 november 2019 gevierd in de Orthodoxe Kathedraal van Heilige Aartsengelen Michael en Gabriel van Brussel door Zijne Alheiligheid de Oecumenische Patriarch Bartholomeos. Hij was omringd door de Metropolieten Athenagoras van België en Exarch van Nederland en Luxemburg, Alexander van Mantinias en Kynouria, Iossif van Prikonissou, Damaskinos van Kydonia en Apokoronou, Maximos van Zwitserland, Athanasios van Achaia; evenals door Aartsbisschop Job van Telmessos, de Bisschoppen Dossitheos van het Patriarchaat van Georgië, Evmenios van Lefka, Marc de Neamts van het Patriarchaat van Roemenië en Porphyrios van Neapolis van de Kerk van Cyprus.

Liturgia

Voor de politieke, diplomatieke en militaire autoriteiten van Griekenland en België had de Oecumenische Patriarch het in zijn homilie over de belangrijke gebeurtenis van het Gouden Jubileum van het Aartsbisdom van België, het leven en de werken van de lokale Kerk zowel in het verleden dan in het heden, met goede vooruitzichten voor de toekomst. Daarop verwees Zijne Alheiligheid naar de evangelieperikope van de dag, de parabel van de Barmhartige Samaritaan, en hij eindigde met enkele raadgevingen aan de kandidaat voor de priesterwijding.

“Vandaag vieren wij in een sfeer van gezelligheid en vreugde, de God van wonderen verheerlijkend voor Zijn heilzame gaven, in eucharistische synaxis bijeen in deze prachtige Kathedraal van de heilige Aartsengelen van Brussel, de voltooiing van vijftig jaar sinds de oprichting van het Aartsbisdom van België. Op dit heilige moment herdenken we onze broeders van eeuwige gedachtenis, de eerste Metropoliet van deze Eparchie van de Oecumenische Troon, Emilianos Zacharopoulos en Bisschop Maximos Mastichis van Evmenia, die beiden enorm veel gegeven hebben voor de ontwikkeling van dit Aartsbisdom. Wij wensen met één stem en één hart Zijn Eminentie onze broeder Panteleimon Kontogiannis de voormalige Metropoliet van België en uw voorganger, beste broeder, gezondheid en een lang leven, en we danken hem voor zijn zo rijke en zo langdurige pastoraal.

49048333302_8acee61a2f_b

Zeer dierbare Athenagoras, wij brengen u de tevredenheid van de Moederkerk en van mijzelf over voor alles wat u sedert 30 jaar als priester verwezenlijkte. Binnen twee dagen, op 12 november, zullen er 30 jaar voorbij zijn sinds uw diakenwijding. Als priester sinds 1996, als hulpbisschop sinds 2003 en nog steeds in goede relatie met je voorganger, en als Metropoliet vanaf 2013, met de zegen en glorie van de Gever van alle goeds, hebt u lichaam en ziel gegeven voor de mensen van deze Eparchie en u hebt hen veel geboden. U hebt het vertrouwen en het respect van de gelovigen verdiend, u wordt erkend en gehoord door de autoriteiten en andere christenen, en in het algemeen weet u hoe u de moderne mens kunt ondersteunen in zijn existentiële problemen en zijn zoektocht. Wij prijzen u, wij zegenen u vaderlijk met de onwrikbare zekerheid dat u uw diaconie zal verderzetten, voortgestuwd door dezelfde dynamiek en enthousiasme.

49048129711_72acf1b0cc_b

Z.A. de Oecumenische Patriarch Bartholomeos

Mijn broeders en mijn kinderen, we leven in een wereld waarin de ‘grote machten’ bestaan uit de economie, de technologie, de politieke macht en verschillende ideologieën die de belangen van deze machten dienen, en in de eerste plaats consumentisme en individualisme. De Kerk kan deze omgeving niet negeren, omdat ze daarin geroepen wordt om haar werk van zegening en pastorale zorg uit te oefenen, gebaseerd op het Evangelie van het geloof, actief door liefde, liefde die niet om zichzelf vraagt en die angst verjaagt, en door gezegende hoop.

