777971783_869f6b3899_o


IN MEMORIAM AARTSPRIESTER IGNACE
ONVERMOEID DIENSTWERK IN DE KERK

Bij de geboorte voor de eeuwigheid van onze geliefde vader, Aartspriester Ignace Peckstadt, is het gepast zijn pastoraal dienstwerk voor de orthodoxen in Vlaanderen even in herinnering te brengen.

Vader Ignace mag inderdaad de spil en animator genoemd worden van de Orthodoxie in onze gewesten. Alles begon half de jaren zestig toen hij in Gent het genootschap “Apostolos Andreas” oprichtte, dat voordrachten inrichtte over de Orthodoxie, haar geschiedenis, leer en spiritualiteit. Zijn trouwe medewerkers van het genootschap waren de betreurden André Knapen en Antoine Van Bruaene. Het is niet zonder belang dat het genootschap onder de bescherming stond van de Heilige Apostel Andreas de Eerstgeroepene – patroonheilige van het Oecumenisch Patriarchaat – waaraan later de Orthodoxe Parochie van Gent zou worden toegewijd.

Congres_Maele_1972_003

Eerste Orthodox congres in de abdij van Maele – Sint-Kruis Brugge (1972) georganiseerd door Vader Ignace toen nog geen priester samen met Olivier Clément.

De voorbereidende rol van het genootschap “Apostolos Andreas” m.b.t. de oprichting van de Parochie mag noch onderschat, noch overschat worden. Haar bedoeling was niet van aan proselytisme te doen en van een soort recruteringscentrale voor de Orthodoxie te zijn. “Apostolos Andreas” was er wel in geslaagd een zeker klimaat van sympathie t.o.v. de Orthodoxie te scheppen, haar spiritualiteit en liturgie te doen kennen, velen ervan bewust te maken dat zij aan het Westen iets waardevols te zeggen had. Deze geest bracht wel mede dat de oprichting van de Parochie door de christelijke gemeenschap globaal genomen niet alleen aanvaard werd, maar zelfs bij de meesten gunstig onthaald werd.

391435797_fb45250778_o

Het prille begin van de Orthodoxe parochie te Gent gesticht door Vader Ignace (1972)

Vanaf 1971 is Vader Ignace zich gemeend gaan inzetten voor de oprichting van een Orthodoxe Parochie in Gent. Hij bekwam een huis in het Sint Elisabethbegijnhof, dat van zijn stichting af (in 1234) tot aan zijn opheffing (in 1874) ononderbroken gewijd was aan de beoefening van het gebed en de christelijke spiritualiteit. Op zondag werd er de eerste Goddelijke Liturgie gevierd, voorgegaan door de betreurde Aartspriester Marc Nicaise, rector van de Orthodoxe Parochie van de HH. Kosmas en Damianos te Brussel. Bij de tweede Goddelijke Liturgie, op zondag 17 december 1972, gaf Vader Ignace blijk van zijn muzikaal gevoel en slaagde erin een eigen koor samen te stellen, dat zeker niet de perfectie benaderde, maar toch minstens getuigde van zijn religieuze authenticiteit. In januari van 1973 verscheen het eerste nummer van het tijdschrift “Apostel Andreas”, dat tot op heden maandelijks verschijnt en duizenden bladzijden over Orthodoxie afleverde.

799732264_4fc9043f36_o-1

Mgr Georges Tarassoff, Vader Mar, Vader Eugéne en Vader Ignace en de diakens Vader Silouan en Jean-Jacques.

Op 2 juni 1974 had te Parijs de diakenwijding van Vader Igance plaats. Al was het ongetwijfeld de bedoeling van Vader Ignace het bij het diaconaat te houden, toch kregen de gebeurtenissen een andere wending, immers vele van de parochianen waren overtuigd dat hem een hogere opdracht was weggelegd. Iedereen wordt geroepen om volgens zijn charisma te handelen en velen dachten dat het charisma van Vader Ignace dat van het priesterschap was. Zo aanvaardde hij van zich in 1975 tot priester te laten wijden. Die stap was beslissend voor zowel Vader Ignace, als voor de ganse Parochie. Deze zou zijn verder leven in grote mate bepalen : zowel zijn familiaal als professioneel leven werd mede bepaald door dit nieuw “dienstwerk”.

Priesterw_Ignace_1975_007Wanneer men al die jaren van Vader Ignace’s pastorale ‘diakonia’ overschouwt, dan lijken onmiddellijk een aantal trekken in het oog te springen :
Vooreerst herkende men in hem een man van levendig geloof. Een geloof dat bergen verzet heeft. Zonder dit geloof was de Gentse Parochie er nooit gekomen. Het geloof is ecclesiaal geïncarneerd. De plaats waar het zich openbaart is de Kerk, die ook de plaats is van zijn handelen. Voor Vader Ignace waren de mensen geen loutere individuen, die afgescheiden van elkaar leven, die elkaar ontmoeten zonder elkaar te kennen. Slechts de mens in communio, is een volwaardig mens, is een persoon in de christelijke betekenis van het woord. Alleen in de Kerk komt die communio tot stand en wordt de mens tot waarachtig persoon geboren.

Zijn persoonlijke gaven van takt en convivialiteit, het aanvoelen van wat kan en mag opdat het samen leven leefbaar zou zijn, wezen in dezelfde richting en voeden zijn ecclesiaal bewustzijn. Dit maakte het mogelijk dat de Parochie van Gent zich werkelijk tot een mikrokosmos ontwikkelde: alle geledingen van de samenleving zijn er in vertegenwoordigd, jongeren en ouderen, alle standen en beroepen, maar eveneens vele naties van Oost- en West-Europa en zelfs van het Midden-Oosten.

798848297_2a455488b0_oTevens verscheen Vader Ignace voor zijn parochianen als een charismatische figuur. Charisma wordt hier gebruikt in de oorspronkelijke betekenis van het woord, als gave, genade en niet in een of andere illuministische betekenis. Hij bekleedde het priesterlijk ambt omdat hij daartoe het charisma ontvangen heeft. De bisschop heeft er hem toe geroepen en de Parochie gaf haar consensus en riep bij zijn wijding “Axios” (Hij is waardig), juist omdat beiden in hem de drager erkenden van charisma. Dit openbaart zich vooral in de celebratie van Goddelijke Diensten waar hij voorgaat. De Liturgie die hij celebreert is voor hem en voor de aanwezige gelovigen de actualisatie van de Kerk, dit betekent het steeds opnieuw concreet realiseren, in tijd en ruimte, van de gemeenschap met Christus en de Heilige Geest.

Tevens is de Liturgie voor hem de bron van zijn spiritualiteit. Het liturgisch, eucharistisch schrijn in de strikte zin van gemeenschap, helpt de mens om zich van zijn waardigheid bewust te worden. In de celebratie vindt de mens zijn waardigheid van “koning, priester en profeet” terug. Zij plaatst hem terug in de eschatologische dimensie.

798854005_d1a52fd1f3_o

Met Archimandriet Sophtony, Vader Tchedomir, Vader Silouan en Vader Ignace ter zaliger gedachtenis.

788572240_d79c814cee_o

Vader Ignace bij de bisschopswijding van zijn zoon Mgr Athenagoras nu Metropoliet van België.

Vader Ignace was van meet af aan de stichter en promotor van de Parochie van de Heilige Apostel Andreas van Gent, wat betekent dat zonder hem deze nooit tot stand zou zijn gekomen. Hij was er de motor van en door zijn priesterwijding werd hij er de geestelijke leider en herder van. Vele malen doorkruiste hij onze Vlaamse gewesten om er in alle soorten milieus voordrachten te houden over de “Orthodoxe Kerk”. Hij diende in de beginperiode tevens twee nieuwe parochies, deze van Kortrijk en deze van Brugge. Daarom richten wij ons in dankbaarheid tot God, die dit alles mogelijk heeft gemaakt, maar ook in dankbaarheid tot Vader Ignace, die in de Geest van God, in medewerking met God handelde.

Alvorens deze kleine hulde af te sluiten dient ook zijn echtgenote, Mita, niet te worden vergeten. Iedereen weet immers hoezeer ze Vader Ignace steeds heeft bijgestaan in zijn pastorale taken en opdrachten!

Rest ons de vurige bede dat God zijn ziel moge opnemen in Zijn Koninkrijk! Eeuwige gedachtenis! Eeuwige gedachtenis!
De redactie

* Deze tekst is hoofdzakelijk gebaseerd op een vroeger schrijven van de onvergetelijke Antoine Van Bruaene, nauwe medewerker van Vader Ignace en voorvechter van de Orthodoxie in Vlaanderen.

541342264_56a0c6b0a0_o

Bezoek van Z.M. Koning Boudewijn ter zaliger gedachtenis aan de orthodoxe parochie van Gent (1980)

 

 

©2015 Orthodoxe Parochie Brugge.
Top
Zoeken: