Op zaterdag 25 januari 2014 werd er in de orthodoxe parochie van de Heiligen Konstantijn en Helena te Brugge de orthodoxe vesperdienst gevierd in het kader van de bidweek voor de eenheid van christenen.
Vader Bernard Peckstadt, de rector van de parochie ging er in de vesperdienst voor. Er was een menigte van ongeveer 60 gelovigen van de verschillende zustergemeenschappen van Brugge aanwezig die er gekomen waren om samen te bidden als afsluiting van deze bidweek voor de Eenheid van alle Christenen.
De anglicaanse kerk werd er vertegenwoordigd door Reverend Father Stephen Murray (priester in Gent en Knokke-Heist) en door Reverend Father Augustine Nwaekwe (priester in Brugge en Oostende), en de Protestantse kerk werd vertegenwoordigd door Dominee Frans van de Sar.
Dominee Frans van de Sar (van de Protestentse kerk) E.H. Reverend Father Augustine and Reverend Father Stephen Murray (anglicaanse kerk)
We waren ook blij dat er vanuit twee klooster gemeenschappen uit Brugge een delegatie aanwezig waren waaronder vijf zusters van de Karmelitessen als ook 4 zusters van de Zwartzusters en vanuit de Franciscusgemeenschap in Damme was ook zuster Trees De Fonseca aanwezig.
Enkele zusters van de Zwartzusters kloostergemeenschap te Brugge bij de eindzegen
Het koor zong er voortreffelijk o.l.v. Igor Krosjka. Op het einde van de dienst gaf Vader Bernard er een homilie en verwelkomde hen allen heel hartelijk. Nadien volgde er nog een receptie in de parochiezaal voor alle aanwezigen.
Het parochiekoor o.l.v. Igor Krosjka
Dank aan allen die ons hebben geholpen voor de dienst en de ontvangst van onze medebroeders.
Homiliegehouden door Vader Bernard na de vespersdienst en artoklasia
Gebedsweek voor de eenheid der Christenen
Van harte welkom in onze orthodoxe parochie van de HH.Konstantijn en Helena hier in Brugge. Dank voor het komen meebidden met ons, speciaal in deze gebedsweek voor de eenheid der christenen.
Dit jaar heeft de “Gebedsweek voor de Eenheid” plaats op een ogenblik van de geschiedenis waarop veel redenen tot ongerustheid bestaan voor wie naar de toekomst kijkt, want de wereldvrede, onze maatschappij waarin we leven en zelfs de overleving van gans de mensheid wordt bedreigd. En toch zijn er anderzijds ook tastbare tekenen die erop wijzen dat God de christenen dichter tot elkaar brengt. De huidige tijd echter miskent of ontkent het belang van de Kerk als heilsweg en geestelijke voltooiing. Daarom is het misschien, goed het eens kort te hebben over het kerkbegrip en de rol van de Kerk.
Het is goed dat wij er op wijzen dat de Kerk niet zomaar een willekeurige bijeenkomst is, ze vormt de “ekklésia”, de samenkomst, niet om het even welke samenkomst die terwille van onze persoonlijke geneugden bijeenkomt, maar door een keuze die niet de onze is, maar die van God: “de Heer heeft u gekozen”.
Eén van de grootste opdrachten die wij in de Kerk moeten volbrengen, is die van de liefde voor de naaste, van een naaste die niet wij gekozen hebben en die ons door God werd opgelegd. “Gij zult de Heer uw God uit geheel uw ziel en heel uw kracht liefhebben. Gij zult uw naaste liefhebben zoals uzelf” (Marcus 12, 30-31). Alleen al op het menselijke vlak is dit bijzonder moeilijk en eigenlijk onmogelijk! Bij God is echter alles mogelijk (Mat. 19, 26).
Op dat vlak kan geen enkele vergelijking deze bovennatuurlijke werkelijkheid vervangen of in de plaats komen van de Kerk; men moet zich verre houden van die “dienaars-heersers” waarvan de daden de schijnbare nederigheid in taal en houding juist ontkrachten. Wat ook de opwerpingen mogen wezen, de basiswerkelijkheid blijft de geloofsgemeenschap, de parochie; “parikia”, letterlijk de tijdelijke verblijfplaats in een vreemd land (1 Petrus 1,17), want “op deze aarde zijt gij slechts als vreemdelingen” (Heb 11,13).
De parochie is dus de plaats van samenkomst van de gelovigen, waar in de Liturgie het komend Koninkrijk nu reeds tegenwoordig is, waar door de voltrekking van het officieel gebed van de Kerk tijd en seizoenen geheiligd worden, waar de gemeenschap der heiligen tot stand komt, waar heel de Kerk tegenwoordig is, want “waar twee of drie in Mijn naam bijeen zijn, daar zal Ik onder hen aanwezig zijn”.
Deze aanwezigheid beantwoordt aan die van het volk der gedoopten, in de belijdenis van ons geloof, in overeenstemming met de overlevering van de Kerk en in eenheid van gebed en geloof met diegene die de behoeders zijn van de apostolische overlevering, onze bisschoppen.
Maar, opdat dit werkelijk zou gebeuren moet de Kerk terug worden wat ze is, d.w.z. een plaats waar men herboren wordt, persoonlijk en dus gezamenlijk, in de levenschenkende kracht van de Geest. Elke keer, als dit het geval is, zal zij aan de christenen het volle bewustzijn van hun historische verantwoordelijkheid en de goddelijk-menselijke kracht geven om onvermoeibaar doorheen de geschiedenis de levensstrijd te leiden. Want zij is in deze maatschappij hetgeen de “hart-geest” in de mens is : een oord van bezinning en een opening naar de eeuwigheid en tegelijkertijd een dynamiek van transfiguratie.
Mochten wij op een dag samen getuigenis afleggen dat de eenheid van de persoon zich realiseert in Christus, onder de diverse vlammen van de Geest, in de dimensie van zijn meest concrete al-menselijkheid, van zijn samen bestaan met alle mensen, zonder grenzen van ruimte of tijd. Dan zal ons werk, onafscheidelijk van de kunst en van de liturgische celebratie, uiteindelijk de verheerlijking van de natuur onthullen en een zin geven aan het “gemeenschappelijk werk” van de mensheid…
Vanavond nodigen wij U uit dit broederlijk te delen in een geest van eenheid en samenhorigheid, maar ook als prefiguratie van onze zo zeer verlangde eucharistische communio of gemeenschapsband, die ooit hersteld zal worden op een ogenblik dat God zelf zal bepalen. Aan ons om Zijn medewerker te zijn en dit ideaal – de zichtbare eenheid van de christenen – na te streven!
Tijdens de zegening van de vijf broden of artoklasia
Wij hebben hier zojuist 5 broden gezegend, tarwe, olie en wijn, als een –in een geest van onnoemelijke erkentelijkheid voor God- teruggave voor alles wat Hij ons heeft gegeven en nog geeft. Het zijn oerelementen van voedsel en drank geput uit Gods natuur, die noodzakelijk zijn voor het leven.
Tot slot, herinneren wij ook aan de historische ontmoeting tussen Paus Paulus VI en de Oecumenische Patriarch Athenagoras, die precies 50 jaar geleden plaats had in Jeruzalem en die een nieuw elan bracht in de oecumene. In de maand mei zullen Paus Franciscus en de Oecumenische Patriarch Bartholomeos in hun voetsporen treden en elkaar opnieuw ontmoeten in het Heilig Land.
Bidden wij samen voor de éénheid van de christenen en speciaal voor de christenen in het Nabije Oosten alle dagen maar heel speciaal vandaag, en danken wij God voor deze grote genade die wij van Hem mogen ontvangen, om een gemeenschappelijke getuigenis te mogen brengen in de ontredderde wereld die Zijn aanwezigheid zo brood nodig heeft. Amen
Iedereen is dan ook van harte welkom om samen met ons een glaasje te drinken en nog wat samen na te praten.
Tijdens de receptie in de parochiezaal van de orthodoxe parochie
Voor meer sfeerbeelden van deze avond: klik hier