De manier waarop we de mens en het doel van zijn leven zien, bepaalt hoe we ons tegenover hem zullen gedragen. Als we de mens als “homme machine” (in het Frans in de originele Griekse tekst) beschouwen, dan zal de mens eenvoudig worden omgevormd tot een object. Als we de mens als een persoon zien, geschapen naar het beeld en de gelijkenis van God, dan is onze houding totaal anders. Een dergelijke benadering verwerpt de objectificatie van de mens in naam van de wetenschappelijke vooruitgang, de vergoddelijking van ons tijdperk van individuele rechten en de transformatie van de mens in homo economicus. De orthodoxe traditie definieert de mens als een “gedeïficeerd dier”, een gebeurtenis die hem een zeer hoge waarde geeft.

49047621893_ef11fc216f_b

In de Kerk en als Kerk zijn we niet de som van individuen, maar een gemeenschap van mensen die deelnemen aan de ‘gemeenschappelijke vrijheid’. Het leven zelf van de Kerk van Christus is vrijheid, het is de overwinning op de machten en de krachten van deze wereld, op de greep van de dood, op het ‘Hebben’ en de zelfvoldoening, op de “dwaze rijken” en de zelfvoorzienende Farizeeën. De Kerk is het getuigenis en de zekerheid dat het kwaad “niet het laatste woord heeft in de geschiedenis”. Het antwoord van de Kerk op elke crisis in de samenleving is de ontwikkeling van, en de nadruk op haar eucharistische en eschatologische karakter. Zoals al gezegd werd, “alleen als we in de werking van de kerk “het ware licht” hebben gezien en “de geest van de hemel” hebben ontvangen, kunnen we “in vrede komen” om de wereld te ontdekken als een terrein van actie en liefde.

De toekomst van de mensheid hangt inderdaad af van het begrip van de waarheid dat de liefde voor God nauw verbonden is met liefde voor de naaste. Zoals vermeld in de tekst van de Heilige en Grote Synode (Kreta, 2016) “De missie van de Orthodoxe Kerk in de moderne wereld”, is de kerk van Christus, op haar reis naar het Koninkrijk en geïnspireerd door deze eerste resultaten ervan, niet alleen niet onverschillig voor de problemen van de mens, ze neemt er ook aan deel, door “de pijn en wonden veroorzaakt door het kwaad in de wereld op zich te nemen als zijn Heer, door, zoals de Goede Samaritaan, olie en wijn op zijn wonden te gieten (Lk 10, 34) door woorden van volharding en vertroosting (Rm15, 4, Hb13, 22) en door concrete liefde”.
De troparia werden conform aan de muzikale traditie van het Patriarchaat, gezongen onder leiding van de eerste zangers Dimitrios Zanganas (Kathedraal van Brussel) en Evangelos Sfakianis.

Priesterwijding van de Aartsdiaken van het Aartsbisdom van België door de Oecumenische Patriarch

Zijn Alheiligheid de Oecumenische Patriarch Bartholomeos wijdde zondag 10 november de Aartsdiaken van het Aartsbisdom van België, v. Filadelfos Kafalis, tot priester tijdens de Patriarchale Goddelijke Liturgie in de Kathedraal van Heilige Aartsengelen Michael en Gabriël van Brussel. Tijdens zijn homilie gaf Zijne Alheiligheid vaderlijke raad aan de kandidaat en nodigde hem uit om zijn diaconaat voor de Moederkerk en het volk van God getrouw verder te zetten, naar het voorbeeld van de barmhartige Samaritaan.

49048128261_39b116303c_b

“Laten we ons nu wenden tot hij die vandaag de priesterwijding zal ontvangen, de Aartsdiaken van het Aartsbisdom van België, vader Filadelfos. Vader Filadelfos komt uit Eleftheroupolis in de provincie Kavala. Hij studeerde af aan de Faculteit Pastorale en Sociale Theologie van de Aristoteles Universiteit van Thessaloniki, en behaalde een masterdiploma aan de Universiteit van Fribourg en aan het Instituut voor Postgraduate Studies in Orthodoxe Theologie van Chambésy in Genève. Door zijn leraar en voormalig higoumen van het klooster van de Heilige Drie-Eenheid van Halki, zijn Eminentie Aartsbisschop Elpidophoros van Amerika, verbond hij zich met dit klooster. Sinds 2016 dient hij het Aartsbisdom van België als diaken, in 2017 werd hij aartsdiaken en directeur van het kantoor van de Metropoliet in 2018.

49048351877_6ae2a0aa4f_b

De Kerk roept u, dierbare vader Filadelfos, om door de genade van de Heilige Geest, priester van de Allerhoogste te worden, die niet “met een boogje heen zal lopen”, zoals de “zogenaamde” priester en Leviet, rond allen die vallen onder de slagen van verschillende soorten rovers, maar veeleer zoals de Barmhartige Samaritaan olie en wijn op hun wonden zult gieten. We weten allemaal heel goed dat vooral vandaag onze wonden niet alleen lichamelijk zijn. Tegenwoordig veroorzaken de “rovers” diepe geestelijke wonden. De ideologieën van onze tijd leiden de mens af van zijn bestemming voor de eeuwigheid, van de bron van het leven, en leiden hem naar zijn eigen persoon, naar zijn persoonlijke welvaart en rechten, waardoor hij niet in staat is lief te hebben, en weggeleid wordt van God en zijn naaste”.

Je roeping, vader Philadelphos, is om beheerder te worden van de Goddelijke Eucharistie en de andere Goddelijke Sacramenten in de Kerk, je roeping omvat “de liturgie na de liturgie”, de voortzetting van de Goddelijke Eucharistie door liefde en diaconie. Liefde en diaconie samen geven na de Goddelijke Eucharistie een voorsmaakje en de eerste vruchten van de ‘gehele vreugde’ van het Koninkrijk van God.

Liturgia 2

‘De rang van het priesterschap is groot en prachtig’, zegt de voorganger van mijn bescheiden persoon, Johannes Chrysostomos (PG 62, 525-6). Een priester behoort niet zichzelf, maar Christus en de Kerk toe. Priester van de Heer zijn is een grote zegen, vooral om tot de geestelijkheid van de Oecumenische Troon te behoren, de Kerk van de armen van Christus, een Kerk die Kerk van dienstbaarheid is en blijft. Laat de geest van de verlichte Fanar tot uiting komen in alle dimensies van je werk! Deze geest is een onwrikbaar geloof in de traditie van de Orthodoxie en de diaconie van de mens ‘voor wie Christus gestorven is’ (1 Kor 8:11). Je bent het aan jezelf verplicht om je naaste ‘hulp’ en ‘waarheid’ te bieden om zijn leven op aarde en zijn hemelse bestemming te dienen. Deze missie vereist van jou nederigheid, waakzaamheid, onderscheidingsvermogen, opofferingsgeest, jezelf geven. Zoals ooit wijs gezegd werd, wordt het priesterschap opgevat als ‘opoffering en zeker niet als een gemak. We beëindigen de vaderlijke aanmoediging die we tot jou richten, vader Filadelfos, door de woorden van mijn spirituele vader, Metropoliet Meliton van Chalkidon, tijdens de priesterwijding van mijn bescheiden persoon in het klooster van de Heilige Drie-Eenheid in Halki, precies 50 jaar geleden, op 19 oktober 1969: “Dit moment is een moment van diepe meditatie, meer van stilte dan van woorden. Daarom zal ik je maar één woord zeggen: je komt om de genade ontvangen. Dat is het belangrijkste. Zij beslist uiteindelijk. Maar om dat te laten gebeuren, moet je jezelf leeg maken, om plaats te maken voor genade. Zonde en kwaad nemen vele vormen aan, maar de wortel van zonde en kwaad is ons ‘ego’, eigenliefde, eigenbelang, trots en bovenal spirituele trots. Pas op voor dit alles! Zichzelf leegmaken. Zichzelf vernederen. Vooral ruimte maken voor de Goddelijke Genade. En het hele leven, tot het einde, tot het moment om verantwoording af te leggen aan God, geheel gezegend voor God, en geheel gezegend voor de mensen blijven”(Chalkidonia, pp. 65-66).

Na de Goddelijke Liturgie, richtte priestermonnik Filadelfos zich in de parochiezaal tot Zijne Alheiligheid betuigde zijn dankbaarheid voor het geschenk van het priesterschap en zijn toewijding aan de Eerste van de Orthodoxie en de Moederkerk van Constantinopel. “(…) Vandaag, Uwe Alheiligheid, hebt u mij tot beheerder van de Heilige Mysteriën en tot priester van de Kerk van Christus benoemd. Staat u mij toe mijzelf nog steeds als een diaken van de Heilige Moederkerk van Christus te beschouwen, in deze haven van West-Europa, bij mijn Metropoliet, in dienst van het volk van God, met, zoals u mij suggereerde, het voorbeeld van de Barmhartige Samaritaan in de perikoop van het Evangelie van vandaag als leidraad…” zei onder andere vader Filadelfos, die zal het kantoor van de Metropoliet zal blijven leiden.

©2015 Orthodoxe Parochie Brugge.
Top
Zoeken: